Σε γνώρισα στο λύκειο, ήμασταν διπλανές στο φροντιστήριο.
Σιγά σιγά ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα και καθώς περνούσαν τα χρόνια γίναμε κολλητές. Περάσαμε πολλά μαζί, άλλωστε 13 χρόνια ήταν αυτά. Και τί δεν περάσαμε μαζί....? Και καλά και άσχημα.. Τι να πρωτοθυμηθώ, το άγχος για να μπούμε στο πανεπιστήμιο και που έδινε κουράγιο η μία στην άλλη και το ίδιο κάναμε και αργότερα στις εξεταστικές μέχρι να πάρουμε πτυχίο. Τους έρωτες που μας απογοήτευσαν και τις συζητήσεις που κάναμε μέχρι το πρωί. Τις γιορτές που τις περνούσαμε μαζί, τις εκδρομές, τα σινεμά, τις συναυλίες. Την παρηγοριά που έδινε η μία στην άλλη όταν χάναμε δικούς μας ανθρώπους... άλλωστε 13 χρόνια ήταν αυτά. Μια ζωή αν σκεφτείς ότι δεν είμαστε ούτε καν 30 τώρα.
Δεν ήταν όλα τα χρόνια καλά βέβαια. Όπως όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, έτσι και οι φιλικές έχουν τριβές και καυγάδες. Από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους. Έτσι και εμείς. Και μια μέρα λες τέλος, δεν θες να μου ξαναμιλήσεις. ΤΕΛΟΣ. Ερώτηση: Με τον σύζυγο χωρίζεις, με τον σύντροφο χωρίζεις, με την κολλητή σου πώς "χωρίζεις"? Πώς γίνεται να "χωρίζεις" με κάποιον που έχεις περάσει σχεδόν όλη σου την ζωή μαζί, που σε ξέρει απέξω και ανακατωτά, που σ'αγαπάει όπως τα αδέρφια του. Προφανώς και δεν ξύπνησες μια μέρα και είπες τέλος.
Προφανώς το τέλος γραφόταν επί χρόνια. Όπως μου είχε πει κάποτε ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο «αυτό που σας ενώνει σήμερα με κάποιον είναι αυτό που αύριο θα σας χωρίσει». Και είχε δίκιο. Μεγαλώσαμε μαζί, αλλά όχι παράλληλα. Αλλάξαμε. Έχουν περάσει ήδη 8 μήνες που έχεις κόψει κάθε επαφή. Δεν ξέρω καν αν είσαι καλά.
Και ξαναρωτάω: με τον σύντροφο χωρίζεις, σου τελείωσε το ερωτικό κομμάτι, λες θα βρω κάποιον άλλον. Με την κολλητή σου πως "χωρίζεις", σου τελείωσε η αγάπη? Εύχομαι να είσαι καλά όπου και να είσαι και να είσαι ευτυχισμένη. Κι αν ποτέ με συναντήσεις στο δρόμο μίλα μου...13 χρόνια ήταν αυτά....κι αν με ρωτάς ήταν καλά...
σχόλια