________________
1.

Νομίζω ότι μέσα στα πολλά πράγματα που έχουν συντελέσει στην ζωή σου και είσαι πλέον ένα λογικό άτομο που πατά σταθερά στην γη, θα έχει παίξει και τον ρόλο του η επαφή σου με το ίδιο φύλο. Ερωτικά εννοώ ή έστω πλατωνικά. Όχι; Να μια ερώτηση που θα μου απαντήσεις σίγουρα. Είδες την ζωή της Αντέλ; Αν ναι, πως σου φάνηκε; Φιλιά!

Σε ποια προσωπική ερώτηση έχω απαντήσει ως τώρα για να είσαι σίγουρη (σίγουρη!) ότι θα αναλύσω το ερωτικό μου παρελθόν δημοσίως; Και τι σημασία θα είχε η απάντηση;

Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι έχω δει την ταινία. Μου άρεσε πολύ.

________________
2.

Γειά σου A, μπα!

Είμαι 33 χρονών και πάρα πολύ ανήσυχη. Θέλω να διαβάζω συνεχώς, να ταξιδεύω για να γνωρίζω τον κόσμο και τον εαυτό μου, έχω ζήσει σε διαφορετικές ηπείρους αλλά και στην Ελλάδα. Έχω αλλάξει πολλές φορές τη ζωή μου, χωρίς να σκέφτομαι οτί θα αφήσω πίσω φίλους, οικογένεια, συνήθειες. Θα μπορούσα να πω οτί η ζωή μου είναι λίγο τυχοδιωκτική γιατί υπάρχει πολύ έντονη η ανάγκη μέσα μου να μάθω! Όσο πιό πολύ διαβάζω, όσο περισσότερο ταξιδεύω, τόσο συνειδητοποιώ οτί είμαι πολύ μικρή, γίνομαι πιό ταπεινή γιατί καταλαβαίνω πόσα είναι αυτά που δεν ξέρω και έχω δίψα για ακόμα περισσότερα πνευματικά ταξίδια. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός της ζωής μου. Κάθε φορά που απογοητεύομαι, προβληματίζομαι, στενοχωριέμαι ή ενθουσιάζομαι πέφτω με τα μούτρα στα βιβλία μου και παίρνω τις απαντήσεις που θέλω!! νιώθω μεγάλη ευτυχία και ολοκλήρωση. Αλλά μου φαίνεται οτί πλήρωνα το τίμημα της μοναξιάς. Τον τελευταίο καιρό όμως έχει μπει ένας καταπληκτικός άνθρωπος στη ζωή μου που είναι ότι ονειρευόμουν. Αν και έχουμε αρκετές διαφορές, δένομαι μαζί του πολύ γρήγορα και καταλαβαίνω οτί δεν έχω μάθει να μοιράζομαι όπως αυτός. Είχα μάθει να ζω μόνη και ανεξάρτητη και ξαφνικά κάνουμε σχέδια για συγκατοίκηση και οικογένεια. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ όμορφα, όμως φοβάμαι οτί η ζωή μου θα αλλάξει. Φοβάμαι οτί θα εγκλωβιστώ σε μια ρουτίνα. Φοβάμαι οτί η ζωή μου/εγώ θα σταματήσει/ω να είναι τόσο ενδιαφέρουσα. Μα περισσότερο φοβάμαι οτί θα έρθει κάποια στιγμή που ο άνθρωπος αυτός με τον οποίο είμαι πολύ ερωτευμένη δε θα μπορεί να καταλάβει την ανάγκη μου αυτή για πνευματική και ψυχική ανάταση. Φοβάμαι οτί θα τελειώσει ο έρωτας και δε θα θέλει να με ακολουθεί στα 'ταξίδια'. Φοβάμαι οτί θα τον απογοητεύσω με τη συμπεριφορά μου. Φοβάμαι οτί δεν είμαι φτιαγμένη για να γίνω μητέρα, παρόλο που αισθάνομαι οτί ίσως και να μπορούσα να μεγαλώσω και να δημιούργησω έναν καλύτερο άνθρωπο από εμένα. Φοβάμαι οτί ο σύντροφος μου τελικά ίσως να μην είναι ο άνθρωπος μου και όταν το καταλάβω στο μέλλον να απογοητευτώ.

Πάντα παρομοίαζα τον εαυτό μου σαν κάποια που τιμονεύει τη βάρκα της και που επιλέγει η ίδια τον τόπο και το χρόνο που θα δέσει τα σχοινιά. Τώρα, για πρώτη φορά, κάποιος ξένος μου απλώνει το χέρι και μου ζητάει να πηδήξω στη δική του βάρκα ώστε να κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί, με όλη την καλή διάθεση να την κουμαντάρει στις φουρτούνες και να βουλώσει όποια τρύπα κι αν προκύψει στην πορεία. Πώς όμως είμαι σίγουρη οτί είναι αυτή η βάρκα που θέλω να μπω; Μήπως κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι για να μένουν μόνοι; Μήπως δεν είμαι 'κατασκευασμένη' για να δημιουργήσω οικογένεια;

Σ' ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μου διαθέτεις :)- Artemis

Αφού έχεις διαβάσει τόσο και έχεις τόσες πολλές εμπειρίες, θα ξέρεις ήδη ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις, μόνο ελεγχόμενο ρίσκο. Αφού είσαι τόσο ανήσυχη και ανεξάρτητη, θα έπρεπε τουλάχιστον να έχεις τη βεβαιότητα ότι ό,τι και να τύχει, θα μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις. Μόνη σου. Γιατί και σε κοινή βάρκα να πηδήξεις, μόνη σου θα είσαι και πάλι, εσύ θα έχεις την ευθύνη του εαυτού σου. Κανείς δε μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις οτιδήποτε, αν δεν το επιτρέψεις. Μπορείς να συνεχίσεις να είσαι ανεξάρτητη, αλλά με παρέα.

Αν πραγματικά θέλεις να κάνεις εκτίμηση του ρίσκου, πρέπει να επικεντρωθείς περισσότερο στις διαφορές που λες ότι έχετε, και λιγότερο στην ανάλυση του εαυτού σου. Πέρα από τον εαυτό σου υπάρχει και η ομάδα που θέλετε να δημιουργήσετε. Αυτή έχει μια διαφορετική, δικιά της δυναμική.

________________
3.

Για ποιό λόγο μία γυναίκα μπλέκει με έναν σαδιστή που την χτυπάει και της κάνει σημάδια και την ταπεινώνει; Πως θα δώσω στη φίλη μου να καταλάβει ότι κάνει λάθος; αυτή μου λέει ότι είναι ευτυχισμένη μαζί του και μου δείχνει σημάδια που της έχει κάνει με μαστίγιο. Δε πρέπει να τη σώσω με κάποιο τρόπο;- Ελενη

Εχμ, πριν φορέσεις τη στολή του Μπάτμαν, από αυτά που γράφεις δεν προκύπτει αν πρόκειται για κακοποίηση ή για μια σχέση με πιο πικάντικη σεξουαλική δραστηριότητα. Έχει μεγάλη διαφορά. Δεν θέλω να υποτιμήσω την ερώτηση, αλλά έχεις διαβάσει τις πενήντα αποχρώσεις του γκρι; Αν σου τα δείχνει με περηφάνια και της αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής, αν το σεξ είναι συναινετικό και κοινή απόφαση, δεν υπάρχει κάποιο λάθος. Αν το κάνει με τη θέλησή της, αν κινδυνεύει η ζωή της, όλα αυτά φωτίζουν με πολύ διαφορετικό τρόπο αυτό που περιγράφεις. Είναι μαζοχισμός, πειραματισμός, ή κάτι άλλο;

Φαίνεται ότι δεν κρύβει την ζωή της και σου εμπιστεύεται λεπτομέρειες. Προσπάθησε να καταλάβεις αν συμμετέχει παρά τη θέλησή της, αν δέχεται απειλές, αν καταπιέζει το φόβο της και βρίσκει δικαιολογίες. Ρώτα την πώς είναι η σχέση τους. Τι γίνεται όταν έχουν διαφωνίες. Αν υπάρχουν στιγμές που τον φοβάται. Αν είναι νευρικός, αν θυμώνει εύκολα, αν την ελέγχει. Καταλαβαίνεις πού το πάω. Ελπίζω να μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ κακοποιημένου ανθρώπου και κάποιου που του αρέσει να τον δέρνουν στο κρεβάτι.

________________
4.

Αγαπητή Α, μπα,

κλαίω. Κλαίω για αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο πανεπιστήμιό μου, γενικά, αλλά και τον τελευταίο χρόνο ειδικά. Έχω παλέψει πολύ για να κρατήσω τη σχολή ανοιχτή, να προσπαθήσω να τη φτιάξω όσο μπορώ και το μόνο που τελικά συμβαίνει είναι απειλές, αδιαφορία, ρατσισμός. Έλειψα για έξι μήνες σε άλλο δημόσιο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, όπου όλα λειτουργούν όπως θα έπρεπε, ο καθένας νοιάζεται και ενδιαφέρεται για αυτό που θα έπρεπε από φοιτητές, μέχρι διοικητικούς, καθηγητές, τους πάντες. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση στα πανεπιστήμια και πλέον δε μπορώ να βρω και κάτι άλλο για να βοηθήσω το ίδρυμά μου. Πώς στο καλό θα τα καταφέρουμε να βγούμε από αυτό το βούρκο; Γιατί ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει και κλείνει με το έτσι θέλω τη σχολή (δε μιλάω μόνο για τους διοικητικούς) και όταν δημοκρατικά ανοίγουμε τη ρημάδα τη σχολή, την ξανακλείνουν τα ίδιο αυταρχικά; Και γιατί κανείς δε σέβεται το δικαιώμά μας στην εκπαίδευση, σε αυτό που αποφασίσαμε να σπουδάσουμε και να μάθουμε; Γιατί εγώ θα τα μάθω και μόνη μου, αλλά δε θα έχω καταφέρει ποτέ να κερδίσω όλα αυτά που ένας πανεπιστημιακός χώρος έχει να μου μάθει πέρα από τις εξισώσεις.- απογοητευμενο

Οι ερωτήσεις φαντάζομαι ότι είναι ρητορικές. Νιώθω τον πόνο σου, πραγματικά καταλαβαίνω την αγανάκτηση, αλλά δεν πιστεύω να θεωρείς πιθανό να λύσουμε την κρίση στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο μέσα από τα σχόλια στο 'Α μπα'.

Λες;

________________
5.

Σου εχει συμβει να βλεπεις ονειρα σε συνεχειες; Εμενα μου εχει συμβει αρκετες φορες, αλλα τωρα τελευταια μου συνεβει κατι που δεν μπορω να το διαχειριστώ.

Πριν καιρο, δεν θυμαμαι ποσο, ειχα δει ενα ονειρο οτι ημουν σε καποιο μερος, με καποιους ανθρωπους, τιποτα και κανενας απο τα οποια δεν υπαρχει στην πραγματικη μου ζωη... και το μερος ηταν πολυ ωραιο και τα ατομα που "συνάντησα". Δεν ειχα δωσει σημασια και μετα απο λιγο το ξεχασα κιολας (οπως συμβαινει παντα με τα ονειρα).
Προσφατα ειδα οτι ημουν παλι στο ιδιο μερος και ξανασυναντήθηκα με τους ιδιους ανθρωπους και περνουσα τοσο γαματα... ειχα ολα οσα δεν εχω στην πραγματικη μου ζωη. Επειδη μαλιστα ηταν η δευτερη φορα που βρισκομουν εκει νομιζω οτι δεθηκα περισσοτερο με το μερος και με τα ατομα. Ξερω οτι ακουγεται τρελο, αλλα δεν μπορω να το περιγραψω αλλιως.Δεν ηταν απλα ενα ωραιο ονειρο...ηταν το ονειρο της ζωης μου!!!
Το πρωι που ξυπνησα με επιασε μελαγχολια γιατι τελειωσε και απο εκεινη την μερα δεν εχω παψει να το σκεφτομαι... απο την μια θελω να κοιμηθω και να ξαναπαω εκει, απο την αλλη φοβαμαι οτι αν ξαναονειρευτω θα δεθω ακομα περισσοτερο και θα ξυπνησω χειροτερα.

Τι κανεις οταν τα ονειρα ειναι τοσο καλυτερα απο την αθλια πραγματικοτητα που ζεις;-ονειροπαγιδα

Στη θέση σου θα προσπαθούσα να καταλάβω τι έχει αυτό το μέρος και φαντάζει τόσο ιδανικό. Τι είναι όλα αυτά που θα ήθελες να έχεις και υπήρχαν εκεί; Συγκεκριμένα; Και γιατί δεν τα έχεις; Πώς θα μπορούσες να τα αποκτήσεις; Τι έχεις ήδη; Μην μένεις στο όνειρο, κάτι προσπαθείς να πεις στον εαυτό σου, πάρε το μήνυμα και αποκωδικοποίησε το. Μην περιμένεις να το ξαναδείς, δεν χρειάζεται. Θα το ξαναδείς μόνο αν δεν κάνεις τον κόπο να το καταλάβεις, αλλά αν δεν κάνεις τον κόπο, τσάμπα προσπαθεί το υποσυνείδητο σου να επικοινωνήσει μαζί σου. Αφού το θυμάσαι τόσο έντονα, ζήσε το ξανά με λεπτομέρειες και κάνε την ανάλυσή σου.

________________
6.

Με αφορμή την ερώτηση 5 στις 18/06/2014, μου ανέκυψε και εμένα ο εξής προβληματισμός: και πως μπορώ να καταλάβω αν συμπεριφέρομαι καλά για να εκμαιεύσω την ίδια συμπεριφορά από τον άλλο ή για να τον εξαναγκάσω να μείνει μαζί μου; ναι, συμπεριφέρομαι πολύ καλά, αλλά για να τον διευκολύνω. όμως αυτός μπορεί να πιστεύει ότι το κάνω για να τον πείσω ότι δεν μπορεί χωρίς εμένα. το ενδεχόμενο όμως να μου βγάζει τον καλό μου εαυτό και να τον νοιάζομαι απεριόριστα; γιατί εννοείται δεν έχω συμπεριφερθεί σε όλους με τον ίδιο τρόπο, όπως είπες, οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση. πως μπορώ να κρίνω τη συμπεριφορά μου; τι τεστ να μου κάνω;

Καταρχάς, δεν διαχωρίζεται το ένα 100% από το άλλο. Όλες οι καλές πράξεις έχουν μέσα τους και ένα πιο μαύρο ή γκρι κίνητρο και πολλές κακές έχουν μέσα τους και αγνές προθέσεις. Δεν είναι το ζητούμενο να βρεις το ακριβές ποσοστό, αλλά να βρεις μια υγιή ισορροπία.

Ξαναδιάβασα την απάντηση που έγραψα τότε και κατά τη γνώμη μου καλύπτει αυτό που ρωτάς. «Οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση. Εσύ φέρεσαι τυποποιημένα σε όλους, για να πετύχεις ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σκέψου κατά πόσο εκτιμάς και σέβεσαι τον χαρακτήρα του καθενός, και πώς αντιδράς σε κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο.» Αυτά ήταν λόγια ήταν απάντηση σε κάποιον άλλον άνθρωπο, που περιέγραφε μια δική του ιστορία. Εσύ λες ότι κατά κύριο λόγο το κίνητρο σου είναι να διευκολύνεις τον άλλον. Λες ότι δεν έχεις την ίδια συμπεριφορά απέναντι σε όλους και ότι αυτό «εννοείται». Στη συνέχεια όλα είναι αλληλεπίδραση. Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις πείραμα στο εργαστήριο για να διαχωρίσεις τις ουσίες. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο από το να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

________________
7.

Αγαπητή Α μπα,
Νιώθω ότι είμαι στη χειρότερη φάση της ζωής μου. Καθετί θεωρούσα στέρεο νιώθω ότι καταρρέει κι εγώ, ενώ πάντα με θεωρούσα δυνατή, να μην μπορώ να το αντιμετωπίσω. Μεγάλωσα σε ένα όμορφο περιβάλλον χωρίς να μη μου λείπει τίποτα, με εξαίρεση την αδυναμία του μπαμπά μου να μου δείξει το κάτι παραπάνω όπως εγώ θα ήθελα, χωρίς αυτό ωστόσο να σημαίνει ότι δεν ήταν/είναι εκεί ακόμη όταν χρειαστώ οτιδήποτε. Και το αναφέρω αυτό ίσως γιατί πιστεύω ότι με έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό στις σχέσεις μου. Έχω τελειώσω τις σπουδές μου, το μεταπτυχιακό μου και μόλις και το διδακτορικό μου και ενώ φανταζόμουν ότι η ζωή μου θα ήταν στρωμένη τώρα που τριανταρίζω όλα έχουν έρθει ανάποδα. Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει προοπτική στο θέμα της δουλειάς και ακόμη και συνεργασίες στις οποίες πόνταρα (μετά από πολλή δουλειά δική μου) είναι μετέωρες. Χώρισα πρόσφατα μετά από 8 μήνες από τον άνθρωπο που ένιωθα ότι έχω ερωτευτεί πιο πολύ στη ζωή μου κι έχω χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Έχω συνειδητοποιήσει τους λόγους του χωρισμού και ότι από πλευράς μου εγώ έκανα ότι μπορούσα για να είμαι δίπλα του, και ξέρω ότι απλώς αυτός δεν ήταν έτοιμος, αλλά μου το χρεώνω ακόμη. Πιστεύω ότι εγώ δεν τον κέρδισα, δεν τον έκανα να με θέλει πιο πολύ (σημειωτέον: ξεκινήσαμε σχέση από μακριά και το γεγονός ότι είχε χωρίσει λίγο πριν παντρευτεί τον έκανε να έχει πισωγυρίσματα στο παρελθόν...). Εγώ μετά από όλο αυτό νιώθω πιο ανασφαλής από ποτέ και πως ότι με κόπο είχα προσπαθήσει να φτιάξω για τη ζωή μου και το μέλλον μου είναι μετέωρο. Έχω αναγνωρίσει σφάλματα που έχω κάνει και το γεγονός ότι πάντα ήθελα να έχω τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή μου έχει επιτείνει το συναίσθημα αυτό της απογοήτευσης. Και το χειρότερο όλων είναι ότι έχω αρχίσει να νιώθω ζήλεια, όχι κακοπροαίρετη φυσικά, που βλέπω τους φίλους μου να έχουν στρώσει τη ζωή τους και να είναι πλήρεις και ευτυχισμένοι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορώ κι εγώ να έχω ένα άνθρωπο δίπλα μου που να είναι εκεί ότι κι αν συμβεί και με φοβίζει ότι όπως δε βρέθηκε μέχρι στιγμής δεν πρόκειται ποτέ να βρεθεί. Είναι παιδιάστικες, ανώριμες και χαώδεις οι σκέψεις μου αλλά είναι ό,τι ακριβώς νιώθω.- αρετή

Αισθάνομαι ότι χρησιμοποίησες τη στήλη περίπου ως προσωπικό ημερολόγιο. Κανένα πρόβλημα, ειδικά αν η καταγραφή των σκέψεων σου σε ανακούφισε κάπως.

Ας περάσουμε το κείμενο από σουρωτήρι και ας καταλήξουμε στο ότι η ερώτηση είναι «γιατί δεν μπορώ κι εγώ να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου που να είναι εκεί ό,τι και να συμβεί».

Κοίτα. Έχεις στενοχωρηθεί πολύ επειδή χώρισες με κάποιον στον οποίο πόνταρες πολλά. Το πιο πιθανό είναι ότι πόνταρες πολλά επειδή θεώρησες ότι είσαι στην κατάλληλη στιγμή της ζωής σου για να ποντάρεις. Σπούδασες, τελείωσες με το διδακτορικό, ώρα να κατασταλάξουμε. Τον «ερωτεύτηκες» πιο πολύ από τους προηγούμενους για να τσιμεντώσεις τη σχέση, κι ας έβλεπες ότι δεν υπάρχει συμβατότητα. Κι έχεις ταραχτεί επειδή δεν έγινε αυτό που ήθελες, αυτό που είχες σχεδιάσει από μέσα σου, χωρίς να υπολογίζεις τον άλλον. Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου επειδή το μέγιστο σου δώρο, ο «έρωτας» σου, που πίστευες ότι αρκεί για να πετύχεις αυτό που θέλεις, δεν ήταν αρκετός για να πείσει τον άλλον να είναι αυτός που θα ήθελες να είναι. Λες και είναι δυνατό κάτι τέτοιο.

Οι οχτώ μήνες δείχνουν ξεκάθαρα – συγνώμη, αλλά το δείχνουν- ότι κακώς πόνταρες. Δεν ταιριάζατε ιδιαίτερα. Γι' αυτό χωρίσατε. Δεν σου είναι εύκολο να δεις το αυτονόητο, γιατί είχες επενδύσει πολλά και δεν θέλεις να παραδεχτείς ότι δεν άκουσες το ένστικτό σου, ή ότι ήσουν εντελώς τυφλή στα σημάδια, ή ότι απλώς είχες ένα σχέδιο που είχες βαλθεί να ολοκληρώσεις χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν πειράζει. Δεν πειράζει, αρκεί να το παραδεχτείς.

Το «γιατί δεν μπορώ κι εγώ» είναι μια λάθος τοποθέτηση από την αφετηρία της. Πιστεύεις ότι οι άλλοι, που κατά τη γνώμη σου «έχουν στρώσει τη ζωή τους» έχουν δίπλα τους κάποιον που θα είναι «δίπλα τους, ό,τι και αν συμβεί;» Αλήθεια; Πώς το ξέρεις; Τους έχει συμβεί κάτι ώστε να αποδεικνύεται κάτι τέτοιο; Και αν συνέβη, πώς είσαι σίγουρη ότι ο άλλος συμπαραστάθηκε; Και οι φίλοι σου είναι όλοι πλήρεις και ευτυχισμένοι; Όλοι, ανεξαιρέτως, πλήρεις και ευτυχισμένοι; Ούτε μισή αμφιβολία, ούτε ένα στραβοπάτημα; Ούτε μια χαμένη προσδοκία, ούτε ένα αίσθημα αποτυχίας, ματαίωσης; Ούτε καν τύψεις που έφαγαν πάλι σουβλάκια; Πώς τους αντέχεις; Πρέπει να είναι τρομερά βαρετοί!

Νομίζω ότι τα έγραψες όλα αυτά σε μια δύσκολη στιγμή και τώρα η εφήμερη απελπισία σου ταριχεύθηκε στην αιωνιότητα σε ένα γραπτό κείμενο στο ίντερνετ. Όλοι έχουμε τέτοιες στιγμές. Μην πανικοβάλλεσαι ή, αν πανικοβάλλεσαι, βρες τη δύναμη να τιθασεύσεις την τάση για κατρακύλα. Ξέρω ότι είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις, γι'αυτό μην το προσπαθείς καθισμένη μόνη σου σε μια οθόνη. Κράτα τον εαυτό σου απασχολημένο, κάνε του τη χάρη να ασχολείται με άλλους, με άλλα, με πράγματα δημιουργικά, με κουβέντες, φαγητό, βιβλία, αστεία. Τι άλλο είναι η ζωή, από την αποφυγή της σκέψης του χειρότερου;