Μπορεί κανείς να ζήσει σε οκτώ τετραγωνικά μέτρα;

ας ήμουν στο Παρίσι και έμενα και στις κατακόμβες....

με έχασε στους επτα οροφους σκαλες...

Με έπιασαν τα κλειστοφοβικά μου.

Εχμ.. προτιμώ το πριν με ένα καλό βάψιμο και απλά έπιπλα;

Σαν το σπίτι του Μπρους Ουίλις στο "5ο Στοιχείο"!Μεγάλε Λυκ Μπεσόν, τελικά η ζωή αντιγράφει την τέχνη...

Μεσα σε ένα τέτοιο χώρο, τέτοιο κρεβάτι, ακόμη και αν θέλεις να το «κάνεις» επάνω στο νεροχύτη, στο μπάνιο ή επάνω στο τραπέζι, θα είναι η μοναδική φορά που με δύο άτομα θα θεωρείται παρτούζα...!

Και γω άνετα. Μόνο ίσως έβαζα λίγο παραπάνω χρώμα, γιατί είναι λίγο νοσοκομειακό το design! Αρκεί που είναι στο Παρίσι!

όλα ωραία, πολύ χαριτωμένο το σπιτάκι αλλά ένα προβληματάκι έχει....στο κρεβάτι χωράει ένα άτομο μόνο. κακώς πολύ κακώς.

-Αγάπη μου που είναι το διαμέρισμα?-Στις σκάλες, δίπλα στο κουτί με τη νουαζέτα..

Δεν το λες cocooning, το λες ζωή εν τάφω.

claustrophobie

-Αγαπη μου που ειναι το τραπεζι της κουζινας;-Στο 3ο συρταρι..

Φανταστείτε τι κουκλιστικα διαμερισμάτακια θα έκαναν αυτές οι χημικές τουαλέτες που βλέπουμε καμιά φορά και τις αφήνουν εντελώς αναξιοποίητες..

Στο Παρίσι του Απρίλη του 1987, χρειαζόμουν επειγόντως στέγη. Η περίοδος ανταλλαγής 50 Μ2 στον Λυκαββητό με 30 Μ2 δίπλα στα Σανζ-Ελυζέ έληγε, επίσημο εισόδημα δεν υπήρχε, άρα πιθανότητες "νορμάλ" ενοικίασης = μηδέν.Μοναδική προσφορά δωμάτιο υπηρεσίας τεραγωνικά 8 ! Ενοίκιο "μαύρα" φράγκα γαλλικά χίλια ! Βαθιά αναπνοή.Που ; 1, Rue de Lille, γωνία Rue des St Pères (Οδός Λίλλ και Αγίων Πατέρων γωνία ).Δεν μου "είπε" τίποτα (του άσχετου). Ήταν το πρώτο τετράγωνο μετά τον Σηκουάνα, απέναντι από το Λούβρο. Γείτονες (έμαθα μετά) ντόπιοι αριστοκράτες και αστέρες (δηλ. ιθαγενείς). Έφθανες μπροστά σε μιά θεόρατη πόρτα με μπλέ λαδομπογιά και πατώντας τον σχετικό κώδικα, άνοιγε με στεγνό μεταλλικό κρότο ένα κομμάτι της, αφήνοντάς σε να μπεις σε μεγάλη τετράγωνη πετροστρωμένη αυλή. Στο βάθος το κτίριο C και η σκάλα του. Αρκετά στενή, σκαλοπάτια με κεραμιδί πλακάκια και πέτρινη κορνίζα.Τα δωμάτια υπηρεσίας στον 5ο όροφο. Το δωμάτιό "μου", το πρώτο στη σειρά. Άλλα δύο και μετά το τετράγωνο κλουβάκι με την κοινή τουαλέττα. Πρώτη ψύχρα - σύγκρυο.Ανοίγοντας την πόρτα προς τα δεξιά, στα αριστερά σου ένα παράθυρο. Παντζούρι όχι, αλλά ψάθινο ρολό. Από κάτω του ηλεκτρικό καλοριφεράκι, Μμ. Κολλητά, δύο ηλεκτρικά μάτια και από κάτω τους ένα ψυγειάκι, Μμ. Κολλητά (φτάσαμε στην γωνία), πλαστική κουρτίνα-γωνία που κρύβει...ένα ντους (Ωω!). Κολλητά μιά πλαστική ντουλάπα με φερμουάρ. Τις άλλες γωνίες τις κλείνει ένα μονό κρεββάτι. Ακριβώς μπροστά του καρέκλα και σχεδιαστήριο "αρχιτέκτονα".Αυτά. Πήγκωσε το μάτι μου. Είπα να το σκεφτώ.Κατέβηκα κι' έκανα γύρο ένα-δύο τετράγωνα. Μμ... αντικάδικα (ΤΑ). Καφέ, Μμ, δυό βήματα από το Σαιν Ζερμαίν. Το ποτάμι. Μμ ! Ο... Λούβρος, Μμμ.Ανέβηκα του σκοτωμού τα 5 πατώματα. Το "έκλεισα".Έμεινα εκεί 8 μήνες. Οι γείτονες δεν ακούστηκαν. Η τουαλέττα πεντακάθαρη και κρρρύα.Λόγω ανεργίας και οικονομικού πέρασα ατέλειωτες ώρες εκεί, η αλήθεια πάρα πολύ δημιουργικές. Το ντους απεδείχθη θηασυρός σπανιότατος. Γιά στολίδι κάθε μήνα περπατούσα μέχρι την άλλη όχθη κι'αγόραζα ένα λουλούδι από ένα σούπερ ανθοπωλείο. Ο σεβασμός τους και η συσκευασία ισοδύναμη και της μεγαλύτερης ανθοδέσμης.Η ταχυδρομική διεύθυνση πολύτιμη. Όλοι νόμιζαν ότι αφού έμενες εκεί ήσουν τουλάχιστον ...πρίγκηψ. Όταν χρειάστηκε να νοικιάσω αυτόματο τηλεφωνητή ( μιλάμε γιά το 1987 - μέγεθος συσκευής 30 χ 45 εκ. ), μου τον παρέδωσε ο διευθυντής του καταστήματος, λόγω μουράτης τ.δ.Ίσως σας ζάλισα, αλλά τα 8 Μ2 μου βάρεσαν καμπάνα ! (της μνήμης).Πάντως προτιμώ αυτό που είχα από το σούπερ ντιζαϊνάτο (με την εξαίρεση βέβαια της τουαλέττας). Καλό βρε παιδί μου αλλά μου φάνηκε σαν διάδρομος με πόπ-άουτ εκπλήξεις !

πολύ καλύτερο και ομορφότερο από τα ιαπωνικά capsule rooms!

ειναι σαν να κοιμασαι σε φερετρο

Θέλει να είσαι στα όρια του OCD με την τάξη για να μείνεις σε αυτό το σπίτι. Εγώ που είμαι απελπιστικά ακαταστατη θα το είχα κάνει ...δελο σε δυο ώρες.

Δε χρειάζεται και ιδιαίτερο καθάρισμα. Ένα μωρομάντηλο και τελείωσες.