ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Μου έχει τελειώσει και δεν μπορώ να δώσω άλλα" σου είπα και έφυγα.Ενιωθα να πνίγομαι. Να μην αναπνέω. Υστερα από δύο χρόνια σχέσης και καθημερινής επαφής ήθελα οξυγόνο. Ήθελα να ζήσω κι άλλα πράγματα. Σε εβλεπα και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί μένω. Αλλά δεν μπορούσα να βρω καλούς λόγους. Κι έτσι έφυγα. Όπως πάντα με κατηγορούσες για αυτό. Ότι στα δύσκολα τα παρατούσα.Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε. Εχουν αλλάξει όλα. Και κυρίως έχεις αλλάξει εσύ. Σε χαζεύω από μακριά και νιώθω σαν να μην σε γνώρισα ποτέ. Συναντηθήκαμε και ήταν σαν ήμασταν δυο ξένοι. Είναι τόσο περιεργο όλο αυτό!! Που πάνε όόόλα αυτά που νιώθεις για έναν άνθρωπο όταν χωρίζεις?Μια μέρα πριν φύγω από την Ελλάδα το μόνο που είχες να μου πεις ήταν αν ισχύει η εργασία "μας". Σε πήρα τηλέφωνο και ήταν σαν να ακούω έναν ξένο.Σε σκέφτομαι.Δεν ξέρω γιατί.Να προσέχεις. Φιλιά..