Απευθύνομαι σε σένα που νιώθεις να σε ρουφά η κινούμενη άμμος της μελαγχολίας και της κατάθλιψης. Να ξέρεις, είμαστε πολλοί έτσι, δεν είσαι μόνος. Έχω κατάθλιψη περίπου ενάμιση χρόνο και προσπαθώ να την αντιμετωπίσω με ενδοσκόπηση και ψυχοθεραπεία. Νιώθω απόλυτα τι περνάς- η ματαιότητα που σε κατατρώει και τελικά σε κάνει ένα κουφάρι είναι απάλευτη ανάθεμά την. Θέλω να σου πω τα εξής. Η εποχή μας είναι υπέροχος σύμμαχος της κατάθλιψης, πιστός συνεργάτης της και αρωγός στην αποστολή της ν' απογυμνώνει τους ανθρώπους, τα θέλω τους, τους στόχους, τα όνειρά τους. Τα νιάτα, εξ ορισμού δυνατά, αποδεικνύονται τα πιο αδύναμα στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Οι μεγάλοι ηττημένοι. Ας είναι, θα δεχτούν αυτήν την ταπείνωση. Παροδικά. Όχι μόνιμα.
Δεν μπορώ να σου πω να μην αισθάνεσαι έτσι, έχεις χίλιους λόγους να το κάνεις. Στην τελική, οι ψυχολογικές καταπτώσεις καταπολεμώνται φορώντας πανοπλία και κρατώντας λόγχη, όπλα φτιαγμένα από υλικό ονείρων, επενδύσεων και προσδοκιών, όχι φορώντας πυτζάμες και στέλνοντας άπειρα βιογραφικά στις 11 το πρωί, περιμένοντας να ρθει το γαμημένο βράδυ που η πόλη σκοτεινιάζει και έτσι η μαύρη ψυχολογία κρύβεται καλύτερα. Θα θελα ν' αναπτύξεις έναν παράλληλο εαυτό. Παράλληλο με αυτόν που λιώνει, που βυθίζεται. Ανάπτυξε έναν παρατηρητή. Βάλ' τον να παρατηρεί πόσο συχνά αισθάνεσαι έτσι, πόση διάρκεια έχουν αυτά τα συναισθήματα. Αν τα συναισθήματα αυτά θεριεύουν και δεν μπορείς ν' αντλήσεις χαρά ούτε από ένα τραγούδι, μια σκέψη ή μια σοκολάτα, αν βαριέσαι να πλύνεις το πρόσωπό σου το πρωί, αν ενοχλείσαι να μιλάς με τους δικούς σου, συμφιλιώσου με την ιδέα ότι πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Εκείνον. Που λιώνει. Που σηκώνει το φορτίο. Πω, είναι πράγματι ασήκωτο, μπράβο του που καταφέρνει να το σηκώσει.
Μπες στο ίντερνετ και ψάξε. Βρες αν θες έναν ψυχολόγο. Δεν είναι πλέον πανάκριβοι, είναι αρκετά προσιτοί.
Να κουβαλάς 2 εαυτούς. Τον έναν, που δεν επέλεξες να το κάνεις. Και τον άλλον. Που τον δημιούργησες επίτηδες εσύ για να παρατηρεί. Δημιούργησες έναν υπέροχο σύμμαχο.
σχόλια