ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου λειπεις τοσο πολυ... εχουν περασει τοσα χρονια απο τη μερα που πεθανες και ακομη ποναει τοσο πολυ, η μαλλον όσο περνανε τα χρονια ποναει ακομη περισσότερο. Νομιζα οτι οσο περναγανε τα χρονια ο πονος θα λιγοστευε, αλλα συμβαίνει το αντιθετο. Εχω γινει ολοκληρη γυναικα πλεον αλλα μεσα μου παντα ειμαι αυτο το 9χρονο ορφανο κοριτσακι που ξαφνικα εχασε τον μπαμπα του, το προστατη του, το στηριγμα του. Ξερω οτι δεν ειμαι το μονο κοριτσακι αλλα μου λειπεις ρε μπαμπα και νιωθω τοσο πονο.. Κανεις και τιποτα δεν μπορει να αντικαταστήσει την αγαπη σου, την αγκαλια σου, το χαδι σου, τα χερια σου. Παντα θυμαμαι τα χερια σου, δεν ξερω γιατι.. Θελω να σου μιλησω, να σου πω για τις ανυσηχιες μου, τις ανασφάλειες μου, τις επιτυχιες μου, τα ονειρα μου, και εσυ να μη μου πεις τιποτα, να με παρεις μονο μια ζεστη αγκαλια. Αυτο μοπυ λειπει, μια αγκαλια. Εστω για λιγα δευτερολεπτα. Να νιωσω πως ειναι η ασφαλεια, η αγαπη, η προστασια. Μονο να σε νιωσω, να με σφιξεις για να ενωθουν τα κομματια μου. Ενας φιλος καποτε μου ειπε οτι τα ματια μου πάντα εχουν μια λυπη. Δεν ειναι λυπη ομως... ειναι πονος. Γιατι ποναω που δεν μπορω να σε παρω ενα τηλεφωνο να ακουσω τη φωνη σου. Ουτε καν ξερω τον ηχο της. Ειμαι 25 χρονων πλεον, ομως καποια βραδυα με πιανει το παραπονο και κλαιω σαν μωρο. Υποθετω ειναι λες και αναπληρωνω το οτι δεν εκλαψα εκεινο το απογευμα που η θεια με πηρε αγκαλια για να μου πει οτι πεθανες. Αλλα εγω τοτε 9 χρονων δεν καταλαβα τι σημαινε αυτο. Ειπα απλα ενταξει και πηγα ξανα στο δωματιο της ξαδερφης μου και συνεχισα να παιζω με τις κουκλες. Θελω να ξερεις οτι αν ειχα την ευκαιρια να πηγαινα ξανα πισω, θα τα αλλαζα ολα, θα παρατουσα τα παντα για να σε κανω να σταματησεις να πινεις, γιατι ξερω οτι δεν επινες γιατι ησουν δυνατος και το αντεχες, αλλα γιατι ησουν αδυναμος και δεν μπορουσες να αντιμετωπισεις τις δυσκολιες σου διαφορετικα. Ομως εγω ορκιστηκα να σου αποδειξω το αντιθετο, οτι οσο πιο δυσκολα ειναι τα πραγματα τοσο πιο πολυ πεισμα πρεπει να βαζεις. Κοντρα σε ολα. Να πετυχεις τα ακατορθωτα, να κανεις οσα φοβασε, να ζησεις οσα ονειρευεσαι. Βλεπεις? Με βλεπεις? Για σενα το κανω... για οσα φοβηθηκες να αντιμετωπισεις, για οσα ενιωσες αδυναμος να πετυχεις. Γιατι ρε γαμωτο εμαθα πως τιποτα δεν ειναι δεδομενο και τιποτα δε χαριζεται. Θυσιασα πολλα, ανθρωπους, συναισθηματα, συντροφια, ασφαλεια, σιγουρια. Για εμενα, και για εσενα.. Ελπιζω να τα βλεπεις και να χαμογελας. Αλλα θα τα εδινα ολα πισω για να σε ξαναεβλεπα εστω για λιγο, να σε ακουσω, να πεις το ονομα μου. Δε ξερω πως ακουγεται το ονομα μου με τον ηχο της φωνης σου. Και να μου χαμογελασεις. Εχω το χαμογελο σου ξερεις.. Και τη ψυχη σου, τη καλη σου τη ψυχη.. Μπαμπακα μου..