ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλημέρα. Είμαι 25 χρονών και έχω σχέση με ένα παιδί στα 26. Μαζί τα πάμε καλά. Γνωριστήκαμε πριν από δύο χρόνια, όταν και οι δύο θέλαμε πια να "ησυχάσυμε" από ερωτικά κυνηγητά, σχέσεις μέσα στην ανασφάλεια, σεξ της μιας νύχτας κοκ. Είχαμε και οι δυο τις εμπειρίες μας και ψάχναμε κάτι πιο συντροφικό, το οποίο ήρθε και έδεσε! οι φίλοι δεν χορταίνουν να μας λένε πόσο ταιριαστοί είμαστε και πόσο ήρεμοι φαινόμαστε. Προσωπικά εγώ δεν θεώρησα ποτέ οτι μπορείς κάποια στιγμή στη ζωή σου να ησυχάσεις. όλα είναι ρευστά και οι σχέσεις ακόμα πιο πολύ κι ας τα έχεις με τον ίδιο τον Άγιο.στο δια ταύτα:Τα δυο αυτά χρόνια που είμαστε μαζί έχω εναποθέσει πολλή ενέργεια σε εργασία και σπουδές παράλληλα, με αποτέλεσμα να έχω φτάσει σε σημείο ψυχικής υπερκόπωσης (ναι πιστέψτε με, συμβαίνει) εγώ, κύριοι, που νόμιζα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα μαζί και παράλληλα να συντηρώ και μια καλή σχέση. Τα βρόντηξα, έφυγα από τη δουλειά που μου ρούφαγε το αίμα με καλαμάκι και τελειώνω κάτι πολύ καλό στη σχολή μου που ίσως μου ανοίξει πόρτες για καλύτερη επαγγελματική καριέρα.Το αγόρι μου εξέτισε τη θητεία του ως φαντάρος και από τότε μπήκε στον αγώνα αποστολής βιογραφικών χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση. Στο μεσοδιάστημα ασχολήθηκε με γυμναστήριο και φυσικά με το σπίτι μου, καθώς επίσημα θα συγκατοικήσουμε όταν βρει δουλειά. Προσφέρει πολλά, μαγειρεύει. Μπορώ να πω ότι είμαι από τις πιο σοβαρές του ασχολίες αυτή την περίοδο. Όταν βρει δουλειά, που το θέλει πολύ, θα μοιράσουμε το χρόνο ισόποσα.ΟΜΩΣ, εγώ τώρα είμαι σε μία φάση που θέλω να ταξιδεψω, να ξεκουραστώ, να ανακτήσω την χαμένη μου ενέργεια. κυρίως να ταξιδέψω. μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό σε ένα φίλο με πολυ φθηνά εισιτήρια, δωρεάν διαμονή και την οικειοτητα που χρειάζομαι σε ένα τέτοιο ταξίδι ώστε να μην σκάσω με 50ευρώ δώρα για τη φιλοξενία και να μην τον συνοδεύω κάθε μέρα σε τρελά μέρη για φαί και ποτό. με το παιδί μετράμε 8 χρόνια φιλίας και δεν έχει υπάρξει ποτέ τίποτα σεξουαλικό μεταξύ μας. γενικά πάντα είχα μεγαλύτερη άνεση με τα αγορια και ως εκ τούτου έχω πολλούς χρόνιους φίλους που δεν έχει συμβεί κάτι μεταξύ μας. έτσι ήμουν πάντα, δεν έγινα τώρα που έχω την -ας πούμε- πιο σοβαρή σχέση.στο αγόρι μου αυτό δεν αρέσει, νευρίασε, μετά το σκέφτηκε και είπε ότι καλά θα κάνω να πάω γιατί αυτό χρειάζομαι τώρα αφού εκείνος δεν μπορεί να το προσφέρει.εγώ ξερω όμως πως μέσα του βράζει και φοβάμαι μην παγώσει αυτό τη σχέση. δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να βάλω σε κίνδυνο κάτι που κράτησε καλά δύο χρόνια, με στρατό στη μέση, με δική μου απουσία λόγω δουλειάς κοκ.ναι και εμένα δε θα μου άρεσε να μου πει "πάω να μείνω 10 μέρες στην φίλη μου την τάδε", αλλά δεν ξέρω αν θα το έπνιγα ή αν θα του εξέφραζα τη δυσαρέσκειά μου.έχω λοιπόν δυο φωνές μεσα στο μυαλό μου.η μία λέει πως είμαστε πολύ μικροί για να αναλωνόμαστε σε μαλακίες, οπότε να πάω και να περάσω καλά κι αν στραβώσει, ίσως δε μου έκανε.η άλλη είναι ότι δε θέλω στιγμή να στενοχωριέται για κάτι τόσο ανούσιο και ειδικά αυτή την περίοδο που είναι ψυχικά καταρρακωμένος και κάπως ανασφαλής λόγω της ανεργίας. ίσως πρέπει να σταθώ πλάι του και θα μου περάσει αλλιώς η ψυχική υπερκόπωση. Είναι και οι δύο φωνές το ίδιο δυνατές.εσείς τι θα κάνατε;υγ: ναι δοκίμασα να πάμε κάπου παρέα. ούτε εγώ έχω τόσα λεφτά να ξοδέψουμε ούτε και κείνος θέλει να ρισκάρει να χάσειτην ευκαιρία, αν προκύψει μια δουλειά, να είναι εκτός.υγ2: έχω σκεφτεί να πάω με παρέα στο φίλο μου. πχ την αδερφή μου που είναι ταξιδιάρα ψυχή. :P αλλά και πάλι θα ναι σαν να κοιτάω την πάρτη μου.ΔΕΝ ΞΕΡΩΩΩΩ