__________________
1.
Αγαπημένη μου Α,μπα,
θα ήθελα να ρωτήσω για το θέμα των γυναικών που φοράνε μαντήλα, που με προβληματίζει. Είναι κάτι που εγώ προσωπικά δε μπορώ να δω σαν τίποτε άλλο παρά καταπίεση της γυναίκας - ωστόσο, αυτό έχει να κάνει με τη δική μου κουλτούρα και νοοτροπία. Αντίστοιχη καταπίεση φυσικά θεωρώ και την επιβολή μακριάς φούστας κλπ σε πολλές χριστιανικές εκκλησίες, αλλά σε κάθε περίπτωση ο χριστιανισμός του 21ου αιώνα δεν είναι σε γενικές γραμμές όσο καταπιεστικός είναι ο μουσουλμανισμός (λένε πως ο μουσουλμανισμός διανύει τώρα το μεσαίωνά του, αυτό που οι χριστιανοί διανύσανε με τις σταυροφορίες).
Τέλος πάντων, εγώ δε μπορώ να κατατάξω στο μυαλό μου τη μαντήλα σαν κάτι που πρέπει να σέβομαι. (Προφανώς και το σέβομαι, δεν εννοώ θα πάω να τους τη βγάλω με το ζόρι, όμως αδυνατώ να το αντιμετωπίσω σαν συνειδητή επιλογή μιας κοπέλας.) Από την άλλη πλευρά, όπως για τις δυτικές κοινωνίες υπάρχουν κανόνες που ορίζουν ποια ενδύματα είναι αποδεκτά - ας πούμε το στήθος και τα γεννητικά οργανα είναι απόκρυφα σημεία - αντίστοιχα και για τις μουσουλμάνες τα μαλλιά είναι ένα κομμάτι του σώματος που δεν είναι για δημόσια θέα. Και όσο και αν το θεωρώ καταπιεστικό, ίσως στην πραγματικότητα να είναι τόσο καταπιεστικό όσο και το να κρύβουμε το στήθος μας. Γιατί να κρύβουμε το στήθος μας ενώ οι άντρες όχι;
Εν ολίγοις σου στέλνω αυτη την ερώτηση γιατί με την καθαρή σου σκέψη πάντα μπορείς να βρεις την τρύπα σε ένα συλλογισμό και ίσως ο δικος μου από κάπου μπάζει. Όμως σαν γυναίκα που προσπαθώ παντού και πάντα να υποστηρίζω τα δικαιώματά μας, στο θέμα της μαντήλας δυσκολεύομαι να τοποθετηθώ.
Υ.Γ.1 Ξέρω πως η μαντήλα είναι το πιο ελαφρύ από τα υπόλοιπα που συμβαίνουν στις γυναίκες σε πολλές μουσουλμανικές χώρες - μπούργκα, αναγκαστικοί γάμοι, λιθοβολισμοί, κλειτοριδεκτομή - όμως για αυτά θεωρώ πως δεν τίθεται θέμα να τα αποδεχτώ σαν κουλτούρα. Συζητάω μόνο για τη μαντήλα, που είναι ίσως πιο light, και βασικά έχω στο μυαλό μου κυρίως μουσουλμάνες οι οποίες ζουν σε δυτικές κοινωνίες, όμως δεν απαρνούνται ποτέ τη μαντήλα.
Υ.Γ.2 Συνέχισε να γράφεις, αυτή η στήλη μας φωτίζει τη μέρα - στο λένε όλοι αλλά δε μπορώ να μη σου πω πόσο μου αρέσεις. Τα φιλιά μου!
Το τι είναι αποδεκτό να είναι εμφανές στο γυναικείο και στο αντρικό σώμα, και πού είναι τα όρια της ευπρέπειας, είναι θέμα πολιτικής. Ας αφήσουμε τη θρησκεία κατά μέρος για λίγο, γιατί δε νομίζω ότι κανείς μας πιστεύει στα σοβαρά ότι ο Θεός προβληματίζεται σχετικά με το μήκος της φούστας. Επειδή είναι πολιτική, αισθάνομαι ακριβώς αυτό που περιγράφεις κι εσύ. Βλέπω τη μαντήλα ως σύμβολο καταπίεσης, όπως βλέπω και σύμβολο καταπίεσης την υποχρεωτική γενειάδα στους άντρες από τους παλαβούς της ISIS. Δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο να το δω. Φυσικά το βλέπω έτσι επειδή είμαι επηρεασμένη από την δική μου κουλτούρα. Αυτό δε σημαίνει ότι έχω άδικο. Δεν πιστεύω ότι ο δυτικός πολιτισμός είναι τέλειος, αλλά οι επιλογές που έχω στην υπόλοιπη γη μου φαίνονται τρισχειρότερες.
Θα πεταχτούν τώρα οι γνωστοί στα σχόλια που θα πουν «έχω φίλες μουσουλμάνες που φοράνε μαντήλα στην Αγγλία επειδή το θέλουν» και ξέρω ότι είναι αδύνατο να τους προλάβω, αλλά θα το επιχειρήσω. Κι εγώ έχω φίλες μουσουλμάνες που ζουν στην Αμερική και χαίρονται ιδιαίτερα που δεν είναι υποχρεωμένες να φοράνε μαντήλα εδώ, για την ακρίβεια, αυτή του είδους την ελευθερία λαχταρούσαν, γι' αυτό και εγκατέλειψαν τις χώρες τους. Οι φίλες μας δεν είναι ο κόσμος, και δεν χρειάζεται να έχεις φίλες μουσουλμάνες για να έχεις άποψη για το τι θεωρείς καταπίεση.
Επίσης είναι πολύ σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν έχει κάποιος δίκιο παγωμένο στο χρόνο. Η συζήτηση είναι συγκριτική. Είναι δείγμα ελευθερίας να μην υποχρεώνεις γενιές γυναικών να σκεπάζουν το κεφάλι τους, ειδικά όταν η δικαιολογία είναι ότι είναι τρομερά ελκυστικές και οι άντρες χάνουν το μυαλό τους. Είναι πιο ελεύθερη η μια κοινωνία συγκριτικά με μια άλλη που έχει περισσότερες απαγορεύσεις, πώς να το κάνουμε. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η δική μας κοινωνία έχει επίσης αυστηρούς κανόνες ευπρέπειας για τις γυναίκες, και το στήθος είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Όμως αυτό το θέμα είναι ήδη στο προσκήνιο. Το #freethenipple έχει πολλές εφαρμογές, με διάφορες διάσημες γυναίκες στην προσπάθεια. Οι αλλαγές αυτού του είδους είναι πολύ σημαντικές (κι ας χαιρετίζονται με χλευασμό. Ο χλευασμός έχει και λίγο φόβο από πίσω).
__________________
2.
Α μπα μου, δεν εχω χρονια εμπειρίας στην πλάτη μου, ισως γι αυτο ακομα με προβληματιζει το ερώτημα, πως μπορεις να εισαι οσο το δυνατόν περισσότερο σιγουρη οτι κάποιος που εχεις πρόσφατα γνωρίσει και δεν σου εχει παρει κιολας το μυαλο, ή και κατι ακομα λιγοτερο, δεν κρύβει καποιο κρυφό ταλέντο που θα ξεδιπλωθεί με το χρονο; Ο προβληματισμός μου σχετίζεται με το γεγονός οτι μπορει να το τελειώσω εγω, ενώ στην πραγματικοτητα ιςως εξελισσοταν σε κατι που θα άξιζε. - Κ. Γρανίτα
Με τα χρόνια εμπειρίας είσαι όλο και πιο σίγουρη, σε ακόμη πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Οι νέοι εξαπατώνται πιο εύκολα διότι ελπίζουν περισσότερο.
__________________
3.
Ειμαι 19, δινω πανελλαδικες ξανα ζω στο σπιτι των γονιων μου με δυο μιρκοτερες αδδελφες. κανεις στο σπιτι δεν ειναι νοικοκυρης. Ουτε εγω ημουν καθολου. Τωρα τελευταια βλεπω οτι θελω να εχω εναν παρπαανω ελεγχο στη ζωη μου και σε αυτο με βοηθαει να εχω οργανωμενο τον χωρο μου. Καθαριζω λοιπον το δωματιο μου και καθε μερα κανω συγκεκριμενες δουλειες οπως βαζω πλυντηριο, φταιψνω το τραπεζι, συμμαζευω το σαλονι και καθαριζω το μπανιο. Η μαμα μου κανει μονο μαγειρεμα, νεροχυτη αντε και κανα σκουπισμα ποτε ποτε.και πολλες φορες μοιραζομαστε τα πλυντηρια. Κανενας αλλος ομως δε κανει τιποτα. Μονο ο μπαμπας μου που μαγειρευει καμια φορα και πλενει πιατα οταν δεν εχει δουλεια αλλα επειδη κυριολεκτικα ειναι ολη μερα στη δουλεια δε μπορει. Οι αδελφες τιποτα! και δεν ειναι μικρες ειναι 13 και 16! Μεχρι εδω οκ. Εγω στην ηλικια τους δεν εκανα τιποτα και δεν εχωκαμια απαιτηση απο αυτες! Αλλα η μανα μου συνεχεια λεει οτι δεν τηην βοηθαει κανενας στο σπιτι )ειτε για να γκρινιαξει ειτε στις φιλες της) και οτι παλευει τεσσερα ατομα μονη της. Δε λεω οτι ειμαι πρωτη νοικοκυρα αλλα δεν αναγνωριζεται η προσφορα μου και καταλαηγουμε σε καβγα καθε φορα! πως να το χεοροστω?- σαββινακι
Δεν είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται να χειριστείς. Μην περιμένεις να αλλάξουν γνώμη οι άλλοι για σένα για κάτι που κάνεις «τώρα τελευταία». Αυτό που πρέπει να χειριστείς είναι το διάβασμα και οι πανελλήνιες.
Αν θέλεις να σταματήσεις τους καβγάδες και να μετατρέψεις την αντίθεση σε κάτι παραγωγικό, ρώτα τη μαμά σου σε τι θα ήθελε περισσότερη βοήθεια. Βάλτε το πρόγραμμα στο ψυγείο, ώστε να βλέπει τι κάνεις κάθε μέρα (και να το βλέπεις κι εσύ, και οι άλλοι).
__________________
4.
Λένα είμαι να σκάσω! Αποφάσισα να βάψω το μαλλί πρώτη φορά και πήγα σε μια κομμώτρια( καταπληκτική, φοβερή στα χρώματα και μάλιστα με την εγγύηση τριών φιλενάδων κι ενός φίλου που τους βάφει), βρήκα ένα χρωματάκι κοκκινούτσικο να πάει στο μάτι μου το μπλε και το εκρού του νεκρού δέρμα μου, μου το περνάει που λες αυτή με τη διαβεβαίωση ότι θα γίνω κούκλα και με βγάζει πανούκλα! Από καστανό ανοιχτούτσικο ποντικί βγήκε ένα μαύρο κορακί! Είμαι που λες σαν γκοθού από αυτά τα συγκροτήματα που ακούγαμε σαν χαζά στην εφηβεία και δεν είμαι καμιά παιδούλα, τριαντάρισα πώς θα πάω στο γραφείο σαν έφηβο φρικιό; Καταλαβαίνεις κορακί μαλλί και λευκό δέρμα θα με περάσουν για ξεχασμένο emo κι είναι η πρώτη μου μέρα στο καινούριο κατάστημα παναθεμά με( είμαι υπάλληλος τράπεζας και με μεταθέσαν σε άλλο κατάστημα). Και το ερώτημα μου είναι: Έπρεπε να τσουρομαδήσω την κομμώτρια που άλλο συμφωνήσαμε άλλο βγήκε και μετά έκανε την ανήξερη(Καλέ κούκλα είσαι αυτό δε ζήτησες; Ε βγήκε λιγάκι σκούρο αλλά κοκκινίζει στον ήλιο!) και μου πήρε και 30ε; Ή να τσουρομαδηθώ εγώ που ήθελα κι αλλαγές πριν το καινούριο πόστο τρομάρα μου; Να τονίσω εδώ ότι αυτό σώζεται πλεόν μόνο με ντεκαπάζ και ξανά βαφή γιατί όταν έντρομη απαίτησα να μου τα κάνει πάλι καστανά μου είπε: Γλυκιά μου πάνω σε σκούρα βαφή πώς να πιάσει ανοιχτότερο, μα δεν είναι κούκλα κυρία Λίτσα; ( Γνέφει κι η Λίτσα με την κάσκα στο κεφάλι το Ελλ στο χέρι κι έναν κουραμπιέ- από πότε;!- στο στόμα)- μελομακαρονο
Καλά, σε δικαστήριο η Alicia Florrick θα είχε κάνει την κομμώτρια φύλλο και φτερό. Αν ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι το ντεκαπάζ, ΑΡΑ ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΤΕ ΟΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΣΚΟΥΡΑ ΒΑΦΗ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ.
Νομίζω ότι μεσοπρόθεσμα μπορεί να σώζεται η κατάσταση με το κατάλληλο μακιγιάζ ώστε να φαίνεσαι κάπως μοιραία επαγγελματίας και όχι γκοθού, μακροπρόθεσμα όμως καλύτερα να πας σε (άλλη), μαζί με μια φωτογραφία του χρώματος που θέλεις. Πάνω σε μαλλιά ανθρώπου εννοώ, όχι με το δειγματολόγιο.
__________________
5.
Ά μπα μου,
Αυτό που θα σου περιγράψω είναι ο ορισμός του first world problem.
Έχεις απαντήσει σε πολλά τέτοια όμως, και η αλήθεια είναι ότι δε ζητάω βοήθεια, απλά είμαι περίεργη για το τι σκέφτεσαι, οπότε there you go:
Ζω στο Λονδίνο, και είμαι στα τελειώματα ενός μεταπτυχιακού που έχει πάρα πολλές προοπτικές.
Ο τομέας μου αυτή την περίοδο είναι υπερ-hyped (User Experience, Human-Computer Interaction) και μας έχουν κάνει να πιστεύουμε (και από το πανεπιστήμιο και από meetups και γενικά η αγορά εργασίας αυτή την περίοδο αυτό δείχνει) ότι μόλις βγούμε από τη σχολή αν έχουμε τα απαραίτητα skills, ξέρουμε καλά τη δουλειά μας, ένα καλό πορτφόλιο και το μεταπτυχιακό, θα μας περιμένουν όλοι με ανοιχτές αγκλάλες, και αρκετά λεφτά ακόμα και σε τζούνιορ δουλειές. Μιλάμε για αρχικούς μισθούς 35k και πάνω, γαμάτες όμάδες και γραφεία, και γενικά κάτι που θα έκανα με πάρα πολύ ενθουσιασμό.
Από την άλλη (εδώ έρχεται το πρωτοκοσμικό μου πρόβλημα) θέλω να κάνω διδακτορικό. Και είναι άπειρα τα θέματα που με ενδιαφέρουν και υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον συγκεκριμένο τομέα. Και με ενδιαφέρει η έρευνα και με ενδιαφέρει η προοπτική του να διδάξω κάποια στιγμή. Πολύ. Το διδακτορικό όμως, είναι 3 χρόνια, στα οποία θα δουλεύω πάρα πολύ και θα πληρώνομαι ελάχιστα (κατ'αναλογία πάντα).
Ο λόγος που θα το επέλεγα είναι γιατί, είμαι μικρή ακόμα, έχω καιρό μπροστά μου, οι γονείς μου μπορούν να με στηρίξουν αν χρειαστεί (αν και δεν το θέλω, όπως και όλα τα υπόλοιπα χρόνια σπούδαζα με υποτροφίες κτλ), και κυρίως, πιστεύω πως αν μπω τώρα στον "πραγματικό κόσμο" με δουλειά κτλ, πολύ δύσκολα να μου έρθει μια μέρα μια αναλαμπή του στυλ "βρε λες να κάνω και εκείνο το διδακτορικό που έλεγα;", ενώ έχω γίνει senior δουλεύω ήδη κτλ κτλ.
Ο λόγος που διχάζομαι είναι επειδή μέσα σε όλο αυτό το χαμό με κόσμο που ψάχνει δουλειά και δε βρίσκει κτλ κτλ έχω σχεδόν σίγουρη θέση οπουδήποτε και προβληματίζομαι για το αν το να κάνω διδακτορικό είναι σαν να λέω σε κάτι πολύ καλό "α, όχι εντάξει, δεν πειράζει" για κάτι πιο δύσκολο και λιγότερο καλό χωρίς λόγο. Είχα δεν είχα, σεντόνι το έκανα, σορυ.
~λαλα
Αν έλεγες σε έναν καθηγητή ότι σκέφτεσαι να κάνεις διδακτορικό αλλά δεν ξέρεις, γιατί είναι και καλή η προοπτική δουλειάς και ότι και υπάρχουν ενδιαφέροντα θέματα αλλά ότι και σε περιμένουν γαμάτες ομάδες και γραφεία και ενθουσιασμός και γι' αυτό, θα χαιρόταν πολύ που θα τον διευκόλυνες τόσο πολύ στην απόφαση του, γιατί θα σου έλεγε, «ωραία, όχι.»
Μιλάς για δύο εντελώς διαφορετικά μονοπάτια, για δύο εντελώς διαφορετικούς τρόπους ζωής, με εντελώς διαφορετικές δυσκολίες. Στο τέλος λες και ότι το διδακτορικό είναι λιγότερο καλό. Διδακτορικό κάνουν αυτοί που πιστεύουν ότι έχουν αρκετά πρωτότυπες ιδέες για έρευνα, που θα οδηγήσει την επιστήμη σε μονοπάτια που είναι ακόμη ανεξερεύνητα. Για μένα είναι προφανές ότι δεν πρέπει να το κάνεις, γιατί όπως τα γράφεις φαίνεται σα να βλέπεις το φωτοστέφανο του διδακτορικού και όχι την ουσία του.
Και δεν θέλω να σε απογοητεύσω, αλήθεια, αλλά ακόμη και αν δεχτώ ότι έχεις σίγουρη και εξασφαλισμένη δουλειά που θα σε υποδεχτούν με κόκκινα χαλιά, σε ποιο Λονδίνο ζεις; Για το Λονδίνο που ξέρω εγώ, 35Κ δεν είναι άσχημα, αλλά δεν είναι και μισθός για να σου πέφτει το σαγόνι στο πάτωμα. Αρκετά, ναι. Αρκετά. Όλα σχετικά είναι, αλλά με την εισαγωγή που έκανες για το πόσο hyper hyped είναι ο «τομέας» και πόσο περιμένουν στην ουρά να σας προσλάβουν, παρασύρθηκα και περίμενα κάτι περισσότερο.
__________________
6.
Γεια σου Α, μπα, και συγχαρητήρια για τη στήλη!! :)
Ποια είναι η αποψή σου για τους θρησκευτικούς γάμους, αλλά και για τη βάφτιση μικρών παιδιών στην εκκλησία; Να εξηγήσω γιατί τα βάζω μαζί: προσωπικά είμαι άθρησκη/άθεη, τέλος πάντων δεν έχει σημασια ο ορισμός, το ζουμί είναι οτι δε με ενδιαφέρει και δε νιώθω να χρειάζομαι τη θρησκεία ή κάποιο θεό στη ζωή μου. Μεγάλωσα σε σχετικά θρήσκα οικογένεια, τηρώντας παραδοσεις κλπ χωρίς εξτρίμ καταστάσεις, οι γονείς μου είναι αυτό που θα έλεγε κανείς "μέσος έλληνας χριστιανός". Όταν λοιπόν σκεφτομαι το γάμο, θα ήθελα να είναι θρησκευτικός γιατί έτσι είναι η παράδοση, εχει πιο πολύ νταβαντούρι κι ευχαριστιούνται και τα σόγια. Για τον ίδιο ακριβως λόγο θα ήθελα να βαφτισω το παιδί μου. Το πώς θα μεγαλώσει και τι απόψεις θα έχει την ελευθερία να αναπτύξει, αυτά δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητα από το αν έχει βαπτιστεί; (αναλόγως βέβαια το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά ρωταω για τη δική μου περίπτωση).
- Σ' ευχαριστούμε για τη τροφή για σκέψη που μας δίνεις καθημερινά! :)
Δεν είναι δική μου δουλειά να σχολιάσω τις προθέσεις σου για τις προσωπικές σου και οικογενειακές σου στιγμές, οπότε θα πω μόνο ότι αν σου φαίνεται ο θρησκευτικός γάμος νταβαντούρι και διασκέδαση και «παράδοση», είσαι χριστιανή με τον ίδιο τρόπο που είναι οι γονείς σου, απλώς σε νέα εκδοχή, νεότερης γενιάς.
__________________
7.
Αγαπητή αμπά, θα ακούσω κράξιμο αλλά θέλω να σε ρωτήσω κάτι που διαβάζω συχνά και δεν μπορώ να το κατανοήσω. Διαβάζω συχνά άρθα που κατηγορούν ως ρατσιστές αθρώπους που λένε προτάσεις όπως "δεν έχω θέμα με τους γκει αρκεί να μην είναι προκλητικοί" ή "δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του" ή "δεν είμαι ρατσιστής έχω φίλους γκέι". εγώ τα σκέφτομαι όλα αυτά όμως δεν βλέπω που είναι το ρατσιστικό. πρόταση 1, σύγνωμη αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να δεχτώ κάποιον αν φασωνόταν χωρίς αύριο και είχε καβαλήσει τον αλλόν δεν πάει να είναι στρειτ ή γκει. ίσως είμαι γενικά απαρχαιωμένη αλλά όχι δεν μου αρέσει και όταν η στρειτ φίλη μου το είχε κάνει και μάλιστα όταν είμασταν μόνο οι 3 μας με ενοχλησε άπειρα και ένοιωσα άβολα και της το είχα πει. αντίθετα όλοι οι γκέι φίλοι μου είναι πολύ σωστοί κατ εμένα μπορεί να δώσουν ένα φιλί ή είναι στοργικοί ή να κάνουν πειράγματα και χαίρομαι να τους βλέπω αν όμως έτρεχαν τα σάλια ε θα με ενοχλούσε. το ίδιο όμως θα με ενοχλούσε αν ήταν στρειτ. Δεν βλέπω που είναι το περιέργο. πρόταση 2. όχι δεν με νοίαζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. πραγματικά δεν με νοιάζει καθόλου αν θέλει κάποιος φίλος να μου εμπιστευτεί κάτι καλλώς και ευχαρίστως πολλές φορές με τους γκει φίλους μου συζητάμε προβλήματα τους στο κρεβάτι όπως με στρειτ αλλά είναι φίλοι μου ο κάθε άγνωστος δεν με αφορά τι κάνει είτε είναι στειτ ή μπάι ή δεν ξέρω τι. μου φαίνεται τελείως αδίαφορο. πρόταση 3 ε συγγνώμη στην παρέα μου είμαστε 4 άτομα οι 2 είναι γκέι και κάνουμε τέλεια παρέα! δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει όλο αυτό με τους γκει ειλικρινά μου φαίνεται λες και είναι ενα υπερ ευαίσθητο θέμα που ότι και να πεις θα πειράξει κάποιους γκει εκεί έξω όχι όσους ξέρω εγώ πάντως γιατί όσοι ξέρω εγώ είναι πολύ ωραία τυπάκια! σκέφτομαι ίσως κάποιοι έχουν περάσει άσχημα λόγω αυτού και έτσι είναι όντως πολύ ευαίσθητοι αλλά δεν το κατανοώ και εγώ έχω περάσει και περνάω διάφορα στην ζωή μου και με την σεξουαλικότητα μου όλοι δεν περνάμε? τέλος και εντελώς άσχετο αλλά συνειρμικά με το δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι άνθρωποι με κάποιες εκφράσεις νευριάζουν. μια κοπέλα σου είχε στείλει τις προάλλες ότι δεν της αρέσει να την λένε αδύνατη γιατί δεν φταίει. βρε συ αμπά μου αν την γνωρίζω εγώ σίγουρα θα της έλεγα πόπο πόσο αδύνατη είσαι! γιατί εμένα αυτό μου φαίνεται κάτι τρομερά καλό! θα το έλεγα σαν ωραίο σχόλιο όπως πχ πόπο τι μάτια! και εκείνη θα πληγωνόταν? δεν το καταλαβαίνω. αυτά από εμένα ελπίζω να μου εξηγήσεις εσύ και να το καταλάβω- και όμως 21 και απαρχαιωμένη απότι φαίνεται
Κι εγώ ελπίζω να μπορέσω να σου εξηγήσω. Συχνά ακούμε πόσο πολύ παρεξηγείται τώρα ο κόσμος, και πόσο πολιτικά ορθή έχει γίνει η κοινωνία μας και σιγά, δεν είπαμε και κάτι σπουδαίο. Λοιπόν, αυτό που δεν καταλαβαίνουν αυτοί που το λένε, είναι το εξής. Πάντα παρεξηγούνταν ο κόσμος. Πάντα. Απλώς τώρα κάποιες μειονότητες έχουν αρχίσει και το λένε. Οι λέξεις, οι ίδιες λέξεις ακριβώς, πλήγωναν πάντα, όπως πληγώνουν και τώρα. Εσύ (εγώ, εμείς, όλοι μας) δεν καταλαβαίναμε πόσο πλήγωναν επειδή ήμασταν αυτοί που τις έλεγαν, κι επειδή τόσα χρόνια κανείς δεν μιλούσε, μείναμε με την εντύπωση ότι είναι «αστεία» ή «απλώς λέξεις», και ότι κανείς δεν παρεξηγείται. Δεν είναι απλώς λέξεις, δεν είναι χιούμορ, και ποτέ δεν ήταν.
Έτσι, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είναι αποδεκτό να λες σε κάποιον που δεν ξέρεις «αχ τι αδύνατη που είσαι». Αυτό που για σένα είναι κομπλιμέντο, για άλλον μπορεί να μην είναι. Τώρα που το έμαθες, απλώς μην το κάνεις. Αυτοί που διαμαρτύρονται για την «πολιτική ορθότητα» βασικά διαμαρτύρονται επειδή δεν μπορούν να λένε ανά πάσα στιγμή ό,τι τους κατεβαίνει στο μυαλό χωρίς συνέπειες. Κανείς δεν τους απαγορεύει τίποτα, η πολιτική ορθότητα αφορά τον δημόσιο λόγο, όχι τις κουβέντες που λένε στους καφέδες. Εξακολουθούν να έχουν την δυνατότητα να λένε ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι. Αυτό που έχει αλλάξει είναι οι συνέπειες.
Δεν περνάμε όλοι κάτι με τη σεξουαλικότητα μας, και σίγουρα δεν είναι ίδιας σοβαρότητας όσα περνάει ο καθένας. Δεν γίνεται να ισχυρίζεσαι ότι «όλοι περνάνε κάτι», όταν για μια ομάδα η σεξουαλικότητα σημαίνει διαφορετικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Τις φράσεις "δεν έχω θέμα με τους γκέι αρκεί να μην είναι προκλητικοί" ή "δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του" δεν τις έχεις καταλάβει. Αυτό που λένε είναι «τους επιτρέπω να είναι γκέι, αρκεί να κρύβονται». Με το «προκλητικοί» εννοούν «φανερά γκέι», και «φανερά γκέι» είναι τα φιλιά στο στόμα, για παράδειγμα. Το χέρι χέρι στο δρόμο. Τα επιχειρήματα «ούτε τα στρέιτ ζευγάρια μου αρέσουν όταν εκδηλώνονται» τα έχουμε ακούσει, και τα έχουμε βάλει στο ντουλάπι τρυπητών επιχειρημάτων εδώ και χρόνια.
Αφού έχεις τόσους φίλους γκέι, γιατί δεν τους λες να μην είναι τόσο μυγιάγγιχτοι με τις εκφράσεις, αφού όλοι περνάμε κάτι με τη σεξουαλικότητα μας; Ίσως οι δικές τους απαντήσεις να είναι πιο διαφωτιστικές από τη δική μου.
σχόλια