__________________
1.
Ειμαι 25 χρονων και νιωθω σε τέλμα, μια σειρά "αποτυχίες" έχουν πλήξει αρκετά την αυτοεικόνα μου, προέρχομαι από πολύ φτωχή και δυσλειτουργική οικογένεια, ότι κατάφερα ως σήμερα το κατάφερα μόνη μου, πέρασα στη σχολή που ήθελα αλλα στο 3 χρόνο αναγκάστηκα να την εγκαταλείψω λόγω υψηλού κόστους, σε μεγάλο βαθμό συντέλεσε και η αγοραφοβία μου, μοιάζει τελικά τα όνειρα μου να είναι δυσανάλογα των "δυνατοτήτων" μου αλλα αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να το αποδεχτώ.
Δυσκολεύομαι πολύ να βρω οποιαδήποτε δουλειά καθότι ούτε ιδιαίτερα εμφανίσιμη είμαι ούτε έχω κάποιες σπουδές. Έκτος από ένα δυο άτομα δεν έχω φίλους και γενικώς δυσκολεύομαι να διευρύνω τον κύκλο μου-ίσως και να μην το θέλω πλέον-η μητέρα μου με αποκαλεί τεμπέλα και η μητέρα του αγοριού μου προσπαθεί να τον απομακρύνει απ αυτή την "μαυρίλα" όπως με αποκαλεί. Γενικώς νιώθω εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση και νιώθω πως δεν έχω ανακαλύψει ουσιαστικά τον εαυτό μου. Θα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο αλλα κι αυτό κοστίζει. Παρά την απογοήτευση μου θεωρώ πως είμαι αισιόδοξο άτομο, εννοώ πως μπορώ να ζήσω και χωρίς πολλά πολλά αλλά συνεχώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που φροντίζουν να σου θυμίζουν "από που προέρχεσαι".. Καμιά πρόταση;- Δήμητρα
Είσαι θυμωμένη με τους γύρω σου, πιστεύεις ότι όλοι είναι εναντίον σου, και αυτό σε εμποδίζει να δεις καθαρά. Έχεις τουλάχιστον ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα που πρέπει να λύσεις πρώτα, και αυτό είναι η αγοραφοβία. Προσπαθείς να τρέξεις με δεμένα τα πόδια, αλλά δε νομίζω ότι έχεις καταλάβει ότι μόνο εσύ μπορείς να τα λύσεις. Εσύ, αλλά χρειάζεσαι κάποια βοήθεια.
Κέντρο Ψυχικής Υγείας: ο οργανισμός εκείνος ψυχικής Υγείας στο πλαίσιο του ΕΣΥ που παρέχει υπηρεσίες δωρεάν σε όλα τα άτομα,ανεξαρτήτως ασφαλιστικού φορέα σε κοινοτικό επίπεδο, καλύπτει δηλ. ένα σύνολο κοινοτήτων και δήμων σε συνεργασία μαζί τους. Εχει καθορισμένη περιοχή ευθύνης αλλά γίνονται δεκτά και περιστατικά από άλλους Νομούς.
Διευθύνσεις και τηλέφωνα για τα κέντρα ψυχικής υγείας στην Ελλάδα, εδώ.
__________________
2.
Ξέρω ότι έχεις βαρεθεί να σε ρωτάνε τα ίδια πράγματα, δεν θα ισχυριστώ ότι η δική μου ιστορία έχει περισσότερη σημασία ή πρωτοτυπία από όλων των υπολοίπων, κρίνε αναλόγως αν θα το δημοσιεύσεις. Αντί προλόγου, παραθέτω ορισμένα συμπεράσματα-σταθερές που πιστεύω ότι ισχύουν για το άτομό μου αυτήν την περίοδο. Είμαι ένας άνθρωπος που ψάχνει κίνητρο στους εξωτερικούς παράγοντες (γονείς, καθηγητές, ανταγωνιστές, σχολή κτλ, αν ήμουν μόνη μου και χωρίς προθεσμίες ή υποχρέωση δεν θα έκανα τίποτα). Είμαι εξαιρετικά εκλεκτική με τους ανθρώπους που έχω γύρω μου, δένομαι με λίγους και έντονα. Μην σου πω ότι απορρίπτω ένα τεράστιο ποσοστό του περιγύρου μου εκ προοιμίου, λόγω αισθητικής ή επειδή απλώς αδυνατώ να επικοινωνήσω. Ταυτόχρονα έχω μια περίεργα εμμονική φιλοδοξία να είμαι στο επίκεντρο. Κυρίως να είμαι η καλύτερη σε αυτό που κάνω [το οποίο στην σχολή μου και στην ειδικότητά μου (μικρόκοσμος) θεωρητικά το έχω πετύχει ως τώρα και για αυτό το διάστημα]. Φέτος ήταν μια πολύ καλή χρονιά για εμένα, με πολλές επιτυχίες κοινωνικά και καλλιτεχνικά. Και σίγουρα κομβικό σημείο της χρονιάς αυτής ήταν η γνωριμία μου με έναν άνθρωπο. Από την αρχή ταιριάξαμε πάρα πολύ, ερωτικά με ενδιαφέρει τους τελευταίους τέσσερις μήνες, τον τελευταίο πολύ έντονα και σχεδόν αποκλειστικά. Απ' έξω, και όπως το νιώθω εγώ, είμαστε σαν ζευγάρι, κάνουμε πολλά πράγματα οι δυο μας, κοιμάμαι σπίτι του συχνά, υπάρχει άνεση και οικειότητα. Εκτός αυτού έχω παρατηρήσει ότι με επηρεάζει θετικά ο τρόπος που ζει: στωική και ταπεινή μελέτη πάνω στο αντικείμενό του (το οποίο μοιάζει πολύ με το δικό μου, είμαστε σε διαφορετικά εργαστήρια). Με βοηθάει να εργάζομαι και εγώ με αντίστοιχα μεθοδικό τρόπο και επιμονή. Δεν έχει εκδηλωθεί καμία σαφής σωματική επαφή. Οι δύο ερωτήσεις που κάνω κυρίως στον εαυτό μου είναι: άραγε τον ερωτεύτηκα επειδή είναι έτσι όπως είναι και βρεθήκαμε σε παρόμοια φάση και ανάγκη, ή προσπαθώ να του μοιάσω επειδή τον γουστάρω και θέλω να τον φτάσω; (η απάντηση ισως είναι επουσιώδης, εφόσον το αποτέλεσμα προς το παρόν παραμένει: υγιής ανταγωνισμός παύλα κίνητρο και εξέλιξη στον τομέα της τέχνης μου). Το δεύτερο θέμα είναι, κατά πόσον είναι σκόπιμο να του κάνω σαφείς τις επιθυμίες μου για την σχέση μας, εφόσον κάθε φορά που κάνω κάποια πιο συγκεκριμένη κίνηση πέραν από το υποφώσκον φλερτ απομακρύνεται ή αλλάζει θέμα. Θα μπορούσα να καταπιώ το γεγονός ότι δεν (πολυ)γουστάρει, απλώς με πιάνει το παράπονο, επειδή ένας άνθρωπος τόσο προσηλωμένος στην τέχνη του επιλέγει να περνάει πολλές από τις ελεύθερες ώρες του μαζί μου. Συγχύζομαι επίσης γιατί μου εκδηλώνει λεκτικά επιθυμία για συντροφικότητα, για σεξ, για σχέση, και όχι προς κάποια σαφή κατεύθυνση (παλαιότερα μου είχε αναφέρει πράγματα για κοπέλες, τελευταία, που μάλιστα δεθήκαμε περισσότερο, όχι). Δεν ξέρω αν ο ερωτισμός που εισπράττω στην σχέση μας είναι αληθινός ή αν εγώ τον βλέπω έτσι. Σε κάθε περίπτωση δεν θα ήθελα να χάσω αυτόν τον άνθρωπο. Και λόγω της ευχάριστης συνύπαρξής μας, και επειδή θα αναλάβουμε ένα πρότζεκτ μαζί για το καλοκαίρι και θα ήταν κρίμα να χαλάσει με περιττές και χαζές αμηχανίες επειδή δεν νιώθουμε τα ίδια πράγματα.
υ.γ. εύχομαι να ήμουν σαφής
υ.γ. 2 είσαι γαμάτη-μικρό πεπόνι
Ευχαριστώ, αλλά δε νομίζω ότι θα σου αρέσει η απάντηση μου.
Μικρό πεπόνι. Ο λόγος που σε απασχολεί τόσο πολύ μια διφορούμενη κατάσταση που είναι κυρίως μονόπλευρη, ξεκινάει από πιο πριν. Ο τρόπος που σε έχει επηρεάσει η γνωριμία αυτή, και ο λόγος που δίνεις τόση βαρύτητα, είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα σου, που περιγράφεις πιο πάνω, μάλλον χωρίς να καταλαβαίνεις ποια είναι τα μειονεκτήματα που κρύβονται πίσω από χαρακτηριστικά που βλέπεις μόνο ως πλεονεκτήματα.
Το να δηλώνεις «εξαιρετικά εκλεκτική» με τους ανθρώπους γύρω σου δεν είναι χάρισμα. Δεν είναι πλεονέκτημα, δεν είναι ατού. Επειδή είσαι «εκλεκτική», δεν σημαίνει ότι τα δικά σου κριτήρια είναι καλύτερα, ούτε ότι η φιλία σου έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την φιλία των άλλων. Το αντίθετο συμβαίνει: όταν πολλοί αναζητούν τη φιλία κάποιου, αυτός ο κάποιος είναι ο κοινωνικά πετυχημένος. Δεν είναι δύσκολο να είσαι «εκλεκτικός». Το δύσκολο είναι να έχεις την αποδοχή μεγάλου αριθμού ανθρώπων, και ακόμα πιο δύσκολο, ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες. Εκεί σε θέλω κάβουρα. Το να έχεις τρεις φίλους που τους αρέσουν ακριβώς τα ίδια πράγματα δεν σε κάνει «εκλεκτικό». Σε κάνει ίσως σνομπ. Ή, με πιο απλά λόγια, αυτό που λέμε δύσκολο άνθρωπο, και αυτό δεν είναι κάτι αξιοθαύμαστο. Πραγματικά εκλεκτικός είσαι όταν πασχίζουν μιλιούνια να σε πλησιάσουν κι εσύ αρνείσαι, δηλαδή όταν είσαι περίπου η Γκρέτα Γκάρμπο, και δε νομίζω ότι είσαι η Γκρέτα Γκάρμπο, γιατί κανείς δεν είναι η Γκρέτα Γκάρμπο.
Η περιχαράκωση αυτή, ο όποιος λόγος που σε κάνει να απορρίπτεις τον περίγυρό σου εκ προοιμίου – που δεν είναι απόδειξη κάποιας αποδεδειγμένης ευαισθησίας, σε περίπτωση που το πιστεύεις – σε κάνει άπειρη και αφελή στις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Έχοντας την εντύπωση ότι τα συναισθήματα σου είναι ιδιαίτερα πολύτιμα, επειδή τα εκφράζεις σπάνια, τα εξασκείς λιγότερο, και η απειρία αυτή σε κάνει τυφλή στα μηνύματα που δέχεσαι. «Μα αφού εγώ καταδέχτηκα να του προσφέρω φιλία και ενδεχομένως ερωτική σχέση, και το κάνω σπάνια και δύσκολα, αυτός πώς μπορεί να αντιστέκεται;» Η ασχολία με τον εαυτό σου και η παρατήρηση του εσωτερικού σου κόσμου έχει αμβλύνει τις κεραίες σου για τους άλλους – αν ήταν ποτέ πρόθυμες να λάβουν μηνύματα. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να σου έχει δείξει εκατό φορές ότι δεν, και να μην το έχεις καταλάβει. Μπορεί να κολακεύεται από την προσοχή που του δίνεις, μπορεί να τα έχει με άλλον, άλλην ή άλλους, μπορεί να σε δουλεύει, μπορεί, απλώς, να σε συμπαθεί, μπορεί να είναι κι αυτός λίγο εγωκεντρικός και κοινωνικά αδέξιος ή άπειρος, μπορεί χίλια δυο, αλλά χωρίς να έχεις προηγούμενη εμπειρία, ούσα «εξαιρετικά εκλεκτική», πώς να καταλάβεις;
Εγώ σου προτείνω το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνεις. Σταμάτα την ενασχόληση με ένα άτομο, και ανοίξου προς τα έξω. Δεν έχεις ιδέα πόσο συναρπαστικοί άνθρωποι βρίσκονται γύρω σου, επειδή τους απορρίπτεις λόγω φάτσας, ρούχων, κι επειδή δεν είναι αρκετά καλλιτέχνες για τα κριτήρια σου. Η ζωή έχει περισσότερη φαντασία από το στερεότυπο του ταλαντούχου καλλιτέχνη που πασχίζει στο μοναχικό του δρόμο να τελειοποιήσει την τέχνη του. Πήγαινε και μια φορά στα μπουζούκια. Δες και την ποπ πλευρά της ζωής, τους ανθρώπους που ζουν διαφορετικά από σένα. Μη φοβάσαι να χαλάσεις την εντύπωση που θέλεις να δίνεις. Οι καλλιτέχνες είναι αυτοί που αναγκάζουν την κοινωνία να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Αν δεν ξέρουν ποια είναι η κοινωνία που τους περιβάλλει, γιατί υπάρχουν;
__________________
3.
Γεια! Εύχομαι κατ'αρχήν σε όλους όσους διαβάσουν την ερώτησή να έχουν μια υπέροχη μέρα! Και προχωράω στο θέμα. Τι γνώμη έχεις, βρε α,μπα, για την επιλεκτική συγκίνηση; Για να το θέσω πιο σωστά, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να συγκινείται και να βάζει τα κλάματα, για παράδειγμα, βλέποντας έναν πίνακα ζωγραφικής, ακούγοντας ένα μουσικό κομμάτι, διαβάζοντας φιλοσοφικά κείμενα ή ακόμα και ακούγοντας ένα αγαπημένο του πρόσωπο να του λέει πως τον αγαπαει, αλλά να μένει τελείως ασυγκίνητος στον πόνο του άλλου, να μην αισθάνεται ιδιαίτερη φρίκη ακούγοντας για ένα αποτρόπαιο έγκλημα, να μη σοκάρεται απο μια αυτοκτονία, να μη μπορεί να αισθανθεί τύψεις για το αντίκτυπο των πράξεων του στους άλλους, να είναι ο πατέρας του στο νοσοκομείο με σοβαρό πρόβλημα κι αυτός να συμπεριφέρεται λες και τον έχουν στείλει σε θέρετρο για διακοπές; (Η περιγραφή βασίζεται σε κοντινό μου πρόσωπο, και είναι ρεαλιστική. Είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο του αμυντικού μηχανισμού, την πιθανότητα οτι υποσυνείδητα απωθεί τα αρνητικά συναισθήματα, και προσπαθούσα μάλιστα να τον πείσω να επισκεφθεί ψυχολόγο, όταν σε κάποια φάση μου είπε, σε μια από τις "συγκινητικές" του στιγμές οτι θα προτιμούσε να μην έχει παιδιά με την πρώην του, για να κάνει πρώτη φορά μαζί μου. Ε, εκεί, χωρίς υπερβολή, παράτησα κάθε προσπάθεια για ψυχανάλυση και τον χώρισα. Ποιος άνθρωπος στα συγκαλά του θα ευχόταν να μην έχουν γεννηθεί τα παιδιά του;)- point-mort
Αξίζει να ασχοληθείς με το θέμα του μόνο αν είναι στο χώρο σου, σε ωριαίες συνεδρίες μια – δυο φορές την εβδομάδα, και αν σε πληρώνει.
__________________
4.
Γεια σου Αμπα. Έχω ένα πολύ καλό φίλο εδώ και 15 χρόνια, για τον οποίο δεν γνωρίζω τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Είμαστε και οι 2 στα 21.Ενώ με την παρέα (3 άτομα) συζητάμε τα ερωτικά μας, τους προβληματισμούς μας, αυτός δεν μας λέει τίποτα και όσες φορές και να τον ρωτήσαμε αν τρέχει κάτι με κάποιο άτομο μας είπε όχι. Φοβάμαι πως επειδή παλιότερα ως πιο συντηρητική, είχα άλλες απόψεις για τους γκέι, τώρα μήπως φοβάται να μου εκδηλώσει τα συναισθήματά του. Δεν ξέρω πως να του πω ότι δεν σκέφτομαι πια το ίδιο. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω ώστε να μπορούμε να είμαστε πιο άνετοι γι'αυτό το θέμα. Μου φαίνεται πολύ λεπτό το ζήτημα και δεν θέλω να τον κάνω να αισθανθεί άβολα. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην ξέρει ούτε ο ίδιος τι θέλει ακόμα. Τι μπορώ να κάνω;
Θενκ γιου!- άλλα πρέπει και άλλα κάνω
Να είσαι φίλη του, να φροντίζεις να ξέρει ότι τον στηρίζεις και τον αγαπάς, να μην πιέζεις, και να μην προσπαθείς να αποφασίσεις τι είναι για να του βάλεις ταμπέλα. Είναι αυτός που είναι, ο φίλος που έχεις από τότε που ήσουν βρέφος. Η σεξουαλική του προτίμηση δεν θα τον κάνει άλλο άνθρωπο, δεν χρειάζεται να προσαρμόσεις τη συμπεριφορά σου ανάλογα με το τι είναι, ή τι πιστεύεις ότι είναι. Αν είσαι πράγματι άνετη με τους γκέι, θα το καταλάβει, δεν χρειάζεται να το πεις, αλλά δεν είναι μόνο στρέιτ ή γκέι οι άνθρωποι, μπορεί να είναι πολλά πράγματα ακόμα, ή πολλά πράγματα μαζί.
__________________
5.
SOS!! Κορίτσι(33) ανακαλύπτει τυχαία οτι ο σύντροφος και συγκάτοικος(36) έχει στην κατοχή του χάπια adderall. Μετά απο ερωτησή της, της λέει να μην ανησυχεί κ να του έχει εμπιστοσύνη . Και κόβει την κουβέντα .. Ελα όμως που αυτή ανησυχεί με όσα κοιτά στο internet.. Μένει ή φεύγει-Μένω ή φεύγω
Τα έχετε, συγκατοικείτε, και δεν έχετε σχέση τέτοια ώστε να κάνετε κουβέντα για το θέμα; Δεν έχεις την παραμικρή ιδέα γιατί μπορεί να τα έχει; Δεν μπορείς να υποθέσεις καν αν είναι για τον ίδιο ή αν τα πουλάει; Τι διαβάζεις στο ίντερνετ και σε ανησυχεί; Ανησυχείς αν είναι άρρωστος, αν τα παίρνει για διασκέδαση, ή πόσο κάνει το χάπι στο πεζοδρόμιο; Δεν ξέρω τι υποθέσεις κάνεις, δεν μας λες κι όλας, αλλά από μόνα τους τα χάπια δεν λένε απολύτως τίποτα, άσε που δεν μας λες και για τι ποσότητα μιλάμε. Δεν βρήκες ηρωίνη, δεν βρήκες τρία τσουβάλια με ευρώ στο υπόγειο, δεν βρήκες κούκλες βουντού θαμμένες στη γλάστρα, φάρμακα βρήκες, μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι για να τα έχει κάποιος – εκτός από τους σκοτεινούς και παράνομους.
Μεγαλύτερο πρόβλημα μου φαίνεται το ότι υπάρχουν κουβέντες που κόβονται χωρίς εξήγηση και αυτό δεν σου φαίνεται περίεργο από μόνο του. Σου λέει να τον εμπιστευτείς – εντάξει, δεν χρειάζεται να τον εμπιστευτείς, αλλά η αντίδραση σου είναι να φύγεις χωρίς να εξακριβώσεις τι συμβαίνει; Δεν δείχνει αυτό μια απόσταση;
__________________
6.
Αγαπητή Α, μπα είναι κάτι που σκέφτομαι τελευταία. Διαβάζουμε συνέχεια για τζιχαντιστές, για καρτέλ ναρκωτικών για αιματηρές συγκρούσεις, για βιαιότητες πέρα από κάθε φαντασία. Δε μπορώ να μην παρατηρήσω ότι η δύναμη αυτών των οργανωμένων ομάδων που σκορπούν τόση μαυρίλα και πόνο έγκειται στο γεγονός ότι μέσα από τα όπλα που έχουν στην κατοχή τους μπορούν να επιβάλλουν την συμπεριφορά τους. Και αναρωτιέμαι, από το να μάχονται οι εκάστοτε αστυνομικές/στρατιωτικές δυνάμεις τους ανθρώπους αυτούς (που δε μπορώ να μην πιστεύω ότι και πολλοί από αυτούς είναι και οι ίδιοι θύματα) γιατί οι κυβερνήσεις ή διάφοροι παγκόσμιοι οργανισμοί να μη συγκεντρωθούν στην εξάλειψη του λαθρεμπορίου των όπλων και των ανθρώπων που τους τα προμηθεύουν ; είναι τόσο πιο δύσκολο; γνώσεις πάνω στο θέμα δεν έχω και πιθανώς να ακούγομαι μέσ' την αφέλεια και την ονειροπόληση αλλά...- Ιωάννα
Μήπως συμβαίνει και το ανάποδο; Όσο υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για τις ιδέες τους, τόσο θα υπάρχουν πρόθυμοι προμηθευτές όπλων που θα βρουν τρόπο να τους βρουν, όσο παράνομο κι αν είναι;
Κι εγώ άσχετη είμαι, και σίγουρα αφελής, και είναι η ιστορία της κότας με το αβγό, αλλά δεν έχω δει ακόμα να έχει λειτουργήσει η απαγόρευση κυκλοφορίας του οτιδήποτε προϊόντος ως κατασταλτικό κάποιας παράνομης δραστηριότητας. Πράγματα που υπάρχουν, θα κατασκευαστούν ξανά, και θα πουληθούν ξανά και ξανά, σε όποιον ενδιαφέρεται να αγοράσει.
Εκτός από τους πολεμοχαρείς, υπάρχουν και πάρα πολλοί «φιλειρηνικοί» νοικοκυραίοι που θεωρούν ότι η κατοχή όπλου είναι κάποιου είδους τιμή, και αυτοί δημιουργούν τα μεγαλύτερα εμπόδια για τον έλεγχο των όπλων, παγκοσμίως. Μας αρέσει να το αποδίδουμε αορίστως στους αδίστακτους εμπόρους όπλων, ή στους πολιτικούς, αλλά οι έμποροι υπάρχουν γιατί ξέρουν ότι έχουν εκατομμύρια πελάτες που θεωρούν ότι η συλλογή όπλων εκτός μουσείου είναι κάτι φυσιολογικό, αξιοσέβαστο, και πολύ απαραίτητο για τον αυτοπροσδιορισμό τους. Οι πολιτικοί έχουν αυτούς τους ψηφοφόρους, και θέλουν να τους κρατούν ευχαριστημένους. Η Ελλάδα δεν έχει αυτό το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό (αν και υπάρχουν περιοχές με αυτή την κουλτούρα), αλλά σε άλλες χώρες είναι πάρα πολύ έντονο, όχι μόνο στην Αμερική.
Οι λύσεις πρέπει να είναι πολιτικές, και με επίτευξη ισορροπίας αντίρροπων δυνάμεων, αλλιώς δεν θα είναι μόνιμες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να παραμένει εκεί η προσπάθεια. Μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα θέμα παράλληλα από όλες τις πλευρές, η μια δράση δεν απαγορεύει κάποια άλλη. Άλλωστε υπάρχουν οργανισμοί που ασχολούνται με το θέμα, αλλά ποιος τους ξέρει;
__________________
7.
Γράφω μετά από άλλο ένα μεθυσμένο βράδυ. Πάλι έγινα χάλια, πάλι δεν θυμάμαι τίποτα, πάλι πήρα τον πρώην μου. Νομίζω ότι έχω πρόβλημα. Δεν είναι ότι ξυπνάω και πάω στο σούπερ να πάρω ποτό, την έχω περάσει κι ευτυχώς ξεπεράσει αυτή τη φάση. τώρα δεν πίνω κάθε μέρα, μπορεί να κάνω και βδομάδα να πιω αλλά όταν πιω δεν σταματάω μέχρι να γονατίσω. Αν πιω έστω και ένα ποτό πρέπει να καταλήξω χώμα, δεν μπορώ να σταματήσω. Ξέρω ακριβώς τη στιγμή που πρέπει να αφήσω το ποτήρι, να πάω για ύπνο, να φάω κάτι, γενικώς να σταματήσω κι εκεί είναι που πίνω περισσότερο. Τον τελευταίο καιρό είναι πάρα πολλά τα βράδια που απλά δεν θυμάμαι, πάρα πολλά τα πρωινά που έχω ξυπνήσει κι έχω πει "όχι πάλι",τόσο για τον πονοκέφαλο που έχω όσο και για τα μηνύματα που έχω στείλει την προηγούμενη. Δεν ξέρω αν φταίει ο πρώην μου, δεν πίνω πάντα γι αυτόν απλά καμιά φορά καταλήγει σε αυτόν και δεν μπορώ να ξεχάσω τον κωλοαριθμό του. Είναι με άλλη τώρα, έχουμε χωρίσει εδώ κι ενάμιση χρόνο δεν μπορώ να τον ξεχάσω ούτε δευτερόλεπτο και το χειρότερο είναι ότι μου απαντάει και μου μιλάει και μου πιάνει κουβέντα και μου λέει να μην πίνω και να μην το κάνω αυτό στον εαυτό μου και να προσέχω κι ότι μ αγαπάει κι ότι δεν θα το αντέξει αν πάθω τίποτα και διάφορα τέτοια, ενώ του έχω ζητήσει πολλές φορές απλά να μην μου απαντάει μέχρι να μου περάσει. Αλλά δεν είναι αυτό μόνο, σίγουρα παίζει το ρόλο του αλλά δεν θα μουν έτσι μόνο γι αυτό. Είμαι ένα χάλι μαύρο, είμαι κενή είμαι άδεια, κάθε μέρα νιώθω και χειρότερα για τον εαυτό μου, δεν μ αρέσει τίποτα απ' ό,τι κάνω, η δουλειά μου δεν μου φτάνει, οι φίλοι δεν μου φτάνουν, τίποτα δεν μου φτάνει και δεν μου κάνει, αλλά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου λέιπει. Φτάνω πολλές φορές σε ακραίες σκέψεις, σκέφτομαι ότι δεν θα με ένοιαζε να πεθάνω, δεν θα μπορούσα ποτέ να μου κάνω κάτι τέτοιο αλλά σκέφτομαι πολύ συχνά και όπου βρεθω πόσο πιθανό είναι να με χτυπήσει το αμάξι που περνάει, να σκοντάψω και να πέσω απ το μπαλκόνι, να πιω τόσο πολύ που να σκοτωθώ πουθενά. Και δεν με νοιάζει. Τίποτα δεν με νοιάζει και τίποτα δεν έχει νόημα, σημασία, ενδιαφέρον, κάτι. Μόνο το ποτό, γιατί ξεγελιέμαι για λίγο και νομίζω ότι περνάω καλά και το πρωί που ξυπνάω δεν θυμάμαι τίποτα κι απλά περνάει άλλη μια μέρα/νύχτα απ' τη ζωή μου να τελειώνουμε. Συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ερώτηση. Πες μου αν πιστεύεις κι εσύ ότι έχω πρόβλημα κι αν θα πρέπει να κάνω κάτι γι αυτό. Ευχαριστώωω – cheers
Ξέρεις ότι έχεις πρόβλημα, δεν το νομίζεις μόνο, και ξέρεις ότι ο πρώην είναι αφορμή και όχι λόγος, άλλωστε το λες και μόνη σου. Ούτε το ίδιο το ποτό είναι το πρόβλημα, το ποτό είναι μέσο για να μην αντιμετωπίσεις το πρόβλημα που δεν θέλεις να δεις, αυτό που σου λείπει και δεν ξέρεις ποιο είναι. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά γίνεται. Μπορείς να γιατρευτείς, αλλά θέλει προσπάθεια από μέρους σου. Δες αυτό, βρες έναν εξειδικευμένο ψυχίατρο για εξάρτηση από το αλκοόλ, αν δεν μπορείς, πήγαινε σε μια συγκέντρωση των ΑΑ, γίνονται σε όλη την Ελλάδα. Μπορείς επίσης να τηλεφωνήσεις στο 1034, θα ξέρουν να σε καθοδηγήσουν. Αν το ψάξεις και μόνη σου θα διαπιστώσεις ότι υπάρχου πολλές γραμμές βοήθειας για εξάρτηση από το αλκοόλ.
Το δύσκολο είναι να παραδεχτείς το πρόβλημα, αλλά νομίζω ότι το έχεις ήδη κάνει, κατά βάθος, μέσα σου. Δεν είσαι μόνη σου, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν κι εσένα, και πάρα πολύ εξειδικευμένοι άνθρωποι που ξέρουν ακριβώς τι σου συμβαίνει, και ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν για να σε βοηθήσουν.
σχόλια