Με μεγάλη επιτυχία συνεχίζονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Οσοι αναξιοπαθούντες δεν είναι σε άδεια σε κάποιο κυκλαδονήσι, κάθονται μπροστά από την TV με ένα οικογενειακό παγωτό στα χέρια προσπαθώντας να αποφύγουν την αυτοκτονία και παρακολουθούν αθλητές να αγωνίζονται σε αθλήματα των οποίων δε γνωρίζουν καν τα ονόματα. Είναι υπέροχη η Αθήνα τον Αύγουστο σού λέει, απλώς αυτός που το λέει είναι συνήθως στη Σέριφο και η τελευταία φορά που βρισκόταν στην Αθήνα Αύγουστο ήταν τότε που η Αννα Βίσση είχε επιτυχία.
Το πιστεύω ακλόνητα: Οι Ολυμπιακοί αγώνες γίνονται Αύγουστο για να παρηγορηθούν όσοι δεν είναι διακοπές. Εχεις δει εσύ ποτέ άνθρωπο στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη να βλέπει Ολυμπιακούς; Είδες, στα λόγια μου έρχεσαι.
Το πρόβλημα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι που κανείς δεν μπορεί πια να πιστέψει ότι οι αγώνες και οι αθλητές είναι καθαροί. Είναι που μέσα μας όλοι ξέρουμε ότι στα περισσότερα αθλήματα -όχι στη σκοποβολή πάντως – στους αθλητές δεν θα έπρεπε να απονέμονται μετάλλια αλλά Νόμπελ Χημείας.
Τέλος πάντων, οι Αγώνες συνεχίζονται και η δικιά μας η Αννα Κορακάκη έσκισε, παίρνοντας ένα χρυσό κι ένα χάλκινο μετάλλιο στη σκοποβολή. Αμέσως μετά άρχισε το γνωστό νταβαντούρι εθνικής υπερηφάνειας από διάφορους γραφικούς, καπηλείας της επιτυχίας της κοπέλας από πολιτικούς που αγνοούσαν την ύπαρξή της, αλλά και γκρίνιας για το πώς της φέρθηκε η πολιτεία μέχρι σήμερα από άλλους που διαμαρτύρονται ακόμα και γιατί το μέλι στο πρωινό του ξενοδοχείου «δεν είναι αρκετά γλυκό».
Η μεγάλη επιτυχία της Κορακάκη έδωσε και πολύτιμα θέματα στα μήντια που μοχθούν να βρούν ειδήσεις τον Αύγουστο και έτσι μάθαμε και μαθαίνουμε ακόμα από τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες προπονούταν, γιατί η πολιτεία που τώρα σπρώχνεται να φωτογραφηθεί μαζί της την είχε χεσμένη, μέχρι και το αν βάζει άνηθο στα γεμιστά η συνυφάδα του τρίτου της ξαδέρφου.
Καλά να είναι η κοπέλα και μπράβο της και να χαρεί την επιτυχία της που είναι μονάχα δικιά της και κανενός άλλου.
Στο ενδιάμεσο αρκετοί αθλητές πιάστηκαν να έχουν κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών, ανάμεσα τους και αρκετοί δικοί μας, και θυμηθήκαμε τις υπέροχες στιγμές που μας είχε χαρίσει το δίδυμο Κεντέρη – Θάνου όταν κατά διαολεμένη σύμπτωση πάθαιναν εκείνο το περίφημο τροχαίο που τους στέρησε την συμμετοχή στους δικούς μας Ολυμπιακούς του 2004 ακριβώς την στιγμή που όλοι τους έψαχναν για να κάνουν αντι-ντόπινγκ τεστ.
Και αυτό είναι νομίζω το πρόβλημα των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων: Δεν είναι οι σπόνσορες, οι διαφημίσεις, οι δημόσιες σχέσεις ή τα πολιτικά παιχνίδια. Είναι που κανείς δεν μπορεί πια να πιστέψει ότι οι αγώνες και οι αθλητές είναι καθαροί. Είναι που μέσα μας όλοι ξέρουμε ότι στα περισσότερα αθλήματα -όχι στη σκοποβολή πάντως – στους αθλητές δεν θα έπρεπε να απονέμονται μετάλλια, αλλά Νόμπελ Χημείας.
σχόλια