LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: οίστρος ή πλημμύρα;

Επίσης: αυτοκαταστροφική ματαιότητα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: οίστρος ή πλημμύρα; Facebook Twitter
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
58


________________
1.

Αγαπημένη Λένα...
πιστέυεις στη ρήση ''Ο άνθρωπος πηγαίνει μόνο μπροστά η πίσω, στάσιμος δε γίνεται να μενει''?
Σε μια από τις άπειρες ενδοσκοπήσεις που έκανα στα τελευταία 5 χρόνια πλήρους αδράνειας, ένιωσα κυριολεκτικα χαμένη.. Υπήρχει τόσο καιρό η παρηγοριά οτι οκ, έχασα το νόημα, κόλλησα, με ξέχασα, με ξέχασαν..αυτά έχει η ζωή. Κλείνω κεφάλαιο, παίρνω πτυχίο και ξεκινώ από εκεί που σταμάτησα εφοδιασμένη με την ψυχική ωριμότητα που μου προσέδωσαν 5 χρόνια κατάθλιψης. Ελάχιστα δε υποβοηθούμενης από ψυχολόγο/ψυχίατρο γιατί στον πρώτο με έθλιβε ακόμη και οτι πληρώνω για να ακουστώ και ο δεύτερος με εφοδίασε από το πρώτο λεπτό με cipralex τα οποία τρόμαξα να πάρω.
Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ το έργο τους και την επιστήμη τους, κάθε απόφαση μου άλλωστε σε οποιοδήποτε θέμα ηταν αναπόφευκτα νοθευμένη με ένταση, πανικό και παντελή έλλειψη αυτογνωσίας..
Το θέμα είναι πως, αν και πλέον κάπως ανέκαμψα, με έχω πείσει δηλαδη οτι εγινε το κλικ που χρειαζοταν μεσα μου, διάβασα βιβλία αυτουποστήριξης, αναθέρμανα σχέσεις , με προετοίμασα για τον επόμενο κύκλο της ζωης που περιμενω με αγωνία( κ ας τσαλακωθω ψάχνοντας απεγνωσμένα για δουλειά, κι ας βρεθώ σε μια πόλη σαν την Αθήνα μετά τη γλυκιά και προστατευμένη επαρχία), το οτι βγήκα κερδισμένη από όλο αυτό και απο εδω και πέρα όλα θα αλλάξουν και θα ειμαι δυνατη κτλ κτλ, μήπως είναι λόγια μόνο που απλά θέλουν να μου δώσουν δύναμη ενώ όλοι καταβάθος έχουν στο πρόσωπό μου κολλήσει την ταμπέλα του loser?
Υπάρχει ηλικιακό όριο για να ξεκινήσει κανείς από το ''ο''? και πως θα γεμίσω 5 χρόνια έλλειψης γνώσεων και ερεθισμάτων που μου έχουν φορτώσει νευρικα τικ, αμέτρητα σαρδαμ κ ενα παμφτωχο λεξιλόγιο ( αφού ειχα σταματήσει και να μιλαω) .
Πες μου Λένα, εσύ σε αυτές τις σκέψεις βλέπεις μία τρελή? μια χαζή? μια loser? Η πάντα υπάρχει ελπίδα?
Συγνωμη για τον όγκο της ερώτησης
Τα φιλιά μου στο απίστευτο central park (ταξιδάκι προ μαύρης 5ετίας)
:*

Δεν ξεκινάς από το μηδέν. Κάθε άλλο. Είσαι ο άνθρωπος που ήσουν πριν από πέντε χρόνια; Δεν ήταν ούτε στάσιμα, ούτε προς τα πίσω αυτά τα χρόνια, κατάφερες να συνέλθεις και να ενεργοποιηθείς, ανέβηκες ένα βουνό και το κατέβηκες. Τώρα συνεχίζεις με νέα εφόδια. Πάντα υπάρχει κίνδυνος για οπισθοχώρηση, αλλά με την εμπειρία που έχεις τώρα, ξέρεις τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται, οπότε βρίσκεσαι σε πολύ διαφορετικό σημείο της ζωής σου.


Λέξεις όπως loser, χαζή και τρελή δεν έχουν θέση, δεν χρειάζονται. Δεν έχεις κάποια ταμπέλα, δεν είσαι τόσο διαφανής, ούτε ασχολούνται οι άλλοι μαζί σου με τον τρόπο που ασχολείσαι εσύ με τον εαυτό σου. Αντιστοίχως, δεν ξέρεις τι έχουν περάσει οι άλλοι, ούτε τι κρύβουν.


________________
2.


ειμαι 20 χρονων φοιτητης...θα ηθελα να με βοηθησεις στο προβλημα μου.στην πορεια της ζωης μου ανακαλυψα οτι ειμαι ομοφυλοφιλος..οταν περασα στην πολη που σπουδαζω εκανα καποιες παρεες οι οποιες γνωριζουν για την προσωπικη μου ζωη ..εγω ομως αρχισα να βλεπω ερωτικα τον κολλητο μου Λ. ο οποιος ειναι straight και γνωριζει για τις σεξουαλικες μου προτιμησεις ..Δεν ξερω πως να διαχειριστω την ολη κατασταση..συχνα καταφευγω σε καυγαδες και σε σκηνες ζηλειας..δεν ξερω επισης αν ο Λ. εχει καταλαβει τα συναισθηματα μου για αυτον ..Παντως απο πλευρα του δεν εχει αλλαξει τιποτα..πως θα με συμβουλευες να πραξω; -Γιωργος


Σε συμβουλεύω να προσπαθήσεις να καταλάβεις ότι το να ερωτεύεσαι στρέιτ άντρες είναι μάταιο και αυτοκαταστροφικό. Εσύ κατάλαβες τι είσαι και μπράβο σου, η διεκδίκηση του χώρου σου δε σημαίνει την καταπίεση των άλλων. Είναι στρέιτ, τι περιμένεις να κάνει; Να σταματήσει να είναι για να μην σε στενοχωρήσει; Ευτυχώς που από την πλευρά του δεν έχει αλλάξει τίποτα, αυτό όμως μπορεί να αλλάξει και να χάσεις και ένα φίλο. Πρέπει να οπισθοχωρήσεις και να μάθεις να ερωτεύεσαι ανθρώπους που μπορούν να ανταποκριθούν.


________________
3.

Αγαπητή Α μπα,
η ιστορία μου είναι κλισέ. Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός και να ζήσω εκτός Ελλάδας αμέσως μόλις μ δοθεί η ευκαιρία. Το να παίζω πάνω στην σκηνή (παίζω από τα 7) είναι μια ευτυχία που δεν μπορώ να σου περιγράψω. Στα 18 μου άφησα το όνειρο μου αυτό και ακολούθησα την Νομική, μιας και οι γονείς μου επιβλήθηκαν επί της ''κουταμάρας'' μου και εγώ υπάκουσα για να μην τους απογοητεύσω. Όντας καλή μαθήτρια η επιλογή ήταν κάπως μονόδρομος. Έπαιζα όμως, έκτοτε, σε εργαστήριο, όπου ο καθηγητής μου μου έλεγε να το κυνηγήσω, αλλά είχα αποφασίσει ότι είναι άπιαστο όνειρο να σκέφτομαι τέτοια ονειροπαρμένα. Τώρα, στα 23 μου, κολλημένη σε μια μικρή πόλη που με πνίγει και απλήρωτη ασκούμενη, έχω αποφασίσει ότι καλό το πτυχίο μου, αλλά η ζωή μου είναι δική μου και δεν μπορώ να μιζεριάζω σε κάτι που δεν αγαπώ καθόλου. Σκέφτομαι να τελειώσω με την άσκηση και να μετακομίσω στο Λονδίνο (το οποίο υπεραγαπώ) και να παλέψω για το ένα πράγμα στην ζωή μου που με κάνει να νιώθω ζωντανή. Τα πρόβληματα μου; Τα κλασσικά: το οικονομικό κομμάτι (πως αξιοποιείς ενά πτυχιο νομικής του ΑΠΘ σε ξένη χώρα, γτ κάπως πρέπει να ζήσω, οικογενειακό back up 0) και δεύτερον, ο φόβος της πλήρους αποτυχίας τον οποίο φυσικά έχω και ήταν και ο λόγος που δεν τολμούσα να το σκεφτώ ως τώρα. Αλλά στην τελική... η ζωή δική μας δεν είναι; Αν δεν προσπαθήσουμε αποφασιστικά εμείς για αυτά που αγαπάμε και πιστεύουμε... τότε ποιος;

Σωστά. Μόνο που για να κάνεις ό,τι θέλεις να κάνεις, πρέπει να έχεις εντοπίσει και τα προβλήματα. Το οικονομικό κομμάτι το έχεις εντοπίσει, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός στην Αγγλία και τα αγγλικά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα. Αυτό πώς θα το ξεπεράσεις; Πώς θα λύσεις το θέμα της προφοράς; Αυτό είναι πρόβλημα ακόμα και για τους Άγγλους ηθοποιούς, πόσο μάλλον για τους ξένους. Δεν ξέρω πόσο λογικό είναι να μετακομίσει κανείς σε μια πόλη με μοναδικό επιχείρημα ότι 'τη λατρεύει'. Δεν είναι κακή αρχή βέβαια, και πολλά καλά έχουν συμβεί και με τις πιο αόριστες προθέσεις, αλλά νομίζω ότι πρέπει να ιεραρχήσεις τι είναι ιδεατό και τι είναι εφικτό. Αρχικά δεν είναι υποχρεωτικό να αλλάξεις χώρα για να είσαι ηθοποιός. Αν γίνεις ηθοποιός και βλέπεις ότι έχεις αρκετά προσόντα για να το κάνεις και σε άλλες χώρες, αυτό θα προκύψει και μέσα από τη δουλειά σου.

________________
4.

Λένα, θεωρείς οτι είναι υγιές το οτι ένα σωρό άνθρωποι καταφεύγουν σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρουν για μία γνώμη, κρίνοντας μόνο από τη διαδικτυακή του ταυτότητα?
Μήπως αυτή η στήλη, επαληθεύει την άποψη οτι το social networking μας αποξένωσε, μας άλλαξε τα στανταρντς που είχαμε για το τι σημαίνει επικοινωνία, στήριξη, επιβράβευση..(φτάσαμε να αρκούμαστε σε ενα like για να τονώσουμε την βομβαρδισμένη από φωτογραφίες άλλων, πιο ευτυχισμένων και όμορφων, με πιο πολλούς φίλους να αναρτούν στο γουολ τους τραγούδια και σχόλια, αυτοπεποίθησή μας).
naki_cat

Τελικά εσένα η γνώμη σου ποια είναι για την κοινωνική δικτύωση..πολύ γενικό, αλλά θα με ενδιέφερε να μάθω αν πιστεύεις βαθιά σε αυτό που κάνεις και το στηρίζεις ηθικοκοικωνικά μέσα σου ή αν απλά αποτελεί δουλειά που πληρώνεται. Θα ήθελα να μάθω επίσης και γιατί εγώ νιώθω τόση μοναξιά που καθημερινά είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θα ήθελα να ρωτήσω κάτι μόλις ξυπνω..Σα να σε βλέπω όμως να μου απαντάς πως αυτό ειναι δικό μου προβλημα... :)
Που βαδίζουμε εν τέλει? Λες μεθαύριο, όπως ας πούμε από σήματα μορς και καπνούς και την αλληλογραφία περάσαμε στο τηλέφωνο , να περάσουμε σε μία φάση που κάθε είδους κοινωνική ''συνδιαλλαγή'' θα γίνεται μέσα απ' αυτό το κουραφέτι?

Y,G , εχω πάθει εμμονή, περιμενω κάθε μερα να έρθει το τέταρτο(περιπου) μετά τις 10 που θα ποστάρεις το νεο Α, μπα!

Κάνεις πολλές ερωτήσεις που δεν συνδέονται απαραίτητα μεταξύ τους.


Το 'α μπα' δεν είναι social networking. Είναι μια αρκετά παραδοσιακή μορφή επικοινωνίας ενός μέσου με τους αναγνώστες του. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν στέλνουν γράμμα αλλά συμπληρώνουν μια φόρμα, και αυτό είναι καλύτερο, πιο γρήγορο και πιο αποτελεσματικό, και για τις δύο πλευρές. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητη η ηθικοκοινωνική επικύρωση για αυτή την ευχάριστη και ζωντανή στήλη.


Η κοινωνική δικτύωση επίσης δεν είναι καινούρια ανθρώπινη δραστηριότητα. Πάντα γινόταν. Τώρα γίνεται πολύ πιο εύκολα, χωρίς να βγεις από το σπίτι, σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα, και η απόσταση επιτρέπει την καλύτερη χρήση προσωπείων. Ο άνθρωπος φαίνεται όμως, όσο και να προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από τσιτάτα και προσεχτικά επιλεγμένες εικόνες. Αν σε ενδιαφέρει, καταλαβαίνεις τι είναι ο καθένας. Επίσης δεν 'είμαστε' κάτι, δεν 'αποδεικνύουμε' όλοι κάτι, δεν είναι όλοι οι χρήστες ίδιοι. Δεν τονώνονται όλοι από τα likes με τον ίδιο τρόπο. Είναι πολλοί αυτοί που αδιαφορούν, αλλά δεν φαίνονται (ακριβώς επειδή αδιαφορούν). Πάντα κάποιοι είχαν περισσότερη αγωνία να 'φαίνονται', ή επηρεαζόταν πολύ από τις αντιδράσεις των άλλων. Δεν είναι απαραίτητα οι περισσότεροι.


Το γιατί νιώθεις μοναξιά είναι πολύ σημαντικό ερώτημα και οπωσδήποτε πρέπει να προσπαθήσεις να το απαντήσεις. Είναι κάτι που σου δημιουργεί η διαδικτυακή επικοινωνία; Τότε την ερμηνεύεις με λάθος τρόπο. Ή έχεις παράλογες προσδοκίες, Η επικοινωνία, η στήριξη, η επιβράβευση, είναι διαδικασίες που προαπαιτούν συναίσθημα και δέσμευση. Ποτέ δεν γινόταν στο πόδι, μεταξύ αγνώστων, σε μαζική κλίμακα. Ποτέ δεν αρκούσε ένα σχόλιο, μια λέξη, για να σχηματιστεί ένας δεσμός μεταξύ των ανθρώπων. Μπορεί να σε μπερδεύουν τα κουμπιά. Δεν είναι διακόπτες συναισθήματος. Είναι κουμπιά. Επειδή κάποιος πάτησε ένα like δε σημαίνει ότι του άρεσε κάτι. Μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε.

________________
5.


Αγαπητή Α μπα, Είμαι 21 και σε λίγες μέρες μπαίνω στον στρατό. Πλέον το έχω πάρει απόφαση να πάω δόκιμος (που σημαίνει ότι πληρώνεσαι 500 ευρώ περίπου και μένεις σε σπίτι που νοικιάζεις), όχι γιατί "τρελαίνομαι" με την ιδέα του στρατού, αλλά επειδή το νιώθω ως υποχρέωση να "απογαλακτιστώ" επιτέλους θέλοντας και μη. Να έχω την δουλειά μου, να πληρώνω μόνος μου τα έξοδα κ.τ.λ.
Πιστεύεις ότι αυτή η σκέψη φανερώνει ανωριμότητα εκ μέρους μου ή πρόκειται για απόφαση που θα με βοηθήσει ιδιαίτερα μετά την απόλυση μου; Επίσης άκουσα από έναν καθηγητή μου κάποτε την εξής φράση: "Όπου και να πάτε πάντα θα ακούτε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι". Πιστεύεις ότι αυτό ισχύει και στο εξωτερικό απλά στην Ελλάδα λόγω της υπερβολής που μας διακρίνει τα γιγαντώνουμε όλα; Δηλαδή στις ΗΠΑ τα 18χρονα που φεύγουν από το σπίτι πως θα βγάζουν
πέρα;- thomas1993

Η σκέψη σου φανερώνει ωριμότητα. Ζύγισες τις προτεραιότητες σου και κάνεις αυτό που σε οδηγεί προς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ενώ κατανοείς ότι δεν είναι ιδανικό. Δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσει αργότερα, πόσο μάλλον 'ιδιαίτερα'. Δεν είναι τόσο καθοριστική εποχή. Εξαρτάται από το πώς θα την χρησιμοποιήσεις. Ο καθηγητής σου δίκιο έχει, αλλά η Ελλάδα περνάει ιδιαίτερα δύσκολες μέρες. Η κρίση δεν είναι μια θεωρία, είναι πραγματικότητα εδώ και χρόνια, και τις ρίζες τις ξέρουμε όλοι. Οι Έλληνες έχουν και μια ροπή προς το δράμα, ναι, αλλά τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ, δεν είναι ιδέα μας μόνο. Οι ΗΠΑ είναι πενήντα χώρες που έχουν συμφωνήσει να συνυπάρχουν, οπότε δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση στην ερώτηση σου.


________________
6.


Τελικά μια γυναίκα που καπνίζει slim τσιγάρα την ενδιαφέρει η ομορφιά της (άρα πρέπει να κόψει το κάπνισμα) ή όχι (οπότε τι τα θέλει τα slim);- Periergos


Όταν αγοράζουμε ένα προϊόν, αγοράζουμε το μάρκετινγκ που το συνοδεύει. Η γυναίκα που καπνίζει slim ενδιαφέρεται για την εικόνα που παρουσιάζει, όπως και η γυναίκα που καπνίζει οτιδήποτε, όπως και ο άντρας που καπνίζει ό,τι καπνίζει, ή όποιος καταναλώνει προϊόν που πουλιέται πακέτο με το lifestyle.


________________
7.

Βρε Λενα πες μου! βλέπεις μήπως οτι είμαι η ίδια που σου στέλνω και με εχεις βάλει στη λίστα των spam?Τελοσπάντων έψαχνα τροπο να σου κινήσω το ενδιαφέρον και σε έχω ρωτήσει εφ'ολης της ύλης και με το λόγο μου σε φουλ συγγραφική έξαρση αλλά τελικά αυτό που μου τρώει την ψυχή κι ας είναι φαινομενικά το πιο ρηχό απο όλα είναι ένα και δε χωράει πλέον λυρισμούς...
Με απατησε , λίγο μετά με χώρισε, έζησε για λίγο το μεγάλο απωθημένο των 10 χρόνων, το έμαθα, το επιβεβαίωσε, τρελάθηκα, αρρώστησα, έπεσα, σηκώθηκα, έπεσα, γύρισε, έκλαψε, ζήτησε συγχώρεση,έπεσα , προσπάθησε να με κερδίσει, έπεσα. Εγω είμαι the one και'' την εσπρωξα εκεί άθελά μου'' αλλά ''ο,τι και να εκανα εγώ αυτό καποια στιγμή θα γινόταν''. Βγάλε άκρη..
Πέρασε ενας μαρτυρικός χρόνος με το ταμπελάκι γυρισμένο στο ''ανοιχτο'' αλλά με την καρδιά σακατεμένη και μισόκλειστη. Κι άλλος ένας φαινομενικά πιο ήρεμος γιατί αποφάσισα να το πολεμήσω. Που να σου λέω τώρα γιατί τόσος πανικος..-εκτός απο το οτι είμαι λιγο ντραμα κουιν- η περιπτωση αυτή και ο φόβος του κερατου με ειχε ταλαιπωρησει ήδη 2 χρόνια και η καλή μου ορκιζόταν στην αγάπη μας, στο μέλλον μας κι ας ξεχνούσε δήθεν πότε ακριβώς το τελείωσε οριστικά με την πρωην-απωθημενο ( καλα κατάλαβες, οχι πριν απο τη γνωριμια μας) .Α! 2+2??!
Θα μου πεις σιγουρα οτι επελεξε εμενα κτλ (στην αρχη) κ εγώ εμεινα κολλημενη στις ανασφάλειες μου, αλλα εκεινη δε μπορουσε να την εχει ντε φακτο που να χτυπούσε τον πωπό της κάτω-λοκληρωτικά δηλαδή γιατί περιστασιακά την είχε. Πιο ομοφοβική πεθαίνεις..κ μιλάμε για τρελη καψούρα με την καραstraight..τόσο που εχω φέρει τα πανω κάτω στα πιστεύω μου για τον έρωτα και έχω θάψει την αγάπη κατω από την ταφόπλακα της καψούρας.
Υποφέρω ακόμη Λένα, ζούμε μαζί, είναι εδώ, με στηρίζει, με αγαπάει, με θέλει (?????) αλλα υποφέρω. Και φυσικά πρεπει να το καταπιώ γιατι''εφόσον το επέλεξα πρεπει να το στηρίξω''. Ειναι πολύ μεγάλο το διάστημα? πρεπει να δω ψυχολόγο? φοβάμαι οτι η ζημια μέσα μου ειναι ανεπανόρθωτη και μου εχει προκαλεσει ζητηματα χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχουν αντίκτυπο σε όλες μου τις σχέσεις. Αν όμως χωρίσω..θα μείνω και με την ανασφάλεια και χωρις αυτή.

_περα για πέρα γυναικείο ερωτικό τρίγωνο


Επειδή επιμένεις να πάρεις μια απάντηση, και για να καταλάβεις γιατί δεν την έχεις πάρει ως τώρα, θα απαντήσω.


Αυτά που έχεις μέσα στο κεφάλι σου είναι σημαντικά μόνο για σένα. Επίσης, αυτά που είναι μέσα στο κεφάλι σου, μόνο εσύ τα ξέρεις. Αν ειλικρινά ο στόχος σου είναι να επικοινωνήσεις, πρέπει να τα βάζεις σε μια τάξη και να τα παρουσιάζεις με έναν τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητά. Δεν έχουμε ούτε την υπομονή, ούτε τον τρόπο, ούτε την όρεξη να αποκρυπτογραφήσουμε, ή να κάνουμε σαράντα επεξηγηματικές ερωτήσεις για να καταλάβουμε ποια έκανε τι και πότε. Μπορούμε να το κάνουμε, αν προσπαθήσουμε, αλλά είναι αγένεια να θεωρείς αυτονόητο ότι θα το κάνουμε. 


Το μόνο που κατάλαβα είναι ένα πέρα για πέρα ερωτικό γυναικείο τρίγωνο, κι αυτό επειδή το γράφεις στο τέλος. Αρνούμαι να κάνω περισσότερη προσπάθεια.

58

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
Nefertiti123
Nefertiti123
#1Κοπελιά μου, όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τα μούτρα του. Δεν είναι ούτε αφελές, ούτε παιδικό. Είναι κυριολεκτικό και πέρα για πέρα αλήθεια.Τίποτα δεν είναι χαμένο, μην αναλώνεις την ενέργειά σου όταν ακούς τσιτάτα που "υποτίθεται" σε αφορούν. Τα συγχαρητήριά μου για ως εδώ και τις καλύτερες ευχές μου για το μέλλον.Αν θέλεις, δες κ αυτό:http://www.ted.com/talks/andrew_solomon_depression_the_secret_we_share?language=en#t-16990
Νίκος Α.
Νίκος Α.
2. Το ότι εσύ είσαι γκέι και αυτός στρέιτ και εσύ τον έχεις ερωτευτεί, είναι καλώς ή κακώς φυσιολογικό και συμβαίνει καθημερινά και στους ετεροφυλόφιλους, πχ μια φίλη να ερωτευτεί κάποιον φίλο ή κάποιος φίλος μια φίλη. Ανεξάρτητα από το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό θα πρέπει να καταλάβεις πως πολλές φορές υπάρχει ένας υπολανθάνον ερωτισμός στις φιλίες μεταξύ ανθρώπων που αισθάνονται μια βαθιά οικειότητα και έρχεται η στιγμή της διαχείρισης αυτών των συναισθημάτων που συμβαίνουν συχνά. Δεν σημαίνει πως επειδή το αντικείμενο του πόθου μας δεν αισθάνεται το ίδιο με εμάς, δεν μπορούμε να απολαύσουμε την φιλία του. Υπάρχουν όμως διαφορετικά γούστα και διαφορετικά ζητούμενα για τον κάθε άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός. Φαντάσου απλά να σε είχε ερωτευτεί κάποιο κορίτσι. Τι θα έκανες; Φαντάζομαι πως ευγενικά θα της εξηγούσες πως δεν την βλέπεις ερωτικά, έτσι δεν είναι; Ίσως να έκανες και ένα "ψυχικό" αλλά δεν θα μπορούσε να υπάρξει κάποια σοβαρή σχέση με μέλλον... και μόνο να πληγωθεί κάποιος η και οι δύο θα ήταν το αποτέλεσμα. Η γνώμη μου θα ήταν να μιλήσεις στον φίλο σου για το πως αισθάνεσαι, εξηγώντας του πως θα ήθελες την βοήθειά του να το διαχειριστείς χωρίς να επηρεαστεί η φιλική σας σχέση. Ίσως άθελά του να σου δίνει κάποια λάθος σήματα ή να παρεξηγείς εσύ την στάση του. Καλύτερα να ξεκαθαρίσετε κάποια πράγματα ώστε ούτε εσύ να υποφέρεις αλλά ούτε και αυτός να έρθει σε δύσκολη θέση. Φυσικά όλα αυτά τα λέω με βάση το πόσο κουλ είναι το παιδί με το γεγονός πως είσαι γκέι, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και στρειτ άτομα που θα αντιδρούσαν άσχημα σε μια εξομολόγηση. Συμφωνώ όμως πως σε γενικές γραμμές, καλό θα είναι να διευρύνεις λίγο τον κύκλο σου ώστε να περιλαμβάνει και άλλα ομοφυλόφιλα άτομα της ηλικίας σου και να εξετάσεις το ενδεχόμενο του να βρεις κάποιο νέο ερωτικό ενδιαφέρον μιας και ο έρωτας με έρωτα περνάει :)
Gepe
Gepe
Πολυ σωστα αυτα που λες αλλα στη πραξη δυσκολα εφαρμοσιμα. Ειχα ερωτευτει και εγω εναν συναδελφο straight. Ελυωνα καθε μερα και προσπαθουσα να του δωσω hints για να καταλαβει αλλα αυτος τιποτα (ή εκανε οτι δεν καταλαβαινε) οταν πλεον μιλησα σχεδον ανοιχτα και μου ξεκαθαρισε οτι δεν θα τον ενδιεφερε να κανει ποτε τιποτα με εναν αλλο αντρα αλλα δεν εχει προβλημα με τους gay, μετα με κοροιδευαν με την τοτε γκομενα του και αλλαξε εντελως η συμπεριφορα του απεναντι μου. Δεν ξαναμιλησαμε εκτοτε. Το μονο που συμφωνω απολυτα ειναι το τελευταιο που ειπες: ο ερωτας με ερωτα περναει... Πηγή: www.lifo.gr
Νίκος Α.
Νίκος Α.
Αρχικά λυπάμαι αλλά προσωπικά είμαι κάθετα αντίθετος με τις προσωπικές σχέσεις στον χώρο εργασίας με οποιαδήποτε σύνθεση φύλων. Σε περίπτωση προϊσταμένου-υφισταμένου υπάρχουν πρακτικά ηθικά κωλύματα, ενώ συνάδερφοι θα κληθούν κάποια στιγμή να ανταγωνιστούν με αντίκτυπο στην ψυχολογία τους. Παρόλα αυτά η τοποθέτησή μου ήταν με την λογική πως ανεξάρτητα από το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τυγχάνει να ερωτευόμαστε άτομα που δεν τους ενδιαφέρουμε σεξουαλικά για τον οποιοδήποτε λόγο. Για παράδειγμα μπορεί να μας απορρίψουν γιατί δεν είμαστε αρκετά όμορφοι για αυτούς, το οποίο ίσως και να είναι τραγικότερο σε τελική ανάλυση από την διαφορά σεξουαλικού προσανατολισμού. Σχετικά με το δικό σου περιστατικό, ίσως να ήταν μια αρνητική συμπεριφορά λόγω ομοφοβίας αλλά σημείωσε πως άπειρες φορές μια κοπέλα έχει κοροϊδέψει αγόρι που την ήθελε αλλά δεν ανταποκρινόταν στα θέλω της, και άλλες τόσες ένα αγόρι ένα κορίτσι που "δεν του έκανε". Νομίζω πως γενικά συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, ακόμη και όταν δεν μπαίνει η ομοφοβία στην μέση και κυρίως σε νεαρότερες ηλικίες. Ένας πραγματικά σοβαρός άνθρωπος θα σε απορρίψει ευγενικά. Ένας άνθρωπος με διαφορετικό προσανατολισμό από εσένα εάν δεν είναι φοβικός, θα σε απορρίψει ευγενικά επίσης. Το θέμα είναι να υπάρχει παιδεία από το σπίτι και την κοινωνία του καθενός, ώστε η εκάστοτε χυλόπιτα (η οποία και είναι γιουνιβέρσαλ φαινόμενο) να σερβίρεται με τακτ.
σμαιλντε
σμαιλντε
#7Όσες σχέσεις κι αν κάνεις, αν δε δουλέψεις μόνη σου με τον εαυτό σου δε θα ξεπεράσεις τις ανασφάλειες που έχεις. Αν θέλεις να επισκεφτείς ψυχολόγο καν' το για να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα που σε βασανίζουν. Τα οποία υπήρχαν ανέκαθεν, απλώς μετά το κέρατο της κοπέλας σου νιώθεις μάλλον πως επιβεβαιώθηκε κάποιος φόβος σου. Μόνο από τον τρόπο που γράφεις φαίνεται πως υπάρχει πολλή μεγάλη σύγχυση μέσα σου. Γενικώς πάντως, μην κατηγορήσεις τον εαυτό σου για την απιστία της κοπέλας σου. Ακόμη και αν η σχέση σας είχε προβλήματα, αυτό δεν της δίνει άφεση, μπορούσε να χωρίσει.Επίσης, δεν είναι κακό που δε μπορείς να τη συγχωρήσεις και να την εμπιστευτείς ξανά. Προσπάθησες και δεν τα κατάφερες, μην αυτομαστιγώνεσαι. Αλίμονο αν παίρναμε πάντα τις σωστές αποφάσεις! Νομίζω πως πιέζεις τον εαυτό σου να το κάνει για να μη μείνεις μόνη σου. Καθρεφτίζεις ένα πρόβλημα με τον εαυτό σου στη σχέση σου και έχεις αποπροσανατολιστεί. Μη φοβάσαι να ακούσεις τις φωνές στο κεφάλι σου, όλες δικές σου είναι! ps: Η Λένα σε αποπήρε λίγο αλλά είχε δίκιο. Ενδέχεται κι εσύ η ίδια να μπερδευτείς με το κείμενο που έστειλες.
Madeline Ashton
Madeline Ashton
#7 Θέλω να πω πρώτα ότι τη διάγνωση την έκανες σωστά. Είσαι πολύ drama queen.Τώρα, αυτό που κατάλαβα είναι ότι είσαι με μία η οποία τα είχε/ξεείχε εναλλάξ για χρόνια με μία άλλη (μάλλον steight), συνεχίζει (μάλλον) να θέλει την άλλη, εσύ δεν περνάς καθόλου καλά (όχι μάλλον, προφανώς), νομίζεις ότι αν επιμείνεις σε μία απόφαση για κάποιο χρονικό διάστημα θα σου απονεμηθεί κάποιο βραβείο και προσπαθείς να πάρεις μία απάντηση που νομίζεις θα σε προτρέψει να τις παρατήσεις όλες και να φύγεις γιατί καμιά τους δεν αξίζει να σε έχει δίπλα της ή θα δικαιολογήσει την παραμονή σου κάνοντάς σε ένα είδος οσιομάρτυρα.Καλού κακού δε στέλνεις και σε κάνα άλλο site?
sako rafa
sako rafa
#7 Έχω την αίσθηση πως η η κοπέλα της ερωτώσας είναι και η ίδια γεμάτη ανασφάλειες, καθώς η τρίτη του τριγώνου την έχει στο on-off. Οπότε τι να κάνει κι αυτή; Να μείνει μόνη να παλέψει με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση; Όοοχι. Θα έχει σχέση με μια που την έχει θεά, που της τα συγχωρεί όλα, που την αγαπάει, που είναι ερωτευμένη μαζί της. Και έτσι γεμίζει τα κενά που της δημιουργεί η πέτρα του σκανδάλου.Εγώ προτείνω το τρίγωνο να το κάνουμε τετράγωνο. Να βρει δηλαδή και η ερωτώσα κάποια να την κοιτάει και να λιώνει. Και μετά πάμε και σε πολύγωνο, να έχουμε και περισσότερες ερωτήσεις στην Α, μπα.
the advocate' s client
the advocate' s client
#7 Πέρα από το ακατανόητο του κειμένου σου, μας λες ότι ο άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι σύμμαχος σου, οικογένειά σου και στήριγμα σου σ΄έχει φτάσει σ΄αυτό το σημείο (σαφώς συνέβαλες κι εσύ).Και μετά μας λες ότι ενώ ξέρεις τι σε βλάπτει, εσύ εξακολουθείς στο ίδιο δρόμο (μη χάσεις και την αγάπη - ποια αγάπη ακριβώς;)Η κατάσταση είναι lose-lose situation (τουλάχιστον για σένα).Παραφροσύνη είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να αναμένεις διαφορετικά αποτελέσματα, είπε ο Αϊνστάιν.Και ξέρεις τι; Είχε δίκιο.
Σανάνθη
Σανάνθη
#4: Επειδή αναφέρθηκες στην αποξένωση του διαδικτύου, θα καταθέσω τη δική μου εμπειρία μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ύπαρξη της στήλης αυτής: Η στήλη αυτή με βοήθησε πολύ στην πράξη, όχι στη θεωρία. Οφείλω να το ομολογήσω. Μέχρι πρότινος ζούσα στο Κατάρ, σε ένα πολύ δύσκολο από κάθε άποψη μέρος (λίγο αν ξύσεις τη φανταχτερή του επιφάνεια, συνειδητοποιείς πόσο αλλόκοτο μέρος είναι). Αυτή η στήλη με κράτησε σε ζωντανή επαφή με την λογική και τον προβληματισμό του δυτικού κόσμου, περισσότερο ακόμη και από τα τηλέφωνα και τα emails με φίλους και συγγενείς. Ήταν μια καθημερινή υπενθύμιση "Ορίστε, έτσι ζει κι έτσι προβληματίζεται ο κόσμος ΕΞΩ". Ζώντας στο Κατάρ, η αλήθεια είναι πως κατέβαλα ειλικρινά μεγάλες προσπάθειες για να νιώθω καλά, για να μην παγώσει η καρδιά μου. Το έκανα για μένα, για την οικογένεια και τη δουλειά μου. Ως γυναίκα ένιωθα φυλακισμένη στο Κατάρ- και να φανταστείτε ότι η θέση της γυναίκας εκεί είναι απείρως καλύτερη απ'ο,τι στη Σαουδική Αραβία! Επίσης, αν διαλέξεις να εθελοτυφλήσεις, απο ανάγκη περισσότερο παρά από επιλογή, είναι πολύ εύκολο να χάσεις την μπάλα και τον εαυτό σου σε τέτοια ψεύτικα και τεχνητά μέρη. Να ξεγελαστείς από την επίπλαστη πολυτέλεια και να χαθείς σε έναν καταναλωτισμό χωρίς νόημα. Να θεωρήσεις ότι είναι φυσιολογικό να εκμεταλλεύονται τους εργάτες, τους οποίους μάζεψαν από τα πιο πάμφτωχα χωριά της Ινδίας και του Πακιστάν, για να δουλεύουν στην πολυόροφη οικοδομή για ένα πιάτο φαϊ, κάτω από αφόρητες κλιματικές συνθήκες, για να μπορούν μετά οι σεϊχηδες να καμαρώνονται για τα κτιριακά τους μεγαθήρια και τις σπιταρόνες τους. Είναι φυσιολογικό να κακοποιούν και να εξευτελίζουν την άμοιρη οικιακή βοηθό που υπηρετεί 24/7 τις πολυπληθείς ντόπιες οικογένειες και να μην αντιδρά κανείς. Είναι φυσιολογικό να καταφεύγουν οι ντόπιες μουσουλμάνες στις αντικαταθλιπτικές αγωγές για να αντέξουν το ψυχοβγαλτικό μαρτύριο που τους έχει επιβληθεί από το ανδροκρατούμενο κοινωνικοθρησκευτικό πλαίσιο. Μα, οι δυστυχισμένες δεν χρειάζονται ψυχίατρο, ελευθερία χρειάζονται και δεν το ξέρουν. Έδωσα αγώνα, το ξαναλέω, για να μην παγώσει η καρδιά μου. Πόσο δράμα και πόση σιωπή, ένιωθα σαν να βοά η έρημος από το πνιγμένο "αχ" όλων των καταπιεσμένων. Κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει γιατί ήξερε ότι η επόμενη κατοικία του θα είναι ο τάφος ή τα ισόβια. Τρομοκρατία, θλίψη και υποκρισία.Η στήλη σου, Λένα, ήταν σωτήρια. Μία καθημερινή επικοινωνία με τον δυτικό κόσμο, με την Ελλάδα, με τα προβλήματά της, με το δράμα της αλλά και με την πλάκα της.Στο Κατάρ δεν γελούσε κανείς πραγματικά μέσα από την καρδιά του.Ξέρεις τί ωραίο είναι να μιλάς και να γελάς ελεύθερα; Ξέρετε;:)
ostria
ostria
Σ'ευχαριστούμε που μας άφησες να δούμε μέσα από σένα μια εικόνα για το Κατάρ που πάνω - κάτω γνωρίζουμε (και χάρη στο διαδίκτυο) αλλά δεν μπορούμε να νιώσουμε όπως κάποιος που έζησε εκεί .Καλώς επέστρεψες λοιπόν :-)
bagle
bagle
Μια στενή φίλη μού εξιστορούσε διάφορες παρανοϊκές ιστορίες καταπίεσης και εξευτελισμού εντόπιων γυναικών,που δούλευαν στον ίδιο χώρο με αυτήν,από τις οικογένειές τους,συστηματικά,αλλά και από άγνωστους,τυχαία.Μιλούσαμε μέσω Skype τα βράδια και προσπαθούσα να την ηρεμήσω.Οριακά άντεξε μέχρι να λήξει το συμβόλαιο.
Madeline Ashton
Madeline Ashton
Σανάνθη αυτή η καταπίεση των γυναικών αλλά και των ανθρώπων γενικότερα σε αυτές τις χώρες με προβληματίζει συχνά τελευταία γιατί αυτή είναι η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω για αυτές. Και μετά αρχίζουν γνωστοί και φίλοι να λένε ότι θέλουν να πάνε διακοπές στο Άμπου Ντάμπι, ότι τι ωραία που είναι εκεί, πώς έχουν μεγάλα ξενοδοχεία και μαγαζιά... και τρελαίνομαι. Εγώ άλλαξα αεροπλάνο στο Ντουμπάι πριν λίγους μήνες (μόνο λίγες ώρες στο αεροδρόμιο και δεν βγήκα έξω από τον έλεγχο) και με το που πάτησα το πόδι μου ένιωσα ένα φόβο. Έβλεπα τους υπαλλήλους με τις στολές κι άλλαζα δρόμο (Δεν ξέρω αν θα είχα την ίδια αντίδραση αν ήμουν άντρας). Μου λένε κοπέλες ότι θέλουν να πάνε και μου έρχονται στο μυαλό πόλεις χτισμένες από πεινασμένους σκλάβους και καθεστώτα τρομοκρατίας. Και δεν καταλαβαίνω γιατί να θες να πας διακοπές και να ενισχύσεις ένα τέτοιο κράτος.Ελπίζω, αλήθεια, πλέον να νιώθεις καλύτερα.
Σανάνθη
Σανάνθη
Παιδιά, να'στε καλά :) Είναι ωραίο να ανταλλάσσουμε απόψεις κι εμπειρίες, έστω κι έτσι. That's internet!Προσπάθησα να συγκρατηθώ, αλλά μάλλον με έπιασε οίστρος (ή πλημμύρα, lol). Συγχωρήστε τα όποια συντακτικά ή εκφραστικά μου λάθη (π.χ. * πιο φτωχά χωριά, *πολυμελείς οικογένειες, κλπ). Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο ανακουφισμένη νιώθω που επέστρεψα...Μπορώ να μιλήσω πλέον ελεύθερα.Όταν έγραψα το "Κατάρ(α) ή ευλογία;" για τη Lifo, ζούσα ακόμη εκεί. Είχα πλήρη εικόνα και συναίσθηση των πραγμάτων. Έπαιρνα κι ένα ρίσκο. Όταν το άρθρο δημοσιεύθηκε, έγινε ένα μεγάλο σούσουρο στην ελληνική κοινότητα και όχι μόνο. Όλοι συμφώνησαν με το περιεχόμενο, σιωπηλά πάντα, μεταξύ μας. Παρακάλεσα τις λίγες φίλες μου που γνώριζαν τη "Σανάνθη" να μην αποκαλύψουν πουθενά την πραγματική μου ταυτότητα. Ευτυχώς, δεν είχα μπλεξίματα. Εύχομαι από καρδιάς καλό κουράγιο και καλή δύναμη σε όλους όσους έμειναν πίσω κι όσους ζουν κι εργάζονται σε παρόμοιες χώρες.:)
Haifischnet
Haifischnet
#7 Και λίγα σου τα είπε και πολύ ευγενικά. Έκανα φιλότιμη προσπάθεια να διαβάσω την "ερώτηση" αλλά κατέληξαν να πηδούν τα μάτια μου πάνω από τις λέξεις όπως θα πηδούσα κουτσό έχοντας πιει τρεις μπύρες. Αμάν πια μ' αυτά τα κακομαθημένα παιδιά.#2 Καλό μου παιδί, μην παραμυθιάζεσαι, γιατί μόνο σε κακό θα σου βγει. Μην κυνηγάς τ' άπιαστα. Πρότασή μου να διαβάσεις το μυθιστόρημα του Gore Vidal "The City and the Pillar" (μπορεί να το πετύχεις και στα ελληνικά από τις εκδόσεις "γράμματα" με τον τίτλο "Το Αγόρι Πλάι Στο Ποτάμι"). Δυνατό βιβλίο, τολμηρό, θα σε διαφωτίσει αρκετά.
Μια φορά κι έναν καιρό
Μια φορά κι έναν καιρό
H 7 λέει και το εξής καταπληκτικό: "καλά κατάλαβες". Χαχαχαχαχαχαχα.#4Σήμερα η τεχνολογία σου δίνει τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις με δικούς σου ανθρώπους από την Αθήνα στην άλλη άκρη της γης. Πριν από 20 χρόνια το πολύ πολύ να έπαιρνες καμιά φωτογραφία τους τα Χριστούγεννα. Σε ποια περίπτωση έχετε ουσιαστικότερη σχέση;
Ominous Clouds
#4 Συμφωνώ απόλυτα. Όμως δεν μπορείς να αγνοείς το γεγονός οτι μεγάλο κομμάτι των χρηστών χρησιμοποιούν τα Κοινωνικά Μέσα με ατελέσφορο τρόπο. Και αυτοί είναι συνήθως τα πρότυπα των υπόλοιπων στις ηλικίες 10-30. Λόγω μιμητισμού λοιπόν, καλλιεργείται όλο και πιο πολύ στις ψυχές των νέων οτί ευτυχία σημαίνει υπεεπροβολή και ναρκισσισμός. Γιατί ναι, παλιότερα μπορεί να βγάζαμε το λερωμένο με αίμα σεντόνι να το δει η γειτονιά, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο και ηδονικό να δεις τους αριθμού των λάικ να αυξάνονται. Είναι σαν να αλλάξαμε το ανταλλακτικό εμπόριο με νόμισμα. Στην δεύτερη περίπτωση το ειδικό βάρος είναι μεγαλύτερο και μετρήσιμο πιο εύκολα απ'τα ανθρώπινα ναρκισσιστικά ένστικα. Άλλωστε, υπάρχει σαφές ρεύμα peer pressure μεταξύ εφήβων, να ακολουθήσουν αυτό το ωραιοπαθές μοντέλο.
Ominous Clouds
Και για να προσθέσω κάτι άλλο τελευταίο, νομίζω όλοι συμφωνούμε οτί τα μέσα αυτά, αν τα δούμε εξ ορισμού, προσφέρουν υπερπολλαπλάσιες ευκαιρίες κοινωνικοποίησης και κοινωνικότητας για παράδειγμα στον γκέι έφηβο που μένει σε ένα χωριό. Η χρήση τους όμως, δεν είναι και πολύ συχνά σώφρων, έτσι δεν είναι;
Iris Prismatica
Iris Prismatica
#7 Δεν κατάλαβα τίποτα βρε πουλάκι μου. Είναι κι αυτή η καταπληκτική δεύτερη παράγραφος, έπεσα, έπεσες, χτύπησες;Αλλά στα συγχωρώ όλα γιατί - άθελά σου μάλλον - μας χάρισες την υπέροχη έκφραση "κατω-λοκληρωτικά", την οποία και θα υιοθετήσω άμεσα. Ειδικά σε συνδυασμό με τη φράση "χτυπάω των πωπό μου κάτω" είναι έκ-τα-κτη! No kidding!
Ερωτευμένη Τσούχτρα
Ερωτευμένη Τσούχτρα
#7 Θα προσπαθήσω σήμερα να κάνω αφιέρωμα σε σένα, αφού αγωνίστηκες τόσο να πάρεις μια απάντηση, και απάντηση δεν πήρες. Πρώτα πρώτα, η ερώτησή σου, όπως την καταλαβαίνω σε μερικές γραμμές: Την ερωτεύτηκες, σε ερωτεύτηκε, αλλά εκείνη: Ήταν ομοφοβική, ήθελε να πηγαίνει με άλλες (ή είχε άλλη απωθημένο, δεν κατάλαβα), όμως εσύ εκεί. Και όταν έλεγε έτσι, και όταν το γύριζε σε γιουβέτσι. Και όταν σε απέρριπτε, και όταν σε απάτησε, μέχρι που στο τέλος την "κέρδισες". Ζείτε μαζί, θεωρητικά έγινε αυτό που ήθελες, αλλά πρακτικά δεν τη θέλεις πια. Και πώς να τη θέλεις; Αφού σου έκανε την αυτοπεποίθηση κουρέλια και έκανε ό,τι νόμιζε χωρίς να σε υπολογίζει καθόλου; Το πώς θα νιώσεις, το τί θα πάθεις; Δεν την εμπιστεύεσαι πιά, και λογικό είναι. Όμως "αφού το επέλεξα πρέπει να το στηρίξω" λες, και αναλαμβάνεις υποτείθεται μία ευθύνη, η οποία δε σου αναλογεί (γιατί και εκείνη με τη σειρά της επέλεξε τις πράξεις της). Δε σε κάνει πιο σωστή, απλώς σε βάζει στο ρόλο του θύματος. Προφανώς είσαι θυμωμένη μαζί της, ακόμα και αν δεν το αναγνωρίζεις, διότι μετά από όσα έχουν συμβεί, σου έχει παραβεί κάθε ανθρωπίνως γνωστό όριο.Δεν σου τη θάβω. Για να φερθεί έτσι μπορεί και να είχε τους λόγους της, όμως εδώ είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις ότι από ένα σημείο και έπειτα δε σε αφορά, γιατί έχεις και εσύ τις δικές σου ανάγκες.Η συμβουλή μου είναι να φύγεις, επειδή η πιθανότητα της συντροφικότητας και της εμπιστοσύνης έχει πεθάνει μέσα σου προς τα εκείνη. Μένοντας απλώς τα θυμάσαι, τα θυμάσαι, και τραυματίζεσαι. Χρειάζεσαι ηρεμία, και ανθρώπους ξεκάθαρους δίπλα σου. Όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος, όλοι αλλάζουμε γνώμες, όμως σε μία σχέση αυτό συμβαίνει υπολογίζοντας (όχι απαραίτητα βάζοντάς τον πρώτο-αλλά σίγουρα όχι κάνοντάς τον μπαλάκι φύγε-έλα)τον απέναντι. Και στη δική σας περίπτωση, εκείνη έκανε σαν να μην υπήρχες. Οπότε, πραγματικά, τί είδους σχέση πιστεύεις ότι μπορείς να χτίσεις; Σίγουρα θα λέει ότι μετάνιωσε. Σίγουρα θα έχει ωραία και μεγάλα λόγια για να δικαιολογήσει τον εαυτό της. Μπορεί και να τα πιστεύει. Κάποια ή όλα. Μπορεί και από τη δική της πλευρά, να είναι και αλήθεια. Όμως, πάλι εδώ πρέπει να καταλάβεις ότι δε σε αφορούν. Σε αφορά το γεγονός ότι όπως είσαι και όπως είναι, αυτό που έχετε δε διαθέτει την καθαρή βάση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλοεπικοινωνίας που πρέπει να υπάρχει σε όλες τις σχέσεις, για να μπορούνε να λειτουργήσουν. Μεταξύ σας, αυτό πέθανε και του κάνανε και σαραντάμερα. Δε χρειάζεται ούτε να τη μισήσεις, ούτε να ζήσεις ένα δράμα (εκτός αν το προτιμάς). Μπορείς να τη συγχωρήσεις και να την αγαπήσεις ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ, διότι από κοντά το να συνυπάρχετε, σου κάνει κακό. Και αυτό αποτυπώνεται στη νοητική σου σύγχυση, που φαίνεται και στον τρόπο που γράφεις.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Σε γενικές γραμμές μαζί σου, νομίζω ωστόσο ομοφοβική ήταν η τρίτη γωνία του τριγώνου, αλλά να κόψω το κεφάλι μου; Δεν το κόβω!Καλά πάντως δεν τις κόβω να είναι στη σχέση τους.
Αργυρώ Μ.
ΟΥΑΟΥ. και συμφωνώ. καλέ τι είσαι εσύ;εκτός από τον προσανατολισμό στο σεξ, υπάρχει και η σεξουαλική συμπεριφορά. όταν διαλέγεις ένα σύντροφο, τσεκάρεις και τα δύο.
Dazzling blinds
Dazzling blinds
@ Eρωτευμένη ΤσούχτραΓια τα άλλα που λες δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι τα ξεμπέρδεψες σωστά, επειδή ανάθεμα αν κατάλαβα τίποτα από το γράμμα επί του προβλήματος, οπότε σηκώνω τα χέρια. Όμως, δίκιο έχεις στο σημείο ότι το βραχυκύκλωμα της γραπτής έκφρασής της ξεκινά μόλις αρχίζει η συναισθηματική έξαρση που εμπλέκεται στις περιγραφές όλων των περιπετειών της σχέσης. Γιατί μέχρι εκεί καλά το πήγαινε. Οι πρώτες γραμμές είναι κατανοητές. Μετά χάος, χάνει η μάνα το παιδί... (Εγώ βέβαια δεν μπόρεσα να καταλάβω τί συνέβη ούτε από την περίληψη του Παρίσιου!)Ωστόσο, θα είχα να πω το εξής :#7 ΑΝ οι συνσχολιαστές καταλάβανε καλά και ισχύει ότι η κοπέλα σου σε απάτησε με άλλες (και όχι μόνο με μία άλλη), τότε σίγουρα κάποια στιγμή θα σε απατήσει ξανά. Στο υπογράφω. Οπότε, αν δε θέλεις άλλον πόνο και άλλη εκμετάλλευση από την πλευρά της στο μέλλον, ακολούθησε τη συμβουλή της Ερωτευμένης Τσούχτρας.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
#4 Με αφορμή τα περί social networks κλπ. Έχω βαρεθεί λίγο να ακούω τη γκρίνια της τμήματος της γενιάς μου για όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα που μας έχουν προσφέρει δυνατότητες τις οποίες ούτε θα φανταζόταν κανείς πχ. την εποχή που γεννηθήκαμε.Αααα, είμαστε σκλάβοι των likes, ααα βλέπουμε ρετουσαρισμένες φωτογραφίες "friends", μας που στην πραγματικότητα έχουμε ο ένας τον άλλο γραμμένο, και τι κακό που μας βρήκε.Λοιπόν, λυκοφιλίες υπήρχαν πάντα μα πάντα. Άνθρωποι που ζούσαν για να επιδεικνύουν στους άλλους την υπεροχή τους, πριν την εφεύρεση του web, της φωτογραφίας, πριν την ύπαρξη των προσωπογραφιών καν.Όποιοι αναλώνονται στη ζητιανιά των likes, αν ζούσαν σε άλλες εποχές μάλλον θα ζητιάνευαν πάντα την αποδοχή του περιγύρου τους, θα προσάρμοζαν κάθε τους κίνηση και λέξη με κριτήριο "τι θα πει η γειτονιά".Εκτός από glossy φωτογραφίες στημένων ανθρώπων, μέσω της τεχνολογίας φθάνουν σε μας και εικόνες και ιστορίες ανθρώπων διαφορετικών, που αμφισβητούν τις νόρμες.Ανθρώπων που αποδεικνύουν πχ. ότι μια αναπηρία δεν χρειάζεται να σε εμποδίσει να κυνηγήσεις τα όνειρά σου ή ότι αν ο άμεσος περίγυρός σου σε απορρίπτει λόγω της εμφάνισής σου, του σεξουαλικού σου προσανατολισμού ή όποιου χαρακτηριστικού σου, δεν είσαι μόνος, είναι χιλιάδες και έχουν την ίδια αξία με όλους.Φαγωθήκαμε όλοι με τις "αυθεντικές ανθρώπινες σχέσεις" που, και καλά, δεν ανθούν σε ένα περιβάλλον όπου μπορείς να κυνηγήσεις επαφές με ανθρώπους από την άλλη άκρη της γης, να ανταλλάξετε απόψεις και εμπειρίες, αλλά μόνο τότε που ήσουν στο χωριό σου και έβλεπες τους ίδιους γείτονες πρωί βράδυ, 70 χρόνια, "-Γεια σου Γιάννη -Κουκιά σπέρνω", χωρίς ίντερνετ, τηλεοράσεις, τηλέφωνα και λοιπούς περιττούς περισπασμούς.Δεν τα βάζω ειδικά με εσένα, φίλε του 4, μια γενική διαπίστωση κάνω.Η τεχνολογία βγάζει στην επιφάνεια την κακή ή την χειρότερη εκδοχή μας, ό,τι εμείς επιλέξουμε.
εξωγήινη
εξωγήινη
Πόσο δίκιο έχεις!Απλώς η γειτονιά έγινε τώρα το φβ, μόνο αυτό έχει αλλάξει. Οι άνθρωποι είναι πάντα ίδιοι, αυτό που αλλάζει είναι με ποιο τρόπο/μέσο θα εκφράσουν την καλή ή κακή τους πλευρά.
Ro_xy
Ro_xy
Χωρίς να διαφωνώ μαζί σου, νομίζω ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την επιρροή των νέων μέσων επικοινωνίας πάνω στον ίδιο τον τρόπο επικοινωνίας και τις ανθρώπινες συμπεριφορές που αυτός καθορίζει. Η αλληλεπίδραση μέσου-μηνύματος υπάρχει, αν και ειναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί. Κατά αυτήν την έννοια το μήνυμα προσαρμόζεται στο μέσο και μαζί με αυτό και η συμπεριφορά/σχέση που αυτό συνεπάγεται. Φυσικά όπως σωστά λες αυτό έχει και πολλά θετικά στοιχεία. Μη σκας με τη γκρίνια, υπάρχουν κάποιοι που πάντα θα βρίσκουν ευκαιρίες να παραπονιούνται επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά ;-)
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Ναι είναι ακραίο να λέω ότι δεν υπάρχει αλληλεπίδραση μέσου και μηνύματος... Απλώς δεν πιστεύω ότι αλλάζει η βαθιά ουσία των ανθρώπινων σχέσεων. Και θεωρώ μάλλον ότι οι θετικές πλευρές της εξέλιξης έχουν βαθύτερο αντίκτυπο από τις αρνητικές...
Σουβλίτσα
Σουβλίτσα
Πόσο πολύ θα συμφωνήσω μαζί σου! Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να τα λέω. Νισάφι πια με τους αφορισμούς και το τσουβάλιασμα. Ενδεικτικά πάντως να πω πως ένα πρώιμο παράδειγμα "τοίχου" ήταν τα κοριτσίστικα λευκώματα. Εκείνα με τις ερωτήσεις που απαντούσες, αφιέρωνες, ζωγράφιζες ή έβαζες αυτοκόλλητο. Το να σου έδινε κάποια να γράψεις το λεύκωμα της σήμαινε κοινωνική αποδοχή και όσο πιο πολλά άτομα έγραφαν τόσο μεγαλύτερη η "αναγνώριση" της ιδιοκτήτριας αλλά και των γραφόντων.
Double Helix
Double Helix
Όταν μέσω της τεχνολογίας έχουμε άπειρες δυνατότητες και πρόσβαση στην γνώση και εμείς βλέπουμε βίντεο με χαριτωμένες γάτες τότε καταλαβαίνεις το επίπεδο των επιλογών μας (δεν είναι δικό μου αυτό το έκλεψα).
Ro_xy
Ro_xy
#3 Για να συμπληρώσω αυτά που σωστά σου λέει η Α, μπα, νομίζω ότι πρέπει να διαχωρίσεις μέσα στο μυαλό σου ποιος είναι ο πραγματικός σου στόχος. Αν θες όντως να κάνεις καριέρα ηθοποιού, πρέπει να λάβεις υπόψη ότι το να ζήσεις από το θέατρο είναι πολύ δύσκολο και στην Ελλάδα, αλλά ακόμη περισσότερο στο εξωτερικό που το θέμα της γλώσσας θα είναι όντως τεράστιο θέμα. Επιπλέον το πτυχίο νομικής και το επάγγελμα του δικηγόρου δυστυχώς δεν είναι καθόλου διεθνή και θα είναι αρκετά δύσκολο να βρεις δουλειά σε αυτό το χώρο, ιδίως αν ξεκινάς και δεν είσαι ειδικευμένη σε κάτι συγκεκριμένο. Ακόμη και στην περίπτωση που βρεις, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα αδύνατο να συνδιαστεί με το επάγγελμα του ηθοποιού, που χρειάζεται 100% διαθεσιμότητα, ειδικά στην αρχή. Από την άλλη, αν ο στόχος σου είναι να ζήσεις μια περιπέτεια και να αλλάξεις ζωή, έστω και βραχυπρόθεσμα, το Λονδίνο είναι μια πολύ καλή επιλογή και μπορείς να πας για ένα διάστημα, να ψαχτείς με εργαστήρια θεάτρου, να δεις παραστάσεις που δε θα έρθουν ποτέ στην Ελλάδα, να γνωρίσεις κόσμο, να πάρεις ερεθίσματα και μετά να γυρίσεις και να δεις τι θα κάνεις και αν θες πραγματικά να ζήσεις τη ζωή του ηθοποιού, η οποία έχει πολλές περισσότερες συνιστώσεις από την αγάπη της σκηνής και που ίσως δε φαντάζεσαι τώρα. Για το οικονομικό, στο Λονδίνο θα βρεις αρκετά εύκολα μια δουλειά πωλήτριας ή σερβιτόρας, αλλά αν δεν έχεις καμία στήριξη από οικογένεια, πρέπει φυσικά να είσαι έτοιμη να «θυσιάσεις» το επίπεδο ζωής που έχεις τώρα. Ο φόβος της αποτυχίας δεν πρέπει να σε κρατάει από το να κάνεις αυτό που πραγματικά θες, τουλάχιστον σε αυτή την ηλικία που ο χρόνος είναι ακόμη με το μέρος σου. Όμως για να αποφασίσεις να κάνεις την απαιτούμενη προσπάθεια, είτε για να γίνεις ηθοποιός, είτε για να ζήσεις εκτός Ελλάδας, καλό είναι να έχεις πλήρη εικόνα. Αν δεις αυτό το σχόλιο και έχεις ερωτήσεις, μη διστάσεις. Δουλεύω στο χώρο του θεάτρου χρόνια και μάλιστα στο εξωτερικό.
Ro_xy
Ro_xy
Για αυτό είπα ότι είναι πιο δύσκολο αν ξεκινάς και δεν είσαι ειδικευμένη σε κάτι συγκεκριμένο, όπως η κοπέλα της ερώτησης ;-) Ένας μηχανικός του Πολυτεχνείου ξέρει ακριβώς τα ίδια πράγματα με έναν απόφοιτο αντίστοιχης σχολής του εξωτερικού. Ένας γιατρός το ίδιο. Ένας απόφοιτος της Νομικής δεν έχει τις ίδιες γνώσεις με κάποιον που έχει τελειώσει στο εξωτερικό γιατί το δίκαιο είναι διαφορετικό, έστω κι αν υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης. Με ένα μεταπτυχιακό φυσικά αλλάζει το πράγμα.
Αργυρώ Μ.
#2 Ερωτεύτηκες τον κολλητό σου γιατί είναι ασφαλές, αλλά δυστυχώς η σεξουαλική προτίμηση δεν είναι επιλογή όπως ξέρεις.Δούλεψε λίγο εκτός παρέας το φλερτ σου αν δεν θες να κάψεις τελείως τον εγκέφαλό σου και τη σχέση σας.Ψάξε για ομόφυλα αγόρια και κορίτσια. Βάλε και άλλα μέρη στα στέκια σου. Και κάποια στιγμή όλα θα κουμπώσουν.#7 F.U.B.A.R. Ούτε ο Πυθαγόρας δεν θα το έπιανε αυτό καλή μου.
Parisios
Parisios
#4 Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν στέλνουν γράμμα αλλά συμπληρώνουν μια φόρμα, και αυτό είναι καλύτερο, πιο γρήγορο!!!!!!Εδώ η Λένα τρολάρει τους αναγνώστες.
Parisios
Parisios
Εν περιλήψει. Η ερωτώσα Α τα είχε με τη Β κάποια χρόνια. Πριν από 2 χρόνια περίπου, η Β κεράτωσε την Α και μετά την χώρισε. Λίγο μετά το χωρισμό, η Β έκανε φάση με την πρώην της, τη Γ, που την είχε απωθημένο από παλιά. Η Γ όμως δε θέλει να παραδεχτεί ότι είναι bi, οπότε δεν κάνει σχέση με την Β. Μόνο καμιά ξεπέτα πού και πού, να ξεχαρμανιάσει. Κατόπιν τούτου, η Β επέστρεψε στην Α με δικαιολογίες του κω....Η Α την δέχτηκε πίσω, αλλά 2 χρόνια τώρα τσιτσιρίζεται και το ξανασκέφτεται. Η Β της λέει "αφού με συγχώρεσες, μη μου το χτυπάς" και η Α ρωτάει τι να κάνει. Λέει δηλαδή, ότι δεν είναι λογικό να χτυπιέται 2 χρόνια, ότι η αυτοεκτίμησή της είναι στα πατώματα, και μήπως να πάει σε ψυχολόγο. Αλλά δε θέλει και να χωρίσει.Τελικά δεν είμαι καλός στις περιλήψεις.
πόντια international
πόντια international
Παρίσιε άντε να οδηγήσεις κανένα αυτοκίνητο.Η Α τα έχει με τη Β, η οποία είχε μια καψούρα από πάντα, τη Γ. Η Α επί δυο χρόνια φοβόταν μήπως η Β πάει με Γ και έπρηζε τη Β σε σημείο που η Β έπραξε αυτό για το οποίο ήταν κατηγορούμενη έτσι κι αλλιώς. Επήλθε ο χωρισμός και, μετά από εκατέρωθεν πτώσεις, η επανασύνδεση. Για άλλα δυο χρόνια και μέχρι σήμερα, η Α προσπαθεί, με σόδα την καψούρα της για τη Β, να χωνέψει το κέρατο αλλά το αποτέλεσμα είναι αρνητικό και έχει διαπιστώσει πολλές παρενέργειες. Θεωρεί δε καρμικό το το 2 χρόνια ως το κέρατο + 2 χρόνια μετά το κέρατο=4 χρόνια. Εικάζω πως βρίσκει αυτή τη στιγμή κατάλληλη, ώστε αν είναι να χωρίσει, να το κάνει πάνω σε 4, που είναι και ζυγός αριθμός. Στέλνοντας ερώτησεις στην Α,μπα, γίνεται αντιληπτή η προσπάθεια της Α να καθυστερήσει το τέλος (περιμένοντας την απάντηση) και να φτάσει την 5ετία, άρα να μη χωρίσει. Στο τέλος βέβαια θα φταίει η Α,μπα. Και η Α,μπα το κατάλαβε όοοοοοοοοολο αυτό από την πρώτη φορά που πήρε ερώτηση από την Α, γι'αυτό και δεν της απαντούσε.Here.
εξωγήινη
εξωγήινη
@3Μου φαίνεται πως ο λόγος που θέλεις να πας εξωτερικό για να ζήσεις το όνειρο σου, είναι ότι φοβάσαι το ενδεχόμενο αποτυχίας στην Ελλάδα, όπου οι γονείς σου μπορούν να σου πουν 'στα 'λεγα εγώ, δεν είσαι για τέτοια'. Αφού έχεις ήδη το πτυχίο σου, δεν τους 'χρωστάς' κάτι άλλο. Είναι η δική σου ώρα. Έχει δίκιο η Λένα για το εμπόδιο της γλώσσας. Ξεκίνα εδώ και μετά βλέπεις, μπορεί να αρχίσεις τις περιοδείες σε όλο τον κόσμο παίζοντας αρχαία τραγωδία ας πούμε. Απλώς χαμήλωσε τις φωνές των γονιών σου στο κεφάλι σου και βούτα στα βαθιά, αξίζει!
εξωγήινη
εξωγήινη
@2Πράγματι όλα θα ήταν πολύ πιο εύκολα στη ζωή σου, αν ήταν και ο φίλος σου ομοφυλόφιλος, και μάλιστα αν τύχαινε να σε γουστάρει κιόλας. Θα μπορούσες έτσι να κάνεις σχέση με έναν άνθρωπο που ήδη σε αγαπά και σε αποδέχεται όπως είσαι. Δυστυχώς δεν είναι έτσι και πρέπει να βγεις εκεί έξω, με θάρρος και αυτοπεποίθηση, και να βρεις έναν άνθρωπο που να εκπέμπετε στο ίδιο μήκος κύματος.