Το μεγάλο αφιέρωμα του έγκυρου αμερικάνικου κινηματογραφικού site Indiewire, με τίτλο "Τα 50 καλύτερα φιλμ της δεκαετίας μέχρι σήμερα", κατατάσσει τον Οσκαρικό Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου στην δεύτερη θέση μετά το ιρανικό οικογενειακό δράμα "Ενας χωρισμός" του Ασγκάρ Φαραντί, που βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2012.
Η λίστα αφορά ταινίες που έχουν βγει στις αίθουσες από το 2010 μέχρι το 2015, σύμφωνα με τη χρονολογία εξόδου τους στις ΗΠΑ.
Ολόκληρο το κείμενο του Indiewire για τον Κυνόδοντα.
"Υπέρμετρα πρωτότυπη, ανέκφραστη, ενοχλητική, ονειρική και ολοκληρωτικά ανεξήγητη"
"Μερικές φορές μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στην τέχνη.
Όλα συνιστούν έναν διαφορετικό συνδυασμό παλιών συστατικών, στην καλύτερη περίπτωση ένα καινούργιο κουβάρι φτιαγμένο από παλιά νήματα.
Έπειτα έρχεται το 2010 και βλέπεις τον ''Κυνόδοντα'' του Γιώργου Λάνθιμου κι έχεις την αίσθηση ότι αν και είναι κυριολεκτικά αδύνατο, από φυσικής άποψης, έχεις μόλις βιώσει κάτι πρωτοφανές.
Σαν να ανακάλυψες ότι το σύμπαν έχει μια πίσω πόρτα που οδηγεί σε μία όμορφη βεράντα.
Υπέρμετρα πρωτότυπη, ανέκφραστη, ενοχλητική, ονειρική και ολοκληρωτικά ανεξήγητη, η κατακεραύνωση του μύθου της τέλειας οικογένειας από τον ''Κυνόδοντα'' έγινε μέσα στα επόμενα χρόνια ο κύριος υποκινητής μιας πληθώρας ανάλογων ταινιών, ενώ υπήρξε η καταλυτική δύναμη του ''Greek Weird Wave''.
Αλλά παραμένει κάτι μοναδικό, απαστράπτον και παράξενο, μια μαύρη κωμωδία ξεπλυμένη σε κατάλευκες αποχρώσεις, κινηματογραφημένη με συγκεκριμένη διαστροφή από τον διευθυντή φωτογραφίας Θύμιο Μπακατάκη και κατ' ουσίαν μια σειρά από ιδιόμορφα παράδοξα.
Είναι αναγνωρίσιμο και ιδιόμορφο. Αστείο και τρομαχτικό. Παρανοϊκό, άγριο και πλήρως ελεγχόμενο. Είναι κάτι ολοκληρωτικά καινούριο.
Ο "Κυνόδοντας" έχει μία προνομιακή θέση στο νέο ρεύμα όχι μόνο του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και παγκοσμίως, αφήνοντας πίσω του εκθειασμένες από την αμερικανική κριτική ταινίες σαν τις φετινές αντίπαλες στα Οσκαρ παραγωγές «Birdman» και «Μεγαλώνοντας», το περσινό «Gravity», το πολυσυζητημένο «Η ζωή της Αντέλ» ή το εμβληματικό γαλλικό γκανγκστερικό δράμα «Προφήτης» του Ζακ Οντιάρ (επίσης υποψήφιο για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2010 μαζί με το φιλμ του Λάνθιμου).
Η πρώτη δεκάδα τις λίστας με τις πενήντα καλύτερες ταινίες της δεκαετίας μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το Indiewire
1."A Separation" (2012)
2."Dogtooth" (2010)
3."Under The Skin" (2014)
4."The Act of Killing" (2012)
5. "Holy Motors" (2012)
6. "Blue Is The Warmest Color" (2013)
7. "Certified Copy" (2010)
8. "Inherent Vice" (2014)
9. "A Prophet" (2010)
10. "Inside Llewyn Davis" (2013)
σχόλια