ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αραγε γιατί να είναι τόσο κακό που δεν μπορούμε να είμαστε ίδιοι οι άνθρωποι μεταξυ μας? Μακάρι να έρθει εκείνη η μέρα που η διαφορετικότητα θα είναι αποδεχτή και κατανοητή,τόσο απλά. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του βιώματα και τις δικές του συνθήκες και καταστάσεις κάτω από τις οποίες έχει μεγαλώσει και ζει,ο καθένας έχει τους δικούς του δαίμονες με τους οποίους παλεύει... Κάποιοι βέβαια τα έχουν βρει πιο δύσκολα , αντικειμενικά. Αλλά στο κάτω κάτω αυτό δεν είναι η ζωη? Ολα αυτά δεν είναι ανθρώπινα,το να πονάς,να απελπίζεσαι? Εχουμε φτιαχτεί μόνο για να γελάμε και να περνάμε ευχάριστα? Δεν νομίζω. Life is life,that's all. Μάλλον αυτό ειναι που μας τρομάζει,οτί η ζωή δεν είναι τόσο φανταχτερή και ευχάριστα ανατρεπτική όπως μας έχουν κάνει να πιστεύουμε για κάποιο λόγο. Δεν είμαστε θεοί, όλοι φθαρτοί είμαστε με ημερομηνία λήξης,τόσο κυνικά και ωμά. Μήπως αυτό μας φοβίζει? Οτι δεν είμαστε τόσο σπουδαίοι όσο,έστω και ασυνείδητα, πιστεύουμε?