Στο σημερινό «Α μπα»: πάνω από όλα, η ασφάλεια

Στο σημερινό «Α μπα»: πάνω από όλα, η ασφάλεια Facebook Twitter
74

__________________
1.


Αξιότιμη κυρία , σας διαβάζω πολύ καιρο και έχετε απόψεις και συμβουλές που πραγματικά νομίζω βοηθάνε να βγουν κυρίως νέα παιδιά από αδιέξοδα. Διαβάζω τις απόψεις σας περι απιστίας σε παντρεμένα ζευγάρια. Δυο λέξεις χωρίς ακριβή ερμηνεία: απιστία και παντρεμένοι. Ακόμα και η εκκλησία που τις δημιούργησε έχει πολλαπλές ερμηνείες. Παντρεμένος ποιος είναι? Ποιος ορίζετε τελικά? Σε γενικές γραμμές δυο άνθρωποι που αγαπιούνται είναι ερωτευόμενοι και θέλουν να είναι μαζί να γελάνε να κάνουν ερωτα να ζουν μαζί στιγμές. Κατά βάση χαρούμενες στιγμές. Αυτό είναι και η ζωή άλλωστε, στιγμές. Όταν αυτές οι στιγμές αλλοιώνονται η ξεφτίζουν έρχεται η ΑΠΙΣΤΙΑ(από τον ΑΠΙΣΤΟ που φωνάζουν και οι παππάδες σε οσους δεν ακολουθούν σα πρόβατα την παραδοσιακή εκκλησιαστική νέκρωση του εγκέφαλου) , λέξη την οποία δε τη δ έχομε γιατί είναι καθαρά κατασκευασμένη από την εκκλησία και δημιούργημα για να φορτώνει μόνο ενοχές τους ανθρώπους και τίποτα άλλο. Φυσικά γνωρίζεις καλυτέρα από μενα περιπτώσεις που όταν βρει κάποιος έναν άνθρωπο να ξεφύγει από την καθημερινότητα και την ρουτίνα μιας πολύχρονης σχέσης πετάει στα ουράνια. Το θέλει οσο και αν είναι ΚΑΚΟ , ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ η δε ξερω και γω τι. Ζητάει διέξοδο σε μια κατάσταση που έχει εγκλωβιστεί και δεν μπορεί να διαχειριστεί πια γιατί έχει χάσει τις ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ του γάμου του. Είμαι 45, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους σε γάμο λίγο η πολύ καιρο δεν εχει σημασία, άντρες και γυναίκες να λένε το αυτονόητο: με αυτόν η με αυτή άνετα θα έκανα εξωσυζυγική σχέση αλλά είναι ΑΠΙΣΤΙΑ...και καταπιέζονται και αυτοί και τα παιδιά τους και ολοι μια ολόκληρη ζωή. γιατί?... και ρωτώ το εξής: γιατί να λιθοβολείτε ο ΑΠΙΣΤΟΣ? τι θα πει ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΧΕΣΗ? ποιος έχει το δικαίωμα να κρίνει πως και γιατί ζητάει ενας άνθρωπος να ζήσει στιγμές ευχάριστες με κάποιον άλλον? Γίνετε στα χρονια μας πια να εξετάζουμε τέτοιες καταστάσεις τι είναι καλο και τι είναι κακο με βάση τα εκκλησιαστικά έγγραφα και να φορτώνουμε ανθρώπους με ενοχές? γιατί στη τελική ο κόσμος παντρεύεται και κάνει παιδιά αφού σε ένα μεγάλο ποσοστό θα ξεφτήσουν και ο έρωτας και όλα?
Συγνώμη που μακρηγόρησα σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

- spiros

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Spiros, είναι λίγο τρικυμία εν κρανίω το κείμενο.


Ο όρος «παράνομη σχέση» χρησιμοποιείται πια καταχρηστικά, γιατί η μοιχεία δεν είναι αδίκημα από το 1982.


Αν δεν μπορείς να αντέξεις την μονογαμία, κανείς δεν σε υποχρεώνει. Ούτε η εκκλησία, ούτε ο νόμος, ούτε ο ψυχολόγος σου. Μπορείς ακόμη και να παντρευτείς, και να έχεις ανοιχτή σχέση.

 

Αρκεί να το ξέρει ο άλλος, και να μην είναι ούτε αυτός μονογαμικός με σένα.

 

Αυτή είναι η μικρούτσική λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Όποιος θέλει να έχει μόνιμο σύντροφο και ξεπέτες για χαλάρωση, ας έχει τα κότσια να το παραδεχτεί, και να ψάξει να βρει έναν παρτενέρ που θα θέλει το ίδιο, και ΘΑ ΚΑΝΕΙ το ίδιο. Δεν χρειάζεται να καταπιέζεται κανείς μια ολόκληρη ζωή.


Το πρόβλημα είναι όμως ότι ο κόσμος θέλει τις ξεπέτες για τον εαυτό του, αλλά τον άλλον τον θέλει πιστό. Εμ, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, Σπύρο μου.


__________________

2.


Αγαπητή Αμπά,
Μετά από πολλές λάθος επιλογές, σχέσεις που έληξαν άδοξα και μεγάλο ταξίδι αυτογνωσίας (που κάνω ακόμα) προσπαθώντας να αποτινάξω τα οικογενειακά θέματα και κλισέ και να βελτιώνομαι, ερωτεύτηκα έναν φίλο μου που γνώριζα σχεδόν 10 χρόνια και δημιουργήθηκε η ερωτική σχέση που πάντα έψαχνα: υπάρχει αγάπη, συνεννόηση, σεβασμός, σύμπνοια στις περισσότερες απόψεις και ευαισθησίες, γέλιο, ο καθένας να έχει και χρόνο για τον εαυτό του και τους φίλους του αλλά και κοινές παρέες, γενικά ισορροπία.Υπάρχει και το κοινό όραμα για το οποίο διαβάζω συχνά στις απαντήσεις σου, το οποίο όμως είναι ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας γιατι είναι κατι που ΘΑ θέλαμε να κάνουμε και οι δύο. Αν και εργαζόμαστε και οι δυο, μένουμε ακόμα στα πατρικά μας στα 30 μας και προσπαθούμε φασούλι το φασούλι να γεμίσουμε το σακούλι για να φύγουμε σε ένα κοινό σπίτι και να ζήσουμε αυτο που ονειρευόμαστε δίνοντας τέλος στην... παρατεταμένη εφηβεία μας . Η ερώτηση μου είναι η εξής: πως μπορείς να ζυγίσεις μια σχέση όταν είναι διαπροσωπικά υπέροχη όμως σε κάποια σημεία εντοπίζεις χαρακτηριστικά που ειναι πολύ διαφορετικά από τη δική σου νοοτροπία? Έχουμε μεγαλώσει με πολύ διαφορετικό τρόπο, στο πως βλέπουμε τα οικονομικά για παράδειγμα που μέχρι τώρα δεν έχει δημιουργήσει θέμα αλλά σε μια κοινή ζωή πως θα είναι? Πως μετριάζεις τις εμποτισμένες από την οικογένεια προτροπές και υποδείξεις στο πως «πρέπει» να είναι η ζωή σου, ο σύντροφος σου? Το τελευταίο που θέλω να σου πω είναι πως οι γονείς μου δεν εγκρίνουν την επιλογή συντρόφου μου, χωρίς να τον έχουν συναναστραφεί καν! – από γενικά στοιχεία που γνωρίζουν γιαυτο το άτομο λόγω της παρέας που κάναμε έχουν βγάλει το συμπέρασμα ότι ειναι λίγος για εμένα (σπουδές, δουλειά, οτι μπορεί να ντύνεται άσχημα –πόσο επιφανειακό χμ?)εν ολίγοις, δεν θα μπορώ να έχω ευτυχισμένη και άνετη ζωή μαζί του –λες και θα πρέπει να βρώ τον χορηγό και δεν μετράνε οι κοινές προσπάθειες για μια καλή ζωή! Δεν με επηρεάζει άμεσα γιατί είναι η καλύτερη σχέση μου μέχρι τώρα και ταυτόχρονα πάλεψα τόσο πολύ να βρω την χαμένη μου αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά των επιλογών μου και ξέρω πως είναι δικές ΜΟΥ και δεν πέφτει σε κανέναν λόγος και προφυλάσσω τη σχέση μου όσο μπορώ, παρόλα αυτά μου δημιουργείται μια ανασφάλεια κάπου κάπου που μάλιστα με κάνει να βλέπω τον σύντροφο μου με άλλα μάτια (χμμμ όντως δεν έχει αισθητική, δεν μου έκανε τη μεγάλη έκπληξη στα γενέθλια μου –ποιά είναι αυτή άραγε ούτε εγώ ξέρω- δεν έμαθε το κιμπαριλίκι από την οικογένεια του και άλλα τέτοια που με κάνουν να αισθάνομαι χαζή και φερέφωνο των γονέων μου- άθελα μου όμως, ενω ο άνθρωπος είναι τόσο καλός και μάλιστα δείχνει και απίστευτη θέληση να εξελιχθεί και ανελιχθεί ζητώντας και τη γνώμη μου. Τι κάνω;;;;

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητή φίλη, με άγχωσες κάπως.


Φυσικά και πρέπει να χαράξεις την δική σου πορεία, αλλά μην απορρίπτεις αυτά που σου έχουν βάλει στο κεφάλι οι γονείς σου, μόνο και μόνο επειδή σου τα έχουν βάλει στο κεφάλι οι γονείς σου. Μην ορκίζεσαι ότι δεν τα ασπάζεσαι. Η αυτοπραγμάτωση δεν είναι να κάνεις τα πάντα ανάποδα από τους γονείς σου, ή να αποδείξεις με τις πράξεις σου ότι δεν έλαβες τίποτα υπόψη σου από αυτά που σου έδωσαν ως δεδομένα. Η αυτοπραγμάτωση είναι να ξέρεις πραγματικά, 100%, ή όσο πιο κοντά γίνεται, τι θέλεις για σένα. Και ας είναι μικροαστικό, ας μην είναι καθόλου κουλ, ας μην ταιριάζει στις συλλογικές φαντασιώσεις και στα σενάρια του ψαγμένου κινηματογράφου.


Οι σπουδές, η οικονομική κατάσταση, ακόμη και το ντύσιμο, δεν είναι καθόλου επιφανειακά πράγματα. Είναι ενδείξεις που πρέπει να συνυπολογίσεις, να χρησιμοποιήσεις για να βγάλεις άλλα συμπεράσματα. Οι «κοινές προσπάθειες για καλή ζωή» δεν λένε κάτι. Είναι καλές μόνο αν συμφωνείτε στο τι σημαίνει «καλή ζωή». Φοβάμαι ότι δεν μπορείς να φανταστείς πόσο διαφορετικά οράματα μπορεί να έχουν δύο άνθρωποι. Ακόμα και αν έχουν παρόμοιο όραμα όμως (πχ, να έχουμε πολλά λεφτά) μπορεί να διαφωνούν πάρα πολύ στο τρόπο επίτευξης (α) θα δουλέψουμε πάρα πολύ χωρίς να κάνουμε ποτέ διακοπές και με μεγάλες οικονομίες ή β) θα τα βρούμε έτοιμα, θα παρακαλέσουμε, θα ζητιανέψουμε, θα απειλήσουμε, θα χωθούμε).


Φοβάμαι ότι δεν έχεις καταλάβει ποιες διαφορές μπορούν να κάνουν δύο ανθρώπους δυστυχισμένους, γιατί ξέρεις κάποιον δέκα ολόκληρα χρόνια, και τώρα κατάλαβες ότι έχει διαφορετική νοοτροπία, και τώρα που το κατάλαβες, δεν ξέρεις αν είναι απαγορευτική για συμβίωση ή όχι. Δεν χρειάζεται να υπάρχει απόλυτη σύμπνοια, ούτε χρειάζεται να έχει κάποιος από εσάς δίκιο και ο άλλος άδικο: διαφορετική, δηλαδή ΠΩΣ; Τι σημαίνει για την κοινή σας ζωή αυτή η διαφορά; Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να μείνετε μαζί για να το ξέρεις αυτό.


Ευτυχώς όμως που σκοπεύετε να το κάνετε, γιατί έτσι ελπίζω να καταλάβετε και οι δύο τι θα πει «μοιράζομαι τη ζωή μου». Όταν λες «δεν έμαθε το κιμπαριλίκι από την οικογένεια του» εννοείς ότι δεν αφήνει φιλοδώρημα στα εστιατόρια, ή ότι είναι τσιγκούνης;

__________________
3.


Αγαπητή Αμπούλα,
Όταν η κοπέλα σου σου λέει τα ερωτικά όνειρα που μπορεί να βλέπει είτε με άγνωστους είτε ενίοτε με γνωστούς τι μπορεί να σημαίνει? Προσπαθεί να με κάνει έμμεσα να καταλάβω κάτι ή απλά μου το λέει γιατί έτσι και αλλιώς τα συζητάμε όλα??
- ¨Ελα ντε?


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν έχει απείρως περισσότερο νόημα να ρωτήσεις την ίδια;


Η σύνδεση με τους άλλους γίνεται με εξερεύνηση αυτών που δεν καταλαβαίνεις. Φανερά, δεν τα συζητάτε όλα. Υπάρχει κάτι που διστάζεις να ρωτήσεις. Φοβάσαι την απάντηση; Ειδικά αυτές είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις. Σε βγάζει από την μακαριότητα του να ερμηνεύεις τα πάντα όπως συμφέρουν, αλλά κερδίζεις πάρα πολύ χρόνο.


__________________
4.

Γιατί δε κάνεις ένα e-book με τις ερωταπαντήσεις;;; να έχουμε να διαβάζουμε και να κάνουμε επανάληψη; να μη χρειάζεται συνέχεια να ψάχνουμε και να ανοιγοκλείνουμε σελίδες;;;

- 108


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ε λοιπόν, σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν το είχα σκεφτεί. Νομίζω ότι θα το κάνω. Θα είναι πολύ ευχάριστη ασχολία. Σε ευχαριστώ και πάλι.

__________________
5.


Πρόσφατα γνώρισα δύο κορίτσια, κολλητές φίλες που κάνουν παρέα με τη δικιά μας παρέα αρκετά συχνά. Παρατηρώ ότι η μια κοπέλα φέρεται κάπως στην άλλη. Σα να είναι ιεραρχικά ανώτερη, όταν τη Ρωτάς κάτι δηλαδή μπορεί να απαντήσει η Άλλη. Πως κάνουν οι γονείς καμία φορά με τα παιδιά τους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν και αντί να τα αφήσουν να συστηθούν μονά τους παίρνουν το όχι και δε το βουλώνουν ποτέ; Και κάνουν και τους έξυπνους. Η κοπέλα φαίνεται σα να καταπιέζεται ενώ δεν είναι λίγες φορές που την υποβίβασε με τα λόγια της η φίλη της. Δε καταλαβαίνω γιατί είναι ακόμη φίλες αλλά εγώ κάθε φορά που τις βλέπω έτσι στενοχωριέμαι. Δε θέλω να μπλεχτώ, βασικά θέλω αλλά έμμεσα. Να διώξω την μια γιατί είναι εντελώς υποτιμητική και να φέρω την άλλη στην παρέα μας. Έχω δύο ερωτήσεις. 1) μήπως δεν πρέπει να μπλεχτώ καθόλου; 2) άμα μπλεχτώ, πως θα μπλεχτώ;; (Δεν ξέρω αν θεωρηθεί κακία το γεγονός ότι θέλω να απομακρυνθεί η μια αλλά όταν βλέπω έναν ευάλωτο άνθρωπο θύμα εκμετάλλευσης του εγωισμού του καθενός, αυτά γίνονται)- Κλειω-Δανάη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ούτε πρέπει να ανακατευτείς, ούτε χρειάζεται. Η παρέα «σας» δεν είναι δική «σου» για να αποφασίζεις ποιος θα «μπει». Αν συμπαθείς την μια κοπέλα και την άλλη όχι, προσέγγισε αυτή που συμπαθείς και την άλλη, όχι.


__________________
6.


Α μπα,
Θεωρώ πως δεν είναι τόσο δύσκολο να απαντήσεις αντί να πετάξεις το μπαλάκι στο googlαρισμα. Αν ήθελε ο οποιοσδηποτε να γκουγκλαρει, θα γκουκλαρε. Προφανώς για να μπαίνει στη διαδικασία να γράφει σε εσένα σημαίνει ότι θέλει τη γνώμη ΣΟΥ. Εξάλλου αν όλοι αντί να σου γράφουν απλά γκουγκλαραν, δε θα υπήρχε η στήλη σου. Ο χρήστης πχ που σε ρώτησε αν ξέρεις κάποιο ιατρείο που να βοηθάει στην αγχώδη διαταραχή δωρεάν η με συμβολικό πόσο προφανώς ήθελε μια γνώμη ανθρώπινη και όχι ιντερνετική. Μια γνώμη από χερι, κάτι που να ξέρει πως το προτείνει κάποιος, πώς το λένε. Και νομίζω πως η ειρωνική απάντηση σου σε κάποιον άνθρωπο που σου λέει πως έχει τέτοιου είδους πρόβλημα είναι απαράδεκτη. Ειδικά την ώρα που απαντας σε αλλες κι αλλες χαζογκομενιστικες ερωτησεις. Για όνομα του Θεού, έχεις στήλη για κάποιο λόγο. Μη τον ξεχνάς.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο λόγος που έχω τη στήλη είναι ότι όταν έκανα την πρόταση για τη στήλη στη Lifo, η απάντηση ήταν καταφατική. Ο λόγος που συνεχίζει να υπάρχει, είναι ότι την διαβάζει κόσμος, αρκετός ώστε να έχει νόημα ύπαρξης. Ο λόγος που την διαβάζει ο κόσμος που την διαβάζει είναι ότι η στήλη είναι ακριβώς αυτή που είναι.


Κάποιος που θέλει στα αλήθεια να πάει σε ψυχολόγο και έχει οικονομικό πρόβλημα, αν ρωτάει εμένα, που ίσως του απαντήσω μετά από τέσσερις μήνες, έχει δύο λόγους να το κάνει:


Α) Δεν θέλει να πάει σε ψυχολόγο. Σκέφτεται ίσως ότι θα έπρεπε κάποτε να πάει, αλλά αυτό που ήθελε όταν έστειλε την ερώτηση, ήταν η ευκολία διαδραστικότητας που δίνει το ίντερνετ: «τώρα, κάποιος θα ασχοληθεί μαζί μου». Κι ας μην έχει ιδέα από ψυχολόγους αυτός ο κάποιος, και ας μην έχει πάει σε ψυχολόγο, και ας μένει όχι σε άλλη χώρα, αλλά σε άλλη ήπειρο. Ή, ας απαντήσει ένας άλλος άγνωστος, που πάλι δεν θα ξέρει τι κίνητρα και τι εμπειρίες και τι γνώσεις έχει. Κουβέντα να γίνεται. Όχι. Είναι υπερβολικά σοβαρό το θέμα.


Β) Δεν έχει καταλάβει τι είναι το google, πώς λειτουργεί, και σε πόσα πολλά πράγματα μπορεί να βοηθήσει. Μπορεί η αναφορά στο google να σου φαίνεται ειρωνεία από μέρους μου, αλλά δεν είναι. Μπορεί να σου φαίνεται αυτονόητο ότι κάποιος που ψάχνει κάτι θα σκεφτεί να κοιτάξει το google, αλλά δεν είναι.


Η αναζήτηση ψυχολόγου είναι μέρος της διαδικασίας της θεραπείας. Όσο πιο σοβαρά το θέλει κανείς, τόσο πιο σοβαρά θα το ψάξει. Ψάχνοντας, μαθαίνει. Ακόμα και από τις αρνητικές απαντήσεις, μαθαίνει. Αυτή η πορεία είναι θεραπευτική από μόνη της, είναι μοναχική, και χρειάζεται υπευθυνότητα.


Όταν αναπτυχθεί κι άλλο η τεχνητή νοημοσύνη, πράγματι δεν θα έχει λόγο ύπαρξης μια στήλη σαν το α μπα. Προβλέπω ότι κάποτε θα γίνει. Για την ώρα δεν μπορεί να απαντήσει το google στην ερώτηση «γιατί δεν έστειλε μήνυμα» (αν και, ακόμη και αυτό θα μπορούσε να απαντηθεί από ενα bot, αν του δώσουμε αρκετά δεδομένα, αλλά θα χρειαστούν ακόμη πολλά χρόνια μέχρι να μάθει ένας υπολογιστής το τακτ).

_________________
7.

 

Αμπουλίτσα, αν ήσουν λεσβία, θα φιλιόσουν σε δημόσια μέρη στην Ελλάδα; Οκ, οχι στα γραφεία της ΧΑ, αλλά στον δρόμο, στο λεωφορείο, σε ένα μπάρ. Ήρθαμε διακοπές με το αγόρι μου στην "συμπρωτεύουσα", και φοβόμουν αρκετά, αν και τελικά κατάφερα να το διαχειριστώ και να έχουμε κάποια γλυκούλικα σκηνικά σε λίγο πιο έρημους δρόμους, ένα καφέ, στην θάλασσα (ε τι θα καναν, θα μας κυνηγούσαν καβάλα σε καρχαρίνια;). Το πώς το διαχειρίστηκα θα το συζητήσω με την ψυχολόγο μου, άλλα θα θελα την προσωπική σου γνώμη, και των αναγνωστών. "Ακτιβισμός" ή προστασία;
- Curious gay


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητέ φίλε, πάνω από όλα προέχει η ασφάλεια σου.


Οπότε: ακτιβισμός, αλλά με προετοιμασία, με γνώση, με οργάνωση και ενημέρωση, και πάνω από όλα, με ασφάλεια.


Καλώς φοβάσαι. Δεν είναι ιδέα σου ότι είναι επικίνδυνο να είσαι – και να δείχνεις ότι είσαι – γκέι. Είναι επικίνδυνο ακόμα και σε προχωρημένες πόλεις της Δύσης. Πάντα ήταν, και εδώ και αρκετά χρόνια βιώνουμε μια οπισθοχώρηση προς την συντήρηση. Μπορεί η πλειοψηφία να αδιαφορεί, ή τουλάχιστον να μην είναι επικίνδυνη, αλλά ένας παρανοϊκός αρκεί.


Χρειάζεται μερικά ηλεκτροσόκ η κοινωνία πριν επιτέλους καταφέρει να αποδεχτεί το πασιφανές, ότι υπάρχει η ομοφυλοφιλία (και πολλές άλλες εκδοχές της ανθρώπινης σεξουαλικότητας) σε αυτό το σύμπαν, αλλά αν δεν είσαι σίγουρος ότι ξέρεις τι να κάνεις αν βρεθείς σε κίνδυνο, μην βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο.

74

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 Πόσο νευρίασα με αυτόν!!!! Λες και τους αναγκάζει κανείς να είναι μονογαμικοί! Πείτε εγώ θέλω ανοιχτή σχέση και σίγουρα θα βρείτε και άλλους σαν εσάς αλλά άμα τα κάνετε όλα κρυφά και κοροϊδεύετε τους άλλους τότε ναι καλά κάνουν και σας λένε άπιστους ψεύτες και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Επίσης η εκκλησία που κολλάει;;; λες και θα έρθει κάποιος παπάς να σας κάνει έλεγχο! Πω πω με φούντωσες βραδιάτικα!
Danae ο καθένας έχει απαγορευτικά πιστεύω.Ο Spiros έχει πολύ ισχυρά στο εν λόγω θέμα διότι ανατράφηκε μ αυτά.Οι θρησκευτικες απειλές περί κακού και διαβόλου είναι πολύ αποτελεσματικές(απ ό,τι φαίνεται), ιδίως όταν κάποιος για δικούς του συγκεκριμένους λόγους δεν μπορεί να τις επεξεργαστεί...,
#1 Γουέλ Spiro έχω ένα αφεντικό που δεν έχει πάρει διαζύγιο, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και για ψυχολογικούς, έχουν κατόπιν μεγάλης «εορτής» ελεύθερη σχέση.Ο συγκεκριμένος έβλεπε όλους τους φίλους του να χωρίζουν μετά τα σαράντα και να παντρεύονται νεότερες γυναίκες. Να είναι για ένα διάστημα ευτυχισμένοι και μετά να φτάνουν πάλι στο ίδιο 'εμπόδιο' με νέα σύντροφο να σέρνουν ένα καροτσάκι (δικά του λόγια μεταφέρω), χωρίς να είναι πλέον πλούσιοι. Πίκρα όλα αυτά στα δικά του μάτια, γιαυτό είναι φιλαράκια με την γυναίκα του, ζώντας σε ξεχωριστές οικίες αλλά σύμμαχοι για τα παιδιά. Και όταν κάποιος μένει χωρίς παρτενέρ σε γάμους ή κηδείες, τσουπ, επιλέγει τον σύζυγο κατά τας γραφάς.... Δεν λέω ότι αυτό είναι το ιδανικό αλλά όποιος έχει πρόβλημα και δεν μπορεί να δουλέψει με τον εαυτό του ή έχει επιλέξει λάθος σύντροφο μπορεί να βρει πολιτισμένες λύσεις, αν θέλει φυσικά.Και 'την πίτα γεμάτη και τον σκύλο χορτάτο', δεν λειτουργεί.Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο απελευθερωμένοι μπορούμε να ζήσουμε. Στην Γερμανικό λεξιλόγιο είχε προστεθεί πριν χρόνια μια νέα λέξη Lebensabschnittsgefährte που μεταφράζεται με 'μερικός σύντροφος ζωής' και χρησιμοποιείται όταν συστήνουμε τον/την παροδικό/ή γκόμενο/α.Τελευταία διάβασα και για έναν νέο όρο που ονομάζετε 'serielle monogamie', περιγράφει ένα μοντέλο όπου οι άνθρωποι είναι μονογαμικοί όσο η σχέση αντέξει μετά το αποδέχονται (με ότι συνεπάγεται) και προχωράμε στην επόμενη σχέση. Αυτοί είμαστε αν όχι κάτι άλλο.
#4 Αυτό με το e book το έχω κάνει ήδη με βάση τα δικά μου κριτήρια (ηλικία, ζητήματα που έχω /δεν έχω λύσει) σε θεματικές ενότητες όπως π.χ. σχέσεις ζευγαριών/σχέσεις γονιών-παιδιών κλπ. Με βοηθάει απίστευτα σε πολλές, ανύποπτες στιγμές της ζωής μου! Και συνεχίζω, φυσικά,να το κάνω! Σιγουρα η προσωπική πινελιά της "Α μπα" θα το κάνει, όμως, ξεχωριστό!
#2 Πώς μετριάζεις τις προτροπές και υποδείξεις από την οικογένειά σου στο πώς πρέπει να είναι η ζωή σου και ο σύντροφός σου; Μα φυσικά θα χρειαστεί να τις εντοπίσεις να τις βάλεις σε λέξεις,να τις αμφισβητήσεις ή απλώς να τις συζητήσεις, να δεις αν σου ακούγονται λογικές αν στέκονται στη σύγχρονη εποχή, αν συμφωνείς προσωπικά εσύ και κανένας άλλος και τέλος να κρατήσεις αυτές που σου κάνουν και όσες όχι να τις πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων - κάποιες είναι ντιπ για γέλια ή αντανακλούν την εποχή που ήταν νέοι οι γονείς πχ 60ς ή στέκονται όταν ζεις στο χωριό και όχι σε πόλη ή το αντίθετο. Κάποιες άλλες είναι φιλοσοφημένες και λογικές και θα εκπλαγείς να πιάσεις τον εαυτό σου να συμφωνεί απόλυτα, σαν ένας τρίτος αποστασιοποιημένος ακροατής αυτή τη φορά.Αυτή κατά τη γνώμη μου, είναι διαδικασία που αξίζει να κάνεις με επαγγελματία ψυχολόγο.
#1 Αγαπητέ φίλε.Σε καμία περίπτωση δεν εξαναγκάζεσαι να μετεχεις του εκκλησιαστικού σώματος εφ όσον έχεις λογικές και βάσιμες ενστάσεις.Το γεγονός ότι ανατραφηκες σε πολύ αυστηρό θρησκευτικό ή θρησκευόμενο περιβάλλον δεν μπορεί να σε δεσμεύει για το υπόλοιπο της ζωής σου.Θεωρείς ότι σε δεσμεύει; Για ποιο λόγο;Μπορείς να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες, συναναστρεφόμενος άτομα εκτός εκκλησιαστικών κύκλων, διαβάζοντας βιβλία που εμπεριέχουν αντίλογο σε όσα ενδεχομένως πίστευες ως τώρα, αρχίζοντας χόμπυ και εκτείνοντας τα ενδιαφέροντα και τις δραστηριότητες εκτός αυτών που έκανες ως τώρα.Έχεις ταξιδέψει; Αντί να δαπανάς χρόνο αναρωτωμενος τι επιτρέπει ή τι ΣΟΥ; επιτρέπει η θρησκεία,σκέψου τι επιτρέπεις ή ΔΕΝ επιτρέπεις εσύ στον εαυτό σου να κάνει.Αν απαγορεύεις πράγματα στον εαυτό σου επειδή τα θεωρείς ανήθικα ,μήπως θα έπρεπε να αρχίσεις να αναθεωρεις;ιδίως αν οι απαγορεύσεις σου προκαλούν μερικό ή καθολικό μπλοκάρισμα.Θα μπορούσες να συζητήσεις και με κάποιο ειδικό ψυχικής υγείας θέματα δικά σου που τα εκλαμβάνεις ως άλυτα,μια και θα σε ακούσει με προσοχή και θα είναι ουδέτερος και όχι επικριτικός.Τι λες;
Όντως πρέπει να κάνουν και οι δύο παράλληλες σχέσεις για να πετύχει μια ελεύθερη σχέση; Δεν γίνεται να κάνει ο ένας και ο άλλος απλά να είναι οκ;Προσωπικά δεν έχω άποψη αλλά πάντα μου έκανε εντύπωση πόσο ισορροπημένη σχέση είχε η Έρικα από το millennium trilogy με τον άντρα της. Αυτή πήγαινε να κοιμηθεί με τον Μίκαελ το βράδυ, έπαιρνε τηλ να ειδοποιήσει τον άντρα της και αυτός έστελνε χαιρετίσματα. Παράλληλα ο άντρας της δεν αναφέρεται να έχει ή έστω να επιδιώκει άλλες σχέσεις. Εντυπωσιακό, αναρωτιέμαι αν θα ήταν εφικτό στην πραγματικότητα, ειδικά τόσο μακροχρόνια.
Όντως Νέδεε. Ούτε της γκρίνιαζε, ούτε της θύμωνε, αλλά ούτε ο ίδιος προσπάθησε να μπλέξει με τρίτο άτομο. Μόνο 1-2 φορές όταν η Έρικα ετοιμαζόταν να πάει στον Μίκαελ, της είχε προτείνει ΕΑΝ ΗΘΕΛΕ τελικά να έμενε σπίτι μαζί του να του κρατήσει συντροφιά. Πολύ καταδεκτικός και υποχωρητικός. Κι εγώ την ίδια απορία έχω. Εαν τέτοια συμπεριφορά είναι εφικτή και στην πραγματικότητα.
Σχετικά με το millenium και τον Γκρέγκερ και την Έρικα, νομίζω ότι ότι θυμάμαι να περνάνε όλοι μαζί στο κρεβάτι κάτι διακοπές με έναν φίλο τους καλλιτέχνη. Εντάξει, αυτό δεν είναι παράλληλη σχέση, αλλά γενικά, θυμάμαι μια πολύ ανοιχτή και ανεκτική σχέση στα βιβλία, με υποστήριξη του ενός για τον άλλο και κατανόηση.Το πιο σημαντικό νομίζω είναι ότι, εαν ήθελε να κάνει κάτι, μπορούσε. Δεν του επιβλήθηκε να είναι ο ίδιος μονογαμικός και γνώριζε για τη σχέση της Έρικα με τον Μίκαελ. Εαν δεν νιώθει ο ίδιος την ανάγκη να κάνει κάτι και νιώθει καλά με τον εαυτό του και τη συντροφό του, why not?
#3 'Ελα ντε, σίγουρα κάτι θέλει να πει ο ποιητής. Εαν δεν την ένοιαζε αυτό που ονειρευόταν, ή δεν το σκεφτόταν και από μόνη της, δε θα σου "διηγόταν" καθόλου όνειρα τέτοιου είδους. Μήπως θέλει να σου πει κάτι με έμμεσο τρόπο; Καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει..
Αγαπητέ #7,απ'όσο γνωρίζω στο κέντρο της συμπρωτεύουσας είσαι ασφαλής. έχω τύχει πολλά νέα ζευγάρια που είτε φιλιόντουσαν, είτε κρατούσαν ο ένας το χέρι του άλλου. ειδικά στα σημεία που κυκλοφορούν φοιτητές δε νομίζω ότι θα συναντήσεις πρόβλημα. συνοικιακά δε ξέρω τι αντιδράσεις υπάρχουν. ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσουμε στο σημείο που οι gay (γυναίκες και άντρες) δε θα φοβούνται να εκφράσουν τον έρωτά τους.
επίσης να συμπληρώσω για τους μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης, στο κέντρο υπάρχουν πολλές οδοί με gay friendly μαγαζιά και πολλά gay friendly ξενοδοχεία. συνήθως είναι αυτά που στηρίζουν και το gay pride της πόλης, είναι εύκολο να τα βρει κανείς.
4. Αχ πάλι καλά το ρώτησε κάποιος, γιατί εγώ ήθελα να εκτυπώσω τις απαντήσεις σα βιβλιαράκι και να τις χωρίσω ανα κατηγορία, πολλές φορές κάνω σκριν σοτ την απάντηση να υπογραμμίσω κάτι. Αλλά δεν το έκανα γιατί μου φαίνετεται λίγο τραβηγμένο. Σλουρππππ
#1 Α μπα δεν κατάλαβα μια χαρά τα λέει ο φίλος... Εγώ την ζωάρα μου αυτή στο μαγεργειό της, στα παιδιά της, στους γονείς της άντε και μια φορά την εβδομάδα για καφέ μέχρι τις 19:00 με την φίλη της... η όποια σημειωτέον τον ορέγεται τον Λούτσον μου ....Νομίζεις ότι θα αλλάξεις τον κόσμο? βγαίνεις από τις Νέες Υόρκες και πουλάς μούρη ναούμε.... #ΙΣΑΑΑΑΑΑ ... - Μάκης ο μοιραίος -
To #6 μου θυμίζει έντονα το θέμα των σημειώσεων στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή υπήρχε μια απίστευτη μνησικακία εναντίον οποιουδήποτε δεν μοιραζόταν με περισσό ενθουσιασμό τις σημειώσεις του μαζί με όσους δεν είχαν ποτέ πατήσει πόδι στα αμφιθέατρα. Βέβαια και όταν έπαιρναν τις σημειώσεις πάλι δεν έγραφαν επαρκώς και έβρισκαν λόγους για ατέρμονη μίρλα κι ίσως και θεωρίες συνομωσίας. Η απάντηση στο γιατί συνέβαινε αυτό το φαινόμενο είναι παρόμοια με αυτή του Googlαρίσματος (και του προσωπικού ψαξίματος γενικότερα): η μάθηση βρίσκεται στο process. Κι αυτό έτοιμο και μασημένο δεν μπορεί να σερβιριστεί.
#1.Ακόμα κι αν δεν πιστεύει κάποιος πουθενά ούτε σε θεό ούτε καν στην Αγία Μερέντα (μεγάλη η χάρη της),συνήθως νιώθει ενοχές,όταν απατά το σύντροφο του.Απαραίτητη προϋπόθεση για να είναι δυο άνθρωποι ζευγάρι,παντρεμένο ή όχι δεν έχει σημασία,είναι η αποκλειστικότητα.Εκτός κι αν έχει συμφωνηθεί κάτι άλλο φυσικά.Όταν λοιπόν κάποιος σπάσει αυτή την αποκλειστικότητα,γνωρίζει,ότι έχει αθετήσει την υπόσχεση του απέναντι στον άλλο.Ξέρει πολύ καλά επίσης,ότι αυτή η συμπεριφορά πληγώνει.Δεν είναι αρκετά αυτά,για να νιώθει κάποιος τύψεις;Η θρησκεία μας κάνει να νιώθουμε σκατά,που οι πράξεις μας πονάνε το σύντροφο μας;Από τις ενοχές απαλλάσσονται οι αναίσθητοι κι εκείνοι,που ψάχνουν την οποιαδήποτε δικαιολογία,για να βγάλουν τον εαυτό τους λάδι.
#1 Spiros, διαβάζοντας την ερώτησή σου πραγματικά νευρίασα. Προσπαθείς να διατυπώσεις κάποια επιχειρήματα "των οπισθίων", μπλέκεις εκκλησίες, διαβόλους, παιδιά που καταπιέζονται (?) και ολά αυτά για να αποποιηθείς τις ευθύνες σου ίσως;Όπως έγραψαν η ΑΜΠΑ και άλλοι σχολιαστές δεν είσαι ούτε νομικά, ούτε θρησκευτικά, ούτε ηθικά υποχρεωμένος να μείνεις σε έναν γάμο που δε σε γεμίζει.Και αν το πάρουμε και κοινωνιολογικά το θέμα ακόμη κια στις μέρες μας μεγαλύτερο ρατσισμό βιώνει μια χωρισμένη γυναίκα και περισσότερες ευθύνες (συνήθως παίρνει αυτή την κηδεμονία των παιδιών -> δυσκολία στην εύρεση εργασίας, δυσκολία να ξανακάνει μια σχέση) παρά ένας άντρας.Αν θες ανοιχτό γάμο/σχέση στο χέρι σου είναι να τον έχεις.Τώρα αν εσύ ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που θέλουν μεν να έχουν περιπετειούλες αλλά θέλουν τη γυναικούλα τους στο σπίτι να σε περιμένει με το μουσακά σερβιρισμένο και τα πουκάμισα σου φρεσκοσιδερωμένα, συγνώμη αλλά εχουν αλλάξει οι εποχές
ο αλλος στο #1 επικαλεστηκε ό,τι θειο βρηκε στο διάβα του για να μας πει οτι δεν μπορει να είναι σε μια σχέση με έναν ανθρωπο που όλες του οι συναισθηματικες και οι ερωτικες αποληξεις θα αρχιζουν και θα καταληγουν σε αυτον. φιλε δεν παει καλα ο κόσμος.
http://m.lifo.gr/team/ampa/33775 Εδώ θα βρεις μία δική μου ερώτηση, την 11 και την απάντηση της α,μπα. Είχα βουρκωσει τοτε, είχα στεναχωρεθει πολύ που με θεώρησε τεμπελα, το ειχα πάρει πολύ προσωπικά, λες και γνωριζομαστε και ήξερε ότι τι είμαι και τι όχι. Και μάντεψε: της απάντησα και της εξήγησα. Και απάντησε κι εκείνη. Επειδή είναι άνθρωπος και όχι bot. Δες στα σχόλια.Χρόνια μετα, όταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρειαστηκα επειγόντως βοηθεια, εψαξα το χέρι της α,μπα, αντανακλαστικά. Και μου το έδωσε, επειδή είναι άνθρωπος. Ούτε ονοματα μου έδωσε, ούτε τηλεφωνα, ούτε λινκ. Μου έδωσε το χέρι της. Και σε λίγες ώρες βρήκα μόνη μου αυτό που εψαχνα και που θα ήταν κάπως κουλο να το βρω μέσω ΗΠΑ. Διαφωνω σε πάρα πολλά με την α,μπα, έχουμε ελάχιστα κοινά, έχω απορησει, νευριασει και θυμωσει πολλές φορές με σκληρες, άδικες ή απόλυτες απαντήσεις της. Αλλά την εκτιμώ γιατί δε λέει ο,τι της κατεβει.
Να 'σαι καλά Πόντια για το λινκ και θυμήθηκα εκείνη την εποχή του Α, μπα. Ήταν πιο χύμα, πιο ακατέργαστο το χιούμορ και οι ερωτήσεις προβοκατόρικες. Ωραίες εποχές! Τι να κάνουν άραγε εκείνες γενιές σχολιαστών; σταματώ εδώ, κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ... παρελθοντολάτρης. :)
Χαχα, καλή ιδέα! Πρόταση για ορισμένες κατηγοριοποιήσεις: "Είμαι υπερβολική/ος;", "Κατά τα άλλα είναι καλό παιδί", "Πώς γίνεται να μη με θέλει;", "Πού οδεύει η σημερινή κοινωνία!", "Πεθερόπληκτοι/ες", "Μητερόπληκτοι/ες", "Πατερόπληκτοι/ες".
Σου έχω και τίτλο έτοιμο (για blockbuster multilingual επιτυχία με εκδότη το Amazon)Eat Pray Love... the Lenfou way. Οι μεγάλες ενότητες όπως κατάλαβες κι από τον τίτλο θα είναι τρεις και θα συμβολίζουν 1. ζητήματα ελέγχου (γιατί οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που εγώ θα ήθελα;)2. ζητήματα ηθικής (πώς θα πιστέψω ότι έχω δίκιο και δεν είμαι υπερβολικός/η;)3. ζητήματα φαντασίας και ευχολογίου (είσαι κάποιος αν δεν σε αγαπούν; κι αν όχι να κάνω καφέ ή να αυτοκτονήσω*;)*εντάξει αυτό το πρόλαβε άλλος. Τα υπόλοιπα όμως...!!!
6.Φίλε/φίλη, αντί να γράφεις αντιπαθητικά γράμματα, με έμμεσες απειλές, δεν γκουγκλάρεις καλύτερα να βρεις ένα ψυχολόγο, να σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι ο κόσμος ΔΕΝ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ;