__________________
1.
Καλημέρα Α μπα! Εχω μια σχέση 4,5 χρονια και εχω ένα πρόβλημα. Δεν αισθάνομαι ελεύθερος μέσα σε αυτήν τη σχέση, νιώθω πολλές φορές να πνίγομαι. Αν θα χαρακτήριζα την κοπέλα μου θα ελεγα ότι ειναι (φαινομενικά τουλάχιστον) απο δυναμική έως συγκεντρωτική. Και με αυτό εννοώ ότι θέλει να έχει την πλήρη έλεγχο των πραγμάτων, είτε ειναι πραγματα που την αφορούν είτε οχι, είτε ειναι πραγματα που μπορεί να ελέγξει, είτε οχι. Κατα βάθος θα ελεγα ότι ειναι ανασφαλής και λόγω αυτού έχει συνεχώς την ανάγκη του ελέγχου των πραγμάτων. Σκέφτομαι πως απο μια μεριά ειναι δικαίωμα της να ειναι ετσι όσον αφορά τον εαυτό της, απο την άλλη όμως όταν εμπλέκομαι κ εγώ σε αυτό, ασφυκτιω. Πολλές φορές κάνω αρνητικές σκέψεις για τη σχέση μας γιατί νιώθω να μπαίνω συνεχώς σε μια κατάσταση "άμυνας" προκειμένου να υπερασπιστώ τα θέλω μου στη σχέση και αυτό δημιουργεί τριβές τις οποίες πολλές φορές για να τις αποφύγω, απλά της κάνω το χατήρι, χάνοντας εγώ πραγματα που θέλω για μένα. Απλά αυτές τις μέρες νιώθω σαν να είμαι έτοιμος να "σκάσω". Στο σεξουαλικο κομμάτι μια απο τα ίδια. Θελουμε διαφορετικά πραγματα, έχοντας όμως πάντα τη διάθεση να την ευχαριστήσω. Απο τη μεριά της προσπαθεί να με ευχαριστήσει με πραγματα που δεν με τρελαίνουν, απλά λόγω στερεοτύπων θεωρεί ότι όλοι οι άντρες τα εκτιμούν αυτα και όταν ζητάω πραγματικά πραγματα που θέλω, δυσανασχετεί. Όσο το έχουμε συζητήσει δεν ειναι ότι κάτι απο αυτα που ζητάω την προσβάλλουν, απλά δεν της αρέσουν. Τωρα που γράφω, μάλλον για έλλειψη επικοινωνίας νομίζω μιλάω. Ξερω ότι δεν ειναι πολλά τα δεδομένα. Περιμένω τη γνώμη σου. :)- Λοιπον
Λοιπόν, η γνώμη μου είναι ότι δεν ταιριάζετε.
Θέλετε διαφορετικά πράγματα, και αυτό δεν είναι απαραίτητα απαγορευτικό για μια σχέση, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, ακόμα και όταν κάνετε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, γίνονται σε κατευθύνσεις που δεν αρέσουν στον άλλον, οπότε πάλι δεν καταφέρνετε να συναντηθείτε στη μέση. Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο ορισμό του αταίριαστου ζευγαριού.
Θα μπορούσα να πω ότι είναι αξιοσημείωτο ότι έχετε μείνει μαζί εδώ και 4,5 χρόνια ενώ εσύ πνίγεσαι και δεν σου αρέσει ούτε το σεξ, αλλά δεν είναι, γιατί εν γένει συνηθίζουμε στα καλά, αλλά δυστυχώς συνηθίζουμε και στα άσχημα. Δεν λες πόσο χρονών είσαι, και αν η παραμονή σου έχει σχέση με απειρία ή με φόβο για το μέλλον. Αλλά τελικά ούτε αυτό έχει σημασία, γιατί και οι δύο λόγοι δεν είναι καλοί λόγοι για να μείνεις σε μια σχέση που δεν λειτουργεί.
__________________
2.
Αγαπητη Αμπα, ειμαι 25 και εδω και ενα χρονο εχω σχεση με ενα ατομο της ιδιας ηλικιας που γνωριζομαστε απο παλια, καθως υπηρξαμε πρωτα φιλοι. Το θεμα ειναι πως προκειται για ενα ανασφαλες ατομο που ζηλευει πολυ την κοινωνικη μου ζωη και συχνα προκαλει προβληματα. Το θεμα ειναι πως ενω του εξηγω πως ενοχλουμαι, εκεινος δεν αλλαζει την πορεια του. Ο λογος που δεν χωριζω ειναι γιατι εχει και τα καλα του στοιχεια. Υπαρχει καποιος τροπος να διαχειριστω αυτη την κατασταση η απλα να σταματησω τις προσπαθειες;
Παιδιά, εσείς που λέτε ότι δεν φεύγετε από μια σχέση επειδή ο άλλος «έχει και τα καλά του», «κατά τα άλλα είναι καλό παιδί» δηλαδή, πιστεύετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν απολύτως κανένα καλό;
Αν δεν είμαστε μανιακοί δολοφόνοι, σίγουρα έχουμε και τα καλά μας. Πιθανότατα και κάποιοι μανιακοί δολοφόνοι να έχουν τα καλά τους. Δεν βάζουμε ανθρώπους στη ζωή μας επειδή «έχουν και τα καλά τους». Αυτό έλειπε. Φυσικά και έχουν. Κάνουμε σχέσεις επειδή θαυμάζουμε, σεβόμαστε, και εμπνεόμαστε από τα καλά τους, σε σημείο που μας κάνουν να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, εφόσον όμως ξέρουμε ποια είναι τα αρνητικά τους, και τα αντέχουμε. Το δεύτερο είναι ίσως ακόμη πιο σημαντικό από το πρώτο, γιατί τα θετικά είναι το εύκολο κομμάτι. Το θέμα είναι τι κάνουμε με τα αρνητικά.
Υπάρχουν συμπεριφορές που μπορούμε να συγχωρήσουμε, συμπεριφορές που μπορούμε να αντέξουμε, και συμπεριφορές που θεωρούμε ότι ξεπερνούν τα όρια που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε την αυτοπραγμάτωση. Εσύ πρέπει να ξέρεις ποια είναι αυτά για τον εαυτό σου. Αν ο άλλος ξεπερνάει τα όρια, δεν υπάρχει κάτι για να διαχειριστείς. Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις, κανέναν άλλον. Γι'αυτό λέω και ξαναλέω ότι για μια πετυχημένη σχέση πρέπει να ξέρεις πρώτα τον εαυτό σου. Μπορείς να ζήσεις με τον περιορισμό που επιβάλει, ναι ή όχι; Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Μόνο η δική σου σωστή απάντηση.
__________________
3.
Αμπα μου καλησπέρα,
μόλις διάβασα την απάντηση 7 και ζητάω τη γνώμη σου. Είχα στα υπόψιν το "ο πύργος" του Κάφκα, κι έλεγα να το διαβάσω σε αυτές τις διακοπές. Γενικά θέλω να διαβάσω Κάφκα. Να ξεκινήσω λοιπόν με αυτό το βιβλίο ή θα προτείνεις κάποιο άλλο. Σε 2 εβδομάδες βέβαια που φεύγω μάλλον δε θα έχεις απαντήσει, αλλά φοβάμαι μήπως με απογοητεύσει αν δεν είναι το σωστό για να ξεκινήσω. Οπότε και "καθυστερημένα" να απαντήσεις, απάντα Pls. ευχαριστώ
Να σε «απογοητεύσει» ένα βιβλίο; Εξαρτάται από τις προσδοκίες σου. Το χειρότερο που μπορείς να πάθεις είναι να μη σου αρέσει, και αν δεν σου αρέσει, δεν σημαίνει ότι το βιβλίο είναι λιγότερο σημαντικό για την παγκόσμια λογοτεχνία. Μην φοβάσαι αν δεν σου αρέσει. Δεν λέει κάτι για το βιβλίο, ούτε για σένα. Απλώς αυτή την περίοδο τουλάχιστον, δεν ταιριάζετε.
Ο Κάφκα έγραψε μόλις τρία μυθιστορήματα, και το ένα είναι μισοτελειωμένο. Δεν μιλάμε για τεράστια γκάμα, το πιο πιθανό είναι ότι αν δεν σου αρέσει το ύφος του, που είναι πάρα πολύ ξεχωριστό και συγκεκριμένο, δεν θα σου αρέσει κανένα γραπτό του. Δυσκολεύομαι πολύ να πω τη γνώμη μου για βιβλία σε ανθρώπους που δεν ξέρω καθόλου. Δε νομίζω ότι έχει νόημα, για την ακρίβεια, νομίζω ότι δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Δεν μπορώ να υποθέσω τι θα μπορούσες να θεωρήσεις καλύτερο σε αυτή την φάση της ζωής σου. Είναι σα να με ρωτάς πώς θα σου φανεί το σούσι, αν δεν έχεις ξαναφάει σούσι. Δεν ξέρω τι σου αρέσει, δεν ξέρω τι περιμένεις, δεν ξέρω τι εμπειρίες έχεις. Δεν ξέρω. Για μένα ο Κάφκα είναι τεράστιο δώρο στην ανθρωπότητα και είμαι ευγνώμων για κάθε γραμμή που μας άφησε, αλλά και τι έγινε;
Η γνώμη μου είναι, πάρε το βιβλίο που σκόπευες να πάρεις, όποιο λόγο κι αν είχες για να το διαλέξεις, και αν δεν σου αρέσει, άσε το στην άκρη, αλλά μην το απορρίπτεις ακόμα.
__________________
4.
Ειμαι μπερδεμένη νιώθω τυψεις κ εχω πισωγυρίσματα ! Αυτό που προσπαθώ ειναι να πάρω απόφαση να χωρίσω να επικεντρωθώ στους στόχους μου κ να αναπνεύσουμε και οι 2 ! Δε φτάνει μόνο η αγάπη... Ξεριζώνομαι .μαζι μεγαλωσαμε ζησαμε παλεψαμε.όμως δεν πάει άλλο. Οι τσακωμοί φτασαν στο απροχώρητο ο σεβασμός άγνωστη λέξη .δε χαμογελαμε.παντρευτηκα και έκανα παιδι στα 17 ειμαι 28 και τωρα βγαζω το λύκειο. Η ζωή ορμάει απο μέσα μου! (κάποιοι άνθρωποι λένε ταιριάζουν και άλλοι πάλι όχι..μια σχέση στρώνεται ανάλογα με το πώς την ξεκινάς? μέσα από τον τρόπο που έχεις μάθει να επικοινωνείς με τον άλλο?) ..
Εννοείς αν η σχέση σας δεν είχε καλή πορεία επειδή την ξεκινήσατε νέοι και άπειροι; Ότι κάνατε λάθη από την αρχή που τώρα δεν διορθώνονται; Ότι τέθηκαν κάποιες αρχικές βάσεις που καθόρισαν το αποτέλεσμα;
Είναι πολύ δύσκολο να πεις γιατί μια σχέση δεν πέτυχε, όταν βρίσκεσαι εντός της, αλλά είναι πανεύκολο να εξηγήσεις το γιατί, αφού λήξει. Η γνώση έρχεται, όπως πάντα, καθυστερημένα. Δεν χρειάζεται να βρεις τώρα το γιατί, θα έρθει μόνο του, δυστυχώς όταν δεν θα το χρειάζεσαι πια, γιατί η ιστορία βιώνεται μόνο από απόσταση. Τώρα έχει σημασία τι δεν αντέχεις πια, και τι πρέπει να κάνεις για να κάνεις την ζωή σου λίγο περισσότερο όπως την φανταζόσουν.
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις, και μετά να δεχτείς, ότι η αγάπη δεν φτάνει. Αφού όμως έφτασες εκεί, έφαγες τον γάιδαρο και έμεινε η ουρά, όσο και αν σου φαίνεται βουνό η συνέχεια. Και μπερδεμένη θα είσαι, και τύψεις θα έχεις, και πισωγυρίσματα. Έτσι παίρνονται οι δύσκολες αποφάσεις, σκαρφαλώνοντας.
__________________
5.
Καλησπέρα Λένα, σε εκτιμώ πολύ, απολαμβάνω τη στήλη σου και θα ήθελα να συζητω μαζί σου με τις ωρες. Θέλω να ακούσω τη γνώμη σου και ίσως κάποια αντίστοιχη εμπειρία των αναγνωστών στο εξής. Είμαι 34, και από μικρή δεν εχω εξελίξει τα γούστα μου στη μουσική, αρκουμαι στα ελληνικά και μάλιστα μου αρέσει πολύ να βγαινω συχνά σε νυχτερινά μαγαζιά για τέτοιου είδους διασκέδαση. Με βοηθάει ανέκαθεν να αποβαλλω το στρες της εβδομάδας, από τις σπουδές μου μέχρι και σήμερα. Συχνά έχω συναντήσει υπεροπτική συμπεριφορά από τους άλλους για το λόγο αυτο, και παρατηρώ ότι νιώθουν κάπως ανώτεροι όταν βιαζονται να υπογραμμισουν ότι δεν πάνε ποτέ σε τέτοιου είδους μαγαζιά , ότι ακούν μόνο αλλου ειδους μουσική ροκ, house κλπ. Παλαιότερα στεναχωριομουν αρκετά για το λόγο αυτό γιατί ένιωθα πως με μειώνει, μετά κατάλαβα ότι δεν πρέπει να δίνουμε δεκάρα για τη γνώμη του καθενός. Απλά το συναντω που και που με διάφορες μορφές και στον κύκλο μου και με στεναχωρει λίγο. Ή ερώτηση μου είναι η εξής. Το έχετε συναντήσει αυτό το φαινόμενο ή είναι προσωπικό μου βίωμα? Υπάρχει περίπτωση να επηρεάζει το στερεότυπο ότι επειδή κάνω ένα επάγγελμα τύπου δικηγόρος-Μηχανικος-Γιατρος θα έπρεπε να ειμαι 'σοβαρή' και 'κυριλε' ή είναι άσχετο αυτό? Φιλιά!- Σκυλί
Είναι απολύτως σχετικό. Αυτό είναι η λεγόμενη ταμπέλα, και όχι η προσπάθεια κάποιων ομάδων να βγουν από την αφάνεια, διεκδικώντας καινούριες λέξεις.
Η ταμπέλα είναι «είσαι αυτής της τάξης, άρα αυτή η μουσική σου αρμόζει» ή «αυτή η μουσική που σου αρέσει δείχνει ότι είσαι ελαφριά».
Φυσικά και δεν είναι μόνο δικό σου βίωμα. Οι μεγάλες πίστες έχουν το κοινό τους, το ίδιο και μικρές, το ίδιο και οι διάφοροι χώροι συναυλιών. Όλοι περιμένουμε ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου να βγαίνει από μέσα, και αυτές είναι οι λεγόμενες προκαταλήψεις. Το ίδιο κάνουμε με τα γούστα των άλλων στα βιβλία, στο φαγητό, στο ντύσιμο, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει να σε θεωρούν χαζή επειδή σου αρέσουν τα σκυλάδικα, αλλά η άποψη κάποιου άλλου μπορεί μόνο να σε στενοχωρήσει, δεν μπορεί να σε μειώσει. Κανείς δεν είναι αρκετά σημαντικός ώστε να έχει την εξουσία να αποφασίσει ότι δεν αξίζεις. Όποιος σε κρίνει μόνο από αυτό και αποφασίσει ότι δεν του κάνεις, μπορεί να έχει άδικο, αλλά μπορεί και να έχει δίκιο. Ο τρόπος διασκέδασης, όπως και να το στριφογυρίσουμε, λέει κάτι για τον χαρακτήρα του άλλου. Απλώς είναι κάτι πολύ λίγο (και δεν είναι απαραίτητα καλό ή κακό).
__________________
6.
Καλημέρα καλησπέρα
Γεια σου Αμπα,το πρόβλημα μου έγκειται στο οικογενειακό κομμάτι.Εχει περάσει περίπου ενάμιση έτος που έχουμε χάσει τη μητέρα μου απο την άσχημη αυτή αρρώστια. Ταυτόχρονα όμως ο πατέρας μου πριν χρονια όταν άρχισε η μητέρα μου να μπαινοβγαίνει στα νοσοκομεία είχε πάθει μια κατάθλιψη και απο μια λάθος συνταγογράφηση ενός ψυχιάτρου έφερε σε ανισορροπία την υγεία του πατέρα μου με αποτέλεσμα να εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική και έκτοτε να ειναι σε μια περίεργη κατασταση. Συνεχίζει την αγωγή με διάφορες αλλαγές στα φάρμακα αφού πήγαμε και ζητήσαμε γνώμες διαφόρων γιατρών για να καλυτερέψουμε την κατάσταση διότι είχε πάρει κακή τροπή.Εχψ και έναν αδερφό έναν χρόνο μεγαλύτερο που ειναι στο σπίτι μαζι του διότι εγω σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη και οι αδερφός μου δεν σπουδάζει κατι. Το θέμα μου είναι ότι έχω έρθει πολλές φορές σε αντιπαράθεση με τον αδερφό μου για το θέμα της εργασίας ,να βρει μια δουλειά να έχει ένα εισόδημα για τα δικά του έξοδα, είναι 22χρονων και δεν έχει εργαστεί πουθενά διότι πιστεύει ότι θα βιοποριστει απο τον αθλητισμό και ειδικά το μπάσκετ. Ναι όμως τα περιθώρια στενεύουν και τα αποθέματα χρημάτων καποια στιγμή θα φθίνουν ειδικά μόλις πάρω πτυχίο όταν και θα κοπεί η παροχή της σύνταξης της μητέρας μου την οποία δικαιούμαστε λόγω της φοιτητικής μου ιδιότητας. Ο αδερφός μου όμως δείχνει να μην του καίγεται καρφί και έχουμε μαλώσει πολλές φορές που συνήθως οδηγεί σε άτοπο με εμένα να χάνω το δίκιο μου διότι του φωνάζω οπως λέει. Εγώ όμως αρχίζω να χάνω την υπομονή μου και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του διότι μου έχει πει πολλές φορες ψέμματα για αγορές που έχει κάνει όσον αφορά την τιμή τους. Κι εγω τώρα δουλεύω σαιζόν καλοκαίρι να μαζέψω λεφτά για να πάω για πτυχίο ξένης γλώσσας το χειμώνα ώστε να μην επιβαρύνω την οικονομική κατάσταση. Δεν ξέρω πλέον πως να τον προσεγγίσω τον έχω πιάσει απο παντού αλλα δεν βρίσκω μιαν άκρη.Ο πατερας μου σε όλα αυτά αμέτοχος αφού τον κυριεύουν τα χάπια το μυαλό. Έφυγε η μητέρα μου και έφυγε και ο έλεγχος και η τάξη. Τέλος πάντων δεν ξέρω αν υπάρχει λύση εγώ απλώς ήθελα να τα εκμυστηρευτώ γιατι το είχα ανάγκη. Κάθε πρόταση για βοήθεια δεκτή :) ευχαριστώ πολυ
Δεν κατάλαβα γιατί είναι τόσο σημαντικό να δείξεις στον αδερφό σου τον σωστό δρόμο.
Αν είναι ότι θα μειωθεί το εισόδημα άμεσα, είναι δική σου δουλειά να καλύψεις τα λεφτά που δεν θα έχει ο αδερφός σου στο μέλλον; Αν ναι (δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς λες), τότε έχεις λόγο να σχολιάζεις και να τον κρίνεις και να ανησυχείς. Αν όχι, και αν απλώς ξαφνικά βρεθεί ο αδερφός σου με λιγότερα λεφτά, θα αναγκαστεί να κινηθεί, και αν όχι, και πάλι δεν είναι δική σου δουλειά να το λύσεις αυτό.
Η μαμά σου έφυγε και αποσυντονιστήκατε και πραγματικά λυπάμαι πάρα πολύ. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τώρα είσαι εσύ η μαμά της οικογένειας. Ούτε μπορείς, ούτε χρειάζεται να πάρεις τη θέση της. Ήσουν κόρη και αδελφή, παραμένεις κόρη και αδελφή, με το περιθώριο που σου δίνουν αυτοί οι ρόλοι. Ο χρόνος που έχει περάσει από τον χαμό της μαμάς δεν είναι αρκετός για να βρεις την ισορροπία σου, ούτε για να βρεθεί η νέα οικογενειακή ισορροπία. Ποτέ μην σκεφτείς ότι είναι δική σου δουλειά να την εξασφαλίσεις.
Το μόνο που θα έπρεπε να κάνεις, κατά τη γνώμη μου, και θα χρειαστείς την βοήθεια του αδερφού σου (ξαναλέω, μην σηκώνεις το βάρος της γης στους ώμους σου επειδή είσαι κορίτσι) είναι να φροντίσετε την υγεία του πατέρα σας. Αν τα χάπια του κυριεύουν το μυαλό, ίσως δεν είναι τα σωστά χάπια. Παρακολουθήστε στενά την εξέλιξη, και κάνετε όλες τις δυσάρεστες ερωτήσεις στους γιατρούς. Στις δύσκολες αρρώστιες, όπως δυστυχώς ξέρεις με τον χειρότερο τρόπο, πρέπει να ενημερωνόμαστε όσο περισσότερο γίνεται, γιατί ως ένα σημείο πρέπει να έχουμε αρκετή κρίση για να καταλαβαίνουμε ποιον γιατρό πρέπει να εμπιστευόμαστε.
__________________
7.
Αγαπητή Α μπά.. θεωρείς ότι οι άντρες ξαναγυρνάνε επειδή δεν βρίσκουν καλύτερα ή για κάποιο άλλο λόγο?
Οι άντρες δεν είναι πέρκες για να αναλύουμε μαζικά τις αναπαραγωγικές τους συνήθειες. Οι άντρες είναι άνθρωποι, όπως είσαι κι εσύ, κι ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του. Επειδή λες «οι άντρες», αλλά θέλεις να μάθεις για έναν συγκεκριμένο άντρα, πιάσε τον και ρώτα τον.
Οι «άντρες» και οι «γυναίκες» μπορούν να έχουν κοινά στη συμπεριφορά, όταν υπάρχει κάποια κοινωνική ή ιστορική αφετηρία που εξηγεί κάποια ομοιομορφία, ή μια τάση προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη με μεγάλη προσοχή όταν μιλάμε για συγκεκριμένους ανθρώπους, γιατί οι μελέτες μιλάνε για τον μέσο όρο, αλλά στην πραγματικότητα κανείς μας δεν είναι ο μέσος όρος. Αν δε, δεν μιλάμε για μελέτες, αλλά για την θεωρία του καθενός μας, η συζήτηση έχει αξία ως χαλαρωτική ανταλλαγή αποψάρας ενώ η τηλεόραση στο βάθος παίζει Βουλή (που λέει ο λόγος).
σχόλια