«Γιατί αυτοκτόνησε ο Κίμωνας»

«Γιατί αυτοκτόνησε ο Κίμωνας» Facebook Twitter
14

Με κείμενο που έστειλαν στο Δίκτυο Σπάρτακος και που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Δικτύου, οι συνάδελφοι του στρατιώτη που αυτοκτόνησε προχθές την ώρα της σκοπιάς σε στρατόπεδο του Έβρου, περιγράφουν τις συνθήκες κάτω αποό τις οποίες έγινε το τραγικό περιστατικό. Υπενθυμίζεται ότι ο στρατιώτης αυτοκτόνησε τα ξημερώματα της Τρίτης  στο 618 ΤΠΖ στον Έβρο ενώ εκτελούσε σκοπιά.

Το κείμενο, όπως δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο diktiospartakos:

“Είμαστε οι συνάδελφοι του άτυχου παλικαριού που αυτοκτόνησε στο 616 Μ/Κ ΤΠ.Αν και δεν έχουμε συνέλθει ακόμη από το σοκ, θα προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά γιατί ακούγονται πολλές ανακρίβειες και ψέματα. Ψέματα για τη συγκάλυψη ευθυνών και συνθηκών - ψέματα που σπιλώνουν ανθρώπους και μνήμες.

Όλα έγιναν στη χθεσινή σκοπιά, που τυπικά θεωρείται διπλοσκοπιά. Αυτό ανέφερε, εξάλλου, και η ανακοίνωση του ΓΕΣ. Η αλήθεια είναι ότι οι δύο σκοποί καλύπτουν μεγάλη απόσταση και δεν βρίσκονται σχεδόν ποτέ μαζί.Αλήθεια, η επίσημη δικαιολόγηση αυτού του μέτρου (διπλοσκοπιές), που αυξάνει κατακόρυφα τις υπηρεσίες και μειώνει τις εξόδους, από το ΓΕΣ, δεν ήταν ότι «με δύο στρατιώτες, προσέχει ο ένας τον άλλο»;

Ο Κίμωνας είχε το χρόνο να σχεδιάσει και να εκτελέσει την αυτοκτονία.Φώναξε πως πάει να βάλει υπογραφές και στάθηκε πίσω από ένα Στάγιερ. Έβγαλε τα αβολίδοτα και τοποθέτησε μια κανονική σφαίρα. Έβγαλε την κάνη κάτω από το αλεξίθραυστο και τράβηξε την σκανδάλη. Ο άλλος σκοπός τρομαγμένος δεν πλησίασε αμέσως και τηλεφώνησε στον αξιωματικό υπηρεσίας…Το πρωί ήρθαν στο στρατόπεδο στρατονομίες, ταξίαρχοι, ψυχολόγοι κτλ. Εμείς μεταφερθήκαμε στο πεδίο βολής,όπου συνεχίζουμε το πρόγραμμα της εκπαίδευσης σαν να μην τρέχει τίποτα… Όπως όμως μαθαίνουμε, τώρα με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός, έτσι ήταν συνήθως στο 616 και σ’ άλλα στρατόπεδα σαν αυτό. Είναι φανερό ότι δεν μας ήθελαν μέσα στα πόδια τους. Είναι φανερό ότι, γι’ αυτούς, εμείς πρέπει «να κάνουμε τη δουλειά μας», ασχέτως αν αυτή «η δουλειά» κόστισε τη ζωή του συναδέλφου και φίλου μας…

Το πρώτο πράγμα που σχολιάσαμε στις συζητήσεις μας ήταν η ψυχολογική υποστήριξη που έρχεται μετά θάνατο… Όλος αυτός ο μηχανισμός δεν έχει καμία σχέση με την ουσία των ψυχολογικών προβλημάτων και τη βοήθεια που μπορεί να δοθεί πριν το κακό. Πρόκειται για ένα ατελείωτο παζάρι απαλλαγών και διευκολύνσεων με αποκλειστικά βυσματικά κριτήρια. Θα αρχίσουν πάλι να μας ρωτάνε αν είμαστε καλά, να μας λένε να μη φοβόμαστε να μιλάμε για τα προβλήματα μας και διάφορα τετριμμένα, μέχρι να ξεχαστεί το ζήτημα και να επανέλθει η καθημερινότητα του στρατοπέδου.

Ποια είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Είναι γνωστό σε όλους ότι το 616 Μ/Κ ΤΠ είναι μαύρο στρατόπεδο. Δεν έλειψαν ούτε στο πρόσφατο παρελθόν οι καταγγελίες. Τα ΣΠΕΝ: εξοντωτικά. Ο φόβος της ποινής: διαρκώς πάνω από τα κεφάλια μας. Ποινές :συνήθως υπερβολικές που σε κρατάνε αρκετές μέρες μέσα στο στρατόπεδο. Επιπλέον, δεν έχουν να παινευτούν ούτε για τις συνθήκες που επικρατούν. Η διαταγή να ανάβουν μόνο 4 ώρες τα καλοριφέρ την ημέρα σημαίνει ουσιαστικά παγωμένοι θάλαμοι.

Πρόσφατα μάθαμε για το αμετάθετο των μονάδων του Έβρου. Στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στις πιο δυσμενείς μεταθέσεις, ελπίζαμε τουλάχιστον στην επιβράβευση της επιστροφής. Όλη μας η ψυχολογία έχει χτιστεί γύρω από αυτό. Είναι μια αδικία που δεν χωνεύεται εύκολα.

Ο Κίμωνας ήταν κλειστός χαρακτήρας και πολύ τυπικός στις υποχρεώσεις του. Ήταν,όμως, κι ένας ευαίσθητος άνθρωπος. Ξέρετε, από αυτούς που εκτός στρατού θεωρούνται φυσιολογικοί. Ο στρατός, όμως, είναι άλλο… Σ’ αυτό το στρατόπεδο(κολλέγιο, ε;…) φαινόταν ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί εύκολα το άγχος και την πίεση.

Μην ξεχνάμε ότι σχεδόν όλος ο Έβρος είναι ένα στρατόπεδο. Ακόμη και στις εξόδους δύσκολα ηρεμείς κι ανανεώνεσαι. Είναι ένα περιβάλλον εγκλεισμού που σε στρεσάρει διαρκώς και σου μεγεθύνει τα προβλήματα που έχεις στο κεφάλι σου”.

Κλείνοντας οι στρατιώτες καταγγέλουν όσους επιχείρησαν να αποδώσουν την αυτοκτονία σε προσωπικούς ερωτικούς λόγους!

Ελλάδα
14

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πέθανε ο Νίκος Ψιλάκης, ο σημαντικότερος καταγραφέας της κρητικής διατροφής

Ελλάδα / Πέθανε ο Νίκος Ψιλάκης, ο σημαντικότερος καταγραφέας της κρητικής διατροφής

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών - Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό
LIFO NEWSROOM
Αμπελόκηποι: Στο «μικροσκόπιο» της Αντιτρομοκρατικής παρέα νεαρών πρώην φοιτητών στο Πολυτεχνείο Πάτρας

Ελλάδα / Αμπελόκηποι: Στο «μικροσκόπιο» της Αντιτρομοκρατικής παρέα νεαρών πρώην φοιτητών στο Πολυτεχνείο Πάτρας

Τι γνωρίζουμε για το θύμα έκρηξης - Κατασχέθηκαν περούκες και μάσκες από την Αντιτρομοκρατική - Τι αναζητά η Αντιτρομοκρατική για την παρά από το Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας
LIFO NEWSROOM
Το βακτήριο «λεγιονέλλα» εντοπίστηκε στο νερό της φοιτητικής εστίας του ΕΚΠΑ

Ελλάδα / Το βακτήριο λεγιονέλλα εντοπίστηκε στο νερό της φοιτητικής εστίας του ΕΚΠΑ

Ο σύλλογος προειδοποιεί τους φοιτητές να αποφύγουν τη χρήση ζεστού νερού μέχρι νεωτέρας - Το βακτήριο μπορεί να μεταδοθεί και μέσω του ντους και προκαλεί σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού
LIFO NEWSROOM

σχόλια

10 σχόλια
Το 1970 η ελληνική κοινωνία ήταν τελείως διαφορετική. Τα παιδιά πήγαιναν στο στρατό και πολλές φορές φορούσαν εκεί καινούρια ρούχα (αυτό είναι εμπειρία από θείους μου που ως πολίτες φορούσαν ρούχα από τα μεγαλύτερα αδέρφια τους), έτρωγαν καλά σε σχέση με το σπίτι τους και γενικά η ζωή ήταν και μέσα και έξω το ίδιο σκληρή. Σήμερα 2013, πως να σηκώσεις ένα παιδί από την καφετέρεια να το βάλεις σε ένα στρατόπεδο όταν ΕΣΥ σαν κράτος το έχεις μάθει ότι δεν οφείλει κανένα σεβασμό στην πατρίδα, κανένα σεβασμό στη σημαία (την οποία πατρίδα και σημαία ΕΣΥ σαν κράτος και Κυβέρνηση έχεις κάνει τα πάντα για να ατιμάσεις και να πουλήσεις διαλύοντας την ελληνική οικονομία , την κοινωνία, τα σύνορα τα πάντα) Να πάει στρατό ο νέος για τι ; να υπερασπιστεί ποιον; Να χτυπήσει προσοχή ακούγοντας το όνομα τίνος; Του Πάνου Παναγιωτόπουλου; (Εγώ βάραγα προσοχή στο όνομα του Άκη Τσοχατζόπουλου πχ ενός ανθρώπου που ποτέ δεν είχε κοιμηθεί σε λόχο και που τα έπαιρνε όπως μάθαμε εκ των υστέρων διαλύοντας το στράτευμα). Αν και δεξιός μετα λύπης μου βλέπω ότι πλέον κάποια πράγματα αδίκως υπάρχουν. Διαλύθηκε η κοινωνία πως να περιμένει κανείς από τα παιδιά να σεβαστούν τους φορείς που υποτίθεται ότι την προστατεύουν.
Ο στρατός στα χρόνια του 70 ήταν πολύ ποιο δύσκολος , όπως και οι αντοχές μας πολύ μεγαλύτερος .σήμερα όλα είναι «ευαίσθητα» παρόλη την χοντροκοπιά και το απάνθρωπο του έξω κόσμου. Ίσως μερικοί να είναι ευαίσθητοι «εκ γενετής» … αυτές οι ομάδες υψηλού κινδύνου χρειάζονται παντού και στον στρατό ακόμα περισσότερη φροντίδα και επιστημονική παρακολούθηση (τι λέω τώρα ..) ,για τους άλλους όσοι δεν τον θεωρούν χαμένο χρόνο είναι μια συμπυκνωμένη εμπειρία και ένα βάπτισμα στην σκληράδα και την στενομυαλιά της κοινωνίας…. ΥΓ όταν θυμάμαι ενα βλακα διοικητή Λασπια, ξεκαρδίζομαι με τις πλάκες που του κάναμε …
Το βρήκατε κύριε Άνετε!Η «ευαισθησία» δεν είναι συναίσθημα ή χαρακτηριστικό μιας (οποιασδήποτε) γενιάς, ούτε υπάρχουν οι εκ γενετής ευαίσθητοι, όπως -μάλλον- ειρωνικά αναφέρατε. Αν νομίζετε ότι την δεκαετία του '70 (!) δεν υπήρχαν αυτοκτονίες συναδέλφων σας, κάνετε ένα τεράστιο λάθος. Εν μέσω χούντας, δεν νομίζω να έμπαινε κανείς στον κόπο να σας ενημερώσει αλλά ούτε να πάρει και την ίδια σας την ύπαρξη και πολύ στα σοβαρά.Πέρυσι τελείωσα την δική μου θητεία και κατά την διάρκεια της, δύο παλικάρια αυτοκτόνησαν (ο ένας μάλιστα στην Αθήνα) και ο ένας εκτός και για αυτή δεν έμαθε σχεδόν κανείς τίποτα. Κι αυτό που αναφέρω έγινε το 2012. Όποτε ξανασκεφτείτε το καλύτερα...
Διαβάζοντας αυτό το άρθρο καταλαβαίνω ότι ήμουν από τους πολύ τυχερούς όταν υπηρέτησα στο Στρατό. Ίσως επειδή ήμουν λίγο μεγαλύτερος, ίσως επειδή είχα ακόμα μέσα μου έναν ενθουσιασμό. Σήμερα αναρωτιέμαι ποια πατρίδα καλείται να υπηρετήσει ο "δίδων τον όρκο του στρατιώτου" Έλληνας πολίτης όταν ξέρει ότι πίσω του αφήνει οικογένεια χωρίς καμία απολύτως ασφάλεια, με γονείς άνεργους και γνωρίζοντας ότι τελειώνοντας από το μαρτύριο του στρατού τον περιμένει η ανεργία. Χάλια.
Πέρασα απο τέσσερα στρατόπεδα πεζικού κατά την διάρκεια της θητείας μου, ευτυχώς όταν οι περισσότεροι άτυχοι πήγαν Έβρο με έστειλαν σε νησί.Τις αυτοκτονίες τις μαθαίνεις πάντα απο μονιμάδες η κάτοικους της περιοχής που σιγά σιγά γίνεσαι φίλος.Μέχρι και στα νησιά αυτοκτονούν, ο καθένας για τον λόγο του, που στην φυλακή αυτή ο λόγος αυτός γίνεται πιό σπουδαίος απο το κάθε τι στο κεφάλι σου.Ευτυχώς άντεξα το 12μηνο ενώ είχα μεγάλη κόντρα με εναν ανώτερο γιατί έλεγα τα μυστικά του στρατοπέδου στους νέους και κάποιος χαζός νέος που πίστευε οτι θα είχε καλύτερη μεταχείρηση με έδωσε.Οι φαντάροι πρέπει να έχουν αλληλεγγύη και αυτό να το λέτε σε όλους όσους πάνε, μόνο έτσι ξεπερνάς την βαρεμάρα και την δυσκολία του στρατού με αλληλεγγύη και φιλία, δεν υπάρχει νέος και παλιός πλέον.Απο εκεί και πέρα θα ήταν καλό να ήταν πιο εύκολη η απαλλαγή για άπειρους λόγους εκτός του ότι είσαι με το ζόρι αντιρησσίας και αυτό το άτυχο παιδί σήμερα να ζούσε.Ψυχολογικά τέστ στην αστυνομία όπως και στον στρατό γίνονται τύπου περιμένουν εκατό άτομα στην ουρά, σου μιλάει πέντε λεπτά ένας ειδικευόμενος ιατρός μάλλον ψυχολόγος και εσύ τι να πείς;Ναι είμαι καλά λές και περνάς.Μην την ψάχνετε αν υπήρχαν σωστά ψυχολογικά τέστ η αστυνομία και ο στρατός θα ήταν χωρίς προσωπικό τώρα.
Σ' αυτο το κωλοτάγμα υπηρέτησα...παντα μαυρο ηταν και ειχε ολες τις προυποθεσεις ωστε να οδηγησει καποιους ευαισθητους σε αυτοκτονια. Ειχα πετυχει αποπειρα στη θητεια μου..χιλιες επιστολες στο ΓΕΣ και δεν αλλαζε τιποτα. Μεχρι κι οι αξιωματικοι υποφερανε εκει.
Από έρωτα αυτοκτονούν πολλοί. Ακόμη κι ο διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγαρίας Ροδόλφος αυτοκτόνησε. Οποιος αυτοκτονεί έχει κατάθλιψη. Ο στρατός είναι ένα καταπιεστικό σύστημα. Κάποιοι πάντοτε θα αυτοκτονούν.
Kαρτέσιε το Ροδόλφο τον αυτοκτόνησαν γιατί ήταν ομοφυλόφιλος. Απλά ως παρένθεση. Στο θέμα τώρα, αν και είναι μια συνομοταξία συμπολιτών μας, που τα αποδέχεται αυτά ηθικά και νομικά.Θεωρώ ότι όντως όταν κάποιος κάνει απόπειρα ή αυτοκτονεί βρίσκεται σε κατάθλιψη. Υπάρχει όμως η ενδογενής και η εξωγενής κατάθλιψη. Είναι υπεκφυγή σκόπιμη και συνυπεύθυνη να το προσπερνούμε αυτό με μια μονοκοντυλιά, ότι υπάρχει, ειδικά σε κάποια στρατόπεδα με μακρά παράδοση εδραιωμένων συμπεριφορών και αντιλήψεων που θέτουν πολύ κάτω την αξία της ζωής και της αξιοπρέπειας. Η Εθνική ασφάλεια φυσικά είναι πρώτα, αλλά μήπως μπορεί να υπηρετηθεί και με περισσότερες λέμε τώρα δόσεις από τα ανωτέρω; Υπάρχουν κάποιες φωλιές με ιδεολογικό και όχι μόνο περιεχόμενο.
Μήπως όμως θα έπρεπε να έχουμε έναν ελεγκτικό μηχανισμό,που να μας βοηθά να εντοπίσουμε τον πιθανό αυτόχειρα,και οπωσδήποτε να μην του δίνουμε ένα γεμάτο ντουφέκι;
Πόσες φορές πρέπει να ακούσουμε για αδικοχαμένα παιδιά για να αλλάξει κάτι; Αλλά προς θεού μη κάνουμε κανά αξιωματικό να δουλέψει λίγο παραπάνω για να βρει λύσεις. Σημασία έχει να μαθαίνουν τα φαντάρια τι εστί ιεραρχία. Αν ο στρατός είναι σχολείο όπως μας λέγανε μέσα, είναι το χειρότερο σχολείο που έχω δει και έχει μεγαλύτερο bodycount σε καιρό ειρήνης από τα χειρότερα λύκεια του Κολοράντο.