Η Ζαργάνα Μπελ μου έγραψε πριν λίγο, για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα.
Χτες το πρωί ενώ το μυαλό μου ήταν στις εχθροπραξίες Ισραήλ - Γάζας, βλέπω στο Facebook ότι η Sharon Udasin μια πρώην συμμαθήτρια, δημοσιογράφος της Jerusalem Post, έχει την εξής ανάρτηση:
Does anyone have pets, particularly dogs or even cats, who are freaking out because of the rocket sirens? Do you have to choose between protecting yourself and waiting for your animal to get to your shelter? If any of this applies to you, please contact me today for a story. Thanks!
(Μήπως κάποιοι από εσάς έχετε κατοικίδια, ειδικά σκύλους και γάτες, που τρελαίνονται όταν χτυπούν οι σειρήνες; Μήπως πρέπει να επιλέξετε μεταξύ του να προστατέψετε τον εαυτό σας και του να περιμένετε μέχρι το ζωάκι σας να έρθει στο καταφύγιό σας; Αν κάτι από αυτά συμβαίνει σ'εσάς, σας παρακαλώ να έρθετε σε επαφή μαζί μου σήμερα για ένα ρεπορτάζ. Ευχαριστώ! )
Ομολογώ ότι γούρλωσα τα μάτια! Η ίδια σοκαρίστηκα γιατί πριν από λίγες ώρες είχα μιλήσει στο σκάιπ με αγαπημένο μου πρόσωπο στην τρυφερή ηλικία των δέκα χρόνων, που ζει σε μια από τις εμπλεκόμενες πλευρές και περιέγραφε τρομαγμένο πώς είναι όταν χτυπούν οι σειρήνες και τρέχεις να σωθείς.
Την ανάρτηση της Sharon στο Twitter και το Facebook ακολούθησε βροχή από σχόλια!
Από προσβολές, κατάρες, μέχρι και ευχή για το θανάτό της και την αρτιμέλεια των παιδιών της (που δεν έχει).
Ηλεκτρονικά άρθρα γράφτηκαν κατακεραυνώνοντας τη δημοσιογράφο σε ιστοτόπους Γαλλικούς, Λιβανέζικους, Παλαιστινιακούς, μέχρι και στην Aljazeera!
Εδώ, η Atlantic Wire στο τέλος του άρθρου με αφορμή την ανάρτηση της Sharon υπενθυμίζει ότι είναι ανθρώπινη ανάγκη κάτω από τόσο ακραίες συνθήκες οι άνθρωποι να αναζητούν κανονική ζωή. Γι'αυτό και τα παιδάκια του βίντεο που κλείνει το άρθρο κάνουν παρκούρ ακροβατικά στη Γάζα ενώ μαίνονται οι βομβαρδισμοί.
Αργά το βράδυ, η Sharon δημοσίευσε άρθρο σχετικό με όσα συνέβησαν στη Jerusalem Post:
Η κοπέλα μετά τις απειλές και το ψηφιακό bullying έκλεισε το facebook της. Είναι φορές που χάνομαι στο πoιο είναι το σωστό και το λάθος... Με εντελώς ξεκάθαρο ότι το σωστό είναι να ζούμε ειρηνικά σου στέλνω τα παραπάνω γιατί φαντάζομαι ότι θα σε προβληματίσουν όπως ακριβώς κι εμένα.
φιλικά
Ζαργάνα Μπελ
----------
Της απάντησα, με ημέιλ:
Πολύ ενδιαφέρον.
Εγώ είμαι μαζί της και βρίσκω υπερβολικό τον θόρυβο (οι δημοσιογράφοι ασχολούνται με διαφορετικούς τομείς - και εξάλλου αυτή λέει ότι έχει μια ειδίκευση σε θέματα κατοικιδίων - προφανώς άλλος ρεπόρτερ την ίδια ώρα θα έκανε ρεπορτάζ για τις αντιδράσεις των παιδιών, ένας τρίτος για την καταστροφή του περιβάλλοντος, άλλος για τους αμάχους κλπ).
Καταλαβαίνω βέβαια και την άλλη πλευρά που λέει: "Μας βομβαρδίζετε και σκοτώνετε τα παιδιά μας κι εσείς νοιάζεστε για τα δικά σας κατοικίδια;". Φαίνεται άσχημο και προκλητικό.
Η δημοσιογράφος όμως δεν είναι ούτε η μία και μοναδική δημοσιογράφος, ούτε είναι πολιτικός, ούτε επίσημη εκπρόσωπος της χώρας. Και, εν πάση περιπτώσει το ρεπορτάζ της, που υποθέτω ποτέ δεν έκανε, θα είχε και επιστημονικό και ανθρώπινο ενδιαφέρον.
Δεν θα ήταν η σημαντικότερη είδηση που θα έβγαινε απ' τον πόλεμο, αλλά δεν είναι και αιτία για φάτβα απ' όσους ψάχνουν αφορμές να εξοργιστούν και να δημιουργήσουν αποδιοπομπαίους τράγους.
Υπάρχουν μεγαλύτεροι υπαίτιοι καταστροφής και πολύ σπουδαιότερες αφορμές σ' αυτόν τον πόλεμο από μια δημοσιογράφο που κάνει την (όχι απαραίτητα σημαντική, στη συγκεκριμένη περίπτωση) δουλειά της.
ΥΓ. Απ' ό,τι φαίνεται ο πόλεμος έχει μεταφερθεί -και συνεχίζεται- στο ίντερνετ όπου αρκεί οποιαδήποτε αναφορά στα θέματα για να ξανανοίξει λυσσασμένη κουβέντα για το μεσανατολικό.
*Διαβάστε επίσης: Η μάχη Ισραήλ-Παλαιστινίων στο διαδίκτυο
αλλά και για την μάχη Ελλήνων Τούρκων στο Facebook: Η απάντησή μας στην τουρκική σελίδα είναι... αυτή;
σχόλια