Αγαπητέ/ή φίλε/η έχω ξεπεράσει την κατάθλιψη και όχι μόνο μία φορά...Η κατάθλιψη είναι ασθένεια και ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ με το σωστό ΨΥΧΙΑΤΡΟ (αυτό να ψάξεις πρώτα) και βεβαίως με φαρμακετυική αγωγή, αν ο γιατρός σου τον οποίον θα έχεις πρώτα εμπιστευτεί, την κρίνει απαραίτητη. Ενας συνδυασμός ψυχοθεραπείας με συνεδρίες και κατάλληλης φαρμακευτικής αντικαταθλιπτικής αγωγής είναι το όπλο κατά της κατάθλιψης. Θέλει λίγο χρόνο στην αρχή ώσπου να αρχίσει να λειτουργεί, αλλά πίστεψέ με ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ!!!Ψάξε τον κατάλληλο ψυχίατρο συζήτα πρώτα διεξοδικότατα μαζί του και αυτός θα καταλήξει στο είδος της θεραπείας. Προσοχή μόνο στην επιλογή γιατρού, επειδή από εμπειρία γνωρίζω πως δεν είναι όλοι κατάλληλοι. Πάρε πρώτα συστάσεις, ψάξε βρες κι αν δε σου κάνει κάποιος για α΄ή β΄λόγο, πήγαινε σε άλλον μέχρι να νιώσεις ότι μαζί του μπορείς να συνεργαστείς.Μην προσπαθείς με βιβλία αυτοβοήθειας, και ΜΗΝ ΑΚΟΥΣ όσους σου λένε ότι "όλα είναι μέσα στο μυαλό σου, βγες μια βόλτα, πήγαινε ένα ταξίδι" κλπ κλπ Είναι σα να έχεις πνευμονία και σου λένε βγες μια βόλτα και θα σου περάσει..Για τα περι θρησκείας που αναφέρθηκαν πιο πάνω δεν έχω λόγια.. για ασθένεια μιλάμε όχι για την προσωπική πίστη του καθενός..οπότε οι θρησκευόμενοι να μην δίνουν συμβουλές σε ζητήματα ιατρικής φύσεως. Για αυτό υπάρχει μια επιστήμη που λέγεται ΙΑΤΡΙΚΗ.
2.7.2016 | 13:54
Χρειάζομαι βοήθεια
Θα ήθελα αν κάποιος εχει κερδίσει παλεύοντας με το τέρας της κατάθλιψης να μου πει την ιστορία του. Την πολεμώ όλη μου τη ζωή, μόνη, με ειδικούς, με βιβλία ...απλα την ρίχνω για λίγο σε χειμερία νάρκη αλλα πάντα επανέρχεται για να με κάνει ανήμπορη να κανω τα απλα καθημερινά πράγματα. Χωρίς να θέλω να θίξω κάποιον θα ήθελα συμβουλές απο κάποιον που το εχει βιώσει και ξέρει πως είναι, δεν θα ήθελα θεωρητικές συμβουλές, αυτές τις έχω βαρεθεί, νομίζω ότι μονο κάποιος που εχει βρεθεί σε αυτή τη θεςη μπορεί να καταλάβει ποςο δύσκολο είναι αυτο που περνάω. Δεν ξέρω πια πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου και διαρκώς απομονώνομαι, οταν δεν είναι στη δουλεια θέλω απλα να είμαι κλεισμένη σπιτι, να κλαίω και να είμαι ξαπλωμένη...κουράστηκα, έχω χάσει πια καθε ελπίδα ότι θα γίνω κάποια στιγμή φυσιολογική. Παλεύω με το τέρας 30+ χρόνια κι απο ότι καταλαβαίνω θα συνεχίζω να παλεύω με αυτο όσα χρόνια θα ζήσω ακόμα, κρίμα
9