Με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος και με δάκρυα στα μάτια ο Φέλπς έγραψε τον ιδανικό επίλογο σε μία τεράστια καριέρα που τον τοποθετεί, δίχως αμφιβολία, στο βάθρο του καλύτερου κολυμβητή όλων των εποχών, με 23 χρυσά μετάλλια και 28 συνολικά.
«Ήταν ο τέλειος τρόπος για να σταματήσω» είπε ο Αμερικάνος κολυμβητής σε μια κατάμεστη αίθουσα όπου παραχώρησε συνέντευξη Τύπου, μαζί με τον προπονητή του Μπομπ Μπάουμαν, μερικές μόνο ώρες μετά τη νίκη του στα 4x100 μικτή ατομική.
Παρά τις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ο Φελπς αρνήθηκε να αποκαλύψει που κρύβει όλα αυτά τα μετάλλια που έχει κατακτήσει στη διάρκεια της καριέρας του. «Δεν θα πω πού έχω τα μετάλλια. Μόνο δύο ή τρεις άνθρωποι στον κόσμο το γνωρίζουν», τόνισε χαμογελώντας.
Δίπλα του, στο μεγάλο φινάλε, βρισκόταν ο άνθρωπος στον οποίο ο Μάικλ Φελπς χρωστά το μεγαλύτερο μέρος των επιτυχιών του, ο άνθρωπος που πίστεψε πρώτος σ' αυτόν, ο προπονητής του Μπόμπ Μπάουμαν.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν αν θα υπάρξει άλλος Μάικλ Φελπς; Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική.
«Απολύτως όχι. Μην τον ψάχνετε. Είναι πολύ ιδιαίτερος, δεν είναι κάποιος που εμφανίζεται όχι σε μία, αλλά ούτε σε δέκα γενιές».
Αυτή η άκρως συγκινητική φράση έρχεται να επισφραγίσει με τον καλύτερο τρόπο μια ιδιαίτερη σχέση 20 ετών, με πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά και άρρηκτους, συναισθηματικούς δεσμούς.
Το Μάιο του 2014, γράφει ο δημοσιογράφος Πάτ Φόρντ στο «Yahoo Sports», o Φέλπς επέστρεψε ξανά στην ενεργό δράση παίρνοντας μέρος για πρώτη φορά στα 200μ ελεύθερο σε ένα τουρνουά που διεξαγόταν στο Σάρλοτ. Η εμφάνισή του ήταν τραγική. Τερμάτισε 9ος στον προκριματικό αγώνα και αποκλείστηκε από τον τελικό. Ο χρόνος του ήταν σχεδόν 9 δευτερόλεπτα πιο πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε καταρρίψει ο ίδιος στο Πεκίνο.
«Εκείνη τη στιγμή», σχολιάζει ο Φόρντ, «η επιστροφή στις πισίνες έμοιαζε με πολύ κακή ιδέα».
Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, ο Φέλπς θυμήθηκε τη συγκεκριμένη μέρα. «Σκέφτηκα, τι διάολο κάνω και ξανάρχισα να κολυμπάω; Είμαι πολύ αργός. Είναι τραγικό. Έπρεπε όμως να έχω εμπιστοσύνη στον Mπόμπ. Τον εμπιστεύομαι απ' όταν ήμουν 11 χρονών. Έπρεπε να κάνω το ίδιο και τότε. Ήξερα ότι δεν θα με απογοητεύσει».
Ο Φελπς αφηγήθηκε τη συγκεκριμένη ιστορία αμέσως μετά την κατάκτηση του 4ου χρυσού μεταλλίου στα 200μ. ελεύθερο, και όχι δίχως λόγο.
Ο Μπάουμαν υπήρξε δάσκαλος και μέντορας του Φελπς για σχεδόν 20 χρόνια, ένας άνθρωπος που πήρε ένα υπερκινητικό παιδάκι και το έφερε στην κορυφή, στο τελευταίο σκαλί της Ολυμπιακής δόξας.
Ο προπονητής από τη Βόρεια Καρολίνα μπήκε στη ζωή του Φέλπς σε νεαρή ηλικία και σχεδόν αμέσως ξεκίνησε να σχεδιάζει το μέλλον ενός ανεπανάληπτου ταλέντου. Τα πράγματα όμως θα εξελίσσονταν ακόμη καλύτερα απ' ότι είχαν ποτέ ονειρευτεί.
Παιδί χωρισμένων γονιών, ο Φελπς βρέθηκε για πρώτη φορά σε πισίνα σε ηλικία επτά ετών, με την κολύμβηση να λειτουργεί ως ουσιαστική διέξοδος για ένα παιδί που είχε διαγνωστεί με μαθησιακές δυσκολίες (σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα).
Τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία μόλις 10 ετών, ο Φέλπς σημείωσε εθνικό ρεκόρ στα 100 μέτρα πεταλούδα στην ηλικιακή του κατηγορία, τραβώντας την προσοχή του μετέπειτα προπονητή του Μπομπ Μπόουμαν, που τον ανέλαβε για πρώτη φορά στο North Baltimore Aquatic Club, το 1995.
Έτσι, η σχέση τους ξεκίνησε πριν ο Φελπς μπει στην εφηβεία, σε μία εποχή που τα πράγματα μεταξύ του πιτσιρικά και του βιολογικού του πατέρα, Φρέντ, δεν ήταν και στο καλύτερο σημείο. Η μητέρα του, Ντέμπι Φελπς, έκανε καταπληκτική δουλειά στην ανατροφή του μικρού Μάικλ, αλλά η πατρική καθοδήγηση που τόσο χρειαζόταν ήρθε από τον απαιτητικό προπονητική κολύμβησης που συνέχιζε να τον πιέζει να ξεπεράσει τα όριά του μέσα στο νερό.
Τον Αύγουστο του 1997, ο Μπόμπ Μπάουμαν είχε πια πειστεί για τις δυνατότητες του ψηλόλιγνου πιτσιρικά. Κάλεσε τους γονείς του στο γραφείο του και το μήνυμά του ήταν ξεκάθαρο. Ο γιος σας έχει τις ικανότητες να γίνει μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας το 2000, και μεγάλες πιθανότητες να κατακτήσει μετάλλιο το 2004. Σύμφωνα με τα όσα γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του «Τhe Golden Rules» (σ.σ. «Οι Χρυσοί Κανόνες»), η Ντέμπι Φέλπς τον κοίταξε και του είπε απλώς «είσαι τρελός».
Ο Μπάουμαν δεν ήταν τρελός. Απλώς είχε υποτιμήσει τις δυνατότητες του Φελπς. Ο ίδιος είπε στους γονείς του Φελπς ότι έπρεπε να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο πλάνο. Ο γιος τους έπρεπε να σταματήσει να παίζει μπέιζμπολ και λακρος και να πάρει μεταγραφή για κάποιο άλλο σχολείο όπου οι καθηγητές του θα τον ενθάρρυναν στην ενασχόλησή του με το κολύμπι. Α! Και πως θα έπρεπε να πηγαίνει κάθε μέρα σε όλες τις προπονήσεις, πρωί και απόγευμα.
Αυτά που ζητούσε ο Μπάουμαν από ένα 11χρονο αγόρι ίσως ήταν υπερβολικά. Το 2000 όμως, η εμπιστοσύνη και η διορατικότητά του επιβραβεύτηκαν. Ο Φελπς έγινε ο νεότερος Αμερικανός που συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε ηλικία μόλις 15 ετών. Το 2004, στην Αθήνα, θα κέρδιζε έξι μετάλλια, στο δρόμο για να γίνει ο απόλυτος θρύλος της κολύμβησης.
Με στοιχεία από Yahoo Sports και ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια