O υπουργός Νίκος Παππάς μας κάλεσε να αναλογιστούμε πότε ήταν καλύτερη η ζωή μας, το 2014 ή σήμερα. Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πόσο άλλαξε η ζωή μου τα δύο τελευταία χρόνια. Δηλαδή, ο Δεκέμβρης του 2016 πόσο διαφορετικός απο τον Δεκέμβριο του 2014 είναι Ξεκινώ από το 2014 το λοιπόν και τα γράφω όπως μου΄ρχονται:
-Ο τζίρος στο μαγαζί ήταν χαμηλός. Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είχε πεσει κατα τουλάχιστον 50 τοις εκατό. Αυτό είχε κάνει πολύ δύσκολη την καθημερινότητά μου στο μαγαζί.
-Ο ΟΑΕΕ μου αν και με αγκομαχητό ήταν πληρωμένος. Πιεζόμουν πολύ για να το εξοφλήσω, αλλά το πετύχαινα παρόλα αυτά. Δεν είχα ιδιαίτερα θέματα υγείας αλλά όποτε ήθελα μια συμβουλή από έναν γιατρό πήγαινα σε κάποιον του ΕΟΠΠΥ.
-Στη εφορία δεν χρωστούσα. Είχα βάλει τις οφειλές μου σε 12μηνη ρύθμιση και κάθε μήνα πλήρωνα (αν και όχι εύκολα) το ποσόν που μου αναλογούσε.
-Η καθημερινότητά μου ήταν μετρημένη. Δεν έκανα ποτέ μεγάλα έξοδα, όπως πχ ακριβά ταξίδια αλλά και η Αθήνα όμορφη μου φαινόταν. Δε χρωστούσα στη ΔΕΗ, ούτε στα κοινόχρηστα. Άναβα λελογισμένα το καλοριφέρ στο σπίτι και έτσι αντιμετώπιζα το κρύο μάλλον επιτυχώς. Έκανα στην ώρα του το σέρβις του αυτοκινήτου, πλήρωνα κανονικά τα τέλη κυκλοφορίας και την ασφάλεια και αντιμετώπιζα έγκαιρα πιθανά έξτρα προβλήματα.
Με μία λέξη θα έλεγα πως ζούσα...πως το 'πε ο Βαρουφάκης; Έναν "λιτό βίο"!
Πάμε στο σήμερα:
-Ο τζίρος σε σχέση με το 2014 είναι μειωμένος κατά περίπου 30 τοις εκατό. Αν προσθέσεις και την μέχρι τότε μείωση τα πράγματα γίνονται δραματικά. Πολύ συχνά απορώ γιατί εργάζομαι.
-Ο ΟΑΕΕ μου είναι απλήρωτος εδώ και περίπου έναν χρόνο, πράγμα που με καθιστά ανασφάλιστο.Προσφάτως έγραφα για την "Οδύσσεια ενός ανασφάλιστου", μετά την ταλαιπωρία που βίωσα στα δημόσια νοσοκομεία, όταν ανακάλυψα (τυχαία) ότι δυστυχώς έγινα υπερτασικός και στο εξής θα πρέπει πάντα να προσέχω. Δε θα το ευχόμουν ούτε στον εχθρό μου τέτοιο πράγμα.
-Η εφορία είναι απλήρωτη επίσης. Δηλαδή κάτι έχω δώσει, αλλά αυτό είναι περίπου το ένα πέμπτο μόνο απο αυτό που όφειλα. Πριν λίγες μέρες έλαβα απειλητικό μήνυμα από την εφορία ότι να προσέξω-λέει-γιατί ενδέχεται να μου κατασχεθεί ο λογαριασμός.
-Η καθημερινότητα μου; Κλάψτα! Χρωστάω στη ΔΕΗ, μπήκα αρχικά σε ρύθμιση αλλά την έχασα τον επόμενο μήνα λόγω μη έγκαιρης καταβολής. Προσπαθώ να βάζω όσα χρήματα εξοικονομώ αλλά χρωστάω ένα σεβαστό ποσόν παρόλα αυτά (δε γνωρίζω σε ποια περίπτωση το κόβουν). Το καλοριφέρ ανάβει μόνο σε περίπτωση πολύ χαμηλών θερμοκρασιών και για πολύ λίγο. Το αυτοκίνητο παρατημένο στη μοίρα του, μόνο λάδια-νερά και πολλά του είναι. Τα τέλη κυκλοφορίας και η ασφάλεια πληρώνονται με δόσεις και μετά πολλών κόπων και βασάνων. Ποτέ άλλοτε δε θυμάμαι να πλήρωνα τόσα πολλά και να χρωστούσα (Δε χρωστούσα, Ποτέ!) ακόμα περισσότερα! Οι έξοδοι μου και οι βόλτες μου σούπερ περιορισμένες. Έφτασα σε προσκλήσεις φίλων να κάνω ερωτήσεις όπως "τι θα ξοδέψουμε?" η "εγώ τι πρέπει να πληρώσω?". Μένω πολύ συχνά μέσα αν και η Αθήνα είναι αρκετά όμορφη τα Χριστούγεννα όπως είπα.
Αντιλαμβάνομαι την απόσταση που έχω πάρει απο τον λεγόμενο "λιτό βίο" του 2014 και απελπίζομαι. Ζω με τον μόνιμο φόβο ενός οποιουδήποτε ατυχήματος που θα μπορούσε να με καταστρέψει. Οποιοδήποτε επιπλέον έξοδο (σχετικά μεγάλο ασφαλώς) θα με διέλυε ολοκληρωτικά! Ανησυχώ για τα χρέη στη εφορία και τις επιπτώσεις τους. Αναρωτιέμαι τι να κάνω με το μαγαζί. Κι αν ακόμα κλείσω τι θα κάνω μετά, πως θα ζήσω;
Είναι τόσο χειρότερα τα πράγματα. Το λέω και γιατί υπάρχουν αρκετοί ανυποψίαστοι φίλοι (του δημόσιου κυρίως) που με θεωρούν υπερβολικό όταν "κλαίγομαι". Η ζωή έχει γίνει κάτι σαν κόλαση και είναι πολύ πιθανόν να γίνει σοβαρά χειρότερη σύντομα.
Το μόνο παρήγορο; Ότι ξέρω πως δεν είμαι μόνος εγώ που περνάω έτσι. Είναι και πολλοί πολλοί άλλοι και μάλιστα αρκετοί απ'αυτούς, ζουν και ακόμα χειρότερα (αλλά αυτό δε λέγεται παρηγοριά, λέγεται καταδίκη!).
Αν έχεις κάτι άλλο αισιόδοξο να προσθέσεις, Πες το! Το έχω μεγάλη ανάγκη!
σχόλια