Κυριακή βράδυ στο Μεταξουργείο

Κυριακή βράδυ στο Μεταξουργείο Facebook Twitter
1
Κυριακή βράδυ στο Μεταξουργείο Facebook Twitter
Δεν έχουμε την δυνατότητα να πάμε για ποτά το βράδυ σε μέρη που έχει πολλούς Έλληνες, παρά μόνο σε δικά μας στέκια, που και εκεί δεν υπάρχουν γυναίκες. Για αυτό θα δεις να έρχονται αρκετοί καθημερινά εδώ, αλλά δύσκολα θα δώσουμε 10 ευρώ κάθε φορά, όταν αυτά τα 10 ευρώ είναι ο μισθός όλης της εβδομάδας

Μεταξουργείο. Την νύχτα η Αθήνα αλλάζει όψη. Κλειστά καταστήματα, υπεραστικά λεωφορεία, ταξιτζήδες  που ψάχνουν τις «μεγάλες ταρίφες», καφενεία μιας άλλης εποχής με τραπέζια ξύλινα, πλαστικές καρέκλες και ένα σύννεφο καπνού από τσιγάρα. Παρατηρείς τον κόσμο να μπαινοβγαίνει βιαστικά στο μετρό,  άλλοι επιστρέφουν από τις δουλειές τους και άλλοι αναζητούν  τους δρόμους του «πληρωμένου σεξ». Κατηφορίζω  προς την Ιάσονος. οι πρώτες εικόνες που αντικρίζεις είναι ανθρώπινες σκιές να ψάχνουν για λίγες στιγμές γρήγορης ηδονής. Παρέες νέων που «σπάνε πλάκα» έχοντας σχολάσει από το φροντιστήριο,  μεσήλικες που καταφθάνουν με το μηχανάκι τους – λίγο πριν πάνε σπίτι τους- ενώ  οι περισσότεροι από τους «πελάτες» είναι μετανάστες. Τις Κυριακές, ειδικά, νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε υπαίθριο νυχτερινό παζάρι.

Κυριακή βράδυ στο Μεταξουργείο Facebook Twitter

Τα πιο πολλά από τα «σπίτια» είναι παλιές ερειπωμένες διώροφες κατοικίες. Κλειστά παράθυρα, σκοτεινοί διάδρομοι, υγρά δωμάτια, ελάχιστος φωτισμός και στην υποδοχή ώριμες κυρίες να σου λένε «περίμενε λίγο στον καναπέ, η κοπέλα είναι στο δωμάτιο». Δίπλα μου μετανάστες με προσεγμένη την εμφάνισή τους, παρατηρούν, και αν τους αρέσει «μπαίνουν», αλλιώς στο επόμενο, «που ήταν καλύτερη», όπως ακούς χαρακτηριστικά να λένε.

Στην συνέχεια, περιμένοντας στον πεζόδρομο, βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω με μερικούς από τους μετανάστες. Όλοι δέχονται πρόθυμα να απαντήσουν στις ερωτήσεις. Σε ακούν προσεκτικά, προσπαθούν να καταλάβουν τι τους ρωτάς και με τα λίγα ελληνικά τους, σού απαντούν. «Εμείς εδώ ερχόμαστε τις πιο πολλές φορές για να δούμε, αφού τα  λεφτά που βγάζουμε είναι λίγα. Βλέπουμε, μας αρέσουν τα γυναικεία σώματα, χαιρόμαστε, γελάμε και  συζητάμε μετά στα σπίτια με τους φίλους μας για ό,τι είδε ή έκανε ο καθένας. Όταν  πληρωθούμε θα έρθουμε για να γαμήσουμε, ειδικά Κυριακές, θα δεις πιο πολύ κόσμο, γιατί είναι η μόνη μέρα που δεν δουλεύουμε». Στις συζητήσεις διαπιστώνω ότι πολλοί από αυτούς δεν μένουν καν στο κέντρο, αλλά έρχονται και από άλλες περιοχές, όπως ο Πειραιάς, η Καλλιθέα κα το Αιγάλεω. Σπεύδω να τους ρωτήσω αν έχουν βιώσει ρατσιστικές συμπεριφορές από τις κοπέλες. «Τα κορίτσια είναι μια χαρά, σπάνια έχει τύχει να μας πουν ότι πάνε μόνο με Έλληνες. Μόνο ένα 10% από αυτές και πιο πολύ το κάνουν γιατί φοβούνται τις αρρώστιες». Όταν η κουβέντα καταλήγει στις τιμές και αν είναι η μόνη τους επιλογή τα μπουρδέλα, οι απαντήσεις που παίρνω δεν μου αφήνουν και πολλά περιθώρια. «Εδώ κάνεις σεξ  με 10 ευρώ και αν ζητήσεις και κώλο, 15 ευρώ. Εμείς μένουμε πολλά άτομα σε ένα σπίτι, άρα πως θα κάνεις αλλιώς σεξ; Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί από εμάς που κάνουν σεξ μεταξύ τους, αλλά gay έρωτα βρίσκεις σε όλες τις χώρες. Επίσης, δεν έχουμε την δυνατότητα να πάμε για ποτά το βράδυ σε μέρη που έχει πολλούς Έλληνες, παρά μόνο σε δικά μας στέκια, που και εκεί δεν υπάρχουν γυναίκες. Για αυτό θα δεις να έρχονται αρκετοί καθημερινά εδώ, αλλά δύσκολα θα δώσουμε 10 ευρώ κάθε φορά, όταν αυτά τα 10 ευρώ είναι ο μισθός όλης της εβδομάδας».

Κυριακή βράδυ στο Μεταξουργείο Facebook Twitter

Ολόκληρο το ρεπορτάζ στο site του ΓΚΡΕΚΑ.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια