ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

… κι εγώ 7 χρόνια δεν έκανα τίποτα. 7 ΚΩΛΟ-ΧΡΟΝΙΑ.Ποτέ δεν κατάφερα να σου πω πώς αισθάνομαι για εσένα, τι παθαίνει η καρδιά μου κάθε φορά που σε αντικρύζω, τις αμέτρητες ταινίες που βλέπαμε σπίτι σου και σ' έπαιρνε ο ύπνος στην αγκαλιά μου, τις βόλτες μας σε όλη την Αθήνα, τα ηλίθια όνειρα που έκανα για εμάς τους δύο, λες κι ήμασταν ζευγάρι… Δεν ξεχνώ ποτέ τη χαιρεκακία μου όταν μου 'λεγες : "αυτό ήταν, εγώ κι αυτός τελειώσαμε" ή τη θλίψη μου όταν σε άκουγα να λες : "τον αγαπάω ρε γαμώτο , ό,τι κι αν μου κάνει".Πραγματικά αισθάνομαι ντροπή για το πώς νιώθω και πώς σου έχω συμπεριφερθεί αυτά τα χρόνια. Αν μάθαινες τι πραγματικά ήθελα από εσένα (φυσικά όχι μια απλή… φιλία !!!) θα την έκανες μ' ελαφρά πηδηματάκια... Το είχα πιστέψει στην αρχή ότι κάτι μπορεί να συμβεί με εμάς τους δύο, τότε που δεν υπήρχε στη ζωή σου ακόμη ο "πρίγκιπάς" σου, αλλά τελικά έκανα μεγάλο λάθος... Λυπάμαι πολύ. Συγγνώμη για την υποκρισία μου. Το θέατρό μου. Τα διαφορετικά κίνητρα που χρησιμοποιούσα , με την ελπίδα πως θα φανώ επιτέλους ξεχωριστός στα μάτια σου, μα μάταια. Απέτυχα κι αυτό τράβηξε αρκετά. Νιώθω σαν να μην μπορεί να…αναπνεύσει η ψυχή μου !!!!Πώς θα σε αντικρύσω αύριο με ένα κάτασπρο νυφικό που θα ταιριάζει στο αγγελικό σου πρόσωπο να πιάνεις το χέρι του άλλου ;! Πολλές φορές ξύπναγα μ' ένα χαμόγελο ως τ' αυτιά γιατί είχα αυτή ακριβώς τη φαντασίωση... μόνο που στη θέση του άλλου ήμουν εγώ.Σ' ΑΓΑΠΩ. Και μάλλον ποτέ δε θα πάψω να σ' αγαπώ. Αλλά το κλισέ είναι σωστό : πρέπει να σ' αφήσω να φύγεις.. ή μάλλον εγώ πρέπει να φύγω από τη ζωή σου… Καλή τύχη, αγάπη μου. Αύριο στο γάμο θα φορέσω το χαμόγελό μου, όπως πάντα έκανα, αλλά εσύ ποτέ δε θα μάθεις… ότι σ' αγαπώ.