__________________
1.
α μπα, γνώρισα έναν τύπο και αρχικά εντυπωσιάστηκα από το ότι φαινόταν πολύ γλυκό αγόρι, έδινε την εντύπωση ενός τρυφερού άντρα και παράλληλα είναι αρκετά διαβασμένος/με εμπειρίες άρα και πολύ ενδιαφέρων συνομιλητής. ας μην αναλύσω άλλα δε θέλω να τον κάνω προξενιό. Λοιπόν έλεγε αρχικά κάποια πολύ υπερβολικά πράγματα για να δείξει ότι του αρέσω τα οποία του έλεγα ότι τα θεωρώ τέτοια τύπου θα ήθελα να μέναμε μαζί. και όταν έλεγα ότι τα θεωρώ μεγάλα λόγια μετά σε άλλη στιγμή έπαιρνε πίσω αυτά που έλεγε. επίσης μου είπε σε προσωπική στιγμή κάτι τύπου "εγώ είμαι εγωιστής και δεν κοιτάω άλλους μόνο τον εαυτό μου"," δε λειτουργώ σαν ομάδα"," δεν είμαι ικανός να αγαπήσω", "θέλω το χώρο μου" κτλ. τα οποία φυσικά μου προκαλούσαν δυσαρέσκεια και κρατούσα απόσταση καθώς δεν τον ήξερα καλά και αυτός έλεγε ότι αν τον θέλω να τον ερωτευτώ γι' αυτό που είναι. παράλληλα στη συμπεριφορά του ήταν πολύ δοτικός, ήθελε να περνάει χρόνο μαζί μου και γενικά έβγαινε φυσικά. εγώ όσες φορές είπε τέτοια δραματικά του απάντησα αναλόγως ή ζήτησα κάποια εξήγηση γι αυτά και την πρώτη φορά που τον πίεσα έβαλε τα κλάματα, ενώ τις άλλες 2 έκοψε την κουβέντα και την τελευταία φορά μάλιστα ήταν προσβλητικός και αγενής λέγοντας προσθέτοντας θα εξαφανιστεί λίγες μέρες ( για να βρει τη χαμένη Ατλαντίδα μάλλον δε ξέρω) γτ δε νιώθει δημιουργικός, είπε άσε μόνο μου φύγε κι εσύ κτλ. οπότε κι εγώ πήρα το καπελάκι μου κι έφυγα τρέχοντας. Το θέμα μου είναι ότι συνειδητοποιώ ότι κάνω μια προβληματική σκέψη και τσαντίζομαι με τον εαυτό μου που την κάνω. λέω δηλαδή, αν ένας άνθρωπος που δήλωνε ότι ήταν τέτοιος ενδιαφερόταν πολύ για μένα άρα του άρεσα πολύ/ήμουν "ξεχωριστή". Και σκέφτομαι μήπως είναι μόνο η δική μου σκέψη προβληματική και δηλώνει αδυναμία ή ήταν αυτός ένα χειριστικό γαιδούρι με θεματάκια. ή και τα δύο? Είσαι πιο απολαυστικό πρωινό και από ψωμί με νουτέλα!- ψάχνοντας μαθαίνεις
Το κομπλιμέντο-σύγκριση με Νουτέλα μπαίνει ανάμεσα στα καλύτερα που έχω λάβει, αν δεν είναι το καλύτερο.
Νομίζω ότι αυτός νιώθει ανεπαρκής και φοβάται ότι μόλις καταλάβουν ποιος είναι, ποιος είναι στ'αλήθεια, θα τον εγκαταλείψουν. Έτσι παριστάνει τον απρόσιτο, για να δει αν φύγεις με την πίεση (αλλά αν μείνεις θα σε περιφρονήσει και θα σε ξεγράψει, γιατί δεν ξεριζώνεται έτσι η ανεπάρκεια που νιώθει). Φυσικά, με τη συμπεριφορά του σε απομακρύνει, και έτσι επιβεβαιώνει τους φόβους του.
Εσύ δεν καταλαβαίνεις πόσο παιδιάστικο που είναι αυτό που κάνει και τον παίρνεις στα σοβαρά (παρόλο που δείχνει εντελώς άλλη συμπεριφορά όταν είσαστε οι δυο σας), γιατί τελικά σου αρέσει, και όταν μας αρέσει κάποιος, παίρνουμε στα σοβαρά αυτά που λέει. Αν μαζί με αυτό πιστεύεις ότι αν κάποιος «απρόσιτος» που σου δίνει σημασία, σου δίνει και αξία, τότε θα μπλεχτείτε σε έναν πολύ βλαβερό και νοσηρό χορό μεταξύ σας, γιατί ο ένας θα τροφοδοτείται από την ανασφάλεια του άλλου σε μια τέλεια λούπα.
Όμως από τον τρόπο που γράφεις φαίνεσαι έξυπνη και πιστεύω ότι θα σπάσεις αυτόν τον κύκλο.
__________________
2.
Αγαπητή Αμπα καλησπέρα. I like you a lot!!!
Το θέμα μου έχει ως εξής. Μετά από αρκετά προβλήματα σε προσωπικό επίπεδο, κακή σχέση με τους γονείς μου, κρίση στον γάμο μου, απιστία μου κλπ, αποφάσισα να επισκεφθώ ψυχολόγο για να δω τι τρέχει μ εμένα. Ξεκίνησα λοιπόν ψυχοθεραπεία, και η αλήθεια είναι ότι βοηθήθηκα πάααααρα πολύ. Όμως, κατά τη διάρκεια της θεραπείας (περίπου στον 1 χρόνο), η τύχη τα έφερε έτσι και η σχέση μου με τον ψυχολόγο επεκτάθηκε και εκτός ιατρείου, σε γονεϊκό επίπεδο (τα παιδιά μας βρέθηκαν συμμαθητές). Το συζητήσαμε αρχικά, είπαμε να δούμε πώς θα πάει και τελικά μετά από 3 περίπου μήνες μου πρότεινε να λήξουμε τη θεραπευτική σχέση γιατί με έβλεπε ότι ντρέπομαι πια να συζητήσω κάποια θέματα και ότι αυτό δεν ήταν σωστό για τη θεραπεία μου. Με προέτρεψε όμως να μην σταματήσω ακόμα την ψυχοθεραπεία και να απευθυνθώ σε κάποιον άλλο ψυχολόγο, γιατί η όλη διαδικασία δεν είχε ολοκληρωθεί. Έτσι και έγινε τελικά (αφού πρώτα πήρα το χρόνο μου, 3 μήνες περίπου). Μάλιστα τον καινούργιο ψυχολόγο ζήτησα να μου τον προτείνει εκείνος για να μπορέσω να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο τη θεραπεία. Επισκέφθηκα λοιπόν την καινούργια ψυχολόγο, μου φάνηκε μια πολύ καλή συνέχεια του προηγούμενου και αποφάσισα να ξεκινήσω μαζί της. Καταλαβαίνω ότι θα χρειαστεί να ξαναπιάσουμε κάποια πράγματα από την αρχή αλλά είμαι διατεθειμένη να το κάνω γιατί είδα πόσο καλά αποτελέσματα είχε για μένα η προσπάθεια αυτή και δεν θα ήθελα να αφήσω όλη αυτή τη «δουλειά» που έχω κάνει με τον εαυτό μου να πάει χαμένη.
Το θέμα είναι πως ταυτόχρονα με τη διακοπή με τον πρώτο ψυχολόγο, διαγνώστηκα με Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Κι ενώ η κλινική μου εικόνα αυτή τη στιγμή είναι πολύ καλή, εγώ αισθάνομαι ότι το θέμα της υγείας μου με κάποιο τρόπο με επηρεάζει και πέφτω όλο και πιο πολύ ψυχολογικά. Είναι νωρίς ακόμα το ξέρω, έχω διαγνωστεί πριν 3 μήνες και φαντάζομαι ότι είναι μια φάση φυσιολογική που θα πρέπει να διανύσω. Όμως έχοντας περάσει από μια πολύ μεγάλη κρίση με τον άντρα μου η οποία εντάθηκε πολύ έπειτα από ένα δικό του πρόβλημα υγείας που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί καθόλου καλά (και μαζί του κι εγώ), δεν θα ήθελα να ξαναπεράσουμε το ίδιο. Δεν μας παίρνει. Και κάπως έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω με τον άλλο ψυχολόγο.
Η ερώτησή μου είναι η εξής: Θεωρείς ότι αυτή τη στιγμή είναι καλή ιδέα να συνεχίσω την θεραπεία με ένα ψυχολόγο που ειδικεύεται στις διαπροσωπικές σχέσεις (εκεί ειδικεύονται και οι 2 ψυχολόγοι που απευθύνθηκα γιατί εκεί είχα εντοπίσει ότι έχω θέμα) ή να απευθυνθώ σε κάποιον άλλο που να ειδικεύεται σε θέματα υγείας που όμως πιστεύω θα αφήσω αρκετά ακάλυπτο το άλλο κομμάτι που είναι ξεκάθαρο ότι δεν είχε ολοκληρωθεί? Μπορεί άραγε ο 2ος ψυχολόγος να μπορέσει να με καλύψει και στα δύο θέματα?
Θα το συζητήσω και με τον ίδιο βέβαια, αλλά είπα να ακούσω και μια ακόμα άποψη. Ευχαριστώ.
Σορρυ για το μεγάλο κείμενο
Νομίζω ότι ο ψυχολόγος που θα είναι ο κατάλληλος ψυχολόγος για σένα θα μπορεί να διαχειριστεί και τα δυο σου θέματα. Μολαταύτα, νομίζω επίσης ότι το θέμα της υγείας σου προέχει, ακριβώς επειδή είναι πρόσφατο, κι επειδή ίσως να περιπλέξει κι άλλο την σχέση σου με τον άντρα σου. Συνέχισε εκεί που είσαι και θα δεις αν καλύπτεσαι, τώρα έχεις εμπειρία.
Συγχαρητήρια για την ευθεία και θαρραλέα αντιμετώπιση της ζωής σου, και πάρα πολλές ευχές για καλή και σταθερή κατάσταση της υγείας σου. Έχεις πιάσει τη ζωή από τα μαλλιά, και θα τα φέρεις όλα στα ίσα τους.
__________________
3.
Καλησπέρα Α Μπα... Έχει γίνει κάτι το οποίο μου την έχει δώσει λίγο... Κάνει πάρτυ μια φίλη μου από την σχολή σπίτι της και εξ αρχής είχε πει σε εμένα και σε μια φίλη μου να αγοράσουμε μια τεκίλα και να της τη πάμε γιατί ο κάθε ένας θα φέρει από κάτι. Μου στέλνει πριν κάτι ημέρες μήνυμα και μου λέει "άστο ρε συ μην φέρεις την τεκίλα φέρτε η κάθε μία από 10ευρώ γιατί τα ποτά που πήραμε είναι ακριβά και πληρώσαμε. Και λέω εγώ τώρα, καταρχάς δεν πίνω ποτά γενικά τίποτα, κατά δεύτερον το θεωρώ άσχημο αυτό που έκανε γιατί εγώ θα κάνω μία ώρα δρόμο να πάω σπίτι της (στην κυριολεξία) ΚΑΙ πρέπει να της πάρω δώρο φυσικά ΚΑΙ να πληρώσω και "είσοδο"ξερω 'γω... Θέλω την γνώμη σου. Μήπως είμαι εγώ η περίεργη;;;;- Μαρία
Όταν κάποιος καλεί κάποιον σπίτι του, πρέπει να είναι ευγνώμων που ο κάποιος θα τον τιμήσει με την παρουσία του, και ο καλεσμένος πρέπει να είναι ευγνώμων που τον κάλεσαν. Δεν της κάνεις χάρη που θα κάνεις μια ώρα για να εμφανιστείς, γιατί δεν πας για δουλειά, πας σε πάρτι για να περάσεις ωραία. Αν δεν πας επειδή πιστεύεις ότι θα περάσεις ωραία, και πας από υποχρέωση ή κεκτημένη ταχύτητα, δεν φταίει τόσο αυτός που σε κάλεσε. Πες ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, αλλά δεν θα μπορέσω να έρθω.
Αν πίνεις ή δεν πίνεις δεν έχει σημασία. Δεν συνεισφέρεις για να εξυπηρετήσεις τον εαυτό σου, αλλά για να περάσουν όλοι ωραία.
Επειδή είναι φίλη και έχει άνεση μαζί σου, ζήτησε ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές οικονομική βοήθεια για την διεκπεραίωση του πάρτι. Είναι κάτι που συνηθίζεται σε φοιτητικές παρέες όταν τα λεφτά είναι περιορισμένα. Αν αυτό υπερβαίνει τις δυνατότητές σου, μην το κάνεις. Αν αποφασίσεις να το κάνεις, δεν χρειάζεται να της πας δώρο.
__________________
4.
Νταξ, προφανώς δεν υπάρχουν μάγια με την έννοια της θειας της Μαχούλας. Αλλά πριν 1500 χρόνια, σου έλεγε η μάγισσα πάρε αυτήν την πέτρα και βαλ'την κάτω από το μαξιλάρι της Νίτσας που σου πήρε τον άντρα. Και η πέτρα ήταν ραδιενεργό πλουτώνιο. Άντε να ξέρει τώρα η Κίτσα ότι η ραδιενέργεια έριξε τα δόντια της Νίτσας και όχι πέντε πατερημά. Μπορεί να είναι το ίδιο και για το μάτι. Όχι γλωσσοφαγιές και τέτοιες μαλ..., αλλά ένας άνθρωπας έχει στο 17ο χρωμόσωμα ένα κατιτίς και εκπέμπει παραπάνω μαγνήσιο στον ιδρώτα του, ξερωγω, και όταν είστε στον ίδιο χώρο ζαλίζεσαι και σε πιάνει το κεφάλι σου.
Δεν είναι πολύ πιο "αντιεπιστημονικό" να τα αποδίδουμε όλα στην αυθυποβολή; Είναι αποδειγμένο φαινόμενο, αλλά δεν είναι και πανάκεια.
Εσύ τι λες; Δεν είναι πιθανό όλα αυτά να εξηγούνται, αλλά απλά όχι με τρόπους που να φτάνει η επιστήμη μέχρι σήμερα; Δεν είναι λίγο εγωιστικό, μην πω ναρκισιστικό να θεωρούμε ότι έχουμε φτάσει στο απόγειο της επιστήμης; Όπως οι αρχαίοι νόμιζαν ότι τα ανακάλυψαν όλα με τη φιλοσοφία, έτσι κι εμείς νομίζουμε ότι κάτι κάναμε με τη φυσική του 20ου αιώνα, και σε 1000 θα μας έχει η ιστορία στο ίδιο επίπεδο με τους ιθαγενείς με τα καθρεφτάκια.
Δηλαδή τα ζώδια όπως τα πιστεύουν μερικοί είναι για γέλια, αλλά δεν είναι παράλογο να πεις ότι συνήθως (τονίζω το συνήθως, και όχι να λέει ο καθένας το μακρύ του, να ελεγχθεί και στατιστικά) τα παιδιά που γεννιούνται καλοκαίρι είναι πιο Πράσινα ας πούμε. Τα παιδιά που γεννιούνται πιο κοντά στο Βόρειο Πόλο έχουν πιο Πολλές Βούλες. Τα παιδιά που γεννιούνται Σάββατο (που κατά κανόνα δεν γίνονται καισαρικές προγραμματισμένες νομίζω, έτσι για να έχει ένα στατιστικό ενδιαφέρον) τους αρέσει καλύτερα ο Αρακάς με Πολύ Κρεμμύδι. Δηλαδή ότι έχει μια βάση το πότε γεννιέσαι, αλλά όχι ότι θα κερδίσεις το Λόττο και θα σε βρει ο ψηλός ο μελαχρινός, αλλά επηρεάζεται ο οργανισμός σου από απτά πράγματα, Φυσική και Χημεία. Υγρασία στο περιβάλλον. Θερμοκρασία, ξέρωγω.
Και για το ΠΕΣ, εδώ η ορμόνη μου βγάζει σπυράκια, που είναι πολύ ορατό σύμπτωμα, γιατί να μην μου προκαλεί νεύρα; Έτσι κι αλλιώς οι ορμόνες ρυθμίζουν τόσα πράγματα. Φυσικά όχι βλακείες του τύπου να μην ψηφίζουμε, αλλά γιατί ξεπετάμε έτσι την πολύ αληθινή και επιστημονική χημεία του σώματος; Είδαμε και πάθαμε να μην δαιμονοποιούν την επιλόχεια κατάθλιψη, γιατί το ΠΕΣ δεν το παραδεχόμαστε σαν πιθανότητα; Επειδή δεν το περνάει η διπλανή, σημαίνει ότι δεν το περνάω κι εγώ;
Εσύ τι λες αμπα μου, πού σταματάει ο σκεπτικισμός και πού ξεκινάει η μουλαροσύνη του στυλ "εγώ είμαι επιστήμονας και τα απορρίπτω ΟΛΑ";
Η επιστήμη δεν υποστηρίζει ότι έχει απαντήσεις για τα πάντα.
Κάνει ακριβώς αυτό που την κατηγορείς ότι δεν κάνει. Εξερευνά τα όρια της γνώσης. Προσπαθεί να καταλάβει όσα είναι ακόμη αναπάντητα.
Μπορεί λοιπόν να μην είναι σε θέση να εξηγήσει τα πάντα (άλλωστε, ούτε ισχυρίζεται ότι μπορεί), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ανεξακρίβωτες δοξασίες ισχύουν.
Η πορεία της εξερεύνησης συμβαδίζει με την εξέλιξη της κοινωνίας και τις ανάγκες της. Για να ερευνηθούν θέματα όπως «τι κοινό έχουν τα παιδιά που γεννιούνται κάθε Απρίλιο» πρέπει να δημιουργηθεί η κοινωνική ανάγκη να χρηματοδοτηθεί αυτή η έρευνα, γιατί αυτοί που ασχολούνται επαγγελματικά με την προώθηση της επιστήμης, πληρώνουν ενοίκια και δάνεια και λογαριασμούς. Υπάρχουν και μόδες στην επιστήμη. Υπάρχουν βέβαια και συμφέροντα για το τι πρέπει να ερευνηθεί περισσότερο.
Αυτό που υπάρχει επίσης, και ίσως σου διαφεύγει, είναι ο έντονος ανταγωνισμός, η μεγάλη φιλοδοξία και κυρίως η τεράστια, ενεργή επιστημονική κοινότητα, που ελέγχει και παραμονεύει να υποδείξει τα λάθη, τις παραλείψεις και τα μαγειρέματα. Η επιστήμη ισχύει γιατί βασίζεται σε παρατηρήσεις και αποδείξεις που πατάνε σε παρατηρήσεις και αποδείξεις χιλιετιών. Χιλιετιών. Το ξεψείρισμα της πληροφορίας γίνεται – ενώ εμείς συζητάμε για τα ζώδια – εν αγνοία μας μεταξύ χιλιάδων ανθρώπων που διαβάζουν, σχολιάζουν, κάνουν υποδείξεις και ανταγωνίζονται για να ξεχωρίσουν, και μεταξύ ζωντανών, αλλά και μεταξύ νεκρών, για θεωρίες που είναι υπό έλεγχο για δεκαετίες και δεκαετίες. Πατώντας στον ώμο γιγάντων, που λέει και η ρήση.
Με άλλα λόγια, αν η επιστήμη λέει ότι κάτι ισχύει, ισχύει εκτός κι αν αποδειχτεί ότι δεν ισχύει. Κάτι που δεν έχει αποδειχτεί ποτέ, είναι πιο ασφαλές για σένα να θεωρείς ότι δεν ισχύει, γιατί έτσι ελαχιστοποιείς το ρίσκο στη ζωή σου. Και αν πιστεύεις ότι η επιστήμη είναι κατευθυνόμενη, μη νομίζεις ότι οι αναπόδεικτες θεωρίες είναι τόσο αθώες.
__________________
5.
τι γινεται με τα οπλα τελικα στην αμερικη ρε συ αμπα; διαβαζω οτι κουβαλανε στην καθημερινοτητα τους κανονικα. τουλαχιστον στις περισσοτερες πολιτειες. εκει που μενεις πως ειναι η κατασταση και η νομοθεσια? οποιαδηποτε πληροφορια απο αναγνωστες ευπροσδεκτη..- ηλεκτρα
Θα ακουστώ απότομη και δεν είναι αυτός ο στόχος μου, φταίει η γραπτός λόγος. Το 'α μπα' δεν είναι φόρουμ και τα σχόλια δεν είναι σε πραγματικό χρόνο, για την ακρίβεια, οι απάντηση έρχεται μετά από τέσσερις μήνες. Αν θέλεις κουβέντα, υπάρχει το facebook, αν θέλεις έγκυρες πληροφορίες, υπάρχει το google. Δεν θα ψάξω εγώ στο google για να σου βρω τα πλέον κατάλληλα λινκ γι'αυτό που θέλεις να μάθεις. Το πώς είναι εδώ που μένω εγώ δεν θα σου δώσει απολύτως καμία πληροφορία για την ερώτηση «τι γίνεται με τα όπλα τελικά στην Αμερική», γιατί το «εδώ» είναι πολύ συγκεκριμένο με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως πολύ συγκεκριμένα και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είναι όλα τα «εδώ».
__________________
6.
Βρε αμπούλα (και αναγνώστες του εξωτερικού),
Σήμερα μας ηρθε ο Πούτιν κι έχουν κάνει το κέντρο απλησίαστο. Πείτε εσείς που ξέρετε, είναι ελληνικιά πατέντα αυτό και γενικά και σε άλλες χώρες όταν έχουν υψηλές επισκέψεις ερημώνει η πρωτεύουσα;
Αν ναι, δεν διαμαρτύρεται ο κόσμος; Πώς κυκλοφορούν;- Αποκλεισμένη
Νομίζω ότι διαφέρει αναλόγως με το ποιος επισκέπτεται ποιον, η στάση του κόσμου απέναντι στην χώρα του ηγέτη. Δες ας πούμε εδώ τι αναμπουμπούλα προκλήθηκε στην Ινδία σε επίσκεψη του Ομπάμα.
Ένα ολόκληρο ξενοδοχείο – 438 δωμάτια – έκλεισαν γι'αυτόν, τους συνεργάτες και παρατρεχάμενους, και τους ανθρώπους της προσωπικής του ασφάλειας.
H κάπως πιο ελληνική πατέντα είναι η τακτική «χωρίς έλεος» που κλείνει το κέντρο καθολικά για τέσσερις-πέντε ώρες και για πιο ασήμαντους λόγους, αντί να γίνουν πιο περίπλοκες και συντονισμένες προσπάθειες λελογισμένου και σταδιακού αποκλεισμού συγκεκριμένων διαδρομών.
__________________
7.
Αγαπητή α,μπα . Διαβάζω τακτικά την στήλη σου και εκτιμώ πολύ την γνώμη σου και τις συμβουλές σου. Έχω λοιπόν ένα πρόβλημα. Σπουδάζω στην Αθήνα και συγκατοικώ με την κολλητή μου. Σήμερα μπήκα στο δωμάτιο της για να πάρω κάτι και έπεσε το μάτι μου σε ένα τετράδιο που έγραφε κάποιους στίχους και κάθησα να το διαβάσω. Στις τελευταίες σελίδες έγραφε κάποιες σκέψεις της που με στεναχώρησαν πολύ. Είχα καταλάβει πως δεν ήταν καλά τελευταία αλλά όσες φορές προσπάθησα να της μιλήσω δεν μου ανοίχτηκε πολύ. Είναι γενικά κλειστός άνθρωπος και ειδικά τελευταία προτιμά να περνάει τον περισσότερο χρόνο της μέσα στο σπίτι αφού δεν έχει κάνει και καινούργιες παρέες λόγω της χαμηλής της αυτοπεποίθησης. Γενικά μοιάζουμε αρκετά και καταλαβαίνω ακριβώς τι περνάει γιατί πριν από κάποιο διάστημα βρισκόμουν κι εγώ στην ίδια κατάσταση. Μόνο που εγώ της είχα μιλήσει και πήγα σε ψυχολόγο και τώρα είμαι πολύ καλύτερα. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό γιατί από την μία ξέρω πως δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα και φοβάμαι μήπως θυμώσει αν της μιλήσω ανοιχτά. Από την άλλη νομίζω πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος γιατί δεν ξέρω πως να την κάνω να μου μιλήσει από μόνη της. Τι να κάνω ????- troubled
Στο εξής, κυρίως να μην διαβάζεις κρυφά τα ημερολόγια των άλλων. Αφού είχες καταλάβει ότι δεν ήταν καλά, γιατί χρειαζόσουν αυτή την επιβεβαίωση; Ας το αφήσουμε αυτό, γιατί ξέρεις ότι δεν έπρεπε να το κάνεις.
Είναι αξιοθαύμαστο ότι προβληματίζεσαι τόσο και θέλεις να βοηθήσεις, αλλά πριν κάνεις οτιδήποτε, πρέπει να καταλάβεις ότι η φίλη σου δεν είσαι εσύ, και δεν μπορείς να βοηθήσεις κάποιον αν δεν θέλει να βοηθηθεί, όσο κι αν είσαι σίγουρη ότι ξέρεις τι νιώθει.
Όμως οι άνθρωποι θέλουν να μιλήσουν, ακόμα και οι κλειστοί άνθρωποι. Μερικοί θέλουν πιο ιδανικές συνθήκες από τους άλλους, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία θέλει να βγάλει τις σκέψεις από το κεφάλι της και να τις εκφράσει, ακόμα και αν δεν φαίνεται. Η φίλη σου δεν θα μιλήσει στα καλά καθούμενα από μόνη της γιατί δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας της. Οπότε, δεν θα λειτουργήσει ούτε η παραίνεση, ούτε η ανακριτική μέθοδος. Θα μιλήσει αν μιλήσεις εσύ για την δική σου εμπειρία, και μετά δεν βιαστείς να συμπληρώσεις τις σιωπές. Χρειάζεται χρόνος, εξομολογητική διάθεση από σένα, και υπομονή. Ακόμη και αν δεν σου μιλήσει ποτέ, θα ακούσει την προσωπική σου πορεία, και αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό γιατί ίσως έτσι καταλάβει ότι δεν είναι η μόνη που νιώθει έτσι.
σχόλια