Για τη μητέρα μου…
Μου λείπει η μητέρα μου. Νομίζω πως έτσι πρέπει να ξεκινήσω. Είναι μια φράση, 5 λέξεις που περιγράφουν απλά, χωρίς τυμπανοκρουσίες τη στάση μου απέναντι σε αυτό που συνέβη στις 2/3/2008.
Δε ξέρω γιατί σας τα γράφω εσάς ούτε γιατί σας τα στέλνω δε ξέρω. Ή μήπως ξέρω; Τα γράφω απλά γιατί μου λείπει η μητέρα μου τόσο μα τόσο πολύ.
Ξέρεις μαμά, τα χρόνια περνάνε και μαζί με αυτά μεγαλώνω και εγώ και αποκτώ ολοένα και περισσότερες εμπειρίες που με δυναμώνουν πολύ - ή νομίζω πως με δυναμώνουν. Είμαι πια 33 χρόνων κατασταλαγμένος γενικά και προσωπικά ευτυχισμένος. Έχω μια όμορφή σχέση με τη γυναίκα μου και σε 3 μήνες περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Όμως και πάλι μου λείπεις. Έχουν περάσει 8 χρόνια, παντρεύτηκα σε λίγο θα γίνω πατέρας και όμως ακόμα μου λείπεις.
Ξέρεις τι μου λείπει; Είναι το άγγιγμα σου. Η αίσθηση του χεριού σου πάνω στο κεφάλι μου. Το χάδι σου. Τα δάχτυλά σου που ξεκινούσαν από την κορυφή του κεφαλιού μου και τελείωναν στην άκρη του. Το άγγιγμα σου. Δε το είχα συνειδητοποιήσει ποτέ να ξέρεις. Μια μέρα με χάιδεψε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο η γυναίκα μου και θυμήθηκα αυτό που δε πρέπει ποτέ να ξεχάσω.
Δε ξέρω σπουδαίες λέξεις και σωστή σύνταξη για να περιγράψω καλλίτερα αυτό το χάδι. Θα ήθελα μόνο να σκεφτείτε αυτή την αίσθηση και ελπίζω να με καταλάβετε ανατρέχοντας στις δικές σας αναμνήσεις. Μετά το χάδι της γυναίκας μου άρχισα να θυμάμαι περισσότερο το άγγιγμα σου. Άρχισα από τότε να σκέφτομαι πόσο σπουδαία είναι η αίσθηση της αφής. Το άγγιγμα σου – αυτό το άγγιγμα που λειτουργούσε για εμένα σαν πηγή ενέργειας. Μου έδινε τόση δύναμη αυτό το άγγιγμα σου, τόση αυτοπεποίθηση και τι δε θα έδινα για να το νιώσω ξανά. Αυτή η αίσθηση…
Πάντα η άμυνα μου ήταν ότι εγώ πέρασα μια πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Με τους γονείς και τον αδερφό μου ζήσαμε τα πάντα ουσιαστικά μαζί. Απλά, χαρούμενα όμορφα χρόνια που τα χάρηκα σχεδόν μέχρι τα 25 μου. Ξέρω πως άλλοι άνθρωποι μπορεί να ζουν κοντά στους γονείς τους μέχρι τα 50 αλλά να μην έχουν πάρει ποτέ την αγάπη που έχω πάρει εγώ. Όμως ο ανίκητός εγωισμός μου ξεπερνά αυτές τις σκέψεις και λέει ένα πράγμα…
Μου λείπεις μαμά. Σε αγαπώ.
σχόλια