________________
1.

"Αγαπητή, Α,μπά.
Είπαμε να σου στείλουμε και εμείς μια χαζό-ερώτηση για τους Ramones, και μέχρι να απαντήσεις γίναμε Θαμόνς...(sorry, έπρεπε να το γράψω)

Δεν έχω κάποια ερώτηση να σου κάνω, απλά μια παρατήρηση.
Πες στους σχεδιαστές του site, να κάνουν κάτι, γιατί ο λόγος που σου έστειλα e-mail την προηγούμενη φορά, και που παιδεύονται και άλλοι τόσοι (υποθέτω) να βρουν με ποιό τρόπο να σου στείλουν την απορία τους, είναι οτι το submission box, αντιλαμβάνεται ως διαφήμιση απο το adblocker και εξαφανίζεται...
και μην μου πεις να μην μπλοκάρω διαφημίσεις γιατί εσύ, ως βασίλισσα του gif, σίγουρα ξέρεις πόσο εκνευριστικό είναι να προσπαθείς να γράψεις/διαβάσεις κάτι και να αλλάζει κάθε 2 δεύτερα η εικόνα ακριβώς από πάνω...

Carry on..."- Θοδωρής

Eεεε, για να πω την αλήθεια, ίσως ακριβώς επειδή είμαι η βασίλισσα του gif, δεν ενοχλούμαι από τις κινούμενες εικόνες όταν γράφω...

Πάντως όποιος δυσκολεύεται να στείλει ερώτηση μέσω της φόρμας, μπορεί να το κάνει και μέσω mail, στο λινκ που βρίσκεται δεξιά στο "blog ID".

________________
2.

Αγαπητή Α, Μπα; Αλήθεια, ο Kurt Cobain υπήρξε ποτέ χαρούμενος;- Nirvana

Ποιός μπορεί να πει; (Πάντως όχι η Courtney Love, δεν πιστεύω τίποτα από όσα λέει). Δεδομένου ότι υπέφερε από βαριά κατάθλιψη, χωρίς ενδείξεις ότι προσπαθούσε πραγματικά να την αντιμετωπίσει, δε νομίζω ότι ξέφευγε ποτέ από το τεράστιο βάρος που είχε μέσα του. Η μοναδική μαρτυρία που έχω διαβάσει, είναι στη αυτοβιογραφία του Anthony Kiedis, ο οποίος μιλάει για τον Kurt με τα καλύτερα λόγια: ότι ήταν καλός άνθρωπος, τρομερά ευαίσθητος, αλλά πάρα μα πάρα πολύ λυπημένος.

Θυμάμαι τη μέρα που έμαθα ότι αυτοκτόνησε, το σχόλιο ήταν «μόλις 27 χρονών» και σκέφτηκα «ε δεν ήταν και μικρός», τι αστείοι που είναι οι νέοι! Εσείς θυμόσαστε που ήσασταν όταν το μάθατε;

Για να μην σας αφήσω με άσχημες σκέψεις, θα ήθελα να σας πω ότι αυτή την εβδομάδα η πολυαγαπημένη μου κωμικός, η Τσέλσι Χάντλερ, λείπει από την εκπομπή της και έχει αφήσει στο κατόπι της τον Dave Grohl (!), ο οποίος τα καταφέρνει απροσδόκητα καλά, φαίνεται τρομερά συμπαθητικός τύπος, μάλλον χρειάζεται το δικό του σόου («τα παιδιά στο στούντιο με ρωτάνε πώς βγάζω λεφτά κάνοντας "food fighting"»). Πολύ θα ήθελα να σας βάλω ένα βίντεο αλλά νομίζω ότι το κανάλι δεν επιτρέπει την αναμετάδοση εκτός Αμερικής. Δοκιμάστε εδώ.

________________
3.

"ρε συ α-μπα σ'αγαπω!

Επισης μενω και εγω στο εξωτερικο αλλα μη φανταστεις τιποτα
αμερικες και λονδινα, παντα θαυμαζα το λος αντζελες παντα
ονειρευομουν να ζησω εκει..αληθεια πως ειναι εκει? πως ειναι μια
τυπικη μερα σου?"- "ntemek"

Δεν μένω μέσα στο Λος Άντζελες αλλά το Orange County, που χαρακτηρίζεται από σκαφάτους Ρεπουμπλικάνους που κατάλαβαν την κρίση επειδή αναγκάστηκαν να πλύνουν το σκάφος μόνοι τους. Το Λος Άντζελες είναι ένα πολύ μυστήριο μέρος για κάποιον που έχει συνηθίσει στις πόλεις της Ευρώπης: δε μοιάζει σε απολύτως τίποτα με αυτά που ξέρουμε και θεωρούμε δεδομένα. Δεν έχει κέντρο, είναι σαν να είναι δεκαπέντε πόλεις η μία δίπλα στην άλλη (των οποίων τα όρια είναι και μπλεγμένα και σαφώς ορισμένα ταυτόχρονα, πρέπει να γράψω βιβλίο για να το περιγράψω). Έχει όλη την ψυχοπαθολογία της Αμερικής, από άγριες συνοικίες με απελπισμένους ανθρώπους μέχρι... μέχρι το πασίγνωστο Μπέβερλι Χιλς, από μορφωμένους σοσιαλιστές μέχρι τον πάτο του πηγαδιού. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό ισχύει για όλες τις μεγαλουπόλεις αλλά αυτό που διαφέρει είναι η κλίμακα, που είναι σχεδόν απόκοσμη, μάλλον απάνθρωπη. Είναι δύσκολο μέρος, νομίζω. Πρέπει να έχεις γεννηθεί εδώ, ή να ζεις για δεκαετίες για να συνηθίσεις την κλίμακα και να ξεπεράσεις την αίσθηση ότι είσαι χαμένος και μόνος.

Για να μην φανεί ότι θάβω το μέρος, το ενδιαφέρον που έχει είναι τεράστιο. Μου φαίνεται αδύνατον να βαρεθείς ή να φτάσεις σε ένα σημείο που θα πεις ότι «τα έχεις δει όλα», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αν έχεις παρέα και έναν πυρήνα έχεις δυνατότητες για εμπειρίες πολύ δυνατές. Αν έχεις λεφτά, μπορείς να ζήσεις πραγματικά μεγαλειώδεις καταστάσεις. Αν όχι, χρειάζεσαι παρέα περισσότερο από αλλού, η πόλη δύσκολα γίνεται φίλη σου, κι ας το λέει το τραγούδι (αν ο μόνος φίλος σου είναι το Λος Άντζελες, περνάς πολύ δύσκολη φάση).

[Κι εγώ σ' αγαπώ ρε παιδί μου!]

________________
4.

"Αγαπητή Λένα,

διαβάζω αρκετά συχνά την είδηση πως «πέθανε ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο». Υπολογίζω ότι τα τελευταία χρόνια θα 'χει πεθάνει πάνω από πέντε φορές. Τι γίνεται μ' αυτόν; Μήπως έχει νεκροφάνεια; Είναι εφτάψυχος; Πεθαίνει, ανασταίνεται και ξαναπεθαίνει; Ή μας δουλεύουν οι εφημερίδες;

Ευχαριστώ,
ein Steppenwolf"

________________
5.

πως γινεται μερες γιορτινες,αγαπης,κλπ να μην βρισκεις χρονο να απαντησεις σε ενα μηνυμα στο κινητο...?στο κατω κατω ευχες ειναι..ποσο ανεπιθυμητες μπορει να σου ειναι?εγω βρηκα χρονο.. και να τους σκεφτω κ να δειξω την αγαπη μου με ενα απλο μηνυμα..οχι τηλεφωνο γιατι μπορει να ενοχλησω....αλλα απαντηση πουθενα!!!κ εκτος απο αυτο...οι αναρτησεις στο fcb βροχη...για αγαπη,φιλια,και ολες τισ σχετικες μπουρδες!- koula

Αν ήθελες να δείξεις την αγάπη σου, γιατί αναστατώνεσαι; Την έδειξες. Μήπως έστειλες τα μηνύματα για να δεις ποιός θα σου απαντήσει; ΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ.

________________
6.

"Αγαπημένη μου Α,μπα,
διάβασα πολύ γρήγορα - ρούφηξα σχεδόν σαν υπνωτισμένη- όλα τα βιβλία της Τζούλιαν Φλιν. Πραγματικά ήταν εξαιρετικά και τώρα νιώθω αυτό το ""κενό"" που δημιουργείται μόλις τελειώνει ένα ωραίο βιβλίο. Μπορείς να μου προτείνεις κάτι παρόμοιο που θα μπορούσε να με συναρπάσει?"- steritiko sindromo

Κι εγώ το έπαθα αυτό με τη Φλιν, είναι μάγισσα, σε ρουφάει και σε πετάει σα στυμμένη λεμονόκουπα. Για συνέχεια θα πρότεινα την Tana French, αυτό το "the Likeness" ήταν έκρηξη, από τις περιπτώσεις που πρέπει να φας ή να κοιμηθείς και είναι εντελώς αδύνατον να αφήσεις το βιβλίο, φοβάμαι ότι δεν έχει μεταφραστεί, αλλά όλα της τα βιβλία είναι καταπληκτικά. Παρόμοιο εφέ έχω πάθει με όλα τα βιβλία του Χόλινγκχερστ. Μετά πάμε στον Ίαν Μακ Γιούαν, αλλά θα τον έχεις δοκιμάσει σίγουρα. Πολύ πρόσφατα διάβασα υπνωτισμένη το the little stranger της Σάρα Γουότερς, αλλά νομίζω ότι έγινε επειδή πανικοβάλλομαι μέχρι το μεδούλι με ιστορίες που έχουν φαντάσματα μικρών εκδικητικών παιδιών, ειδικά όταν δεν ξέρεις αν ο ήρωας όντως βλέπει φαντάσματα ή τρελαίνεται σιγά σιγά.

________________
7.

πώς γίνεται κάποιος έλληνας υπηρέτης στις πλούσιες οικογένειες βλέπε Λίτσιδες-Βαρδινογιάννηδες κλπ; Πρέπει να χεις βύσμα; Βγάζεις κάποια σχολή; είσαι απλά η Μάρθα Βούρτση στα '60s;- Di_si

Ναι, πρέπει να έχεις βύσμα, μεγαλύτερο από αυτό που χρειάζεσαι για το δημόσιο.

________________
8.

"Αγαπητή μου Α,Μπα,
Έχω καιρό να σου γράψω ερώτηση! Θα ήθελα λοιπόν να σε ρωτήσω, εφόσον είσαι επίσης γατόφιλη, γιατί οι γάτες υποτίθεται πως ανταποκρίνονται σε λέξεις που ξεκινούν από ""Ψ"" (Ψιτ-ψιτ-ψιτ, ψιψίνο-α κτλ κτλ), ενώ υποτίθεται πως διώχνονται με λέξεις από ""Ξ"" (Ξιστ, Ξουτ, Ξξξξξ κτλ κτλ) Αυτό έχω παρατηρήσει πως ισχύει μόνο στην Ελλάδα, στις υπόλοιπες χώρες του εξωτερικού, οι άνθρωποι σπάνια ψιψιρίζουν για να προσελκύσουν κάποιο αιλουροειδές, συνήθως προσποιούνται διάφορα νιαουρητά. Είναι μήπως αναμασημένη ανθρώπινη παραίσθηση, να νομίζουμε οτι επικοινωνούμε με τις γάτες? Καλή Χρονιά σου εύχομαι και από εδώ!"- (Ο) Τσουτσού

Δεν είναι παραίσθηση ότι επικοινωνούμε με τις γάτες!

Ως γατόφιλη, υποστηρίζω ότι ακούνε το Σίγμα, που υπάρχει και στο Ψ και στο Ξ. Και είναι λογικό, γιατί ακούγεται πιο δυνατά και σαφέστερα. Τα υπόλοιπα, αν τις καλούμε ή τις διώχνουμε, το καταλαβαίνουν από τη μη λεκτική επικοινωνία, από το ύφος μας, τον τόνο και τη γλώσσα του σώματος. Έχω δοκιμάσει να «μιλήσω» με γάτες χρησιμοποιώντας το Σίγμα με ουδέτερα τα υπόλοιπα σήματα και είναι πολύ απολαυστικές, κοκαλώνουν με δυσπιστία και περιμένουν κι άλλες πληροφορίες για να αποφασίσουν τι τους συμφέρει να κάνουν, να φύγουν ή να μείνουν.

________________
9.

γιατί όταν είμαστε κρυωμένοι και έχουμε βουλωμένη μύτη δεν καταλαβαίνουμε τις γεύσεις; μόνο εμένα με εκνευρίζει αυτό; είσαι εξαιρετική, αγαπημένη καθημερινή συνήθεια-Dagny Taggart

Για την απώλεια της όρασης, της μνήμης ή της ακοής υπάρχουν λέξεις που μας έρχονται πολύ εύκολα, μαζί με τα παράγωγά τους. Όμως η λέξη που περιγράφει την απώλεια της όσφρησης δεν είναι γνωστή – επειδή μπορείς να ζεις κανονικά χωρίς την όσφρηση.
Μπορείς; Η γεύση αποτελείται κατά 90% (κάποιες μελέτες υποστηρίζουν και παραπάνω) από την όσφρηση. Χωρίς τη μυρωδιά, το μόνο που αντιλαμβανόμαστε είναι η υφή. Ο άνθρωπος μπορεί να ξεχωρίσει 10.000 μυρωδιές που τον συνδέουν με τον κόσμο, τον προειδοποιούν για κίνδυνο ή τον κρατούν σε επαφή με το ίδιο του το σώμα. Οι άνθρωποι που πάσχουν από ανοσμία χάνουν την όρεξή τους, ανησυχούν για την προσωπική τους υγιεινή, μπορεί να πάθουν ακόμα και κατάθλιψη.
Αν και οι γευστικοί κάλυκες είναι τόσο πολλοί, μας ενημερώνουν μόνο για τις πέντε βασικές γεύσεις: γλυκό, αλμυρό, πικρό, ξινό, ουμάμι. Το στοιχείο που δίνει στη γεύση μας τον τελικό τόνο είναι η αίσθηση της όσφρησης.

[via] Όταν μασάμε, απελευθερώνονται από το φαγητό ορισμένες αρωματικές ουσίες που εξατμίζονται ανεβαίνοντας προς τη μύτη μέσω της διόδου που ενώνει τη στοματική με τη ρινική κοιλότητα. Στη μύτη, οι αρωματικές ουσίες συνδέονται στους απειράριθμους οσφρητικούς υποδοχείς που βρίσκονται στα οσφρητικά κύτταρα στο επάνω μέρος των ρουθουνιών μας. Όταν η σύνδεση συντελεστεί, οι οσφρητικοί υποδοχείς αποστέλλουν τάχιστα ένα σήμα στο κέντρο γεύσης του εγκεφάλου. Εκεί τα σήματα όσφρησης αναμιγνύονται με τα σήματα γεύσης που καταφθάνουν από το στόμα. Η τελική γεύση που αντιλαμβανόμαστε παράγεται από μια μείξη τύπων των δύο αυτών σημάτων. Στην όλη διαδικασία πάντως τα σήματα από τη μύτη είναι πιο σημαντικά.

________________
10.

α μπα μου, με αφορμή το τραγικό περιστατικό στην Ξάνθη και την ανεπαρκή ελληνική νομοθεσία περί σεξουαλικής κακοποίησης, θα ήθελα να θέσω το εξής θέμα: στην Αμερική οι παιδόφιλοι και οι βιαστές -καθώς θεωρείται επιστημονικά ότι δεν αναμορφώνονται ποτέ, κάθε άλλο- τυγχάνουν συγκεκριμένης μεταχείρισης από την κοινωνία και οι άνθρωποι προστατεύονται με την ανάρτηση και κοινοποίηση των στοιχείων των κακοποιών από την τοπική αστυνομία στους κατοίκους. Νομίζω ότι φέρουν δε και κάποια βραχιολάκια. Υπάρχει κάποια αντίστοιχη κίνηση για τέτοια αιτήματα στην Ελλάδα ώστε να φτάσουμε κι εμείς κάποτε σε κάποιο επίπεδο προστασίας? κι αν όχι, τι μπορούμε να κάνουμε για να την δημιουργήσουμε εμείς αυτήν την κίνηση? και γιατί όχι, ακόμα και μέσα από εδώ, τη lifo.- εγώ, μπορεί κι εσύ

To «καθώς θεωρείται επιστημονικά δεν αναμορφώνονται ποτέ, κάθε άλλο» είναι πολύ μεγάλη δήλωση, πάρα πολύ μεγάλη δήλωση. Σε ποιόν επιστήμονα αναφέρεσαι; Το θέμα είναι ακόμη αντικείμενο τεράστιας συζήτησης και αντιπαράθεσης, ειδικά στην Αμερική που έχει πολύ αυστηρή νομοθεσία, κι όμως δε βλέπει μείωση των εγκλημάτων. Τα τελευταία χρόνια αναρωτιούνται αν είναι σε καλό δρόμο ή όχι και αν η καταστολή αυτού του είδους φέρνει αποτέλεσμα. Δε λέω ότι είναι έτσι ή αλλιώς, λέω ότι δε νομίζω ότι υπάρχει ακόμα ασφαλές συμπέρασμα. Μπορείς να διαβάσεις ένα από τα πολλά ρεπορτάζ εδώ – και βάζω λινκ των NYT, που φαντάζομαι ότι μπορούμε να παραδεχτούμε ως έγκυρο σχετικά με την επίσημη στάση της χώρας.

Όμως αυτά ισχύουν για την Αμερική. Η Ελλάδα, και αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα, κρύβει το θέμα κάτω από το χαλί και κάνει την πάπια. Πώς να ξεριζωθεί η ρίζα, που είναι ο μισογυνισμός και το «τα 'θελε κι αυτή» που είναι η πρώτη αντίδραση, όχι της κάθε μνησίκακης γειτόνισσας ή του στερημένου ψευδομάτσο που η ζωή του έδειξε το αληθινό της πρόσωπο, αλλά του επίσημου κράτους! Γυναίκες δικηγόρους έχουμε, αλλά λείπουν τραγικά πολλές γυναίκες νομοθέτες, γιατί δε νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε κάτι από τους υπερήλικες που σχεδιάζουν νόμους. Ξέρω ότι μας διαβάζουν δικηγορίνες, τις παρακαλώ να μας πουν αν υπάρχουν κινήσεις για αλλαγή της κατάστασης.

________________
11.

Αγαπητή Α,μπα, δίσταζα να σου γράψω την ερώτησή μου αλλά τελικά, ναι, αποφάσισα να στην πω γιατί εμπιστεύομαι την αντικειμενική και καθαρή (όσο γίνεται) σκέψη σου αλλά και το βιτριολικό σου χιούμορ (μπας και γελάσω με τα χάλια μου).Το γεγονός έγινε λίγο πριν τα Χριστούγεννα και πέρασα κάπως περίεργα στις γιορτές εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Και εξηγούμαι: είχα κάποιου είδους σύντομο συναισθηματικό μπλέξιμο με έναν παντρεμένο, 8 χρόνια μεγαλύτερό μου,(δεν είχαμε "προχωρήσει" όμως, μόνο αλληλοστέλναμε μηνύματα πολύ εκδηλωτικά και τρυφερά,τα ου είχα έτσι και αλλιώς ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι δεν επιθυμώ μπλεξίματα και οργισμένα τηλεφωνήματα από πληγωμένες συζύγους),αυτός από την μεριά του διαβεβαίωνε ότι κρατούσε τον έλεγχο της κατάστασης. Έλεγε ψέμματα, βέβαια. Η γυναίκα του τον είχε πάρει από νωρίς χαμπάρι και είχε με το δίκιο της χάσει την ψυχραιμία της. Καταλήγω: εντάξει και εγώ δεν είμαι καμιά αθώα περιστερά, ήξερα ότι πήγαινα γυρεύοντας, βάλτε με στην πυρά να με κάψετε. ΟΜΩΣ πόσο νορμάλ είναι να σε "χωρίζει" τελικά όχι ο ίδιος γιατί το επέλεξε αλλά η γυναίκα του-απευθείας και εν ψυχρώ-,ο ίδιος να κρύβεται σαν κουνέλι και όχι μόνο αυτό αλλά να βλέπεις στο τέλος όλες σας τις συνομιλίες στο fb να αποτελούν ανάγνωσμα άρλεκιν για την εν λόγω -κατά φαντασίαν πάντα κερατωμένη-σύζυγο;Είχε πρόσβαση παντού η κυρία! Το ερώτημά μου είναι λοιπόν:- Πόσο ξεφτίλας είσαι;

Ποιός απ' όλους;

________________
12.

Ποιο είναι το αντίδοτο για τις μεγάλες προσδοκίες; Έχω βαρεθεί να απογοητεύομαι...-Blueberry

Βγάλε το «μεγάλες». Μετά βγάλε και το «προσδοκίες». Πρόσθεσε το «βιώσιμες». Μετά βάλε και «απαιτήσεις».