Αθηναϊκό Φλερτ 2015****

Αθηναϊκό Φλερτ 2015**** Facebook Twitter
7
Αθηναϊκό Φλερτ 2015**** Facebook Twitter

Γενικότερα για άνθρωπος που μπήκε στα -αντα moments ago, είμαι μούχλα. Βέβαια αυτό σημαίνει οτι πρόλαβα να ζήσω εποχές που κάναμε πάρτυ, το φλέρτ ήταν παιχνίδι, τέχνη, ικανότητα.

Απο έναν μπλούζ χορό, εως το φάσωμα στην γκαρνταρόμπα.

Παρ' αυτά τείνω να καταλήξω στην 4η σεξουαλική ταυτότητα, αυτή του ασέξουαλ. Λίγο η κρίση, λίγο η καταθλιψάρα μου, λίγο το εγώ μου και η ρουτίνα που δεν σπάω... Δεν έχω χρόνο για πολλά, δεν θέλω να βγω έξω απο το comfort zone μου. Δεν διατίθεμαι για την υπέρβαση.

That said, όταν ενδιαφέρομαι για κάποιον, θα το του δείξω. Θα βολιδοσκοπήσω βέβαια πρωτίστως να δούμε τι ψάρια πιάνουμε και εαν μας παίρνει να προχωρήσουμε... καθώς και τους ρυθμούς με τους οποίους πρέπει να κινηθώ για να προχωρήσω στην εκτίμηση μου αλλά και την Cost/Benefit Analysis του πράγματος.

Έχω έναν φίλο, ο οποίος έχει 2 μικρές επιχειρήσεις. Το κακό του φίλου μου είναι οτι μπλέκει τα επαγγελματικά με τα προσωπικα, δηλαδή προσλαμβάνει άτομα τα οποία τα έχει με τον έναν τρόπο ή τον άλλο στο φιλικό του κύκλο, ψιλο-charity φάση, πειράματα που άλλoτε πετυχαίνουν και άλλoτε όχι. Δεν είναι βέβαια αυτό το θέμα μας.

Γενικά εγώ με τον φίλο μου αυτό διατηρούμε μια μέτρια επαφή, πάμε για κανα μπανάκι, κανα καφεδάκι κτλ. Ούτε κολλητοί, ούτε και γνωστοί.


Το κακό λοιπόν που κάνει ο φίλος μου αυτός είναι οτι συνήθως κουβαλάει και τα Minions του μαζί, που προσωπικά μου είναι αδιάφορα, καθώς έχει προσλάβει κατα κύριο λόγο παιδάκια 25χρονα και βρίσκονται σε άλλο mentalite για να επικοινωνήσουμε.

Στο ζουμί του πράγματος, πριν μια βδομάδα ακριβώς με κάνει Add στο facebook ένα από τα Minion του!?


Εγώ στο FB προσπαθώ να κρατώ πραγματικές επαφές με ανθρώπους που συνεργάζομαι, συνεργαζόμουν ή βρισκόμαστε in real life με τον έναν τρόπο ή τον άλλο.

Anyway, επειδή έχει τύχει και έχουμε συναντηθεί 4-5 φορές με τα Minion του, δέχτηκα το αίτημα.


Τσουπ, η γλώσσα ροδάνι και να σου η συνομιλία στο FB...


Στις 6-7 φορές που έχουμε συναντηθεί (σε παρέα) η μία και μοναδική κουβέντα που είχαμε κάνει αφορούσε το που μπορεί κάποιος να αγοράσει μεταχειρισμένο κινητό.

Τεσπά, και ξεκινάνε οι προτάσεις, τύπου να βγούμε για καφέ.


Οκ λέω, κάτι θέλει, μάλλον κανα ρουσφετάκι ή τίποτα άλλο. Επειδή όμως γενικότερα δεν χαζολογάω εξόδους με άτομα που δεν με ενδιαφέρουν, απέφυγα ευγενικά.

Συνεχίζει το μαρκάρισμα όμως εντός της βδομάδας," δώσε μου το κινητό σου, πότε θα πάμε να δούμε καμια ταινία, γιατί δεν έρχεσαι από εδώ να δούμε τηλεόραση..."


Ευχαριστώ λέω αλλά α) δεν πάω σινεμά β) δουλεύω καθημερινές

"Ε, καλά" μου λέει, "φέρε και τα ρούχα σου να κοιμηθείς εδώ και να φύγεις απο εδώ για την δουλειά σου".

Ώπα.


Ωωωωωωπα.

Στις ελάχιστες φορές που έχουμε ειδωθεί, δεν έχουμε ανταλλάξει ούτε ματιά. Δεν έχουμε κάνει ούτε καν κουβέντα για να βουτήξεις το μικρό σου δαχτυλάκι στα νερά να δεις εαν σε παίρνει να κολυμπήσεις. Είναι δυνατόν; Έτσι φλερτάρει η νέα γενιά;

Με τα πολλά και τα λίγα, απέφυγα όσο πιο διακριτικά μπορούσα όλες τις ανωτέρω προτάσεις και άρχισα να αραιώνω με τις συνομιλίες σε σημείο που έκλεισα τελείως το chat και παρέβλεπα τα τηλέφωνα και τα μηνύματα.

Κι εκεί κάπου ξύπνησε μέσα της η Kathy Bates απο το Misery τύπου: "Γιατί δεν απαντάς; Τόσα μηνύματα σου έχω στείλει. Ζεις; Γιατί μου γράφεις ψυχρά;"

Κι απαντώ κάποια στιγμή: Από που κι ωσπού σας γεννήθηκαν όλες αυτές οι απαιτήσεις και προσδοκίες;
Δεν κατανοώ, δεν αντιλαμβάνομαι.

"Ούτε εγώ" μου απαντά, "για ποιον λόγο μου μιλάς έτσι."

Α εντάξει λέω, I ain't got time for this, ήδη έχουμε περάσει στην ζώνη του Λυκόφωτος.


Και προχωράω και Unfriend και Delete.


Στα επόμενα 2 λεπτά εννοείται πως λαμβάνω sms σεντόνι του οποίου το ρεζουμέ έχει ως εξής:

"Εγώ φταίω που ασχολήθηκα, και δεν έπρεπε, καλά μου τα είχαν πεί για σένα και τι χαρακτήρα έχεις, αλλα δεν εκτίμησες το οτι συνέχισα να ασχολούμαι μαζί σου. Καλά έκανες και με έσβησες γιατί προφανώς σε έθιξα."

Εντάξει λέω, η ψυχοπάθεια θερίζει και απαντώ ευγενέστατα:

"Για να σε θίξει κάποιος θα πρέπει να σε ενδιαφέρει σαν άτομο ή σαν προσωπικότητα. Καλή συνέχεια."

Το κλου είναι οτι πήγε και παραπονέθηκε στον εργοδότη - φίλο μου για το πως συμπεριφέρθηκα (στην μια εβδομάδα ατυχούς διαδικτυακού φλερτ).

Με αγάπη,

Ταπεινό χαμομηλάκι.

7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

7 σχόλια
Σε καταλαβαινω ως ενα σημειο. Ομως υπαρχουν σε ολες τις ηλικιες αυτοι που μπερδευουν μια απλη κοινωνικη επαφη με το φλερτ και μετα απογοητευονται επειδη τα πραγματα δεν ειναι οπως τα εχουν πλασει στο μυαλουδακι τους. Σου προτεινε να βγειτε για καφε και το απεφυγες. Μια, δυο, Χ φορες εφαγε ακυρο. Δεν μπορουσε να καταλαβει κι αυτος οτι δεν ενδιαφερεσαι; Απο την αλλη, αφου εβλεπες πού το πηγαινε, μηπως με καποιον καλυτερο τροπο να ξεκαθαριζες οτι δεν ησουν διατεθειμενος να προχωρησεις; Με δυο πιο ξεκαθαρες κουβεντες φανταζομαι να το επιανε το μηνυμα.Πολυπλοκες τις κανουμε τις ανθρωπινες σχεσεις χωρις λογο.
Μόλις μπήκες στα πρώτα -άντα (30 δηλαδή) και θεωρείς οτι έχεις διαφορετικό mentality level με άτομα που έχετε διαφορά 5 χρόνια; Ντάξει, δεν είσαι και ο σοφός του Δάσους που έχεις μπροστά σου τα άβγαλτα και ανίδεα πιτσιρίκια. Συμφωνώ με το σχόλιο του παραπάνω φίλου. Έχεις μια τάση να υποτιμάς τους άλλους (τα "minions") και να προσβάλλεσαι κιόλας όταν κάποιος σου δείχνει το ενδιαφέρον του, αντί να κολακεύεσαι και απλά να αρνηθείς ευγενικά. Τύπου "πώς τόλμησες να μου τα ρίξεις εμένα έτσι; delete-block!" ). Νομίζω πρέπει να τιθασεύσεις λίγο τον ναρκισσισμό σου. Δεν είσαι και τόσο ταπεινό χαμομηλάκι όσο νομίζεις. Όσο για αυτή την έρμη τη νέα γενιά (σα να ακούω 70χρονο) που να δεις η δικιά μας γενιά πώς τα "έριχνε" (συνομήλικοι είμαστε σχεδόν). Το πέσιμο μπορεί να είναι χύμα ή διακριτικό ανεξαρτήτως σε ποια γενιά ανήκεις. Έχει να κάνει με την προσωπικότητα περισσότερο.
Ο τρόπος που γράφεις είναι εξαρχής απαξιωτικός (ψιλοcharity φάση. τα Minions του, κάτι 25χρονα παιδάκια), οπότε δεν με εξέπληξε το σκεπτικό σου παρακάτω. Το άτομο που αναφέρεις προφανώς προσπάθησε να σε προσεγγίσει, ίσως όχι με ιδανικό τρόπο (κατά την άποψή σου) αλλά όπως και να'χει επιχείρησε να σε πλησιάσει, όχι να σου κάνει κακό. Χαλάρωσε λοιπόν και αν δεν ενδιαφέρεσαι, που φυσικά έχεις κάθε δικαίωμα, πές το ευγενικά και μη γίνεσαι τόσο αντιπαθής και ακατάδεκτος, δεν υπάρχει λόγος.