__________________
1.
Αγαπητή α μπα, παίρνοντας αφορμή απο ερώτηση στις 22/8, ποια είναι η καλύτερη βάση για δημιουργία οικογένειας και ποια είναι η επαρκής κατα τη γνώμη σου; Εννοείται οτι μιλάμε για μια οικογένεια οσο γίνεται πιο ευτυχισμένη και ισορροπημένη, με ορίζοντα για ολους. Ευχαριστω πολυ για τους προβληματισμούς που μας θέτεις μέσω των απαντήσεων σου και για την ευκαιρία να σκεφτούμε και να συζητησουμε διάφορα ουσιαστικά ζητήματα!!!
-Κλαρκ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η δημιουργία μιας πυρηνικής σχέσης μεταξύ δύο ώριμων ανθρώπων που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους κι έχουν κοινό όραμα περί προσωπικής εκπλήρωσης και ευτυχίας. Με το «ώριμοι» εννοώ ότι ξέρουν τους περιορισμούς τους, ξέρουν τις ικανότητες τους, και δεν έχουν φθόνο, ζήλεια, και αίσθηση ανεπάρκειας μέσα τους. Έτσι μπορούν να δημιουργήσουν ισότιμη σχέση με έναν άνθρωπο που θα μπορούν να θαυμάζουν και να ενθαρρύνουν να γίνει όσο καλύτερος μπορεί. Η εκατέρωθεν ενθάρρυνση θα είναι μια μόνιμη αναμμένη φλόγα για την πορεία της σχέσης, ώστε να μην προκύψει βαρεμάρα, τεμπελιά και ψευδής αίσθηση ασφάλειας. Από μια τέτοια σχέση είναι πιο πιθανό να προκύψουν ισορροπημένα και κατασταλαγμένα παιδιά, άρα και μια ευτυχισμένη οικογένεια γενικότερα.
__________________
2.
Ο επι δεκαετίας σύντροφος μου μου έκανε πρόταση γάμου!! "Σούπερ" θα πεις. Και βέβαια!
Υπάρχει όμως ένα σύννεφο βαρύ στον κατα τα αλλα σχετικά ανεφελο ουρανό και αυτο είναι ο μέλλων πεθερός μου. Πρόκειται για έναν σπουδασμενο αλλα όχι καλλιεργημένο, φοβερά εγωιστή, σεξιστή, ρατσιστή, παλαιών αρχών (υπήρχαν και καλές παλιές αρχές, δεν είναι αυτή δικαιολογία), πολυ συντηρητικό άνθρωπο που εκμεταλλεύεται τους πάντες γύρω του, ειδικά την οικογένειά του. Επι χρονια παρατηρώ πόσο δυστυχισμενους τους κάνει όλους με τις φωνές, τις βρισιές, τη σωματική και ψυχολογική βία που ασκεί. Η μητέρα, ένας πολυ καλός αλλά θυματοποιημενος άνθρωπος, πίστεψε οτι με την καλοσύνη της, τη συμπαράσταση και βασικά το οτι τον ανέχεται και του κάνει ό,τι μα ό,τι της ζητήσει για να εισπράξει έπειτα βρισιές και κατηγορίες, θα τον κάνει να της φερθεί καλα. Ε όχι. Όχι μόνο απατα τη γυναίκα του επι χρονια, όχι μόνο ασκεί καθημερινό μπουλινγκ στα παιδια του που κανένα δεν έχει σηκώσει κεφάλι (θεωρώ επειδή μονίμως η μητέρα τον υπερασπίζεται , για να δικαιολογηθει για το οτι παραμενει, λέγοντας οτι είναι καλός άνθρωπος και μετανιώνει τις άσχημες συμπεριφορές του, not), όχι μόνο έχει παρακρατήσει χρήματα απο το οικογενειακό ταμείο που αυτός φυσικά διαχειρίζεται για να θρέψει και τη δεύτερη παρανομη οικογένεια που έχει δημιουργήσει, όχι μόνο βλεπει μόνο το χρήμα σε οτιδήποτε, όχι μόνο, όχι μόνο, όχι μόνο... Μπορω να συνεχίσω για πολυ ακόμα αλλα νομίζω οτι έχουμε πιάσει το νόημα.
Φυσικά δε μας ευχήθηκε με τον σύντροφο μου, γιατι λέει θέλει να γνωρίσει την οικογένεια μου πρώτα και να γίνουν ολα παραδοσιακα. Μέχρι τοτε με κάλεσε για ένα τριήμερο στο χωριό του, όπου, επειδή πλέον με αισθάνεται σαν "παιδι" του κι εμένα (δηλαδή εν δυνάμει σκλαβο) απηύθυνε όλη αυτή την συμπεριφορά και σε μένα. Εγω δεν την ανεχτηκα παρόλες τις σχετικές παραινέσεις του φίλου μου και της μητέρας του (με την οποία αγαπιόμαστε πολυ) απο το ένα αυτί να μπαίνει και απο το άλλο να βγαίνει. Θεώρησα πως θα του περνούσα πολυ λάθος μήνυμα.
Ξεκίνησε με το να μου συζητά τις απόψεις του περί γυναίκας και άνδρα, ομοφυλοφίλων, κλπ με τις οποίες εφριξα και εξέφρασα ευγενικά αλλα σταθερά τη διαφωνία μου, όταν ερωτηθηκα. Του ζήτησα να κάνει λίγη ησυχία (μιλάει ασταμάτητα) γιατι ο φίλος μου προσπαθούσε να κάνει ένα paper, για το οποίο είχε προθεσμία, φυσικά και με αγνόησε. Βρίζει ολο τον κόσμο, του εξήγησα οτι εγω δεν μπορω συνεχώς φασαρία και βρισιές, θέλω ηρεμία, μου απάντησε "Αρα, μακριά κι αγαπημένοι ε;", είπα ναι και μου είπε καλύτερα να το διαλύσουμε απο τώρα. Τελευταία μέρα, πάμε τον γιο του στο αεροδρόμιο (μένει έξω εδω και δυο χρονια, όπου του χρόνου θα τον ακολουθήσω εάν δεν επιστρέψει). Ανοιχτά παράθυρα, που δεν ήθελε να κλείσει να μιλάμε σαν άνθρωποι γιατι έτσι. Μου ζητά λοιπόν να φωνάζω για να ακουστω. Το κάνω. Αρχίζει να με κοροϊδεύει. Τον ρωτάμε όλοι γιατι και τι έγινε. Αρχίζει να λέει οτι η συμπεριφορά μου είναι απαράδεκτη, οτι είμαι αλλοπροσαλλη, δεν πάω καλα και οτι θα μιλήσει και το σκατο. Μου φωναζε "σεβασμος", "υπακοη"! Καταφερόταν πλέον εναντίον μου άμεσα. Αυτο ήταν το όριο που είχα βάλει στον εαυτό μου για να του απαντήσω. Αν θέλει να φέρεται όπως νομίζει στους αλλους, που το δέχονται, έχουν μάθει έτσι, είναι απόφαση τους κλπ, δεν μπορω να σώσω κανέναν άλλον ενήλικα, αλλα σε μένα δεν επιτρέπω να μιλά κανεις έτσι. Του το είπα λοιπόν. Παράλληλα με υποστήριξε και ο φίλος μου και η μητέρα του. Αυτός δεν άκουγε τίποτα. Προφανώς. Κατέληξα να κλαίω απο τα νεύρα, την προσβολή και τη στενοχώρια που πήρα. Εφυγα με το μετρό, γιατι δεν ήθελα να τον δω μπροστά μου κ γιατι αν με γυρνούσαν αυτοί, θα ήταν σαν να λέω οκ, μπορείς να μου φέρεσαι έτσι, να με κανεις χάλια κ εγω να είμαι εκει για σένα. Ε όχι λοιπόν. Ο φίλος μου με παρηγόρησε, το ίδιο κι η μητέρα του, που με πήρε κλαίγοντας να μου πει οτι αυτός μετάνιωσε. Ναι καλα. Απλα εκπέμπει την τοξικότητά του σε όσους περισσότερους μπορεί. Μπορεί να τα κάνει ολα αυτα για να με έχει στην τσιτα, μπορεί να τα κάνει για να δει πόσο διατεθειμένη είμαι να γίνω κι εγω ένα απο τα θύματα του, μπορεί να τα κάνει και για να μας χωρίσει, δεν ξέρω.
Δε θέλω να ζω έτσι. Ο φίλος μου λέει μόνο σε γιορτές θα τον βλέπουμε, οσο το δυνατόν λιγότερο, εγω όμως ξέρω οτι αν ξαναφερθει έτσι, θα σηκώνομαι και θα φεύγω. Και δεν είναι ωραίο ολο αυτο. Καθόλου. Για κανέναν. Όμως δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, πώς να το αντιμετωπίζω γενικα ολο αυτο, πώς να το αντιμετωπίζουμε με τον σύντροφο μου ολο αυτο. Μήπως πρέπει να είμαι/ είμαστε πιο διαλλακτική/οι; Πιο πεισματαρα/ηδες; Πιο τι; Αυτη ειναι ουσιαστικά η ερώτησή μου.
Ο φίλος μου δε θέλει να ξεκόψει, λέει οτι είναι πατέρας του, όπως και να έχει. Τόσα χρονια έχει ανεχτει, έχει μάθει σε ολο αυτο και δεν κατανοεί πόσο άσχημο, αρνητικό και δυσάρεστο είναι. Σαν άνθρωπος είναι πολυ γλυκος αλλα αγχωδης και εξαρτάται σε πολυ μεγάλο βαθμό απο την αναγνώριση των γύρω του. Λέει πως του έχω φέρει τη χαρα στη ζωη του, το γέλιο, την αισιοδοξία. Δε θέλω επειδή δεν αντέχω τον πατέρα του, να προκαλέσω προβλήματα στη σχέση μου. Το μόνο που θέλω είναι να είμαστε ευτυχισμένοι.
Ζητώ συγγνωμη για την έκταση του κειμένου μου, είναι επειδή θέλω να είμαι αναλυτική και ολα αυτα είναι πρόσφατα και είμαι ακόμα υπό την επήρεια των γεγονότων. Σ' ευχαριστω για την ποιοτική στήλη σου, πραγματικα διαφέρει απο οτιδήποτε άλλο έχω εντοπίσει στο διαδίκτυο. Να σε ευχαριστησω επίσης θερμα γιατι μου έχεις απαντήσει άλλη μια φορά και βοηθηθηκα. Keep up the good work!!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όταν το έγραψες ήσουν αναστατωμένη, οπότε ας αφήσουμε στην άκρη το δράμα του «δεν θέλω να ζω έτσι».
Δεν αμφιβάλλω καθόλου για την αντίληψη σου για το ποιον αυτού του ανθρώπου, ούτε για τις προθέσεις του, ούτε για τίποτα. Δέχομαι ότι ό,τι λες έγινε όπως το περιγράφεις. Σου το λέω από τη αρχή για να μη νομίσεις ότι η απάντηση έχει σχέση με τέτοιου είδους αμφιβολία.
Νομίζω ότι προσπάθησες να κάνεις αντίσταση στο όνομα όλης της οικογένειας και δεν είναι αυτός ο ρόλος σου, ούτε είναι αυτή η θέση σου.
Είναι προβληματικός, επιθετικός και πάρα πολύ ανυπόφορος ο πεθερός σου. Όμως είναι ο πεθερός σου, δεν είναι ο πατέρας σου. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις σε σένα, στον άντρα σου, στη γυναίκα του ή σε οποιονδήποτε άλλον ότι εσύ δεν θα τον προσκυνήσεις όπως τον προσκυνούν οι άλλοι. Δεν χρειάζεται να το αποδείξεις, γιατί πολύ απλά δεν θα το κάνεις, και δεν θα το κάνεις, επειδή δεν χρειάζεται· εκ των πραγμάτων, δεν έχει αυτή την εξουσία πάνω σου. Δεν χρειάζεται καν να το πεις. Δεν χρειάζεται να τον κάνεις να το παραδεχτεί. Απλώς, ισχύει.
Το μόνο που μπορεί να σου κάνει είναι να σου χαλάσει όλα τα Χριστούγεννα και τις οικογενειακές γιορτές γενικότερα, αλλά ελπίζω να συνειδητοποιείς πόσο κοινό είναι αυτό το πρόβλημα σε όλες τις οικογένειες. Πάντα και παντού υπάρχει ένας θείος, ένας πατέρας, ένας πεθερός που σπάει τα νεύρα όλων με την επιθετικότητα του. Προσπάθησε να μην είσαι εσύ το πρόβλημα, και ιδανικά, προσπάθησε να μην είσαι μέρος του προβλήματος.
Αντίσταση κάνε στους ανθρώπους που έχουν εξουσία πάνω σου: στους δικούς σου γονείς, στα δικά σου αφεντικά. Δεν μένετε μαζί του, δεν σας έχει στο χέρι με κάποιο τρόπο. Αν δεν υπάρχει κάποιου είδους πραγματικός έλεγχος (δηλαδή, οικονομικός), ο πατέρας του άντρα σου είναι πρόβλημα μόνο αν ο άντρας σου δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα.
__________________
3.
Η απορία μου ειναι η εξής . Γιατι ενώ κάποιοι άνδρες δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις πρώην τους ; Καταλήγουν να κανουν σχέσεις αφού γνωρίζουν εκ των προτέρων οτι το κόλλημα τους δεν έχει γιατρειά ! Γιατι δεν μένουν να πενθησουν τις σχέσεις αυτές και όταν και αφού τις ξεπεράσουν να πάνε παρακάτω . Εγω όταν γνώρισα τον πρώην μου ορκιζόταν οτι δεν ξανα γυρνάει στην πρώην του οτι είχε πληγωθεί αρκετά απο τον τροπο που του φέρθηκε ! Είχε πει χαρακτηρίστηκα "οτι δεν θέλω την συγγνώμη της , εαν γυρίσει θα υποφέρει " . Επιπλέον είχε αφησει να εννοηθεί οτι τον είχε αφησει στα κρύα του λουτρού μετα απο χρονια , γιαυι είχε βρει καποιον αλλον (και οτι δεν σεβάστηκε εκείνη ,ούτε οτι ητανε χρονια μαζι , ούτε οτι οι οικογένειες τους έκαναν οικογενειακή παρέα ) Μετα απο τόσους όρκους οτι πλέον την μισεί θανάσιμα και την άφησε στο παρελθον του ! Έβλεπα μια διάρκη τάση να ανεβάζει γλυκόπικρα post που έδειχναν να αναπολεί το παρελθον καθώς επισης και πολλά γνώμικα στο Facebook . Και φυσικα στην πορεία ανακάλυψα και μια υπερπροσπάθεια να αποδείξει μέσω Facebook οτι την συγχωρεί και οτι δεν είχε πρόβλημα να μιλάνε πλέον και να ναι φιλαράκια . Φυσικα και αντέδρασα βλέποντας αυτες τις κίνησεις ,ενώ αυτος με έβγαζε τρελή , και παράλογη που την ζηλευα ...Απαιτουςε επιπλεον να κατάλαβω την ανάγκη του να συμφιλιωθεί με το παρελθον του . Έπρεπε λέει να τα βρούνε γιατι αυτη στεναχωριότανε και είχε κανει τα πάντα για να μιλάνε, πλέον σαν φιλοι αφού το ερωτικο είχε τελειώσει , μιας και Αυτη ητανε με αλλον . Εννοειται και ποτέ μα ποτέ δεν συμφιλιώθηκα εγω με την ιδέα αυτη δηλαδή μια πρώην ξανα στα πόδια μας φυσικα μετα απο ομηρικούς καβγάδες και μετα απο τρία χρονια ανοχής υπομονής τον άφησα ! Έκτοτε μου στέλνει και ζητάει έπανασυνδεση . Αλλα εμένα η ιδέα οτι κανουν παρέα και οτι αυτός έχει πάλι επαφές με αυτήν και την οικογένειας της με διαλύει. Πως θα προχωρήσεις αν δεν σπάσεις τους δεσμούς με το παρελθον ! Και πως μπορω να ξερω οτι δεν τρέχει πίσω μου απλα γιατι δεν μπορει να έχει την πρώην του μιας και αυτη έφτιαξε την ζωή της προ πολλού . Ελπίζω αυτήν την φορα να μου απάντησεις
-Απογοητευμένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θα σου απαντήσω εξαιτίας της τελευταίας σου πρότασης. Αν οι προηγούμενες ήταν σαν κι αυτή, θα σου εξηγήσω γιατί δεν απάντησα.
Ποια είναι η ερώτηση;
Ρωτάς γιατί κάποιος τρίτος φέρεται όπως φέρεται;
Η απάντηση είναι «μην προσπαθείς να καταλάβεις γιατί φέρεται κάποιος άλλος όπως φέρεται, εκτός αν είσαι ο θεραπευτής του. Ο μοναδικός άνθρωπος που ίσως καταφέρεις να καταλάβεις σε βάθος είναι ο εαυτός σου. Και μην προσπαθείς να καταλάβεις ποια είσαι μέσα από τις συμπεριφορές των άλλων, αλλά μόνο από τις δικές σου αντιδράσεις.»
Δεν μπορείς να ξέρεις γιατί κάνει κάποιος το ένα ή το άλλο. Και αυτή η ερώτηση απαντάται όπως η προηγούμενη. Το μόνο που μπορείς να ξέρεις είναι γιατί κάνεις εσύ το ένα και το άλλο, κι αυτό μόνο αν προσπαθήσεις πάρα πολύ.
Για το φιλοσοφικό του πράγματος: δεν χρειάζεται να σπάσεις δεσμούς με το παρελθόν για να προχωρήσεις, είναι λίγο δραματική αυτή η πρόταση. Χρειάζεται όμως να έχεις επεξεργαστεί το παρελθόν σου, και αυτό είναι το θέμα που έχει αυτός με την πρώην του. Λέει ότι την θέλει για φίλη (κανένα πρόβλημα) αλλά φανερά έχει άλυτα θέματα μαζί της (μεγάλο πρόβλημα). Το γιατί και το πώς, ας το ξαναπούμε, είναι δικό του πρόβλημα, και όχι δικό σου. Το δικό σου είναι αν θα το δεχτείς αυτό, ή όχι.
__________________
4.
Καλησπέρα!
Συγχαρητήρια για τη στήλη!
Που λες, ξεκίνησα να γράφω ένα κατεβατό περί ψυχολογικού πολέμου. Όταν το έγραψα, συνειδητοποίησα το πρόβλημα, το γκούγκλαρα και βρήκα διάφορες προτάσεις. Πολύ ωραία μέχρι εδώ. Αυτό λες κι εσύ συνέχεια άλλωστε. "Google it". Εκεί μπορείς να βρεις λύσεις σχεδόν για όλα. Και ρωτώ: αν εμείς τα λύσουμε μόνοι μας, εσύ τι θα κάνεις; Θα κλέβεις τράπεζες; Η τεμπελιά μας σου δίνει υλικό. Αγάπα μας κι ας είμαστε λίγο μπούφοι!! Και η ερώτηση που μόλις προέκυψε: Σε εκνευρίζουμε όταν στέλνουμε ερωτήσεις με προφανείς απαντήσεις (σαν κι αυτή) ;
Με πολλή αγάπη, Νίκος. :P
ΥΓ: Τι θα έλεγες να έρθεις στην Αθήνα για καμιά ομιλία με live ερωτήσεις-απαντήσεις; Δε θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αυτό;
-Εγώ φίλος σου πάντα.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νίκο, δεν φαντάζεσαι πόση χαρά μου έδωσε το μήνυμα σου. Πολύ μου αρέσει που βρήκες την απάντηση στην ερώτηση σου. Σου ορκίζομαι ότι δεν θα αρχίσω να κλέβω τράπεζες, δε νομίζω ότι με κολακεύουν τα καλσόν στο κεφάλι. Ίσως κάποτε να φτάσει η τεχνητή νοημοσύνη σε τέτοια επίπεδα, αλλά για την ώρα δεν υπάρχουν όλες απαντήσεις στο google (αν και υπάρχουν σχεδόν όλες, εδώ που τα λέμε). Μια από αυτές είναι αυτή που έστειλες εσύ τώρα. Οι μοναδικές ερωτήσεις που με εκνευρίζουν είναι αυτές στις οποίες ο ερωτών φέρεται εγωιστικά, εγωκεντρικά, είναι γενικώς στον κόσμο του, αλλά παρουσιάζει τον εαυτό του ως θύμα. Λέω «μοναδικές», αλλά δεν είναι λίγες.
__________________
5.
Αγαπητή Άμπα,
Η ωρα ειναι 4 και 20, κανω τις ακολουθες σκέψεις και πελαγωνω: (για να μην σε κουράζω η ερώτηση μου ειναι εξ'αρχης το γιατι σκέφτομαι ετσι), ειμαι σε επαρχία, βγήκα σημερα για ενα ποτό με μια παρέα, φίλοι κ συγγενείς μέσα, και κάποια στιγμή επειδή το μαγαζί δεν τράβαγε καθόλου πέταξε ενα παιδί την ιδέα να παμε άλλου. Οι άλλοι δεν ψήθηκαν καθόλου, εγω επειδή είχα κ καμία βδομάδα να βγω ηθελα με 1000. Και φύγαμε τελικα οι δυο μας με τον αλλο (2η φορα που τον έβλεπα). Και αράξαμε για ενα ποτό κ μιλάγαμε κανένα 2μισαωρο, μέσα στο οποίο με ρώτησε και αν εχω σχέση και του ειπα οτι εχω επτά χρονια. Ολα οκ και χαλαρά, με γύρισε σπίτι περάσαμε όμορφα κτλ. Στο μαγαζί που είμασταν ηταν ολοι γνωστοί απο την πόλη, χωριά κτλ. και αρκετοί καλοί φίλοι του αγοριού μου, που δεν βρίσκεται εδω τη συγκεκριμένη περίοδο. Το θεμα μου λοιπον ειναι οτι χωρίς να εχω κάνει τιποτα, και χωρίς να φοβάμαι την αντίδραση του φίλου μου γιατι ξερω οτι με εμπιστευεται, νιώθω τύψεις και ενοχές και εκτεθειμένη στα μάτια των άλλων. Βγάζει νόημα;;; Σκέφτομαι οτι εξέθεσα τον φίλο μου και τον εαυτό μου. Οτι ολοι θα αναρωτιούνται τι παίζει. Οτι θα μας είδαν κ θα έκαναν σκέψεις τύπου "του τα φοράει" και "ο καημενος". Σκέφτομαι οτι πραγματικά δεν έπρεπε ν βγω. Οτι δεν έπρεπε μα είχα πει στο να συνεχισουμε οι δυο μάλλον. Γιατι νιώθω ετσι;;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Επειδή σου άρεσε αυτό το αγόρι και η συντροφιά του, υποθέτω. Εντάξει, αλλά μην αυτομαστιγωθείς ακόμα. Περίμενε μέχρι να κάνεις κάτι πραγματικά αμφιλεγόμενο.
__________________
6.
Α μπα, μπορει να υπαρξει μονο φιλια μεταξυ αντρα και γυναικας, αλλα να κανουνε και υπεροχο συναισθηματοκο σεξ και να ισχυριζονται οτι ειναι μονο φιλοι και οτι δεν νοιωθει τιποτα παραπανω ο ενας για τον αλλο; και να σου λεει ο αλλος πως αν βρεις καποιον καλυτερο τον οποιο θα ερωτευτεις αυτο δεν θα τον πειραξει; παλευω τοσο καιρο να μην τον ερωτευτω αλλα φοβαμαι πως την εχω πατησει λιγο. Πως να ξεμπλεξω απο αυτην την περιεργη συναισθηματικη κατασταση; να παω να βρω αλλον; αφου δεν θελω.. Ελπιζω να καταλαβες κατι απο το μπερδεμενο γραπτο μου.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ρε παιδιά, πώς πάτε και μπλέκετε έτσι μόνοι σας, χωρίς να συμμετέχει άλλος; Δεν ξέρω πώς έμπλεξες εσύ, αλλά νομίζω ότι μερικοί μπαίνετε σε χωράφια που ξέρετε ότι σας είναι ξένα, επειδή ελπίζετε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Τα πράγματα συνήθως δεν είναι όπως φαίνονται: είναι χειρότερα. Όταν κάποιος λέει ότι δεν θέλει σχέση, οπωσδήποτε δεν θέλει σχέση μαζί σου, και το εννοεί εκατό τοις εκατό. Όταν κάποιος λέει ότι θέλει μόνο σεξ χωρίς δέσμευση, εννοεί ακριβώς αυτό και ακόμη λιγότερα. Μην ακούτε αυτά που θέλετε, αν δεν σας αρέσουν αυτά που ακούτε. Δεν θα αλλάξει γνώμη επειδή θα καταλάβει πόσα χάνει όπως στις ταινίες. Σας λένε με πλήρη σαφήνεια ποιοι είναι οι όροι, τους δεχόσαστε, και μετά ρωτάτε πώς να ξεμπλέξετε. Δεν είσαστε μπλεγμένοι. Ο άλλος κάνει ό,τι μπορεί για να σας δείξει ότι δεν είσαστε μπλεγμένοι.
Αν σταματήσεις να ελπίζεις, θα δεις πόσο εύκολο είναι να φύγεις. Παραδέξου ότι ερωτεύτηκες, ζήσε το, ζήσε την απόρριψη, χώνεψε την, και πήγαινε παρακάτω. Μην το καθυστερείς, τα κάνεις χειρότερα.
_________________
7.
Καλησπέρα Α μπα!Σου γράφω σήμερα για να βγάλω απο μέσα μου ενα βαρος μιας κ οτι συμβαίνει δεν εχω με ποιον να το μοιραστω όντας μοναχικό άτομο. Είμαι 26 και μένω και εργαζομαι Θεσσαλονίκη. Εχω μια σχέση εδώ και 7 χρόνια με έναν 40χρονο.Τον τελευταιο χρονο μένουμε μαζί. Παντα ειχαμε εντάσεις. Υπάρχει αδιαφορία εκ μέρους του και επίσης στο σεξ δεν τα πηγαίνουμε καλά. Βασικά είναι ανύπαρκτο. Τον τελευταίο ενάμιση μήνα είμαι μονη μου διακοπές στο χωριό μου, στους γονεις μου. Και εδώ αρχίζουν ολα.
Μια μέρα πριν ενα μήνα συναντηθηκα με τον μεγαλύτερο ανεκπληρωτο μου έρωτα. Μενει κ δουλεύει στο χωριό. Βγαιναμε πριν 8 χρόνια αλλά ξαφνικά όλα σταμάτησαν.Με βρήκε λοιπόν στο Facebook αφού με είδε κ αρχίσαμε να μιλάμε. Βγήκαμε και απο τοτε βγαινουμε συνέχεια, κρυφά πάντα. Το σεξ μαζι του είναι υπέροχο όπως κ όλα τα υπόλοιπα. Μιλάμε όλη μερα και μετραω τις ώρες να τον ξαναδώ. Του έχω πει οτι έχω μια σχέση κ είμαι στα χωρίσματα. Δε σκέφτομαι καθόλου τη σχέση μου. Το θέμα είναι οτι σε μια εβδομαδα πρεπει να γυρίσω πίσω. Ξεκινάει η δουλειά μου. Μου είχε πει πως αν δεν ηταν η απόσταση θα ήμασταν μαζί. Ποναω που θα τελειώσει. Είχα κάνει τοση προσπαθεια να τον ξεπεράσω πριν 8 χρόνια πόσο μάλλον τώρα που δεθηκαμε τόσο πολύ. Απο την αλλη η σχέση μου στην Αθήνα δεν έχει καταλάβει κάτι. Φοβάμαι πως θα αντιδρασω όταν τον δω. Να του το πω; Φοβάμαι τη μοναξιά. Αλλα γι αυτό το άτομο ενα μήνα ενιωσα όπως δεν έχω ξανανιωσει. Μακάρι να γινόταν να ήμασταν μαζί.
-Αννα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ, Άννα, Άννα.
Νομίζεις ότι το πρόβλημα σου είναι ότι δεν θα είσαι μαζί με αυτόν που θέλεις.
Αυτό είναι αποτέλεσμα, δεν είναι το πρόβλημα που έχεις. Το πρόβλημα είναι ότι φοβάσαι τόσο πολύ τη μοναξιά, που δεν την έχεις γνωρίσει ακόμα, και όσο δεν την γνωρίζεις, τόσο πιο πολύ την φοβάσαι, και όσο περισσότερο τη φοβάσαι, θα είσαι όλο και περισσότερο πρόθυμη να κάνεις έκπτωση στη ζωή σου, όλο και περισσότερο θα συντηρείς αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, όλο και περισσότερο θα μένεις σε επιλογές που σου κάνουν κακό.
Επειδή φοβάσαι τη μοναξιά, την καλύπτεις με τις σχέσεις, και για να φύγεις από μια κακή σχέση, η μόνη διέξοδος που υπάρχει για σένα είναι μια άλλη σχέση. Ως τώρα ήσουν πάρα πολύ τυχερή. Είσαι σε μια σχέση που βαριέσαι, και βρήκες μια που ακούγεται καλύτερη. Ίσως να νομίζεις ότι έτσι είναι η ζωή – το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει είναι ένας άντρας που δεν εξιτάρει ιδιαίτερα. Ή ένας άντρας που σου αρέσει και μένει μακριά. Ακριβώς επειδή ο φόβος σου σε κάνει να αποφεύγεις τη ζωή, είσαι άπειρη και άρα, ευάλωτη.
Δεν ξέρω τι θα γίνει με τους δύο άντρες. Φαντάζομαι όμως ότι ό,τι κάνεις, θα είναι με γνώμονα να μην μείνεις ούτε μέρα χωρίς έναν άντρα να είναι μαζί σου τα βράδια. Οι άνθρωποι που φοβούνται τη μοναξιά φοβούνται να μείνουν μόνοι τους με τον εαυτό τους, και μερικές φορές αυτό γίνεται επειδή δεν τον εκτιμούν ιδιαίτερα. Η σχέση σου με τον εαυτό σου όμως είναι η πιο ουσιαστική, η πιο σημαντική που έχεις. Αν δεν τα βρεις με τον κόσμο που βρίσκεται στο κεφάλι σου, θα δυσκολευτείς πάρα πολύ να κάνεις έξυπνες κινήσεις που σε συμφέρουν. Κανένας άντρας δεν μπορεί να σου λύσει τον φόβο της μοναξιάς.
σχόλια