Το σίγουρο είναι ότι όταν πας στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, φεύγεις ζηλεύοντας την δουλειά των φροντιστών. Ζουν καθημερινά κοντά σε χιμπαντζήδες, λιοντάρια, δελφίνια, καμηλοπαρδάλεις και ένα σωρό ζώα και έχουν αναπτύξει μια οικογενειακή σχέση μαζί τους. Τα ζώα τους αναγνωρίζουν και μερικά τους αγαπούν –όσα γίνεται, γιατί το γεράκι δεν μπορεί να σε αγαπήσει. Ένα πολύ παγερό πρωινό επισκεφτήκαμε το πάρκο, είδαμε από κοντά τα ζώα και τους ανθρώπους που τα φροντίζουν, τα ταΐσαμε μαζί τους και φύγαμε με τη σκέψη ότι τα άγρια ζώα δεν είναι πιο άγρια από τους άγριους ανθρώπους. Οι δεύτεροι, μάλιστα, είναι πολύ πιο επικίνδυνοι.
Η Άντρεα και την Αλίσα φροντίζουν τους χιμπατζήδες. «Τώρα θα μπούμε στο έδαφός τους και θέλει προσοχή», λένε. «Οι χιμπατζήδες είναι πολύ απρόβλεπτοι στις αντιδράσεις τους και μπορούν να σου σκίσουν το πρόσωπο, να σε σκοτώσουν. Δεν έχουμε καμία επαφή μαζί τους». Μπαίνουμε μέσα. Το περιβάλλον τους θυμίζει παιδική χαρά. «Είναι ήσυχοι επειδή εμπιστεύονται εμένα και την Αλίσα» λέει η Άντρεα. «Αλλά αν ήσασταν μόνες σας εδώ ή με έναν φροντιστή που δεν συμπαθούν και δεν ξέρουν, θα έκαναν πολλή φασαρία. Θα τους άκουγες τσαντισμένους».
σχόλια