ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.8.2015 | 00:32

διπολική διαταραχή

Νομίζω ότι έχω διπολική διαταραχή και σκέφτηκα να πάω άμεσα σε έναν ψυχίατρο, ειδικά μετά το χθεσινό μαρτυρικό βράδυ. Φοβάμαι όμως μήπως είναι όλα στο μυαλό μου, μήπως εκλαμβάνω σαν τραγικές κάποιες καταστάσεις ενώ δεν είναι. Φοβάμαι επίσης το ενδεχόμενο να μου δώσει φάρμακα και τρέμω για το μέλλον, για τυχόν παρενέργειες,για το αν τα διακόψω και είμαι χειρότερα από τώρα. Επίσης, αμφιταλαντεύομαι, ενώ από τη μία βασανίζομαι αυτές τις μέρες (νιώθω απαίσια, δεν μπορώ να κοιμηθώ, κλαίω, δεν μπορώ να φάω και γενικά σκέφτομαι πολύ πολύ δυσάρεστα πράγματα) από την άλλη αναρωτιέμαι αν δεν είναι τίποτα και απλά δεν την παλεύω. Αναρωτιέμαι αν οι ψυχικά ασθενείς βιώνουν πολύ χειρότερες καταστάσεις και συναισθήματα ή αν είμαι ψυχικά ασθενής η ίδια αλλά προσπαθώ να "κοροιδέψω" τον εαυτό μου, αναβάλλοντας έτσι την θεραπεία μου και το δικαίωμα μου να ζήσω μια φυσιολογική ζωή.Περιληπτικά θα σας πω ότι δεν έχω καθόλου φίλες/ους εδώ και αρκετά χρόνια γιατί με όλους/ες όσες έκανα παρέα αλλά και με όσους ανθρώπους έτυχε να γνωρίσω περιστασιακά (κυρίως άντρες που τους άρεσα και επιδίωκαν σχέση), η κατάληξη ήταν πάντα η ίδια. Είτε μάλωσα χωρίς λόγο πολύ άσχημα μαζί τους, τόσο που δεν μπορώ να δικαιολογήσω με λογική τον θυμό που είχα και αυτά που έλεγα (βρισιές,κριτική,ανυπόστατες κατηγορίες)-τα οποία ούτε καν εννοούσα και μάλιστα όλα αυτά σε περιόδους που πλέον τις θυμάμαι "θολά" και που ήμουν σίγουρα πιο δραστήρια/νευρική/ευερέθιστη/ευφορική από ότι συνήθως. Είτε επειδή χωρίς λόγο εξαφανίστηκα, δεν σήκωνα τηλέφωνα κλπ. σε περιόδους που ακόμη και να σηκώσω το τηλ. μου φαινόταν βουνό. Αν υπάρχει κάποια/ος που έχει διαγνωστεί με διπολική διαταραχή ή έστω γνωρίζει κάποια πράγματα, θα ήθελα να μάθω πώς πήρε την απόφαση να πάει σε ψυχίατρο. Τι σας οδήγησε να ζητήσετε βοήθεια από ειδικό; Γνωρίζατε ότι είχατε συμπτώματα ή πήγατε απλώς επειδή δεν νιώθατε καλά; Εμένα η θλίψη με κάνει να θέλω να πάω, αλλά φοβάμαι μήπως είμαι υπερβολική ενώ δεν υπάρχει λόγος, μιας και ξέρω ότι μπορεί ακόμη και την άλλη βδομάδα ή τον άλλο μήνα ξαφνικά να αρχίσω να νιώθω πολύ καλύτερα απ'ότι τώρα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
12
 
 
 
 
σχόλια
Οι περισσότερες ψυχικές παθήσεις έχουν αλληλοεπικαλυπτόμενα συμπτώματα, για αυτό δεν είναι φρόνιμο να αρκεστείς σε μία γνωμάτευση. Δε θα σχολιάσω το γελοίον του να σου κάνει τηλεδιάγνωση για διπολική διαταραχή ο πρώτος άγνωστος ή να σε προκαταλάβει υπέρ μίας και μοναδικής θεραπείας. Μπορεί να έχεις διπολική διαταραχή, μπορεί να μην έχεις. Απλά θα σου γράψω ότι αναφέρεις συμπτώματα που ταιριάζουν με κυκλοθυμία, εποχιακή συναισθηματική διαταραχή, κοινωνική φοβία (αγχώδης κοινωνική διαταραχή), οριακή διαταραχή προσωπικότητας, διπολική διαταραχή, μετατραυματικό στρες, σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, διαταραχή μετατροπής (υστερία) ή και συνδυασμούς των παραπάνω. Σε ορισμένες περιπτώσεις ειδικοί με όλη την καλή διάθεση του κόσμου να σε βοηθήσουν και δυσκολεύονται να κάνουν σωστή διάγνωση. Μην εμπιστεύεσαι τον πρώτο που θα βρεις και μην αψηφήσεις τον κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών ενδεχομένως μεγάλης διάρκειας από λανθασμένη φαρμακευτική αγωγή. Πήγαινε σε τουλάχιστον τρεις για γνωμάτευση και πάλι να είσαι επιφυλακτική. Η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία είναι μια ψυχολογική θεραπεία με βασικό στόχο ο θεραπευόμενος να γίνει θεραπευτής του εαυτού του. Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη και έχει βρεθεί πολύ αποτελεσματική για πλήθος διαταραχών σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες. Οι ψυχικές διαταραχές αντιμετωπίζονται, έχεις πολλές επιλογές, ενημερώσου και αγωνίσου για την ψυχική σου ισορροπία. Περαστικά ό,τι και αν έχεις.
@no name girl 14:42 + 14:32 ,Κατ αρχήν μην συγχέεις τον ψυχίατρο με τον ψυχολόγο. Ο ένας είναι γιατρός συν των άλλων και ο άλλος οχι.Γιατι πιστεύεις οτι με το να πάρεις φάρμακα θα μείνεις μια ζωη μόνη σου? Και γιατί θεωρείς οτι είσαι τρελή έχοντας κατάθλιψη η μανιοκατάθληψη (διπολ. διατ.)? Ποιος σου μετέδωσε τέτοιες απαρχαιωμένες αντιλήψεις? Τονίζεις στο κείμενο σου οτι έχεις ξεσπάσματα εξτασιασμού με έντονη σεξουαλική επιθυμία, σπατάλες και οτι οταν πήγαινες στον ψυχολόγο ένιωθες ΞΑΦΝΙΚΑ καλά και σταματούσες την θεραπεία. Αυτά είναι συμπτώματα μιας διπολικής διαταραχής. Οι γονείς σου όμως που εχουν ιστορικό διαταραχών και οχι μόνο, δεν σου πρότειναν να επισκεφτείς κάποιον ειδικό επι του θέματος? Ο πατέρας σου που έχει διαγνωσθεί με κατάθλιψη χωρίς να εχει λάβει ούτε ενα φάρμακο, έγινε καλα? Όπως και να έχει το θέμα, όλες οι απαντήσεις στα σχόλια έχουν ενα κοινό. Δες εναν ψυχιατρο. Και το πιο απλο και βαθυστοχαστο ειναι το πρωτο σχολιο: "Το ότι σε απασχολούν όλα αυτά είναι αρκετός λόγος για να δεις έναν ειδικό."
Σε ευχαριστώ και πάλι. Είμαι σε δίλημμα, όμως νομίζω ότι τελικά θα πάω την άλλη εβδομάδα. Και ο λόγος που σταμάτησα τη θεραπεία στον ψυχολόγο είναι τραγικός πραγματικά. Είχα πληρωθεί από το 5μηνο, είχα πάρει τα χρήματα και για τους 5 μήνες μαζεμένα. Το είχα συζητήσει με τον ψυχολόγο το πόσο χαρούμενη ήμουν, γιατί πιο πριν ζούσα με 15e το πολύ τη βδομάδα. Μέσα σε δυο εβδομάδες όμως ξόδεψα όλα τα χρήματα, περίπου 2000e, σε ό,τι μου ερχόταν στο μυαλό, με είχε πιάσει καταναλωτική μανία ανεξέλεγκτη. Ντρεπόμουν να πω στον ψυχολόγο ότι δεν είχα χρήματα να συνεχίσω τη θεραπεία ενώ μόλις πριν λίγο καιρό είχα πληρωθεί κι έτσι του είπα μάλλον τη μισή αλήθεια, που ήταν ότι ένιωθα ξαφνικά τέλεια και ότι δεν βρίσκω λόγο να συνεχίσουμε τη θεραπεία. Εκείνος επέμενε ευγενικά ενώ εγώ εκνευρίστηκα και έφυγα. Ο πατέρας μου δεν ασχολείται και δεν μπορώ να επικοινωνήσω για τα συναισθήματα μου μαζί, μπροστά του μονίμως φοράω ένα ψεύτικο χαμόγελο και παριστάνω ότι όλα είναι καλά. Όταν είμαι πολύ χάλια και δεν μπορώ να κάνω ούτε αυτό, απλά κλείνομαι στο δωμάτιο μου και δεν τον βλέπω καθόλου. Εκείνος μάλλον δεν να καταλαβαίνει πόσο χάλια είμαι και είμαστε όλοι μας. Σαν να ζει στον κόσμο του,σαν να είναι τελείως φυσιολογική όλη αυτή η μιζέρια και η περιθωριοποίηση και αν τολμίσω να πω ότι δεν νιώθω και πολύ καλά, με κατσαδιάζει κι από πάνω ή κατηγορεί την μητέρα μου ότι με "τρέλανε" εκείνη. Η μητέρα μου τον κατηγορεί ότι εκείνος την τρέλανε και ότι έχει αρρωστήσει κι εμένα. Γενικά..άστο.. Κανείς δεν μου πρότεινε να επισκεφθώ ειδικό και δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν. Στα κρυφά πήγαινα στον ψυχολόγο και στα κρυφά θα πάω και στον ψυχίατρο.
Αγαπητή εξομολογούμενη,χωρίς να είμαι ψυχίατρος μπορώ να σε διαβεβαιώσω οτι πρώτα απο ολα, ΔΕΝ είσαι "τρελή".Επιπροσθέτως, τα συμπτώματα που περιγράφεις δεν προδίδουν άμεσα διπολική διαταραχή καθώς και η κατάθλιψη λόγω της ευερεθιστότητας των συναισθημάτων που προκαλεί στον πάσχοντα, τον κάνει πιο οξύθυμο και ευερέθιστο με αποτέλεσμα να έχει τις αντιδράσεις που ανέφερες. Ούτε τα σκαμπανευάσματα της διάθεσης σου δηλώνουν άμεσα μανιοκατάθλιψη, διότι πάλι η κατάθλιψη --ακόμα και μια διαταραχή του άγχους-- προκαλεί τα συναισθήματα αυτά.Όντως, ολα είναι στο μυαλό σου αλλά οχι νοητικά όπως πιστεύεις. Ολα οσα βιώνεις είναι απόρροια της μη ορθής πρόσληψης ενός σημαντικού χημικού συστατικού (σεροτονίνης κπ κλπ) απο τους νευροδιαβιβαστές που βρίσκονται στον εγκέφαλο.Οτι και να έχεις ακούσει, ποσο μάλλον οσα έχεις διαβάσει στο ίντερνετ, οσο και περίεργους τίτλους και ταμπέλες αν έχουν, είναι στην πραγματικότητα μικροπράγματα που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σε τρομοκρατούν.Αναφορικά με τα φάρμακα, έχουν παρενέργειες εντός των πρώτων ημερών, αλλά τίποτα χειρότερο απο αυτο που περνάς τώρα χωρίς την λήψη τους. Όταν ακούς κάποιον να είναι κατά της λήψης των φαρμάκων, να ξέρεις οτι αυτός ο κάποιος δεν εχει ιδεα τι είδους "ουλες" προσπαθείς να επουλώσεις. Ακόμα και αν ο ίδιος είναι ασθενής, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην έχει τα ίδια έντονα συμπτώματα με εσένα και έτσι να εναντιώνεται με ευκολία σε φαρμακευτική αγωγή.Τα φάρμακα σε κάθε περίπτωση, μόνο καλό θα σου προσφέρουν και θα σε επαναφέρουν στην φυσιολογική σου κατάσταση ώστε να ξαναζήσεις την ζωη σου στο έπακρο.Το ταμπού που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές σχετικά με τους ψυχιάτρους και διατηρείται ακόμα και σήμερα, είναι η σύνδεση του ψυχιάτρου με κατι το κακο, το τρελο, το αντιθρησκευτικό κλπ κλπ.Χωρίς λοιπόν να είμαι ψυχίατρος, όντας όμως πρώην ασθενής και με πείρα απο επισκέψεις σε γιατρούς και φάρμακα που αφορούν τις ψυχικές διαταραχές, μπορώ να σου πω με σιγουριά οτι το να επισκεφτείς εναν ψυχίατρο για αρχή, ειναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου.Εύχομαι σύντομη ανάρρωση.
Από την περιγραφή σου φαίνεται ότι κάτι έχεις. Το ερώτημα είναι μπορεί να το θεραπεύσει ένας ψυχίατρος; Πολύ αμφιβάλλω. Θα σου πρότεινα να επισκεφθείς τουλάχιστον τρεις για μια αρχική γνωμάτευση. Keep in mind ότι οι περισσότεροι είναι αγύρτες. Είναι πολύ εύκολο από τη θέση του γιατρού να σε μετατρέψουν σε εξαρτημένο πειραματόζωο που θα τους αποφέρει ένα σταθερό εισόδημα κάθε μήνα για το υπόλοιπο της ζωής του. Η αδυναμία να εκτιμήσουν πόσο διαρκεί μια θεραπεία λέει πολλά για τα κριτήρια αξιολόγησης που χρησιμοποιούν. Σου προτείνω να είσαι επιφυλακτική. Μπορείς να δοκιμάσεις ψυχοθεραπεία. Αν δεν έχεις ημερολόγιο, πάρε και γράψε με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς ό,τι σου προτείνουν. Μάθε να παρατηρείς τον κόσμο και τον εαυτό σου. Τρέφεσαι σωστά; Πόσες ώρες κοιμάσαι; Πότε; Τα ξεσπάσματα είναι τακτικά; Κάθε πότε; Πώς είναι η σεξουαλική σου ζωή; Με τι είδους άτομα συναναστρέφεσαι; Πόσο σε επηρεάζουν; Τι μουσική ακούς; Με τι ρυθμούς; Πώς είναι το μέρος που μένεις; Πώς σε επηρεάζουν οι εποχές; Νιώθεις σωματικό πόνο; Σε ποια σημεία (το βουνό που γράφεις παραπέμπει σε νευρικό σύστημα/ψυχοσωματικά); Καλό θα ήταν να σε εξετάσει ένας νευρολόγος. Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι τόσο πολύπλοκος που δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Όσο πιο πολλά ξέρεις για το πρόβλημα τόσο πιο πιθανή είναι η σωστή αντιμετώπιση. Εύχομαι να βρεις τον εαυτό σου και να είναι περαστικά όλα τα προβλήματα.
Τα γιατροσόφια που περιγράφεις δεν μπορούν να γιατρέψου άτομα με κατάθλιψη παρά μόνο την απλή μελαγχολία (οχι η κλασική) , η οποία για να μετατραπεί σε κατάθλιψη πάει να πει οτι α) πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στην κατάσταση αυτή και β) είναι παθολογικό. Το πρόβλημα λοιπόν δεν αλλάζει οσο και αν αλλάξεις το εξωτερικό περιβάλλον. Τι σε κάνει να πιστεύεις οτι οι ψυχίατροι είναι αγύρτες? Ούτε ένα καρκίνωμα θεραπεύεται στο ίδιο χρονικό διάστημα και διαφέρει ανα ασθενή. Αυτό καθιστά αυτόματα τους ογκολόγους αγύρτες? Μήπως πρέπει να επιστρέψεις απο την εποχή των παγετώνων πίσω στο 2015?Οι συμβουλές που δίνεις αν δεν έχεις περάσει κάτι παρόμοιο εσύ η κάποιος κοντινός σου, καθιστά εσένα αγύρτη και επικίνδυνο για όσους σε συμβουλεύοντε επι θεμάτων στα οποία είσαι ανίδεος.
Ευχαριστώ για τα σχόλια σας. Η αλήθεια είναι ότι πήγαινα παλιά σε ψυχολόγο, όμως διέκοψα τη θεραπεία λέγοντας του ψέμματα γιατί ένιωσα ξαφνικά μια μέρα πολύ καλύτερα και ότι δεν τον έχω ανάγκη. Μετά από εκείνο το "καλό" και πολύ ανεβασμένο διάστημα όμως, ξαναέπεσα πολύ ψυχολογικά και δεν είχα καν διάθεση να ξαναπάω. Ντρεπόμουν κιόλας να ξαναπάω. Είμαι γενικά κλεισμένη στο σπίτι εδώ και μερικά χρόνια, με μοναδικές εξαιρέσεις τις περιόδους που νιώθω πολύ καλύτερα και βγαίνω, γνωρίζω κάποιον και κάνω σχέση. Εκστασιάζομαι, θέλω σεξ συνέχεια, κάνω σπατάλες και χάνω τον προσανατολισμό μου τελείως. Άλλα πράγματα μπορεί να ήθελα για μένα πριν και άλλα ξαφνικά υποστηρίζω, τόσο που δεν με αναγνωρίζω. Συγκεκριμένα στην τελευταία μου σχέση -που τελείωσε άδοξα κι αυτή, όπως περιέγραψα στην εξομολόγηση- ενώ στην αρχή ήμουν επιφυλακτική και του έλεγα ότι δεν ξέρω καν αν θέλω σχέση, μετά από λίγο καιρό και μόλις τον ένιωσα κοντά μου άρχισα να λέω ότι θέλω και γάμο και χίλια δυο άλλα που αν και δεν τα θέλω, τότε ένιωθα πραγματικά ότι τα θέλω. Δεν ξέρω, μπορεί να σας φαίνεται πολύ μπερδεμένο όλο αυτό. Έχω περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα νιώθοντας θλιμμένη αλλά δεν ξέρω αν είναι παθολογικό. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αποφεύγω τα πάντα αυτό το διάστημα. Επίσης ζω με τους γονείς μου, ο πατέρας μου έχει κατάθλιψη όμως δεν πήρε ποτέ του ούτε ηρεμιστικό όταν του έδωσε γιατρός και η μητέρα μου έχει σχιζοφρένεια και παίρνει φάρμακα από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Γενικά πάντα ήμασταν αντικοινωνικοί κάπως σαν οικογένεια, φιλικοί με τον κόσμο αλλά σχεδόν ποτέ δεν ερχόταν κανείς σπίτι. Ακόμη κι εγώ δεν μπορούσα να φέρω φίλες στο σπίτι παλιά όταν ακόμη πήγαινα σχολείο και είχα. Δεν τις ήθελαν, δεν τις συμπαθούσαν, ασκούσαν κριτική συνεχώς και ένιωθα ότι δεν θέλουν να κάνω παρέα μαζί τους. Γενικά νιώθω μέχρι τώρα ότι και όταν έχω κάποια σχέση και βγαίνω ξαφνικά, κάπως σαν να ζηλεύουν; Σαν να προτιμούν να είμαι κλεισμένη μέσα. Δεν ξέρω αν αλλάξω περιβάλλον πως θα είμαι, δεν έχω αλλάξει ποτέ και δεν έχω τη δυνατότητα γιατί δεν έχω δουλειά και δικά μου χρήματα.
Είναι γιατροσόφι να πάρει γνωμάτευση από τουλάχιστον τρεις γιατρούς; Μήπως είναι η ψυχοθεραπεία; Ή μήπως είναι γιατροσόφι να παρατηρεί τον κόσμο και τον εαυτό της, που για να στο πω αλλιώς είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγει ό,τι είναι βλαβερό για το σώμα της και τον ψυχισμό της;Αν το πρόβλημα δεν άλλαζε μαζί με το εξωτερικό περιβάλλον θα μπορούσες να ζήσεις άνετα σε ανήλιαγο κελί απομόνωσης σε καμιά φυλακή σαν το Γκουαντανάμο με death metal στη διαπασών 24/7.Το ότι πήρες φάρμακα δε σου δίνει δικαίωμα να γενικεύεις, σε βοήθησαν δε σε βοήθησαν. Και για να έχουμε καλό ρώτημα σε πόσους γιατρούς πήγες μέχρι να σε βοηθήσουν; Σε έναν;Οι ψυχίατροι δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη διάρκεια της θεραπείας. Καθόλου. Σε κανέναν. Στο καρκίνωμα κάνουν εξετάσεις με βάση τις οποίες σε ενημερώνουν τι έχεις, σε ποιο στάδιο βρίσκεται και μπορούν να εκτιμήσουν πόσο θα διαρκέσει η θεραπεία και με τι στόχο. Σε κάθε εκτίμηση υπάρχει περιθώριο λάθους. Η διαφορά είναι ότι οι ογκολόγοι είναι σε θέση να κάνουν εκτίμηση, ενώ οι ψυχίατροι δεν κάνουν και δεν μπορούν να κάνουν. Δε μπορούν να ξεχωρίσουν τη μία ψυχική πάθηση από την άλλη με εργαστηριακές εξετάσεις, θα εκτιμήσουν διάρκεια θεραπείας; Αυτό κάνει τους περισσότερους τσαρλατάνους και αγύρτες. Το 2015 η ψυχιατρική είναι στα σπάργανα. Το 2115 ίσως αρχίσει να μπουσουλάει.Δεν είσαι σε θέση να ξέρεις τι έχω περάσει. Το ότι βαφτίζεις ανίδεο κάποιον που δεν ξέρεις μόνο και μόνο επειδή δε συμφωνεί με τη λήψη φαρμάκων δείχνει τη σοβαρότητά σου. Επικίνδυνος είναι ο εγωισμός σου. Η δική μου άποψη είναι απλά διαφορετική μέσα από εμπειρίες που δε σε αφορούν, δε θα καθίσω να αναλύσω και δε θα γενικεύσω. Δε σου αρέσει; Πήγαινε σε ένα γιατρό μόνο, βάλε υπογραφή ότι δε φέρει ευθύνη αν πάθεις κάτι και πάρε ό,τι σου δώσει.
Φοβάμαι ότι μπορεί να μείνω μόνη μια ζωή, παίρνοντας φάρμακα. Δεν θέλω να είμαι η τρελή της γειτονιάς. Λυπάμαι πολύ γιατί αλλιώς πίστευα ότι θα ήταν η ζωή μου μεγαλώνοντας. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω καταντήσει έτσι, χωρίς ζωή, απλά υπάρχω. Στον ψυχολόγο πάντως όταν είχα αποφασίσει να πάω, δεν ήταν εξαιτίας της θλίψης. Πήγα διότι είχα βρει μια δουλειά-5μηνο και υπέφερα από κάποιες έντονες σκέψεις και συμπτώσεις. Για παράδειγμα είχα κλειστό το κινητό μου για όλο το σαββατοκύριακο μια φορά και τη δευτέρα στη δουλειά κάποιος συνάδελφος μου είπε πως είσαι; καλά; άσε εγώ ήμουν χάλια, τόσο που είχα κλειστό το κινητό για όλο το σαββατοκύριακο. Είχα παγώσει. Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι όλοι ξέρουν κάτι για μένα που ποτέ δεν έχω πει και ότι ίσως ξέρουν τι σκέφτομαι. Υπέφερα πραγματικά και ο ψυχολόγος με βοήθησε να αποβάλλω αυτές τις σκέψεις λέγοντας μου ότι είναι απλά συμπτώσεις όλα αυτά που του ανέφερα και απλώς συμβαίνουν.
1) Αυτό είναι γιατροσόφι : "Αν δεν έχεις ημερολόγιο, πάρε και γράψε με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς ό,τι σου προτείνουν. Μάθε να παρατηρείς τον κόσμο και τον εαυτό σου. Τρέφεσαι σωστά; Πόσες ώρες κοιμάσαι; Πότε; Τα ξεσπάσματα είναι τακτικά; Κάθε πότε; Πώς είναι η σεξουαλική σου ζωή; Με τι είδους άτομα συναναστρέφεσαι; Πόσο σε επηρεάζουν; Τι μουσική ακούς; Με τι ρυθμούς; Πώς είναι το μέρος που μένεις; Πώς σε επηρεάζουν οι εποχές; Νιώθεις σωματικό πόνο;"2) Αυτό είναι αντίληψη του 1950: "Keep in mind ότι οι περισσότεροι είναι αγύρτες. Είναι πολύ εύκολο από τη θέση του γιατρού να σε μετατρέψουν σε εξαρτημένο πειραματόζωο που θα τους αποφέρει ένα σταθερό εισόδημα κάθε μήνα για το υπόλοιπο της ζωής του."3) Αυτό είναι οτι είσαι ανίδεος: "Η αδυναμία να εκτιμήσουν πόσο διαρκεί μια θεραπεία λέει πολλά για τα κριτήρια αξιολόγησης που χρησιμοποιούν" + "Δε μπορούν να ξεχωρίσουν τη μία ψυχική πάθηση από την άλλη"4) Όπως σε όλους τους κλάδους της ιατρικής έτσι και στην ψυχιατρική γίνονται εξετάσεις και γνωματεύσεις.Ο λόγος που σε βάφτισα ανίδεο και είμαι βέβαιος οτι δεν έχεις (ευτυχώς) καμία σχέση με την κατάθλιψη και γενικά τις διαταραχές, είναι για ολα οσα περιγράφεις με τον τρόπο που τα περιγράφεις. Οσο και να αλλάξει το εξωτερικό περιβάλλον , η επαναπρόσληψη της σεροτονίνης , ιδιως οταν πρόκειται για διπολική διαταραχή, δεν μπορεί να γινει με αλλαγή κανενος περιβάλλοντος, ουτε με τσαι του βουνου, μαστιχα και ξεμάτιασμα. Το αν η ψυχιατρική βρίσκεται στα τάρτα ρα η οχι, πεσ' το στους εκατομμύρια πάσχοντες που βοηθήθηκαν απο αυτή. Εσυ όμως.. εχεις κάνει έστω μια ψυχιατρική συνεδρεία στη ζωη σου? Επειδή η κοπέλα αναζητά γνώμες απο κάποιον που εχει η ειχε καποιας μορφης καταθλιψης η εστω διαταραχης. Έχεις/Ειχες εσύ η κάποιος στο περιβάλλον σου?? Η απλά εκφέρεις άποψη παπαγαλιζοντας οτι άκουσες μέχρι σημερα απο ανειδίκευτες πηγές?
1) Το "γιατροσόφι" λέγεται cognitive therapy. Μαζί έγραφα "Θα σου πρότεινα να επισκεφθείς τουλάχιστον τρεις για μια αρχική γνωμάτευση.", "Μπορείς να δοκιμάσεις ψυχοθεραπεία.", "Καλό θα ήταν να σε εξετάσει ένας νευρολόγος." Δεν παίρνεις ψυχοφάρμακα αν έχεις αβιταμίνωση.2) Σύμφωνα με ποια στοιχεία αξιολόγησης σταμάτησαν να είναι;3) Παραθέτεις μισή την πρόταση "Δε μπορούν να ξεχωρίσουν τη μία ψυχική πάθηση από την άλλη με εργαστηριακές εξετάσεις, θα εκτιμήσουν διάρκεια θεραπείας;" για να δείξεις ότι είμαι ανίδεος; Περιμένω ενημέρωση. Με ποιες εργαστηριακές εξετάσεις τις ξεχωρίζουν; Ας πούμε τη διπολική διαταραχή από την κυκλοθυμία;4) Ψεύδεσαι. Στις 10:36 δεν έγραψα τίποτα για ανυπαρξία εξετάσεων και πρότεινα τρεις γνωματεύσεις. Έγραψα για αδυναμία εκτίμησης του πόσο διαρκεί η θεραπεία, που έχουν και θα έχουν για όσο δε μπορούν να ξεχωρίσουν τη μία ψυχική πάθηση από την άλλη με εργαστηριακές εξετάσεις.Γράφω σπάργανα διαβάζεις τάρταρα. Ομολογείς κατά λάθος τι είναι για τους χαντακωμένους από παρενέργειες. Τι άλλο να σχολιάσω;Τα φάρμακα για εσένα είναι απαραίτητα. Μπορείς να τα πάρεις και να κλειστείς στο Γκουαντανάμο. Αυτός είχε διαφορετική άποψη το 2009:http://www.youtube.com/watch?v=UiWBWwCa1E0 (4:20-4:30) http://www.youtube.com/watch?v=ufKIgW9XrCE (2:30-4:05)Δεν είσαι ο μοναδικός πρώην ασθενής στον πλανήτη. Στην αρχή νόμιζαν ότι είχα διπολική διαταραχή. Το πιστεύεις δεν το πιστεύεις ξεπέρασα πάθηση πολύ χειρότερη. Χωρίς φάρμακα, αφού τα έκοψα μετά από απερίγραπτες παρενέργειες. Αυτό. Δε θα πω περισσότερα. Απλά μάθε να μη γενικεύεις.
Scroll to top icon