Σήμερα το πρωί γίναμε μάρτυρες ενός απαράδεκτου γεγονότος στο, κατά άλλα gay friendly, Magaze lounge bar» γράφει εκτός των άλλων στο Antivirus, ο Δήμητρης Βαρελάς. «Καθόμασταν στο μέσα χώρο του καφέ και στο διπλανό τραπέζι από εμάς ήταν ένα νεαρό gay ζευγάρι το οποίο είχαν πιαστεί αγκαλιά, κρατούσαν τα χέρια και, ενίοτε, έριχναν και ένα πεταχτό φιλί. Εδώ να πούμε πως πέρα από εμάς (τέσσερις) δεν ήταν κανένας άλλος πελάτης στον μέσα χώρο του καταστήματος. Από το πουθενά έρχεται η σερβιτόρα στα παιδιά και τους λέει, με ευγενικό τρόπο, να σταματήσουν και να είναι πιο διακριτικοί γιατί «προκαλούν». Όταν την ρώτησαν αν κάποιος ενοχλήθηκε από αυτό και τους είπε κάτι η ίδια είπε πως η διοίκηση του μαγαζιού της είπε να τους πει αυτό το πράγμα γιατί κατά καιρούς είχαν παράπονα! Και το ίδιο θα έλεγαν και σε ένα str8 ζευγάρι, όπως είπε χαρακτηριστικά η σερβιτόρα. Μετά από λίγο τα παιδιά, αν και εμφανώς ενοχλημένα, ευγενικά πλήρωσαν και έφυγαν. Εμείς, ακούγοντας όλα αυτά, μείναμε αποσβολωμένοι...!»
Όπως αναφέρει και ο Χρήστος στο σχετικό post που έκανε στη σελίδα του στο Facebook:
«Δεν είχα δει ή ακούσει κάτι ανάλογο στο συγκεκριμένο μαγαζί, αν και από ότι έμαθα τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί ξανά στο παρελθόν. Το θεώρησα απαράδεκτο και φουλ υποκριτικό, από ένα μαγαζί που θεωρεί τον εαυτό του gay friendly και η gay κοινότητα έχει δείξει κατά καιρούς την υποστήριξή της στο συγκεκριμένο καφέ, να δείχνει ένα βαθύτατα ρατσιστικό και ομοφοβικό πρόσωπο χωρίς να σέβεται όσους έρχονται εκεί πρώτα από όλα ως ανθρώπους και ύστερα ως πελάτες και να τους συμπεριφέρεται με έναν τέτοιο τρόπο. Όσο αφορά και την δικαιολογία του str8 ζευγαριού, έχω δει εγώ με τα ίδια μου τα μάτια ζευγάρι να κάνει αυτά και πολύ χειρότερα μέρα μεσημέρι στο συγκεκριμένο μαγαζί και δεν ήρθε κανείς να τους επιπλήξει. Προσωπικά αν μου συνέβαινε κάτι ανάλογο θα σηκωνόμουν και θα έφευγα χωρίς να πληρώσω ούτε ένα σεντ. Ντρέπομαι για τον τόσο καιρό που πατούσα το πόδι μου εκεί πιστεύοντας πως το "gay friendly μαγαζί" δεν ήταν μόνο στα λόγια αλλά πραγματικά το εννοούσαν.»
Το αποτέλεσμα;
Δυο μέρες αργότερα, όταν το συμβάν μαθεύτηκε, έξω απ' το μαγαζί βρέθηκαν πολλά διαμαρτυρόμενα ζευγάρια που επανέλαβαν το "αμάρτημα" του φιλιού.
Γράφει ο Ζακ Κωστόπουλος:
Με την δράση αυτή θέλαμε τόσο να διαμαρτυρηθούμε για την συμπεριφορά του καταστήματος, όσο και για να διεκδικήσουμε την ορατότητα μας, την ελευθερία της έκφρασης, την ισότιμη θέση μας στον δημόσιο χώρο.
Να δηλώσουμε πως με το να υπάρχουμε και να εκφραζόμαστε δεν "προκαλούμε".
Στην κοινωνία του "Δεν με νοιάζει τι κάνεις στο κρεββάτι σου" είναι αναμενόμενο πως η LGBTQ+ ορατότητα ενοχλεί. "Προκαλεί". Δεν είναι τυχαίο που αυτή είναι η μόνιμη ερώτηση κάποιων όποτε καταγγέλλεται ένα ομοφοβικό περιστατικό. "Μήπως προκάλεσαν;"
Πρόκληση όμως δεν είναι να διεκδικούμε τα για τον υπόλοιπο κόσμο αυτονόητα. Δεν είναι το να μπορούμε να αγκαλιάσουμε, να κρατήσουμε από το χέρι ή να φιλήσουμε τον ή την σύντροφο μας. Πρόκληση είναι να τα στερούμαστε και να δεχόμαστε τέτοιου είδους συμπεριφορές κάθε φορά που τολμάμε να εκφραστούμε ελεύθερα, να πούμε πως είμαστε κι εμείς εδώ.
Όχι στην αιμοφοβία, την συντηρητικοποίηση, τον πουριτανισμό. Ναι στα φιλιά!
σχόλια