«Υπάρχει μία δυναμική αλλά και κομψή ελληνική φράση η οποία συνοψίζει τη στιγμή που η αυταπάτη και η παραπλάνηση αποκαλύπτονται: telos pia ta psemmata», γράφει ο ανταποκριτής της Guardian στην Αθήνα, Daniel Howden.
«Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η στιγμή θα έφτανε για την Ελλάδα την Κυριακή, όταν ανακοινώθηκε πως οι τράπεζες δεν θα ανοίξουν το επόμενο πρωί. Δεν έφτασε όμως. Δεν θα φτάσει με τις ουρές που σχηματίζονται στα βενζινάδικα, ή όταν οι Έλληνες έμποροι αρνηθούν τις πληρωμές με κάρτα, ούτε όταν τα σουπερμάρκετ αρχίσουν να ξεμένουν από βασικά αγαθά», επισημαίνει στο άρθρο του.
«Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε στο ψέμα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ίδια οικονομική βοήθεια (στη χώρα) με λιγότερους αυστηρούς όρους, από ό,τι οι προκάτοχοί του. Τώρα όμως που αυτό το ψέμα έκανε τον κύκλο του, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποποιηθεί την ευθύνη για τη δική του αποτυχία.»
Ο Howden επισημαίνει ότι καθώς οδηγούσε στους δρόμους της Αθήνας, βλέποντας κόσμο που ανησυχεί να σχηματίζει ουρές σε κάθε ΑΤΜ, τα ραδιοφωνικά δελτία ειδήσεων διακόπτονταν από διαφημιστικά διαλείμματα που προσέφεραν χαρούμενες προτάσεις για το πώς να ξοδέψει κανείς τα καλοκαιρινά του χρήματα. «Έμοιαζε σαν ακούς μήνυμα στον τηλεφωνητή από ένα νεκρό συγγενή».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, όλα ξεκίνησαν από τις ευρωεκλογές του 2014. Όπως αναφέρει, εκείνη ήταν η στιγμή που ο συντηρητικός συνασπισμός που βρισκόταν στην εξουσία ηττήθηκε από την αριστερά. «Ο πανικόβλητος χειρισμός αυτής της εξέλιξης από το διαβρωμένο πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα και η αδιαλλαξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ εξασφάλισαν την ενδυνάμωση της τάσης», επισημαίνει.
«Η κατάρρευση του διεφθαρμένου πολιτικού κέντρου της Ελλάδας σηματοδοτήθηκε νωρίτερα φέτος από την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιτυχία του βασίστηκε στο ψέμα ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ίδια οικονομική βοήθεια (στη χώρα) με λιγότερους αυστηρούς όρους, από ό,τι οι προκάτοχοί του. Τώρα όμως που αυτό το ψέμα έκανε τον κύκλο του, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποποιηθεί την ευθύνη για τη δική του αποτυχία», υπογραμμίζει το άρθρο.
Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι το δημοψήφισμα της Κυριακής, επισημαίνει ο Howden, τονίζοντας ότι θα διεξαχθεί «με ένα ψηφοδέλτιο που έχει σχεδιαστεί με ωμό τρόπο, στο οποίο το πεδίο για το «όχι» βρίσκεται πρώτο και το ερώτημα είναι διατυπωμένο με γραφειοκρατική, σχεδόν χωρίς νόημα, γλώσσα».
«Ο Αλέξης Τσίπρας, που λειτουργεί με τρόπο πλήρους συσκότισης, θα πιέσει για ένα "όχι" χωρίς καμία συζήτηση για το τι θα σημαίνει αυτό. Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει τώρα εκστρατεία για να θέσει στο διαπραγματευτικό τραπέζι τη δική της αποτυχία, την οποία θα υποστηρίξουν οι άνθρωποι που θα πληγούν περισσότερο. Και υπάρχει κάθε πιθανότητα να πετύχει αυτή η εξαπάτηση.
»Έχει καταστεί σαφές ότι η επιλογή που περίμενε την Ελλάδα ήταν ένα μέλλον που μοιάζει με την Πορτογαλία, μια υποβαθμισμένη οικονομία του ευρωπαϊκού νότου, ή με τη Σερβία, ένα περήφανο έθνος που οδηγήθηκε στη διεθνή έρημο από ψέματα λαϊκιστών και φαντασιώσεις για ρωσική διάσωση. Αυτές δεν είναι καλές επιλογές, αλλά η μία είναι ανυπολόγιστα χειρότερη από την άλλη.
»Τώρα είναι η στιγμή που το τεμπέλικο ψέμα της ελληνικής μοναδικότητας, που έσταζε σαν δηλητήριο για δεκαετίες στο δυσλειτουργικό, εθνικιστικό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, θα βρει την πλήρη έκφρασή του. Η πτώχευση, η ρήξη και η απομόνωση θα καλωσοριστούν με απύθμενη, ανόητη υπερηφάνεια. Η χαζοχαρούμενη αναφορά σε μία δεύτερη "ημέρα του ΟΧΙ" δεν θα ηρεμήσει. Στην όλη τρέλα, ένα "όχι" πλησιάζει.
»Οι ξένοι θα κοιτούν σαστισμένοι. Σε αντίθεση με τα χρήματα, υπάρχει άφθονη ευθύνη για να διαμοιραστεί. Ο αγώνας της αποφυγής της ευθύνης θα είναι βασανιστικός, όπως έδειξε η συνέντευξη Τύπου του Γιούνκερ τη Δευτέρα. Αλλά αυτό το μπάχαλο θα είναι συγκριτικά μικρής σημασίας για όσους βρίσκονται έξω από την Ελλάδα.
«Η επιστροφή στη δραχμή θα φέρει δυστυχία» υπογραμμίζει το δημοσίευμα, κάνοντας αναφορά στην υποτίμηση, τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, τις ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα. Όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, πολλοί κριτικοί της λιτότητας που επευφημούν τον Τσίπρα κουβαλούν την άγνοιά τους για τις ελληνικές ιδιαιτερότητες ως ένδειξη τιμής, με σκανδαλώδες παράδειγμα, όπως τονίζει, τον Κρούγκμαν.
«Ίσως όταν τελειώσει ο καφές στην αγορά –παρά την ηλιοφάνειά της, η χώρα δεν έχει το υψόμετρο που χρειάζεται για να τον παράγει- θα φτάσει και το σημείο προβληματισμού. Αν και πλέον αμφιβάλω και για αυτό. Στην Ελλάδα που αγαπάμε και συμβάλλαμε όλοι στη διαμόρφωσή της, τα ψέματα δεν θα έχουν τέλος», καταλήγει το άρθρο.
