__________________
1.
"Σημείωση: Έγραψα το μήνυμα 4 φορές γιατί η σελίδα κάνει μόνη της refresh και το σβήνει. Κάντε κάτι.
Α μπα μου έχω ένα μάλλον συνηθισμένο πρόβλημα. Γνώρισα κάποιον και περνάγαμε καλά κανά χρόνο, στο χαλαρό. Πηγαίναμε πάντα σπίτι μου γιατί είναι πιο κοντά στις δουλειές μας, φβ τέτοια δεν έχω, γενικά δεν ήμασταν αυτοκόλλητοι για να μου πάει κάτι στραβά. Αλλά έτυχε και έμαθα ότι είναι παντρεμένος με παιδιά, ο γάιδαρος.
Θα τον χωρίσω, εννοείται, και δε νομίζω ότι θα του πω καν τον πραγματικό λόγο, αλλά πρέπει να ενημερώσω τη γυναίκα του; Από τη μία μπορεί να μη θέλει να το μάθει (δεν βλέπουν όλοι το ίδιο την απιστία) ή μπορεί να προτιμά να μην το μάθει, με κανά- δυο παιδιά και με την κρίση, δεν κατηγορώ κανέναν.
Από την άλλη, δεν είμαι κι εγώ ηθική συναυτουργός στην κοροϊδία αν δεν πω τίποτα; Στη θέση της, ως γυναίκα, θα ήθελα να το ξέρω και να φύγω το συντομότερο.
Εσύ τι λες;"- Προβληματισμένη
Λέω ότι δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θα αντιμετωπίσεις αυτόν που σου την έφερε, αλλά προβληματίζεσαι για το πώς θα αντιμετωπίσεις κάποιον τρίτο. Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί δεν θα του πεις τον πραγματικό λόγο – σχεδόν τον προστατεύεις, σχεδόν το αντιμετωπίζεις σαν δικό σου πρόβλημα, σα να φταις και από πάνω που σε εξαπάτησε. Αν δεν του το πεις, δεν ξέρω πώς θα καταλάβει ότι η διπλή απάτη έχει συνέπειες, και ότι δεν τον παράτησες επειδή τον βαρέθηκες, αλλά επειδή δεν εγκρίνεις το κεράτωμα. Αν δεν του το πεις, θα νομίζει ότι δεν το κατάλαβες, κι έτσι θα νομίζει και ότι είναι μεγάλος τσίφτης που τα καταφέρνει τόσο καλά.
Είσαι ηθική συναυτουργός στην κοροϊδία αν δεν πεις τίποτα, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θέλεις να πεις τίποτα εκεί που κατεξοχήν έχεις δικαίωμα να πεις κάτι.
Τιπ: να γράφετε τις ερωτήσεις πρώτα σε word και μετά να τις αντιγράφετε στην φόρμα του σάιτ, ώστε να μην χάνονται στο αυτόματο refresh.
__________________
2.
Είχα μια σχέση πολύ δυνατή με ένα αγόρι αλλά το μόνο κακό ήταν ότι με περνούσε οχτώ ολόκληρα χρόνια,και το μάθε η μητέρα μου και με ανάγκασε να χωρίσουμε. Έχω πέσει σε κατάθλιψη εδώ κ τρεις με τέσσερις μήνες χωρίς να το ξέρει εκείνη, αλλά την μια είμαι καλά την άλλη κλαίω κάθε βράδυ. Καμία βοήθεια??? :(
Πήγαινε και βρες το αγόρι και σταμάτα να τα λες όλα στη μαμά σου.
__________________
3.
"Α, μπα διαβαζω τη στηλη σου εδω και καιρο. Εχει ενδιαφερον. Διαβαζω την απαντηση σου σε ενα ερωτημα και λεω "συμφωνω", μετα διαβαζω την διαφορετικη απαντηση ενος αλλου στα σχολια και λεω "συμφωνω", μετα διαβαζω μια ακομα εντελως διαφορετικη απαντηση ενος τριτου στα σχολια και λεω παλι "συμφωνω". Τελειως διαφορετικες απαντησεις ομως. Μετα σκεφτομαι οτι αν το θεμα-προβλημα αφορουσε εμενα τι θα εκανα; Α, μπα δεν ξερω ποτε τι θα εκανα και απο ποια οπτικη θα εβλεπα το θεμα αν ηταν δικο μου και πως θα αντιδρουσα η τι θα συμβουλευα καποιον σε αναλογο θεμα. Ειναι ολα στο μυαλο μου ανακατεμενα. Γιατι μου συμβαινει αυτο; "- Τζινα
Θα προτιμούσα αν έδινες ένα παράδειγμα, γιατί τρεις διαφορετικές απαντήσεις δεν είναι απαραίτητα τρεις απαντήσεις που εκφράζουν διαφωνίες. Μπορεί να είναι συμπληρωματικές, ή επιμέρους μόνο διαφορετικές. Από την άλλη, δεν είναι μια απάντηση μόνο σωστή σε ένα ερώτημα. Υπάρχουν απόψεις, και ο καθένας υιοθετεί απόψεις σύμφωνα με τα βιώματα του, τις γνώσεις του, τις παρατηρήσεις του και την αναλυτική του ικανότητα. Αν στο δικό σου μυαλό είναι όλα ανακατεμένα και δεν ξέρεις τι πιστεύεις, σου λείπουν βιώματα, γνώσεις και παρατηρήσεις (για την αναλυτική ικανότητα δεν μπορείς να κάνεις κάτι σπουδαίο δυστυχώς, αλλά βελτιώνεται όσο βελτιώνονται τα υπόλοιπα). Τα βιώματα θα έρθουν θέλεις δεν θέλεις. Για τις παρατηρήσεις χρειάζεται να κάνεις ουσιαστικές και κοπιαστικές κουβέντες με τους άλλους, και για τις γνώσεις χρειάζεται πολύ και σφαιρικό διάβασμα απόψεων άλλων ανθρώπων που έχουν κάνει ήδη τον κόπο να μαζέψουν γνώσεις και εμπειρίες, αλλά έχουν αποδεδειγμένα μεγάλη αναλυτική ικανότητα.
__________________
4.
Γλυκεια μου α μπα... Τι όνομα ειναι αυτο; Σε εκφραζει απολυτα να ξερεις και μου αρεσει πολυ. Ειμαι 36 και δεν εχω κανει ποτέ σεξ. Ειμαι κουκλα και τσαχπίνα και ειναι κριμα να μην γευομαι τις χαρες τις ζωής όπως λενε. ( ενω αν ημουν το χάλι μου το μαύρο,θα μου αξιζε μάλλον(!) χαχαχα). Η οικογένειά μου πολυ συντηρητική, επίπονες θεραπειες ενός χρόνου στα γεννητικα μου όργανα λόγω ουρολοίμωξης στα 5 μου χρονια , 2-3 σεξουαλικες παρενοχλησεις και κακοποιησεις, όπως και η εμμονή μου να μην μοιραςτω "το μέσα μου", συνέβαλλαν στο αποτέλεσμα αυτο. Παρολα αυτά, απο τα 16 μου εχω σχεσεις μεχρι και τωρα. Χώριζα εγω συνηθως στα 2 χρόνια γιατι δεν έβρισκα νόημα να παιδευω τους αλλους εφοσον δεν μου βγαινει, αλλα αυτη τη φορα εγκλωβιστηκα με καποιον στα 8 χρονια. Δεν ειναι οτι δεν αγαπιομαστε, αλλα με τον τόσο εγωιστικο του χαρακτηρα θα ειχα χωρισει μαζι του σιγουρα αν δεν με επιανε στη σεξουαλική μου ανασφαλεια. Με αγαπαει, το ξερω (οπως κι εγω), αλλα ολο και καποιο θεματακι θα εχει κι αυτος για να καθεται μαζι μου 8 χρονια. Εσυ τι λες; Δεν πιστευω πολυ στην ρομαντική αιωνια αγαπη. Εκεινος ειναι αρκετα ρομαντικος βεβαια. Τωρα πηγαινω σε σεξολογο μετα απο δικές του πιεσεις... Εχω κανει στο παρελθον κανα 2-3 δειλες προσπαθειες με ψυχολογους και μαζι με το αγορι μου,ομως... δεν τα καταφερνω ποτε ρε γαμωτο. Θελω να πιςτευω οτι θα το λυςω, ομως βαςει των προηγούμενων προςπαθειων μου, αιςθανομαι οτι μεςα μου δεν πιςτευω σε αυτο.Με πιασανε τα κλαμματα παλι. Σ´ευχαριστω που με διαβασες
Δεν το έλυσες γιατί έκανες 2-3 δειλές προσπάθειες, και γιατί έχεις μια αίσθηση κανονικότητας με αυτή τη σχέση που συντηρείτε τώρα οχτώ χρόνια.
Ας μιλήσουμε στα ίσια όμως.
Θέλεις να το λύσεις;
Αν θέλεις, αν το λαχταράς, αν το θέλεις όσο τίποτα άλλο, τότε δεν φαίνεται. Ούτε από τις 2-3 δειλές προσπάθειες, ούτε από τον σεξολόγο που πήγες μετά από πίεση. Δεν θα αλλάξεις για χάρη κανενός. Αν πήγες επειδή σου είπαν να πας, θα το παρατήσεις. Θα αλλάξεις μόνο αν το θέλεις πραγματικά, και αν το θέλεις πάρα πολύ. Τόσο πολύ, ώστε να αφήσεις την έννοια συντροφικότητας που έχεις τώρα με κάποιον, ώστε να αφήσεις πίσω σου τον εαυτό που ξέρεις εδώ και 36 χρόνια, τόσο πολύ, ώστε να αναλύσεις όλα τα τραυματικά βιώματα και τις εμμονές που έχεις. Είναι ανηφορικός ο δρόμος, και είναι δύσκολος. Πρέπει να θέλεις πάρα πολύ να φτάσεις στην άλλη πλευρά για να τον ξεκινήσεις. Πρέπει να βρεις έναν εξειδικευμένο επαγγελματία, και δεν είναι απαραίτητα σεξολόγος. Το θέμα δεν είναι να κάνεις σεξ αυτή τη στιγμή. Το θέμα είναι να καταλάβεις γιατί δεν κάνεις.
Δεν σε εγκλώβισε κανείς σε καμία σχέση. Και οι δύο παίρνετε κάτι που πιστεύετε ότι δεν θα βρείτε αλλού. Εσύ το ελεύθερο που σου δίνει για να μην αλλάξεις, κι αυτός δεν ξέρω τι, αλλά δεν είναι δικό σου θέμα για να αναλύσεις.
__________________
5.
Γεια σου Αμπά μ' άρεσει πολύ η στήλη σου!
Έκανα τις προάλλες ένα ποστ στο facebook για βιβλιο-ανταλλαγή (που στέλνεις σε κάποιον ένα βιβλίο και κάποιος άλλος στέλνει σε εσένα αρκεί να κάνει like) και δεν πήρα ούτε ένα like! Ξεφτίλα! Μήπως το να διαβάζεις βιβλία θεωρείται λίγο ξενέρωτο, τουλάχιστον στην ηλικία μου; (είμαι 24)
To κριτήριο για τη θέση των βιβλίων στην ανθρώπινη ζωή είναι ο αριθμός των like στο facebook;
__________________
6.
Α μπα μου γεια σου....ερώτηση:τι κανεις όταν ότι ίσως έχεις ανάγκη από ένα καινούριο πρότυπο ερωτικής σχέσης και τι εννοώ με αυτό.... εγώ λοιπόν που λες έχω κάνει αρκετές σχέσεις κάποιες μακροχρόνιες και μέχρι στιγμής πάντα τελειώνουν λόγο της ρουτίνας και κυρίως επειδή κατάληγω να αισθάνομαι πολύ αγάπη στοργή συντροφικότητα για τον άλλον αλλά καμία σεξουαλική επιθυμία ........μα καμία ......( για τον συγκεκριμένο )...ενώ έχω σαρκική επιθυμία με άλλα άτομα αλλά επειδή δεν θέλω να κορόιδευω τον σύντροφό μου δεν προβαινω σε πραγματοποίηση αυτής της επιθυμίας και κατάληγω να νομίζω πως τελικά ίσως δεν μου αρέσει το σεξ ή ίσως ακόμη ότι είμαι λεσβία και με μία γυναίκα θα έκανα αχαλινοτο σεξ για όλη μου τη ζωη...χωριζω τελικά και μία χαρά μ'αρεσεις και το σεξ και οι άντρες και πολύ μάλιστα ....και νιώθω λοιπόν ότι αποκτώ την εξής τρελή προσδοκία να είμαι με έναν άνθρωπο να αποκτήσουμε όλα αυτά τα υπέροχα αγαθά μιας μονογαμικής σχέσης (αγάπη συντροφικότητα οικειότητα εμπιστοσύνη σεβασμός γλυκό ρουτινιασμα συνήθεια κλπ) αλλά να μπορούμε να κάνουμε σεξ και με άλλους, καθαρά σαρκική ένωση , ενώ με τον συγκεκριμένο θα έχουμε όλο το πακέτο...ζητάω πολλά το αντιλαμβάνομαι.... και άντε εγώ τώρα να βρω έναν άνθρωπο που να έχει παρόμοια βιώματα και παρόμοια ανάγκη ...τι να κάνω πως το λες όταν όλα πρέπει να υπακούν σε στερεότυπες ανάγκες και ο εγωισμός μπαίνει πάντα μπρος (άσε που έμαθα από σένα και αυτό με την χιονονιφάδα την ξεχωριστή και νομίζω ότι όλη λίγο πολύ το έχουμε και είναι πρόβλημα μεγάλο στις σχέσης όλων των ειδών)..πως θα αναγνωριστω ότι ο απέναντι μου έχει την δυνατότητα να κατανόησει αυτή μου την ανάγκη να μοιράζομε το κρεβάτι μου με όσους θέλω και εκείνος εξίσου...και άσε που με τα δικά μου δεδομένα έτσι θα είναι ποιο καλή ή σχέση μας...γιατί κολλητούς έχω άντρες αλλά ή αγκαλιά δεν είναι ίδια όπως εκείνου που μοιραστήκαμε και ένα κρεβάτι?!?!- perspective
Δεν είναι εύκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις όπως δεν είναι εύκολο για κανέναν να βρει αυτό που ψάχνει. Έχεις όμως το βασικό προαπαιτούμενο, που είναι να ξέρεις τι θέλεις, κι εσύ ξέρεις πολύ καλά, και το περιγράφεις με μεγάλη ακρίβεια. Δεν είναι τόσο εξωφρενικό όσο φαντάζεσαι, ούτε όσο πρωτότυπο νομίζεις.
Τώρα που ξέρεις τι θέλεις, έχε το στο μυαλό σου, και όταν γνωρίζεις ανθρώπους, δες αν σου φαίνονται πρόθυμοι για κάτι τέτοιο. Ξανά, ναι, δεν είναι εύκολο, αλλά σίγουρα δεν είναι αδύνατο. Όταν βρεθεί ο άντρας που θα δείξει ενδιαφέρον, τότε θα δεις κι εσύ πόσα απίδια βάζει ο σάκος, γιατί πολλά λέμε ότι θέλουμε, μέχρι να τα αποκτήσουμε. Τότε καταλαβαίνουμε αν τα θέλαμε στ' αλήθεια.
__________________
7.
"Καλημέρα Λένα!
Δεν είμαι σίγουρη αν γράφω γιατί προσδοκώ μια απάντηση που θα με βοηθήσει, ή για να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου μήπως και καθαρίσει το μυαλό μου, ως εκ τούτου, δικαιολόγησε το υπερμεγέθες κείμενο.
Είμαι 42 χρονών, 15 χρόνια παντρεμένη με δύο γλυκύτατα παιδάκια δημοτικού. Ο άντρας μου ένας ικανός και εργατικός, εύστροφος, εμφανίσιμος άντρας 44 χρονών. Ξεκινήσαμε αυτόν το γάμο χωρίς τρελό πάθος, αλλά με πολύ γλύκα, προσδοκία και κοινά όνειρα. Κάπου με τον ερχομό των παιδιών, ενώ περίμενες να πολλαπλασιαστεί η ευτυχία, το όνειρο άρχισε να ξεθωριάζει. Καταρχήν μαζί με τα παιδιά ήρθαν και κόντρες με τα πεθερικά, όπου ένιωσα ότι ψυχικά ήταν ακόμα στο πλάι της παλιάς οικογένειας και όχι με τη νέα που φτιάξαμε, εν ολίγοις ένιωσα ότι δεν με στήριξε. Το συναίσθημα, βοηθούσης της καθημερινότητας και της ρουτίνας, άρχισε να φθίνει.
Επιπλέον άρχισε να με κάνει να νιώθω λίγη ως γυναίκα, τόσο εμφανισιακά όσο και σαν αντιμετώπιση. Ένα σχόλιο, μια άποψη δική μου έστω και λανθασμένη -προφανώς δεν έχω πάντα δίκιο- αντιμετωπιζόταν με μια στάση που μου έβγαζε ένα: «πάλι βλακείες λες». Επίσης εμφανισιακά, παρότι οι γέννες δεν μου άφησαν κιλά, ένιωθα ότι με έκρινε για το ότι δεν ήμουν όσο αψεγάδιαστη ήμουν όταν με γνώρισε (αν και σε πολύ καλά επίπεδα για την ηλικία μου).
Άρχισα να βλέπω ότι ήμουν ακόμα επιθυμητή όταν άρχισα να νιώθω επιδοκιμασία από το αντρικό περιβάλλον γύρω μου, ειδικότερα όταν καθώς μεγάλωναν τα παιδιά είχα χρόνο να ξαναρχίσω γυμναστήριο και να βελτιώνομαι εμφανισιακά. Παράλληλα, βρέθηκα σε μια νέα δουλειά όπου άντρες αλλά και γυναίκες συνάδελφοι μου έδειχναν θαυμασμό πέρα από την εμφάνιση και για τις εργασιακές μου ικανότητές και με έδειχναν να με θεωρούν δυναμική και εύστροφη.
Μεταξύ αυτών ήταν και εκείνος. Με είχε εντυπωσιάσει εξαρχής και ομολογώ ότι καμιά φορά τον φαντασιωνόμουν σεξουαλικά, αλλά χωρίς να έχω βλέψεις για κάτι παραπάνω. Εξάλλου και αυτός ήταν παντρεμένος με παιδί και δεν φανταζόμουν ότι η φιλική μας σχέση για ένα χρόνο περίπου, σήμαινε κάτι άλλο εκ μέρους του. Τελικά όπως αποδείχτηκε, σήμαινε, καθώς έκανε κίνηση, προέκυψε ακατανίκητη έλξη και έτσι ξεκίνησε η παράνομη σχέση. Εδώ και 3 χρόνια, παρότι δεν είμαστε πλέον στην ίδια δουλειά, είμαστε ο ένας για τον άλλο ο έρωτας, η συντροφιά, το ξέσκασμα από την καθημερινότητα, μια παρέα για να μιλήσεις για όσα σε πιέζουν, ακόμα και τα συζυγικά μας ή και για τα παιδιά μας (ξέρω ότι ακούγεται κάπως, αλλά μέχρι και να προσπαθώ να του εξηγήσω την οπτική της γυναίκας του σε διαφωνία τους έχει τύχει, το ίδιο και αυτός). Κάτι σαν friends with benefits, στο πιο σιτεμένο και παράνομο. Εν τω μεταξύ μου φαντάζει κακόγουστο αστείο, το πόσα κοινά αυτός έχει σαν εικόνα με τον άντρα μου, όσο και το πόσα κοινά έχω εγώ με την γυναίκα του. Δηλαδή αν κάναμε παρέα ως ζευγάρια, θα ήμασταν πολύ ταιριαστοί (όχι, δεν φτάσαμε και εκεί ακόμα!)
Είμαστε δυο άνθρωποι που θα ήμασταν μαζί μόνο αν ήταν εύκολο. Εξάλλου, καταλαβαίνω ότι στην ουσία δεν τον ξέρω, καθώς μόνο στιγμές τον έχω ζήσει. Να ρίσκαρα τόσα για έναν άνθρωπο που δεν ξέρω πώς είναι στην καθημερινότητα, δεν ξέρω πώς ξυπνά, πώς κοιμάται, πώς τσακώνεται; Και αυτά που ξέρω (άπιστος) δεν συνηγορούν και πολύ θετικά, σωστά; Ναι, τον θαυμάζω, κάτι που ίσως το έχω ανάγκη για να είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά έχω επίγνωση ότι ίσως τελικά και να είναι μια μαγική εικόνα που καμιά φορά τρώει μικρές αποδομήσεις, αλλά όχι αρκετά δυνατές για να με κάνουν να ξεκολλήσω.
Και ενώ αυτή σχέση άλλες φορές νιώθω ότι με γεμίζει και μου καλύπτει τα κενά, άλλες φορές με βουλιάζει στην απελπισία και την αυτολύπηση. Ήμουν αντίθετη στην απιστία, ένιωθα ότι είναι κάτι που κάνουν μόνο αδύναμα και ανώριμα ανθρωπάκια. Όμως τώρα πια είμαι και εγώ ένας τέτοιος άνθρωπος, παρόλο που όταν είχαν βγει και άλλοι πειρασμοί στο δρόμο μου παλιότερα, είχα αντισταθεί. Με αυτόν όμως ένιωσα πάλι γυναίκα και κάπως έτσι κατάντησα από τη μια στιγμή στην άλλη από μια αξιοπρεπής μητέρα και σύζυγος, μια συνηθισμένη ιστορία της κ@ργιόλ@ς που κερατώνει έναν καλό σύζυγο.
Ο οποίος, κάποια στιγμή σαν να ξύπνησε από το λήθαργο και σαν να προσπαθεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Δείχνει μια άλλη συμπεριφορά, διαφορετική από αυτή που με απομάκρυνε. Προσπαθεί να είναι τρυφερός, να με στηρίζει, να μου δείχνει ότι με ποθεί, με δυο λόγια να κάνει όλα όσα αν είχαν γίνει νωρίτερα, δεν θα με είχαν φέρει εδώ. Και εγώ τι κάνω; Προσπαθώ να προσποιηθώ ότι όλα αυτά με κάνουν χαρούμενη, όμως ακόμα και το σεξ μαζί του μου φαντάζει αγγαρεία πια. Το είχα ακουστά, αλλά δεν περίμενα ότι θα συμβεί σε εμένα. Άλλες φορές προσπαθώ να δείξω γνήσιο ενδιαφέρον, αλλά δεν μου βγαίνει, νιώθω ότι έχω φύγει πια εδώ και χρόνια. Ούτε όμως έχω το κουράγιο να τα γκρεμίσω όλα και να αρχίσω πάλι από τη αρχή.
Σκέφτομαι ότι το «άσχημα» που ζω τώρα είναι πολύ πιο ανεκτό από το «άσχημα» ενός διαζυγίου. Επίσης έχω επίγνωση ότι η ζωή μου έχει ένα πλήθος πλεονεκτήματα, ειδικότερα συγκριτικά με το τι βλέπω εν μέσω οικονομικής κρίσης και κρίσης των σχέσεων γενικότερα. Ωστόσο, είναι στιγμές που όταν ονειροπολώ λίγο πριν κοιμηθώ, η φαντασίωσή μου κινείται γύρω από ένα βελούδινο διαζύγιο, με συνεννόηση οικονομική και χωρίς hard feelings. Το οποίο ωστόσο δεν θα ήταν ρεαλιστικό
Βασανίζομαι όμως μέσα μου συνεχώς. Δεν ξέρω αν είναι οι τύψεις της ατιμίας μου μόνο που με βασανίζουν ή και οι τύψεις που προδίδω, συναισθηματικά έστω αν θες, τα κοινά ή και τα προσωπικά μου όνειρα. Ζω τη ζωή που ονειρευόμουν στα 20 (αν εξαιρέσεις τον γκόμενο) και δεν ξέρω αν αντέχω να την πουλήσω. Ούτε τις τύψεις όμως αντέχω. Παρηγορούσα τον εαυτό μου ότι κρατάμε τη σχέση σε ασφάλεια και προσέχουμε πολύ, ώστε κανείς να μη μάθει κάτι και έχουμε άλλα. Αλλά ακόμα και αν δεν το μάθει κανείς, το ότι το ξέρω εγώ με βαραίνει. Δεν είμαι θρησκευόμενη, αλλά κατανοώ αυτό που η θρησκεία αποκαλεί βάρος της αμαρτίας, το νιώθω κάθε φορά που δίνω ένα ψεύτικο φιλί στον άντρα μου, κάθε φορά που αγκαλιάζω τα παιδιά μου. Αναλογίζομαι την απογοήτευση που θα βίωναν οι γονείς μου, αν μάθαιναν ότι η κόρη για την οποία ήταν τόσο περήφανοι, κάνει μια τέτοια ζωή.
Καταλαβαίνω ότι αυτή η σχέση, δεν είναι το βασικό πρόβλημα, απλά ανέδειξε καταστάσεις που δεν ήθελα να παραδεχθώ. Ωστόσο καταλαβαίνω ότι πρέπει να διακόψω, ή κάπως να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου, αλλά μου φαντάζει αδύνατο. Γενικά, νιώθω ότι αφήνω τη ζωή μου να με πηγαίνει και ότι έχω χάσει τον έλεγχο. Ίσως μεγάλωσα και έχασα λίγη από τη δύναμη που είχα νεότερη. Καμιά ιδέα από πού να αρχίσω, μπας και πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου;;
Πώς σου φαίνεται το να παραδεχτείς ότι παραμένεις εκεί που είσαι διότι έχεις και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο; Έχεις πάρει μια χαρά τη ζωή σου στα χέρια σου, και έχεις αποφασίσει ότι αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να έχεις. Και τον εραστή που σε ανεβάζει ψυχολογικά και σωματικά, και το τακτοποιημένο σπιτικό με τον μετανιωμένο σύζυγο. Το πληρώνεις με τύψεις, δεν αμφιβάλλω, αλλά προτιμάς τις τύψεις από το τουρλουμπούκι που θα γίνει αν πεις την αλήθεια στον άντρα σου, ή αν ξεκινήσεις διαδικασίες διαζυγίου, έστω και χωρίς να πεις την αλήθεια. Τέτοιες κινήσεις μπορεί ακόμα και να σου στερήσουν την σχέση που έχεις από παραδίπλα.
Δεν σου το λέω κρίνοντας. Αλλά δεν γίνεται να μην σου το πω. Ο κόσμος σπάνια κάνει το σωστό, όταν το σωστό τον ξεβολεύει από μια ωραία κατάσταση. Έχουμε ειδική λέξη για τους ανθρώπους που κάνουν το σωστό, ακόμα και όταν το σωστό ξεβολεύει τους ίδιους, τόσο σπάνιοι είναι: τους ονομάζουμε «ιδεολόγους», και μάλιστα ενίοτε αυτή η λέξη χρησιμοποιείται περιπαικτικά, ακόμα και όταν η χρήση της είναι κυριολεκτική. Οι υπόλοιποι αν δεν φοβηθούμε τις συνέπειες, ή αν δεν έχουμε κάτι να κερδίσουμε, αποδείξεις δεν πρόκειται να κόψουμε μόνο και μόνο «επειδή είναι το σωστό».
Τρία χρόνια είναι υπερβολικά πολλά για να μην έχει καταλάβει τίποτα ο άντρας σου ή η γυναίκα του, αλλά κι έτσι να είναι, το ερωτικό τετράγωνο δεν μπορεί να παραμείνει σταθερό για πάντα. Αργά ή γρήγορα, κάποια από τις ευαίσθητες ισορροπίες θα γκρεμιστούν. Κάποιος θα νιώσει ότι χάνει κάτι και θα το διεκδικήσει: είτε εσύ από τον εραστή, είτε ο άντρας σου από σένα, είτε ο εραστής από τη γυναίκα του, οι συνδυασμοί είναι πάμπολλοι. Τότε, θα αναγκαστείς να πράξεις, και τότε θα βρεθείς ξανά και αυτή τη φορά μάλλον οριστικά στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Όπως ο Ηρακλής:
