Ένα ημερολόγιο που πρόκειται να εκδοθεί ξαναθέτει το ερώτημα “πόσα γνώριζε ο απλός Γερμανός για τις φρικαλεότητες των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου;”, δημιουργώντας παράλληλα ένα νέο κύμα ενδιαφέροντος- τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το ημερολόγιο ανήκε στον Friedrich Kellner, που ζούσε σε ένα μικρό γερμανικό χωριό και που μετά τον πόλεμο βοήθησε τις αρχές στο να αποφασίσουν στο ποιοι Γερμανοί οργανωμένοι στην τοπική οργάνωση του Ναζιστικού κόμματος, έπρεπε να αποκλειστούν από επαγγέλματα και δημόσια αξιώματα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 έδωσε το ημερολόγιο στον εγγονό του στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ημερολόγιο αυτό εκδίδεται μόλις τώρα, μετά μάλιστα από παρέμβαση του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, δίνοντας νέα στοιχεία για την άγνοια ή μη των Γερμανών.
Γεμάτο με σχόλια για γεγονότα, αποκόμματα εφημερίδων και αρχεία ιδιωτικών συνομιλιών, το 940 σελίδων χρονικό του Kellner δίνει μια εικόνα για το ποιες πληροφορίες ήταν διαθέσιμες στους απλούς Γερμανούς. Ο Kellner, ήταν ένας μεσαίου επιπέδου δικαστικός υπάλληλος όταν άρχισε να γράφει, εκφράζοντας το θυμό του για τον Χίτλερ. “Αυτά τα ημερολόγια είναι η μεγαλύτερη διάψευση στην πολυχρησιμοποιημένη αποστασιοποίηση των Γερμανών από τα εγκλήματα με τη δικαιολογία “εμείς δεν ξέραμε τίποτα”, είπε ο Elan Steinberg της αμερικανικής Συγκέντρωσης των Επιζώντων του Ολοκαυτώματος και των απογόνων τους.
Ο Kellner ήταν ένας σοσιαλδημοκράτης που αρνήθηκε να ενταχθεί στο ναζιστικό κόμμα και η ματιά του προσφέρει μια μοναδική θέα στα γεγονότα, λένε οι ιστορικοί. Γεννημένος το 1885, ο Kellner ήταν γιος ενός αρτοποιού. Πολέμησε στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε δημόσιος υπάλληλος στο Επαρχιακό Δικαστήριο του Laubach, μιας δυτικής πόλης που έδειχνε σε μεγάλο βαθμό συμπάθεια προς τους Ναζί.
"Το αποφασιστικό είναι ότι δεν πρόκειται για ένα διανοούμενο, αλλά για ένα συνηθισμένο υπάλληλο που ζει στην επαρχία και διαβάζει τις εφημερίδες. Είναι γεμάτος θυμό για ό,τι συμβαίνει", δήλωσε ο Sascha Feuchert, επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για το Ολοκαύτωμα στο Πανεπιστήμιο Giessen, και εκδότης του ημερολογίου.
Σε μια από τις καταχωρήσεις ο Kellner γράφει στις 28 Οκτωβρίου 1941:
"Ένας στρατιώτης σε διακοπές, μας είπε ότι είδε μια φοβερή αγριότητα στα κατεχόμενα τμήματα της Πολωνίας. Είδε γυμνούς Εβραίους άνδρες και γυναίκες που ήταν στη σειρά μπροστά από μια μεγάλη βαθιά τάφρο να πυροβολούνται στην πλάτη και στο κεφάλι και να πέφτουν στην τάφρο. Το χαντάκι ήταν γεμάτο με χώμα, ο ίδιος είπε ότι μπορούσε να ακούσει ακόμη τις κραυγές που από τους ανθρώπους που ήταν ζωντανοί μέσα στην τάφρο. "
«... Δεν υπάρχει καμία τιμωρία που δεν θα ταίριαζε σε αυτά τα ναζιστικά κτήνη».
Το ότι ένα περιστατικό σαν αυτό ήταν talk of the town ήδη από το Οκτώβρη του 1941, δείχνει ποιες πληροφορίες ήταν διαθέσιμες στους απλούς Γερμανούς. Προσωπικές συνομιλίες, ειδησεογραφικές εκπομπές και η έντονη παρατήρηση έπεισαν τον Kellner για τα τρομερά εγκλήματα που διέπραξαν οι Ναζί.
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1942, έγραψε: «Τις τελευταίες ημέρες, από τους Εβραίους της περιοχής μας έχουν πάρει από εδώ τις οικογένειες Στράους και Heinemann. Άκουσα από αξιόπιστη πηγή ότι όλοι οι Εβραίοι που στέλνονται στην Πολωνία θα πρέπει να δολοφονήθηκαν από τις ταξιαρχίες των SS. «Αυτή η σκληρότητα είναι τρομερή. Τέτοιες προσβολές δεν πρόκειται ποτέ να σβηστούν από την ιστορία της ανθρωπότητας. Η κυβέρνησή μας, έχει αμαυρώσει το όνομα της Γερμανίας για πάντα”.
Ο Kellner έγραψε επίσης πολλά για την τρελή φιλοδοξία του Χίτλερ που θα οδηγούσε στην ήττα. Παρατηρώντας την έλλειψη εκθέσεων για τις γερμανικές απώλειες, έκανε τους υπολογισμούς του, επί τη βάσει των αγγελιών θανάτου και κατέληξε σε έναν αριθμό των 30.000 θυμάτων ανά μήνα.
"Ο υπολογισμός μπορεί να μην ήταν σωστός, το θέμα όμως είναι ότι συνειδητοποιεί τις ακραίες απώλειες και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί. Αυτό είναι πολύ εντυπωσιακό», τόνισε ο Feuchert.
«"Ο σκοπός της εγγραφής μου είναι να συλλάβω μια εικόνα της διάθεσης που υπάρχει σήμερα στο περιβάλλον μου...Φοβάμαι πολύ ότι λίγοι άνθρωποι θα παραμείνουν αξιοπρεπείς όταν τα γεγονότα πάρουν την πορεία τους και ότι οι ένοχοι δεν θα έχουν κανένα συμφέρον να τεκμηριώσουν γραπτώς την ντροπή τους ", έγραψε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1938.
«Ο παππούς μου ήταν αποφασισμένος, με μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή του, να παρέχει τις μελλοντικές γενιές το όπλο της αλήθειας ώστε να γλυτώσει η ανθρωπότητα από κάθε αναβίωση του ναζισμού και των ολοκληρωτικών παρορμήσεων," είπε ο Robert Martin Scott Kellner, εγγονός του Friedrich
Τα έγγραφα δείχνουν ότι Kellner βρέθηκε μια ανάσα από το να σταλεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά ήταν αρκετά προσεκτικός ώστε να μην αφήσει τους Ναζί να βρουν αποδείξεις εναντίον του. «Εάν τα ημερολόγια του είχαν βρεθεί θα ήταν σε στρατόπεδο", δήλωσε ο Feuchert.
"Δεν είχα ιδέα ότι θα μου πάρει πάνω από τέσσερις δεκαετίες για να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου, εκδίδοντας το ημερολόγιο. Οι εκδοτικοί οίκοι σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία δεν ήθελαν να πάρουν το ρίσκο», είπε ο εγγονός του.
Τελικά το ημερολόγιο έπεσε στα χέρια του Μπους, καθώς είχε διατεθεί για μια έκθεση στην προεδρική βιβλιοθήκη, στο Τέξας το 2005.
Η συζήτηση γύρω από τα ημερολόγια προκάλεσε το ενδιαφέρον στη Γερμανία και ο Feuchert με μια ομάδα συναδέλφων του ξεκίνησαν από πέντε χρόνια μια έρευνα, επιβεβαιώνοντας τις πηγές του Kellner.
Η εμφάνιση των ημερολογίων, έχει αναβιώσει τη συζήτηση σχετικά με το κατά πόσο οι Γερμανοί γνώριζαν για το Ολοκαύτωμα.
Τα τελευταία χρόνια, κάποιοι ιστορικοί μετατόπισαν το επίκεντρο στις κακουχίες των Γερμανών με ντοκιμαντέρ και βιβλία σχετικά με τον βομβαρδισμό της Δρέσδης, το βιασμό Γερμανίδων από τα σοβιετικά στρατεύματα και τις απελάσεις των Γερμανών από την Κεντρική Ευρώπη.
σχόλια