Μπορεί με την απελευθέρωση του Αγίου Πνεύματος "εν είδει περιστεράς" να κέρδισε το βάπτισμα του πυρός για τα οφίκια του πρωθυπουργικού θώκου, εντούτοις λίγη φώτιση έλαβε επί της ουσίας. Και αυτό, όχι γιατί έγινε ο μέγας διδάσκαλος της πολιτικής κυβίστησης ούτε γιατί με το χαμόγελο και αγκαλιά με μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ μετέτρεπε και μετατρέπει το μαύρο σε άσπρο. Αλλά κυρίως, γιατί υψώνοντας το λάβαρο της Αριστεράς, καταστρατήγησε κάθε ίχνος ιδεολογίας και ηθικής, ευτελίζοντας τη σημασία των ψήφων που έλαβε και συμπαρασύροντας στα βράχια μια ήδη ναυαγούσα κοινωνία, η οποία ήλπιζε στην έλευση ενός Σωτήρα.
Η μέχρι στιγμής πορεία θυμίζει αρχαία τραγωδία, με τη διαφορά ότι "ο από μηχανής θεός" ποτέ δεν ήρθε, γιατί ποτέ δεν υπήρξε. Το ηθικό και θρησκευτικό δίδαγμα της ημέρας των Θεοφανείων είναι πως το Άγιο Πνεύμα δεν έρχεται από μόνο του με non paper, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει. Ηθικά πρέπον και πολιτικά ορθό λοιπόν, θα ήταν να εκλείψουν οι μεγάλοι πολιτικοί σταυροί, αλλά κυρίως, τα ψηφοθηρικά "show" του Πειραιά, καθώς η απροκάλυπτη προσπάθεια πρόσκαιρου πολιτικού κέρδους λίγο απέχει από τη φιλοσοφία των αντίστοιχων "show" των στενών της περιοχής πριν αρκετά χρόνια.
σχόλια