Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;

Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
13

 


Το project 'About Dying' απαθανατίζει τις στιγμές του ανθρώπινου σώματος μετά το θάνατο και λίγο πριν την ταφή. Αποτελεί μια αδιάκριτη και σκληρή φωτογραφική ματιά προς ένα κόσμο με τον οποίο σπάνια ερχόμαστε σε επαφή, παρόλο που πρόκειται για ένα στάδιο από το οποίο περνάμε όλοι, ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας ή ηλικίας.


Το μόνο που γνωρίζουμε για τη ζωή με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι μία μέρα όλοι θα πεθάνουμε. Και όμως ο θάνατος εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, γιατί κανείς μας δεν γνωρίζει τι συμβαίνει μετά. Γι' αυτό ίσως μας είναι και τόσο δύσκολο να μιλήσουμε για το θάνατο. 


Τι θα συνέβαινε αν ερχόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο; Αν είχαμε μια εικόνα αυτού που ήδη γνωρίζουμε ότι συμβαίνει; Ότι το σώμα μας είναι κάτι φθαρτό, ότι μπορεί να διαλυθεί, ότι μετά το θάνατό μας μετατρέπεται σε κάτι άκαμπτο και παγωμένο, ότι σαπίζει και ότι σε τελική ανάλυση αποτελεί απλά το κέλυφος μέσα στο οποίο ζούμε.

Η φωτογράφος Cathrine Ertmann πήρε άδεια από το ινστιτούτο παθολογίας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο Άρχους της Δανίας και απέκτησε πρόσβαση στο νεκροτομείο, το παρεκκλήσι και το αποτεφρωτήριο των εγκαταστάσεων.

Το συγκλονιστικό πρότζεκτ της "About Dying" παρουσιάζεται ολόκληρο για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το LIFO.gr

Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Το στήθος του παύει να κινείται. Τα κύτταρα του σώματός του έχουν εκτελέσει την τελευταία τους εργασία, οι μηχανισμοί έχουν πάψει να λειτουργούν και τώρα δεν πρόκειται να γεράσει ποτέ. /© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Το παρεκκλήσι του Παθολογικού Ινστιτούτου στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Aarhus παραλαμβάνει τους νεκρούς. Εδώ τους ντύνουν, τους χτενίζουν και έπειτα παραμένουν μέσα στο φέρετρο μέχρι το τελευταίο αντίο από τους αγαπημένους τους. /© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Νεκροί, άντρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, στις σακούλες επειδή ήταν απρόσεκτοι, άτυχοι ή επειδή απλά «είχε έρθει η ώρα τους». Η πρώτη στη σειρά γυναίκα βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της. Μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία της νεκροψίας, στην οποία αποδείχθηκε πως δεν ήταν θύμα δολοφονίας. Σύντομα θα την ντύσουν και στην συνέχεια θα την εναποθέσουν στο φέρετρο. /© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Το μόνο που γνωρίζουμε για τη ζωή με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι μία μέρα όλοι θα πεθάνουμε. Και όμως ο θάνατος αντιμετωπίζεται με τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, γιατί κανείς μας δεν γνωρίζει τι συμβαίνει μετά. Γι' αυτό ίσως μας είναι και τόσο δύσκολο να μιλήσουμε για το θάνατο. Και ίσως γι' αυτό τον κρύβουμε κάτω από σεντόνια, απρόσιτα δωμάτια και κρύους διαδρόμους νοσοκομείων.Τι θα συνέβαινε αν ερχόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο; Αν είχαμε μια εικόνα αυτού που ήδη γνωρίζουμε; Ότι το σώμα μας είναι κάτι φθαρτό, ότι μπορεί να διαλυθεί, ότι μετά το θάνατό μας μετατρέπεται σε κάτι άκαμπτο και παγωμένο, ότι σαπίζει και ότι σε τελική ανάλυση αποτελεί απλά το κέλυφος μέσα στο οποίο ζούμε. /© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Η ακαμψία των μυών ξεκινά κάπου ανάμεσα στις 4 με 12 ώρες μετά το θάνατο. Ξεκινά από το λαιμό και σταδιακά κάνει αδύνατη την κίνηση των άκρων. Όταν φτάσει στο κρανίο, κάνει τις τρίχες του σώματος να ανασηκωθούν. Μια εικόνα που θυμίζει το ανατρίχιασμα των ζωντανών. /© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Στον κλίβανο που καίγονται τα φέρετρα. Τα λουλούδια αφαιρούνται, αλλά οι κάρτες, οι φωτογραφίες και οι ζωγραφιές συντροφεύουν το νεκρό μέσα στο μεγάλο φούρνο και καίγονται μαζί του στους 850 βαθμούς. Μέχρι ο νεκρός να μετατραπεί σε στάχτες περνάει περίπου μία με μιάμιση ώρα. Εάν μετά υπάρχουν υπολείμματα οστών, συνθλίβονται και οι στάχτες τοποθετούνται στο ειδικό βάζο. Αργότερα, σκορπιούνται στο έδαφος ή στη θάλασσα./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Μία μητέρα για τελευταία φορά με την οικογένειά της, πριν την εναποθέσουν στο φέρετρο. Βρίσκονται στο μικρό μοναστήρι που έχουν κλείσει για την τελετή. Εδώ ο σταυρός στον τοίχο μπορεί να αφαιρεθεί ώστε το μέρος να γίνεται κατάλληλο για όλες οι θρησκείες. Σατανιστές, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί και Ινδουιστές, όλοι έχουν τις δικές τους τελετουργίες για να αποχαιρετήσουν τους δικούς τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Στους τοίχους υπάρχει ένα λάβαρο που λέει, στα λατινικά, «Εδώ οι νεκροί βοηθούν τους πεθαμένους». Υπενθυμίζει στο προσωπικό τη σημασία της δουλειάς τους, όταν ένα σώμα τεμαχίζεται προκειμένου οι γιατροί να βρουν με ποιο τρόπο η ασθένεια σκότωσε έναν άνθρωπο. Το αν θα γίνει νεκροψια εξαρτάται από τους συγγενείς του νεκρού, εκτός εάν είχε δώσει ο ίδιος άδεια πριν πεθάνει./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Στο μοναστήρι, την ώρα που ένα μέλος της οικογένειας και μία φίλη αποχαιρετούν τον άνδρα στο φέρετρο./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Στο σώμα έχουν εμφανιστεί μπλε και κοκκινωπές κηλίδες. Αυτές είναι οι μελανιές που προκαλεί ο θάνατος, σημάδια που μαρτυρούν πως τα κύτταρα έχουν σταματήσει να κάνουν τη δουλειά τους και το αίμα συγκεντρώνεται στα κάτω άκρα του σώματος. Η ετικέτα στο δάχτυλο του ποδιού αναγράφει στοιχειώδεις για το νεκρό πληροφορίες. Εάν είναι πορτοκαλί, σημαίνει ότι μεταφέρθηκε εκεί από την αστυνομία. Εάν είναι πράσινη, προέρχεται από νοσοκομειακό τμήμα. Αναγράφει το χρόνο του θανάτου, εάν πρέπει να διεξαχθεί αυτοψία, το όνομα και τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης του νεκρού./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Στο «δωμάτιο των 6 ωρών» βρίσκεται ένας άνδρας κάτω από μία κουβέρτα. Πριν περάσουν έξι ώρες από τον θάνατό του, ένας γιατρός θα τον εξετάσει ψάχνοντας για τα σημάδια του κλινικού θανάτου. Μη αναστρέψιμη διακοπή της αναπνοής και των καρδιακών χτύπων. Σημάδια θανάτου και ακαμψία. Το κόκκινο σκοινί δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ στο μοναστήρι του Aarhus. Βρίσκεται όμως εκεί για την περίπτωση που ο άνθρωπος κάτω από το σεντόνι ξυπνήσει. Για να καλέσει βοήθεια./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Κατά τη διάρκεια της νεκροψίας, το σώμα ανοίγεται από το ηβικό οστό μέχρι το λαιμό. Όλα τα όργανα που βρίσκονται στο στήθος και την κοιλιακή κοιλότητα αφαιρούνται και εξετάζονται./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Τα μαλλιά του νεκρού χτενίζονται. Αν και η κηδεία θα πραγματοποιηθεί με κλειστό φέρετρο, ο νεκρός πρέπει να δείχνει προσεγμένος,/© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Μετά το πέρας της νεκροψίας, το τραπέζι και το πάτωμα καθαρίζονται με σαπούνι και νερό./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
Κάποιοι έχουν αποφασίσει από πριν τι θέλουν να φορούν στο φέρετρο, αλλά συνήθως είναι η οικογένεια που επιλέγει. Εάν δεν εκφραστεί κάποια προτίμηση, το μοναστήρι ντύνει το νεκρό με ένα ένδυμα κομμένο στην πλάτη και στα χέρια, ώστε να είναι ευκολότερο να τον ντύσουν./© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
© Cathrine Ertmann
Tι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Facebook Twitter
"Οι δυσκολότερες στιγμές είναι όταν ο νεκρός είναι νέος και έχει αφήσει πίσω του παιδιά. Στις άλλες περιπτώσεις η διαδικασία μοιάζει όσο φυσική θα μπορούσε να είναι μια γέννα." αναφέρει ο Michael Petersen,διευθυντής των εργασιών στο παρεκκλήσι © Cathrine Ertmann

*Όλες οι φωτογραφίες και το υλικό παραχωρήθηκαν από την φωτογράφο Cathrine Ertmann για χρήση και προβολή αποκλειστικά από το LIFO.gr

13

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

12 σχόλια
Το χειρότερο είναι ότι κάποια στιγμή οι αγαπημένοι μας και εμείς θα καταλήξουμε έτσι. Βέβαια αυτό είναι το νόημα της ζωής. Να ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς ώστε να πεθάνεις ήσυχος και στην μνήμη των δικών σου ανθρώπων.
Ο φοβος του θανατου μονο για τον εαυτο μας και για αυτους που αγαπαμε η εχουμε αναγκη να ειναι διπλα μας! Για τους αλλους δεν μας ενδιαφερει, για τα ζωακια που σφαζονται για να γινουν φαγητο φυσικα και δν μας νοιαζει! Δεν εχουν ζωη αυτα! Ειναι το φαγητο μας! Μοναχα ο εαυτος μας μας ενδιαφερει και τι θα γινουμε μετα το θανατο. Κανενα αλλο ζωο στον πλανητη δεν σκωτωνει για εκδικηση αλλα μονο για να τραφει. Εχουμε καταστρεψει την Γη, τα ζωα, κανουμε πολεμους και αληλοσφαζομαστε, δολφονουμε, Κατα τα αλλα ειμαστε το ανωτερο ειδος, πολιτισμενοι, κραταμε με τροπο το μαχαιροπιρουνο κ τρωμε τους φιλους και συγκατοικους μας τα ζωα. Η εκδικηση της φυσης ειναι αποτελεσμα ολου αυτου του κανιβαλισμου, με ανιατες αρωστιες. Και αλλα πολλα. Το μονο που ενδιαφερει τους πολιτισμενους ανθρωπους ειναι το που θα παμε μετα θανατον η να ζησουμε περισσοτερο. Μετα θανατον παμε εκει που πανε ολοι οι ζωντανοι οργανισμοι. Εκει που πανε και τα υπολοιπα ζωα του πλανητη. Ακομα και καποιος παραδεισος η κολαση να υπηρχε, σιγουρα ο παραδεισος δεν ειναι για τους ανθρωπους.
Εξαιρετικό άρθρο. Και ακόμα πιο εξαιρετικά όλα τα σχόλια. Είχα διαβάσει σε κάποιον τοίχο την εξής επιγραφή: "Εκείνοι που φοβούνται τον θάνατο, είναι όσοι δεν έζησαν ποτέ"
Είναι από εκείνες τις φορές που διαβάζοντας κάτι τέτοιο νιώθεις την ματαιότητα του κόσμου γύρω σου...και μου έρχεται σαν flashback η ατάκα από Six Feet Under...EVERYTHINGEVERYONEEVERYWHEREENDS
Συγκλονιστικές εικόνες! Κι όμως, δεν δείχνουν κάτι σπάνιο, κάτι αλλόκοτο, παράξενο, τρομερό ή ανεξήγητο. Δείχνουν απλά αυτό που όλοι γνωρίζουμε, όμως δε θέλουμε να σκεφτόμαστε ή να αντικρίζουμε. Χιλιοειπωμένο, ότι ο θάνατος δεν μας αφορά γιατί όταν υπάρχουμε εμείς δεν υπάρχει αυτός και όταν υπάρχει αυτός δεν υπάρχουμε εμείς. Οι εικονιζόμενοι, δεν επηρεάζονται καθόλου από τη δυσκαμψία, από την ταφή, από την καύση, από τη νεκροψία, από το κούρεμα. Όλα για τους ζωντανούς γίνονται. Το σημαντικό δεν είναι τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν πεθαίνουμε. Το σημαντικό είναι τι συμβαίνει σε μας όταν αντικρίζουμε τον θάνατο όσο ζούμε.Αυτή ακριβώς η επίγνωση του θανάτου, η γνώση του πεπερασμένου της ζωής, είναι που κάνει την κάθε στιγμή μας μοναδική και ανεπανάληπτη και που δίνει τόσο μεγάλη αξία στον χρόνο.
Εξαιρετικές εικόνες!Μόνο που για να ακριβολογούμε το άρθρο δεν περιγράφει "Τι μας συμβαίνει όταν πεθαίνουμε", αλλά "Τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν πεθαίνουμε".Για όλα τ' άλλα, απλώς δεν έχουμε ιδέα!
Οσο "γνωστος" κ να μας ειναι ο θανατος,αλλο τοσο αγνωστος παραμενει....Ντυνοντας τον μπαμπα μου,αυτο που σκεφτομουν,ηταν να προλαβω την ακαμψια...Το μυαλο μου επαιζε παιχνιδια:"Ε!Δες!Ενα πτωμα!" -"Ε!Σταματα,ειναι ο μπαμπας μου!" -"Ναι,αλλα ειναι νεκρος...!" ... -"Ναι,αλλα τον αγαπω..."Ο θανατος μας φαινεται κρυος γιατι αυτοι που αγαπαμε,δεν ειναι πια ζεστοι....Ειναι κυριολεκτικα ΑΨΥΧΟΙ...Η ψυχη συγκρατει το σωμα...οχι οι μυες..