________________
1.
...τι είναι αυτό που το λένε έρωτα; Είναι νέος, ωραίος ή μάλλον πολύ ωραίος (ψηλός, αθλητικός, μελαχρινός, εξωτικός), καλός, ευγενικός, μονογαμικός - πιστός, έξυπνος, δυναμικός και είναι το αγόρι μου. Το θέμα μου είναι ότι ενώ τον αγαπάω και δεν θα τον άλλαζα με τίποτα, δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Και δεν έχουμε κλείσει ούτε χρόνο ακόμα μαζί. Και υπάρχει και ο Χ. που με πολιορκεί και με μόνο μια κουβέντα του...ας πούμε ότι με αναστατώνει.. Δεν τίθεται δίλημμα, επιλέγω το καλοσυνάτο αγόρι μου από τον -γκουχ κινητό οργασμό - τον οποίο και αποφεύγω. Αλλά....πώς θα μπορούσα να νιώσω έτσι και για το αγόρι μου;;; Ή μήπως δεν χρειάζεται και τόσο; Ευχαριστώ!- Khadija
Κορίτσια, μας καθυστερείτε όλους με αυτές τις ερωτήσεις. Πιάστε τους κινητούς οργασμούς για να ησυχάσετε επιτέλους, και αφήστε τα έξυπνα και δυναμικά ωραία αγόρια ελεύθερα. Υπάρχει πίσω ουρά που περιμένει.
________________
2.
Καλημέρα Α μπα! Διαβάζω την στήλη σου καθημερινά και έχει γίνει μια αγαπημένη συνήθεια! Η ερώτησή μου είναι η εξής: Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 9 χρόνια και έχουμε ένα αγοράκι 7 μηνών. Τον αγαπάω πολύ και είμαι πολύ χαρούμενη για την οικογένειά μας. Στις συζητήσεις μας μου αποκλείει το ενδεχόμενο δεύτερου παιδιού. Εγώ όμως είναι κάτι που το θέλω πολύ και σχετικά γρήγορα. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν η άποψή του θα αλλάξει συν τω χρόνω (μιας και η καινούρια συνθήκη με το μωρό μας δυσκόλεψε αρκετά) ή είναι σταθερή. Εγώ μπορώ να περιμένω κάποια λίγα χρόνια αλλά πιέζομαι λόγω ηλικίας (38 χρονών). Ερωτώ λοιπόν πώς το παίρνει κανείς απόφαση ότι ίσως χρειαστεί να εγκαταλείψει το όνειρό του;
Πώς; 38 χρονών είσαι. Είναι η πρώτη φορά που δεν θα πραγματοποιηθεί ένα όνειρό σου;
________________
3.
Αγαπητή Α, μπα!
Είμαι φοιτήτρια και γενικά - και συγκριτικά με άλλους - έχω πολύ καλές σχέσεις με τη μητέρα μου, μπορούμε να συζητήσουμε, βγαίνουμε, δεν είχα ποτέ θέματα πίεσης και τη θεωρώ πολύ γαμάτο άτομο να το πω κι έτσι. Είναι επίσης εκείνη κι ο πατέρας μου, τα πρώτα άτομα που θα συμβουλευτώ στα πραγματικά προβλήματα στη ζωή μου και πάντα με βοηθάνε με τον καλύτερο τρόπο. Από την άλλη, θεωρώ ότι είμαστε πολύ διαφορετικοί σαν άνθρωποι και σαν χαρακτήρες, καθώς εκείνη είναι, όπως λέω, λίγο στον κόσμο της κι εγώ είμαι πολύ οργανωτική και θέλω κάποια πράγματα να γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο, με αποτέλεσμα να έχω - και νομίζω είχα πάντα - πολύ αυταρχική στάση απέναντί της, με την έννοια ότι της φωνάζω, την "κράζω" κλπ όταν δεν συμφωνώ με κάτι που κάνει. Επίσης ώρες ώρες νιώθω ότι με γράφει, γιατί πχ σπουδάζω σε άλλη πόλη και αν δεν την πάρω εγώ τηλ δεν με παίρνει ποτέ ή όποτε μιλάμε με "με ξεπετάει" και το κλείνει. Παρόλαυτα μου λέει συχνά ότι της λείπω και πάντα χαίρεται όταν γυρνάω σπίτι. Μετά από μια συζήτηση που είχα πρόσφατα με τον πατέρα μου συνειδητοποίησα ότι ώρες ώρες είμαι πολύ σκληρή μαζί της και τη στεναχωρώ παρόλο που δεν το δείχνει και δεν μου αρέσει αυτό. Από τη μία σκέφτομαι ότι μπορεί να το κάνω απλά επειδή είναι η μαμά μου και έχω την "πολυτέλεια" να ξεσπάω πάνω της και να της φέρομαι όπως της φέρομαι γιατί έχω απόλυτη οικειότητα μαζί της και πάντα θα είναι η μαμά μου. Από την άλλη, επειδή τελευταία το σκέφτομαι πολύ έντονα το θέμα, θυμήθηκα ότι όταν ήμουν 11 χρονών είχα μάθει-καταλάβει ότι κεράτωνε τον πατέρα μου, κάτι που δεν έχω συζητήσει ποτέ με κανέναν και το είχα σχεδόν διαγράψει από τη μνήμη μου, και σκέφτομαι πολύ έντονα μήπως υποσυνείδητα προσπαθώ να την "τιμωρήσω" γι' αυτό ή ότι έχω άλυτα θέματα απέναντί της τα οποία τα βγάζω με τον δικό μου τρόπο. Εσύ τι πιστεύεις; Ρωτάω τη γνώμη σου γιατί δεν μπορώ να το συζητήσω με κάποιον άλλο αυτό..- kk
Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό για σένα ότι θυμήθηκες κάτι τόσο σημαντικό και καθοριστικό που είχες καταπιέσει τόσο πολύ ώστε να το ξεχάσεις τελείως, και ότι ο εαυτός σου ίσως τώρα είναι έτοιμος να το επεξεργαστεί. Οι σκέψεις που κάνεις είναι πολύ χρήσιμες. Δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση, εσύ θα την δώσεις. Νομίζω ότι είσαι σε καλό δρόμο. Ακριβώς επειδή δεν μπορείς να το συζητήσεις με κανέναν, αν δυσκολεύεσαι να το επεξεργαστείς, μη διστάσεις να πας σε ψυχολόγο, είναι η καλύτερη λύση για να αναλύσεις αυτό το θέμα που είναι πολύ τζιζ για να συζητηθεί με οποιονδήποτε άλλον.
________________
4.
Αγαπητή Α μπα, έχω παρατηρήσει ότι οι άσχημοι άντρες παντρεύονται ή απλά έχουν σχέση με όμορφες, πολύ όμορφες γυναίκες. απλά τυχαίνει ή ?εμείς οι γυναίκες κοιτάζουμε λιγότερο την εξωτερική εμφάνιση στους άντρες?-απορημενη
Οι γυναίκες κοιτάζουν λιγότερο την εξωτερική εμφάνιση των αντρών γιατί η αξία ενός άντρα δεν κρίνεται κυρίως από αυτή. Η κυρίως αξία μιας γυναίκας είναι η ομορφιά της, και η απώλεια της ομορφιάς, που έρχεται με την ηλικία, αν είναι τυχερή η γυναίκα, αντικαθίσταται ως ένα σημείο από το γεγονός ότι πρόλαβε να γίνει μητέρα, και αν όχι, τουλάχιστον σύζυγος. Η αξία ενός άντρα κρίνεται κυρίως από τις επαγγελματικές του και κοινωνικές του επιτυχίες, η εμφάνιση του είναι δεύτερη ή τρίτη αξία, ανάλογα με την επιτυχία του.
(Προσοχή. Δε λέω ότι είναι ασήμαντη η εμφάνιση. Σε κανένα φύλο. Λέω ότι κρίνεται ως λιγότερο σημαντική στους άντρες, γιατί μπορούν να αντισταθμίσουν αυτό το θέμα με τις επαγγελματικές και κοινωνικές επιτυχίες, περισσότερο από τις γυναίκες.)
Ένα πολύ επίκαιρο παράδειγμα είναι το εξής: ως Bruce Jenner, ήταν ο πρώην ολυμπιονίκης. Τη μέρα που έγινε Caitlyn Jenner, όλο το σύμπαν σχολίασε αν είναι όμορφη και κατά πόσο καλά κρατιέται για 65αρα. Ποιος σχολίασε ποτέ αν κρατιέται καλά ως 65άρης ο Bruce Jenner; Πριν ήταν απλώς ένας άντρας. Όσο για το 'ολυμπιονίκης', τώρα πάει, ψόφησε. Η ανάλυση από δω και πέρα θα είναι για τα ρούχα της και για το μακιγιάζ της.
________________
5.
Αγαπητή Α, μπα,
Είμαι 27 και τον γνώρισα κάπου στα 20 μέσω του καλύτερου μου φίλου. Έχουμε 8 χρόνια διαφορά. Πάντα μου άρεσαν οι λίγο μεγαλύτεροι άντρες αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Με εντυπωσίασε εξαρχής λόγω της καλλιέργειας, των γνώσεων και τα λοιπά. Γνωστό μοτίβο. Για αρκετά χρόνια η συναναστροφή μας ήταν σποραδική, βλεπόμασταν δηλαδή στο πλαίσιο της κοινής μας παρέας όταν αυτός επισκεπτόταν την πόλη από την οποία καταγόμαστε και στην οποία ζούσα μέχρι πρότινος. Δεν υπήρχε δηλαδή κάποια ουσιαστική σχέση μεταξύ μας. Ωστόσο πάντα ενθουσιαζόμουν όταν συναντιόμασταν, χωρίς όμως να τολμώ να παραδεκτώ ότι αυτός ο ενθουσιασμός ήταν κάτι παραπάνω, κυρίως επειδή με θεωρούσα μικρή και ανόητη σε σύγκριση μαζί του. Τον είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μέχρι που μεγάλωσα κάπως, λόγω συνθηκών οι συναναστροφές πύκνωσαν και εξελίχθηκαν σε φιλία. Πλεόν ζούμε πολύ κοντά στην ίδια πόλη. Πρόκειται για άνθρωπο, κλειστό, ιδιόρρυθμο, μοναχικό, που δουλεύει πολύ. Έχω ξεπεράσει τις ανασφάλειες μου όσον αφορά τη σύγκριση μαζί του και τον έχω κατεβάσει από το βάθρο στο οποιό τον τοποθετούσα όταν δεν τον γνώριζα πραγματικά. Τον αγαπώ πολύ, και ο ίδιος είναι εμφανές ότι τρέφει ανάλογα συναισθήματα. Συγχρόνως όμως εγώ είμαι και πολύ ερωτευμένη μαζί του αλλά μου είναι αδύνατον να εκδηλωθώ γιατί φοβάμαι την απόρριψη. Ο ιδιος δεν είναι άνθρωπος που παίρνει πρωτοβουλίες σε αυτόν τον τομέα και γενικά η ερωτική του ζωή είναι προβληματική, τουλάχιστον σύμφωνα με την κοινή λογική, μιας και ποτέ δεν είχε κάποια μακροχρόνια σχέση και γενικά αποφεύγει να μιλάει για τέτοια ζητήματα, γελοιοποίωντας τα και λέγοντας ότι θέλει να είναι μόνος, και ότι δεν έχει χρόνο. Ομοφυλόφιλος δεν είναι. Είμαι η μόνη θηλυκή συστηματική παρουσία στην ζωή του ακόμη και σε φιλικό επίπεδο. Σημαίνει πολλά για μένα, η ύπαρξη του και μόνο με συγκινεί. Θα ήθελα τη γνώμη ενός εντελώς εξωτερικού παρατηρητή. Σε ευχαριστώ.
Sibyl Vanel
1. Δεν ξέρεις αν είναι ομοφυλόφιλος ή όχι. Βάλε τη σιγουριά σου για τις σεξουαλικές προτιμήσεις των άλλων σε ένα κουτάκι, βάλε μέσα και κάμποσες πέτρες, κλείστο πολύ καλά, και πέτα το στη θάλασσα. Ούτε για τον εαυτό σου δεν πρέπει να είσαι σίγουρη. Αυτό θα σε σώσει από πάρα πολλές εκπλήξεις. Δεν ξέρεις τι είναι. Ούτε ξέρεις, ούτε θέλει αυτός να μάθεις. Αυτό δέξου το.
2. Όταν ένας άνθρωπος σου λέει ότι θέλει να είναι μόνος, να τον ακούς με προσοχή, να τον παίρνεις στα σοβαρά, και να σέβεσαι τον αυτοπροσδιορισμό του. Δεν σου το λέει για να σε προκαλέσει. Δεν σου το λέει για να σε κάνει να τον κάνεις να αλλάξει γνώμη. Δε λέει 'όχι' εννοώντας 'ναι'. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ειλικρινείς όταν λένε όχι, ειδικά όταν το λένε στην αρχή. Ξέρουν ότι το 'όχι' πονάει, και οι περισσότεροι αποφεύγουν να δυσαρεστούν τους άλλους, οπότε όταν το λένε, είναι σίγουροι. Εμείς κάνουμε συνήθως ότι δεν ακούμε, γιατί θέλουμε αυτό που θέλουμε και ακούμε ό,τι μας συμφέρει.
3. Ίσως μια απόρριψη να σε βοηθούσε, γιατί έχεις περάσει εφτά χρόνια με μία φαντασίωση.
________________
6.
Γεια σου α, μπα!
Είμαι 19 χρονών και ομοφυλόφιλος. Πλέον ξέρω τι θέλω και δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ, στον εαυτό μου τουλάχιστον. Δεν το έχω πει σε κανέναν, δεν είμαι έτοιμος. Όταν έρχεται η συζήτηση στο θέμα της ομοφυλοφιλίας αρκετοί από τoυς φίλους μου γίνονται πολύ αρνητικοί/ρατσιστικοί. Παλαιότερα έβγαζα και εγώ πικρία και έκρινα τους ομοφυλόφιλους, θεωρώντας πως ήταν κάποια φάση που πέρναγα, και πως ήμουν "straight". Πλέον όμως λέω τι πραγματικά πιστεύω, και δεν τους αφήνω να γίνονται υβριστικοί, εκφράζοντας τον θυμό μου ξεκάθαρα. Η ερώτησή μου είναι η εξής: Είναι σωστό από μέρος μου να τους υποστηρίζω, δηλώνοντας όμως ετεροφυλόφιλος, ή είμαι υποκριτής;
Φιν
Δεν είσαι υποκριτής όταν υποστηρίζεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ανεξάρτητα από φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό, εφόσον το πιστεύεις, και δεν έχει καμία σημασία αν είσαι στρέιτ η γκέι, άντρας ή γυναίκα. Για αυτό το θέμα να 'μην ανησυχείς καθόλου. Το τι δηλώνεις δημόσια για την σεξουαλική σου ταυτότητα, αν είσαι έτοιμος να ανακοινώσεις την σεξουαλική σου προτίμηση, είναι άλλο θέμα, και είναι καθαρά δικό σου. Είναι θαυμάσιο το ότι είσαι μόλις 19 και νιώθεις σίγουρος και ήρεμος με τον εαυτό σου. Αυτό είναι η μεγαλύτερη σου κατάκτηση και η βάση πάνω στην οποία θα στηρίξεις τα επόμενα σου βήματα. Οι φίλοι που έχεις τώρα φοβούνται το διαφορετικό, και απορρίπτουν ό,τι δεν καταλαβαίνουν. Δεν ξέρουν τι ακριβώς λένε, επαναλαμβάνουν έτοιμες απόψεις άλλων. Θα αποκτήσεις και άλλους φίλους, θα βρεθείς σε άλλους κύκλους, και τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο εύκολα.
________________
7.
Άμπα μου, καλησπέρα. Αρχικά, θέλω να σε συγχαρώ για τις λογικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις που δίνεις πάντα. Νομίζω ότι θα χρειαστώ μία από αυτές. Η ιστορία μου είναι η εξής: είμαι 28 χρονών, εδώ και 2 μήνες, γνωρίζω έναν άνθρωπο, τον οποίο συμπαθώ και γουστάρω πολύ. Το ίδιο ισχύει και από τη μεριά του και γενικότερα, υπάρχει ένας πολύ καλός και όμορφος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ μας, σε όλα τα επίπεδα. Εκείνος από την πρώτη κιόλας στιγμή μου εξομολογήθηκε ότι πάσχει από την κληρονομική ασθένεια, τη λεγόμενη μείζονα μεσογειακή αναιμία ή αλλιώς β-θαλασσαιμία, που σημαίνει μεταγγίσεις αίματος ανά 2 εβδομάδες, συχνές αιματολογικές εξετάσεις, συστηματική παρακολούθηση από γιατρούς και γενικότερα έναν διαφορετικό τρόπο ζωής τελείως ξένο προς εμένα. Επίσης, η μακροχρόνια επίδραση της συγκεκριμένης αναιμίας περιλαμβάνει επιπλοκές, όπως καρδιακή ανεπάρκεια, αφαίρεση σπλήνας, μικρότερο προσδόκιμο ζωής. Είναι πολύ προσεκτικός όσον αφορά τον τρόπο ζωής που ακολουθεί με αποτέλεσμα οι γιατροί να είναι πολύ θετικοί και ευχαριστημένοι με τη σταθερή πορεία της υγείας του. Αυτό που με προβληματίζει είναι εφόσον γνωρίζω όλα τα παραπάνω και κατόπιν συζήτησης που είχα μαζί του, λέγοντας του όλους τους προβληματισμούς μου, είναι μεμπτό που θέλω να είμαι μαζί του, αφού θέλω να είμαι κομμάτι της ζωής του? Σκέφτομαι όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον. Ξέρω ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος, όμως είναι θέμα υγείας και είναι πολύ λεπτό το ζήτημα. Το συζήτησα με συγγενικό μου άτομο για να πάρω την γνώμη του και ήταν τελείως κάθετο και με προέτρεψε να μη συνάψω περαιτέρω σχέση μαζί του γιατί αρχικά, θα με επηρεάσει αρνητικά στην ψυχολογία μου και γενικότερα στον τρόπο ζωής μου. Είμαι τόσο μπερδεμένη- λογική και συναισθήματα! Σοκαρίστηκα με την εξομολόγησή του, το εκτιμώ που μου το είπε, δεν ξέρω πώς να συνεχίσω, αλλά τον θέλω τόσο πολύ... Σ'ευχαριστώ Αμπα μου..Να είσαι καλά*-Counting stars
Όταν συνάπτουμε σχέσεις με άλλους, έχουμε δικαίωμα να μην μας αρέσει οτιδήποτε πάνω τους, μέσα τους, έξω τους, και αυτό το κάτι να μας κάνει να τους απορρίψουμε. Ναι, αυτό μας κάνει αναλόγως ρηχούς ή επιπόλαιους ή γεμάτους αυταπάρνηση ή ηλίθιους, αλλά αυτοί είμαστε: το σύνολο των επιλογών μας. Κάνε ό,τι νιώθεις εσύ σωστό, αλλά μην ζητάς επικύρωση για να μην έχεις τύψεις. Έτσι είναι η ζωή. Κάθε απόφαση έχει συνέπειες. Δεν είναι πάντα ανώδυνο να κάνεις αυτό που σε συμφέρει.
Όσο για το ίδιο το 'θέμα υγείας που είναι πολύ λεπτό', δεν είναι και τόσο λεπτό, γι' αυτό σου το είπε από την πρώτη στιγμή. Κάνεις λες και ανακάλυψες ότι είναι κατάσκοπος από άλλο πλανήτη. Αυτή τη στιγμή το ελέγχει, και οι γιατροί είναι ικανοποιημένοι από τη σταθερή του πορεία. Αράδιασες όλες τις πιθανές επιπλοκές, μόνο που μιλάμε για πιθανότητες. Εσύ ξέρεις τι κουσούρια έχεις κληρονομήσει, και ποια μπιέλα από όλα σου τα έμβολα μπορεί να σκάσει σε μερικά χρόνια; Όλοι βόμβες πριν εκραγούν είμαστε, απλώς δεν ξέρουμε ποιο σύστημα θα καταρρεύσει πρώτο. Αυτός ξέρει, και από αυτή την άποψη είναι ένα βήμα (μάλλον πολλά) πιο μπροστά από σένα.
Πραγματικό θέμα που χρειάζεται λύση θα προέκυπτε αν θέλατε να κάνετε παιδιά. Αυτό χρειάζεται συμβουλή από επιστήμονα, μην ρωτήσεις πάλι κάποιο συγγενικό σου πρόσωπο, ναι; Επειδή τον γνώρισες όμως πριν από δύο μήνες νομίζω ότι είναι κάπως πρόωρη αυτή η σκέψη... Φαντάζεσαι να γνωριστείτε καλύτερα, και τελικά να μην του κάνεις; Πολύ θα ήθελα να δω το ύφος του 'συγγενικού σου προσώπου' μετά από αυτό.
σχόλια