'Ά ρε Γιώργη δε στο είπαν πως ένα πράγμα δεν θα σου συγχωρέσει, πως την άφησες να φύγει. Ακόμα κι αν γυρίσει, δεν θα μείνει κι αν μείνει τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αυτή.
Πέρασαν τα χρόνια και δεν το έμαθες βρε Γιώργη. Πέρασαν τα χρόνια τόσο γρήγορα όσο γρήγορα πέρασαν οι γυναίκες από τα σεντόνια σου. Όμορφες, χαμογελαστές, ανασφαλείς, ραγισμένες ,με ατέλειες, η καθεμία με τον δικό της τρόπο σε σεντόνια βρώμικα, γεμάτα ένταση, ηδονή, βαριές ανάσες της μιας βραδιάς. Σίγουρα το παρατήρησες, ήταν τόσο διαφορετικές, αλλά και τόσο ίδιες. Σίγουρα δεν παρατήρησες το τελευταίο.
Η Γυναίκα ένα πράγμα δεν δέχεται, δεν μπορεί να το χωνέψει, να το παλέψει μέσα της. Μπορείς να κατηγορήσεις την φύση της-την κατασκευή της γι΄ αυτό. Η Γυναίκα δεν δέχεται να περισσεύει-να είναι περιττή. Άπαξ και νιώσει ότι εσύ μπορείς να ζυγιάζεις χωρίς αυτήν ,η αυλαία έχει κλείσει και το έργο έχει τελειώσει.
Γενικά, κακογραμμένο που λες το σενάριο σου βρε Γιώργη, παρόλα αυτά το δέχτηκαν. Δράματα, ίντριγκες, ψέματα και μυστικά. Αυτό ήταν όλο κι όλο το σενάριο σου με μια αξιοθρήνητη επιμέλεια και την ηρωίδα σου να πλήττει χωρίς σκοπό. Δεν άργησε όμως η στιγμή που στο έτριψαν στα μούτρα. Στρίμωξες την Γυναίκα σε ρολάκια μηδαμινής αξιοπρέπειας και σε πλάνα αξιολύπητα, ερασιτεχνικά λίγων δευτερολέπτων. Ας της αφιέρωνες λίγο χρόνο και αυτή θα σου αφιέρωνε ολόκληρη ζωή.-Όλη η αλήθεια σε μια πρόταση-.
Τώρα μοίρασε τα κομπαρσιλίκια σου αλλού και άστην ήσυχη να είναι πρωταγωνίστρια στη ζωή κάποιου άλλου. Ο μόνος ρόλος που άξιζε από την αρχή της ιστορίας. Ο μόνος ρόλος που ταιριάζει σε κάθε Γυναίκα.
-Θεονίκη-
σχόλια