Τη Μακουέλ τη γνώρισα πριν πολλά χρόνια, την εποχή της ταραγμένης εφηβείας μου, σε μια εποχή που η λέξη cross dresser δεν υπήρχε ούτε καν στα λεξικά. Ήταν το πρώτο αγόρι με θηλυκή ψυχολογία και συμπεριφορά που γνώρισα, ένα εξωτικό πλάσμα, συνεσταλμένο, χαμηλών τόνων, αλλά παράλληλα η χαρά της ζωής και της παρέας. Συναντηθήκαμε μετά από καιρό και μου μίλησε για μια περιπέτεια με την νευρική ανορεξία που παραλίγο να της στοιχήσει την ζωή. Τώρα δηλώνει πλέον έτοιμη να ζήσει και πάλι το παραμύθι από την αρχή... Με την ευχή να έχει ένα καλό τέλος.
— Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες ;
Μεγάλωσα στην όμορφη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασα όλα μου τα παιδικά χρόνια. Και όπου και αν πήγα, έχω πάει και στην Αθήνα και σε άλλα μέρη, αλλά την Θεσσαλονίκη δεν την αλλάζω με τίποτα. Είναι μια ονειρεμένη πόλη.
Ήθελα πάντα όπως και οι γυναίκες να κάνω πράγματα για να αρέσω, να προσελκύσω τους άλλους. Γυναίκα γεννιέσαι, δε γίνεσαι, αλλά θηλυκό γίνεσαι, δε γεννιέσαι.
— Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια πριν το σχολείο;
Μεγάλωσα σαν παιδί πολύ συνεσταλμένο. Ένιωθα μέσα μου κάτι παράξενο, ένιωθα μια μελαγχολία, έβλεπα τα άλλα αγοράκια να παίζουν μπάλα, να είναι ζωηρά και εγώ ήμουν μαζεμένη. Καθόμουν μέσα, άκουγα μουσική, έπαιζα με τις κούκλες. Όταν έφευγε η μητέρα μου με το μπαμπά μου, έμπαινα στο δωμάτιο, άνοιγα κρυφά την γκαρνταρόμπα της και φορούσα τα φορέματα και τα κοσμήματά της και λικνιζόμουν στο μεγάλο καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας. Κάποιες φορές αναρωτιόμουν γιατί μου συμβαίνει αυτό, γιατί αισθάνομαι έτσι και τα άλλα αγόρια είναι τόσο διαφορετικά από μένα. Πήγα κάποτε και ρώτησα έναν ιερέα γι' αυτό και μου είπε ότι έχω πλαστεί για να δοξάσω το όνομα του Θεού... αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσε, έμεινα με τις απορίες μου και κάποια στιγμή, καθώς είμαι στη βεράντα με τη μητέρα μου της λέω ότι αισθάνομαι πολύ διαφορετικά, μου λέει «Παιδί μου το έχουμε καταλάβει με τον πατέρα σου και το συζητάμε, θα σε πάμε στους καλύτερους ψυχαναλυτές και γιατρούς που υπάρχουν», έτσι και έγινε. Εκείνη την εποχή ήταν ένας πασίγνωστος κορυφαίος ψυχίατρος της Θεσσαλονίκης. Όταν πήγαμε και μιλήσαμε, ο γιατρός με θεώρησε άρρωστη, ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα και είμαι ψυχονευρωτική και αποφάσισε να πει στη μητέρα μου ότι πρέπει να πάρω μια αγωγή με ενέσεις και φάρμακα. Παρόλο που έκανα την αγωγή, εγώ αισθανόμουν πάντα η ιδία.
— Τι θεραπεία ήταν αυτή, μπορείς να μου πεις;
Για τη μελαγχολία και την κατάθλιψη, με χτυπούσε ενέσεις για να μην έχω θλίψη, για να αλλάξω, για να μην είμαι συνεσταλμένο παιδί και να μην κάθομαι μόνο, να είμαι πιο κοινωνικό παιδάκι. Αλλά αντί για καλύτερα γινόμουν χειρότερα.
— Εσύ ένιωθες διαφορετική από τους άλλους;
Ήμουν αρκετά. Έπαιζα με κορίτσια, και μάλιστα πολλές φορές όταν παίζαμε με τα αγόρια ήθελα να είμαι το κορίτσι. Εκεί ένιωσα το πρώτο μου ερωτικό σκίρτημα, ένα βράδυ που παίζαμε κρυφτό ήρθε ο Κοσμάς, ένα παιδί, ένας φίλος μου και με φίλησε στο μάγουλο. Εκείνη τη στιγμή Γιώργο ένιωσα να με χτύπησε ρεύμα, ένα τρέμουλο, κάτι πολύ όμορφο μέσα μου, που δεν μπορούσα να το εξηγήσω και ένιωθα άσχημα γι' αυτό. Ήμουν άβγαλτο, δεν ήξερα από αυτά, οι γονείς μου ήταν γεμάτοι απορία, προσπαθούσαν να με βοηθήσουν με καλό τρόπο, με καλή πρόθεση, ήθελαν να αλλάξω ψυχοσύνθεση και ιδέες. Γίνεται όμως να αλλάξεις την ψυχή σου;
— Αδέλφια έχεις;
Έναν αδελφό μεγαλύτερο και ένα μικρότερο.
— Πώς σε αντιμετώπισαν;
Δυστυχώς τα αδέλφια μου με ανέχονται γι' αυτό που είμαι, ανέχονται τη φύση μου, δε με αγαπούν γι' αυτό που είμαι. Με στηρίζουν όμως πολύ οι γονείς μου. Περισσότερο έχω καλές σχέσεις με τις νύφες μου, παρά με τα αδέλφια μου, που έχω πολύ τυπικές σχέσεις. Πάντα μου λέγανε "Ξέρεις Μακουέλ, δε σε αγαπάμε, δε σε θέλουμε, αισθανόμαστε μειονεκτικά, γιατί όλοι οι φίλοι μας λένε διάφορα για σένα πίσω από την πλάτη μας και αυτό μας ενοχλεί". Αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν μπορούσα να υποκριθώ, ούτε να το παίξω άντρας αρσενικό, γιατί δεν είμαι. Δεν αισθάνομαι άντρας και δεν έπαιξα ποτέ το ρόλο του ενεργητικού, πάντα ήμουν παθητικό πλάσμα και ήθελα να νιώθω και να σκέφτομαι όπως μια γυναίκα. Γι' αυτό και ασχολήθηκα επαγγελματικά με το μακιγιάζ και τα αρώματα. Ήθελα πάντα όπως και οι γυναίκες να κάνω πράγματα για να αρέσω, να προσελκύσω τους άλλους. Γυναίκα γεννιέσαι, δε γίνεσαι, αλλά θηλυκό γίνεσαι, δε γεννιέσαι.
— Αν σε ρωτούσε κάποιος ποια είναι η ταυτότητα σου, αν έπρεπε να διαλέξεις που δεν είναι και απαραίτητο, τι θα ήταν αυτό που θα έλεγες ότι σε εκφράζει περισσότερο;
Με κάνει να νιώθω πιο άνετα το cross dresser, η ψυχοσύνθεσή μου είναι θηλυκή, τα χαρακτηριστικά μου είναι θηλυκά. Δεν έχω κάνει στήθος, δεν έχω κάνει κάτι πάνω στο κορμί μου, όχι ότι δε μου δόθηκαν οι ευκαιρίες, απλά εγώ δεν αισθανόμουν ότι ήθελα να το κάνω. Ένιωθα και ήθελα να είμαι απλά θηλυπρεπής, δεν είχα την επιθυμία να κάνω αλλαγές και πλαστικές παρ' όλο που ένιωθα πολύ γυναίκα. Άρα μάλλον cross dresser θα έλεγα ότι είμαι.
— Πρώτη φορά σεξ πού έκανες;
Πρώτη φορά σεξ έκανα στο Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο της Ξάνθης, όπου ήμουνα εσώκλειστη από τα εφηβικά μου χρόνια.
— Δηλαδή;
Επειδή οι γονείς μου μετακόμιζαν συνέχεια λόγω ότι είμαι από στρατιωτική οικογένεια έπρεπε να μείνω κάπου, για να σπουδάσω, να βγάλω το σχολείο, χωρίς να μετακινούμαι. Έτσι οι γονείς μου αποφάσισαν να πάω στo εκκλησιαστικό σχολείο, όπου εκεί μέναμε κιόλας, πηγαίναμε σχολείο, τρώγαμε, κοιμόμασταν, χωρίς απαραίτητα να γίνεις ιερέας ή θεολόγος μέσα από αυτό. Εκεί τελείωσα το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Μ' άρεσε, γιατί είχα και μεταφυσικές ανησυχίες για το μετά, το άγνωστο, και μου άρεσαν οι θεολογικές σπουδές. Είχα επίσης μια μεγάλη απορία, πώς η κάμπια γίνεται πεταλούδα. Αυτό το θαύμα της φύσης με μάγευε τότε. Κάπως έτσι ήθελα να είμαι και εγώ, να μεταμορφώνομαι σε κάτι άλλο, σε κάτι ονειρικό.
— Τελικά για την πρώτη φορά που έκανες σεξ δεν είπαμε...
Ήταν στο Γυμνάσιο εγώ πήγαινα δευτέρα Γυμνασίου και ο Ορέστης πήγαινε τρίτη. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την εμπειρία... (κλαίει)
Ήταν Τσικνοπέμπτη και μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά, για να βγούμε έξω. Ο διευθυντής μας άφησε ως τη 1.00 να είμαστε έξω, αλλά όλα τα παιδιά μαζί, να μη φύγουμε και χωριστούμε. Πήγαμε σε μια καφετερία και μια ντίσκο, ήπιαμε κιόλας και τραγουδούσαμε, χορεύαμε. Στην είσοδο μπροστά στο οικοτροφείο, όταν γυρίσαμε, είδα το Γιάννη και μου λέει «Μην πας ακόμα μέσα, ο Ορέστης τα έχει πάρει μαζί σου». Μπαίνω γεμάτος άγχος και κάθομαι σιωπηλά στο κρεβάτι. Πλησιάζει ο Ορέστης και μου λέει «Θα τα πούμε αργότερα εμείς οι δυο». Δεν κατάλαβα τι ήθελε.
— Είχατε σχέσεις, κάνατε παρέα;
Είχαμε ένα φλερτ, ναι, πετούσε και σπόντες και στο γεύμα και στο μάθημα, παίζαμε και λίγο με τα μάτια και μου άρεσε αυτό. Καθώς πήγα να κάνω μπάνιο κατά τις δυο, πάντα στο οικοτροφείο, όπως και στο στρατό, έκανα αργά το βράδυ μπάνιο, για να μην είμαι με τα άλλα αγόρια, δεν ήθελα να με βλέπουν, τους ντρεπόμουν τους άντρες. Καθώς έκανα μπάνιο, ήρθε ο Ορέστης και είδα στα μάτια του ένα πάθος, έναν ερωτισμό. Ολοκληρωνόταν το όνειρο μου. Στην αρχή ήταν λίγο απότομος μαζί μου, αλλά μετά πιο ήρεμος, κάναμε ωραίο έρωτα, ένιωσα ολοκληρωμένη ύπαρξη, ολοκληρωμένη γυναίκα. Κάθε εβδομάδα, την ίδια περίπου ώρα μου έκανε νόημα και κατέβαινα στους λουτήρες, για να κάνουμε έρωτα. Είχαμε το φόβο μη μας δούνε, να μη μας ακούσουν. Με τον Ορέστη συνεχίσαμε άλλα δυο χρόνια. Ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση.
— Θα θελες να τον ξαναδείς;
Τον βλέπω, τον έχω δει. Έχει παντρευτεί, έχει κάνει παιδιά, έχει τραβήξει το δικό του δρόμο και κουβαλάει και αυτός το δικό του σταυρό.
— Μετά το σχολείο τι έκανες;
Μετά το σχολείο, επειδή πάντα μου άρεσε η λάμψη, η ομορφιά, τα αρώματα, είπα στη μάνα μου ότι θέλω να γραφτώ σε μια σχολή κομμωτικής και αισθητικής. Όταν τελείωσα, δούλεψα σε πολλά νυχτερινά κέντρα, έβαφα τραγουδίστριες, χορεύτριες, και μετά σε ινστιτούτα αισθητικής. Μπήκα στα βαθιά νερά του επαγγέλματος. Με γοήτευε ο χώρος του μακιγιάζ και της μεταμόρφωσης, να φτιάχνω όμορφα και χαρούμενα πρόσωπα με θετική ενέργεια.
— Στρατό πήγες;
Ναι κανονικά. Στο στρατό ήμουν το καλό παιδί, το χαμογελαστό. Μπήκα με φόβο στην πύλη της Αυλώνας, για καλή μου τύχη όμως, ο γιατρός εκεί στον Αυλώνα ήταν γκέι και με βοήθησε πολύ, και τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό, να είναι καλά εκεί που είναι. Με δέχτηκε σαν προστατευόμενο του. Με συμβούλεψε, μου είπε πώς να φερθώ, τι να κάνω για να είμαι καλά, και να μην κάνω σέξ μέσα στο στρατό και το μάθουν, και έχει αρνητική συνέπεια μέσα στο στρατόπεδο. Ό,τι θέλω, είπε ότι μπορώ να το κάνω έξω από εκεί. Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ από το στρατό, είναι μια πολύ ζεστή νύχτα καλοκαίρι που έκανα μπάνιο στους λουτήρες και ήρθε ένα παλικάρι, με πλησίασε, έμοιαζε σαν τον Απόλλωνα, ήταν σαν θεός. Και ένιωθα τα μάτια του πάνω στο κορμί μου και ένιωθα μεγάλη αμηχανία. Μου είπε να μη φέρομαι σαν ρομπότ με τόσο φόβο και να χαλαρώσω λίγο και να βγάλω τον εαυτό μου. Με δέχτηκαν από εκεί και πέρα καλά.
Εκείνη την εποχή ήταν ένας πασίγνωστος κορυφαίος ψυχίατρος της Θεσσαλονίκης. Όταν πήγαμε και μιλήσαμε, ο γιατρός με θεώρησε άρρωστη, ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα και είμαι ψυχονευρωτική και αποφάσισε να πει στη μητέρα μου ότι πρέπει να πάρω μια αγωγή με ενέσεις και φάρμακα. Παρόλο που έκανα την αγωγή, εγώ αισθανόμουν πάντα η ιδία.
— Πώς και δεν τον απέφυγες τον στρατό;
Την ήθελα την εμπειρία αυτήν, για μένα το έκανα και όχι για κανέναν άλλο. Η μητέρα μου μού είπε "Θα κάτσεις στο στρατό; Εγώ νόμιζα ότι την πρώτη μέρα θα σε στέλνανε πίσω. Θα σε διώχνανε." Έκανε σε όλους εντύπωση ότι πήγα και δεν το απέφυγα.
— Δε θα ξεχάσω πριν πολλά χρόνια που σε είδα σε μια πρεμιέρα μιας διασκευής της ταινίας Σταχτοπούτα με το αγόρι σου, και μου είπες ότι είναι το αγαπημένο σου παραμύθι.
Ναι, είναι το αγαπημένο μου παραμύθι, που συμβολίζει τη μεταμόρφωση, τη μαγεία, έστω και αν αυτή η μεταμόρφωση είναι για μια ώρα. Για ένα πλάσμα σαν εμένα, η μία ώρα είναι μια ολόκληρη ζωή. Νιώθω μερικές φορές Σταχτοπούτα.
— Οι γονείς σου ζουν; Έχετε επαφή;
Ναι, πηγαίνω κάθε εβδομάδα, τη μαμά την κάνω και μανικιούρ - πεντικιούρ, την κουρεύω.
— Πώς σε φωνάζουνε;
Μάκη, όχι Μακουέλ, αλλά μικρό όταν έκανα αταξίες η μαμά με φώναζε "πουτανίτσα, μωρή κακομαθημένη εγωίστρια". Με μάλωνε πάντα στο γυναικείο. Αλλά με έχουν δεχτεί και αποδεχτεί και τους ευγνωμονώ γι' αυτό. Δεν ξέρω τώρα πού θα ήμουν και τι θα 'κανα χωρίς αυτούς.
— Ξέρω ότι είχες μια περιπέτεια με την υγεία σου, είχες νευρική ανορεξία. Θέλεις να μιλήσουμε γι' αυτό;
Ναι και σ' ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω γι' αυτό. Όλα ξεκίνησαν όταν προσπάθησα να βάλω το αγαπημένο μου τζήν- αυτό που μου άρεσε να φοράω στα πάρτι και τις εξόδους- μια μέρα που το βρήκα τυχαία στην ντουλάπα. Αυτό φταίει για όλα. Το έβαλα και ένιωσα ότι ήταν πολύ στενό και αποφάσισα ότι πρέπει να γραφτώ σε ένα ινστιτούτο και να χάσω κιλά. Μου δώσανε μια δίαιτα και εγώ αγχώθηκα, είχα ανυπομονησία να τα χάσω πολύ γρήγορα και εκτός από την δίαιτα αποφάσισα να κόψω και το κυρίως γεύμα. Σιγά σιγά κατέληξα να πίνω μόνο χυμούς και να τρώω φρούτα. Έκλεισε το στομάχι μου, υπήρχαν μέρες που έπινα μόνο καφέ και κάπνιζα τίποτα άλλο.
Πάντα μου λέγανε "Ξέρεις Μακουέλ, δε σε αγαπάμε, δε σε θέλουμε, αισθανόμαστε μειονεκτικά, γιατί όλοι οι φίλοι μας λένε διάφορα για σένα πίσω από την πλάτη μας και αυτό μας ενοχλεί". Αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό.
— Τι αποτέλεσμα είχε αυτό;
Είχα ζαλάδες, αδιαθεσία, νευρικότητα και κατάθλιψη. Το στομάχι μου πονούσε και εγώ δεν του έδινα σημασία, ήθελα να το κάνω να κλείσει. Ακόμα και αυτό που θα έτρωγα το αισθανόμουν βαρύ μέσα μου σαν να είχα πέτρες στο στομάχι και ήθελα να κάνω εμετό για να της αποβάλλω. Όλα βρίσκονται στο μυαλό. Η νευρική ανορεξία είναι ψυχοσωματική ασθένεια. Κοιτάς στον καθρέφτη και ενώ λιώνεις και είσαι χάλια εσύ βλέπεις αυτό που θέλεις. Έπεφταν τα μαλλιά μου, κρέμασε το δέρμα μου φαινόταν τα κόκκαλα και οι φλέβες μου, έφτασα 40 κιλά.
— Ήξερες τι είναι η νευρική ανορεξία σου περνούσε από το μυαλό ότι μπορεί να την έχεις;
Ήξερα τι είναι φυσικά, είχα διαβάσει αλλά όταν είσαι σ' αυτήν την κατάσταση δύσκολα παραδέχεσαι ότι είσαι άρρωστος ότι και να σου λένε. Πιστεύεις ότι οι άλλοι απλά σε ζηλεύουν ότι είσαι όμορφος, λεπτός, κομψός και πρέπει όλοι να θαυμάζουν το υπέροχο σώμα σου και πρέπει να συνεχίσεις.
— Σου το λέγανε δηλαδή οι γύρω σου, σου το δείχνανε;
Όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο. Υπήρχαν άνθρωποι που με αποφεύγανε, ένιωσα και εκεί έντονα τον ρατσισμό. Θυμάμαι που είχα κατεβεί στο pride για να ξεσκάσω και να ξεδώσω λίγο και με κοιτούσανε ακόμα και εκεί περίεργα και με κορόιδευαν. Μου έδιναν να καταλάβω ότι κάτι έχω αλλά κριτικάροντας στην ουσία την εμφάνιση μου. Βέβαια κάποιοι φίλοι και οι γονείς μου με στήριξαν και κατάλαβα εκεί ότι το πρόβλημα είναι όντος σοβαρό.
— Τι έκανες στην συνέχεια;
Επισκέφθηκα μια κλινική, ακολούθησα μια αγωγή έβλεπα ειδικούς, μια καλή ψυχολόγο για να μπορέσω να το ξεπεράσω σιγά σιγα.
— Ήταν δύσκολο για σένα;
Όταν πρωτοπήγα είχα πάθει αφυδάτωση, τρεφόμουν με ενέσεις και ορούς, ήμουν σε πολύ άσχημο στάδιο. Σιγά σιγά, βδομάδα με την βδομάδα με τους γιατρούς δίπλα μου, με αγωγή άρχισα να τρώω πολτοποιημένη τροφή και να ξαναπαίρνω κιλά.
— Τώρα σε τη φάση είσαι;
Χαμογελώ στον καθρέφτη, δεν μ' απασχολούν τα κιλά αν έχω ή δεν έχω, έμαθα να αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι, να αγαπώ το σώμα μου και αυτό πρέπει να κάνουν όλοι. Αν θέλουν ωραίο σώμα αρκεί η σωστή διατροφή και η γυμναστική. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι πολλά αγόρια και κορίτσια πέφτουν στην παγίδα και κάνουν ανθυγιεινές δίαιτες αστραπή για να χάσουν κιλά και να βγούνε με ωραίο σώμα στην παραλία.
— Τι σου έμαθε η νευρική ανορεξία;
Ότι ακόμα και η δίαιτα πρέπει να γίνεται σωστά. Ότι είναι σημαντική η σωστή διατροφή και το πιο σημαντικό είναι να αγαπάμε το σώμα μας και τις καμπύλες μας.
— Θα ήθελες να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου;
Όχι, πάλι τα ίδια θα έκανα και θα κάνω, δε θέλω να αλλάξω κάτι.
— Τι όνειρα έχεις;
Να είμαι καλά επαγγελματικά και να βρω έναν άνθρωπο να με γεμίζει και να είμαι μαζί του. Και να έχω καλούς φίλους γύρω μου.
σχόλια