________________
1.

Α-μπούλα! Σε διαβάζω καθημερινά και γελάω αλλά και προβληματίζομαι ταυτόχρονα με τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που δίνεις (καλό ήταν αυτό!). Εγώ 18 αυτός 24,μιλάμε καιρό διαδικτυακά και βγαίνουμε τελικά έξω. Όλα πολυ καλά σε πρώτο πλάνο με εκείνον να λέει πόσο ωραία περνάμε και ότι θα κανονίσουμε να βρισκόμαστε πολύ πιο συχνά. Την επόμενη μέρα ενώ ο ίδιος έχει προτείνει να βγούμε το ακυρώνει. Χάνεται για μήνες και στέλνει ξαφνικά, με εμένα φυσικά να λέω κατευθείαν ναι στην προσκλησή του να βγούμε και έπειτα ξαναχάνεται. Και εδώ ερωτώ : τι θέλει ο κύριος επιτέλους; Μας θυμάται μόνο όταν έχει κ#υλες ή δεν ξέρει τι του γίνεται; Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων :)- απ-αυτούλα

Αλλοπρόσαλλες φαίνονται οι συμπεριφορές αυτών των οποίων τα κίνητρα δε γνωρίζουμε, αν μάθαινες την αιτία που τον οδηγεί σ' αυτή τη συμπεριφορά, όλα ξαφνικά θα βγάζανε νόημα. Ποιό όμως είναι το μεγάλο, ανείπωτο μυστικό: ότι δεν πρέπει να σε νοιάζει η αιτία.

Πόσες ώρες έχουν χαθεί σε τέτοιες συζητήσεις! Γιατί δεν με παίρνει, γιατί δε μου στέλνει, γιατί εξαφανίζεται, γιατί, γιατί γιατί... μήπως φοβάται; Μήπως είναι ευαίσθητος; Μήπως είμαι υπερβολικά γαμάτη γι' αυτόν;
Ακόμα κι αν ανακαλύψεις την αιτία, τι θα κάνεις; Θέλεις να γίνεις η ψυχίατρός του; Ποιός ξέρει τι θέλει (λες να ξέρει και ο ίδιος;) Το ζήτημα είναι τι θέλεις εσύ (και γιατί "φυσικά λες ναι στην πρόσκλησή του;") Θέλεις κάποιον που εξαφανίζεται;

________________
2.

"Αγαπητή μου Α,μπα,

Δουλεύω σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο. Η δουλειά μου απαιτεί πολλές ώρες ορθοστασία και είναι πολύ κουραστική, έτσι καταλήγω τον περισσότερο καιρό να φοράω ρούχα που είναι σούπερ άνετα, συνήθως πιο αθλητικά και να κυκλοφορώ με αθλητικά παπούτσια.
Έτσι, μόλις κάποια μέρα αποφασίσω να βάλω κάτι λίγο πιο feminine απλά για να μου φτιάξω το κέφι επειδή βαρέθηκα να με βλέπω με φόρμες και φαρδιά ρούχα, πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει ενοχικά είτε επειδή θα σχολιαστεί από τους άντρες συναδέλφους (πράγμα που προσπαθώ να αποφεύγω γενικά ) είτε επειδή νομίζω ότι ξαφνικά μοιάζω παράξενη με τα ρούχα που διάλεξα παρόλο που μου αρέσουν τα ρούχα.

Είμαι καλά γιατρέ? :-)"- καραμελωμένο κυδώνι

Οι συνάδελφοί σου, άντρες ή γυναίκες, θα σε σχολιάζουν ό,τι και να κάνεις. Τα κουτσομπολιά του γραφείου είναι το λάδωμα στα γρανάζια της ανίας.

________________

3.

"Ρε συ Α Μπα?!, στην ορμή σου να ""μού την πεις"" (ερώτηση 12, 19/1/2013), ξέχασες να απαντήσεις στην ερώτησή μου. Η ερώτησή μου ήταν η ακόλουθη:
"Δεν είναι εντυπωσιακό, που βλέπουμε χαμηλά ένστικτα, αμορφωσιά κλπ στους άλλους, αλλά ποτέ στον ίδιο μας τον εαυτό; Αυτό το γονίδιο γιατί δεν το αναζητάμε;"
"-Drosophila Melanogaster

Ναι, αλλά δεν είπες μόνο αυτό, η συνοδεία της ερώτησης ήταν πιο σημαντική από την ερώτηση.

________________
4.

"Αγαπημένη μου α μπίτσα!

Καταρχήν συγχαρητήρια για την υπέροχη στήλη!
Το πρόβλημά μου είναι το εξής. Υιοθετώ μονίμως μία πολύ υποχωρητική στάση απέναντι στους ανθρώπους- ιδίως σε αυτούς που θεωρώ δικούς μου. Ενώ π.χ. στα επαγγελματικά μου είμαι πολύ δυναμική, στις προσωπικές μου σχέσεις διακατέχομαι από μόνιμη ανασφάλεια και ενοχικό σύνδρομο. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μη βάζω όρια στους άλλους, διότι φοβάμαι μήπως τους χάσω και μείνω μόνη μου. Εν τέλει, αφενός καταπιέζομαι, αφετέρου, ακόμη και πολύ κοντινά μου πρόσωπα, εκμεταλλεύονται την αδυναμία μου και αυτό με στεναχωρεί και με εκνευρίζει πολύ. Δεν προσπαθώ να το παίξω θύμα, αντιλαμβάνομαι πως έχω τις ευθύνες μου. Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσα να βελτιωθώ;

Φιλιά (κι ας μη σε ξέρω προσωπικά)"- Νατάσα φον Μπράουν

Αχ.
Δεν ξέρω, αυτό θέλει μεγάλη ανάλυση και τεράστια προσπάθεια. Δεν ξέρω πώς διορθώνεται. Μια μικρή παραίνεση μόνο θα μπορούσα να κάνω: προσπάθησε να βάλεις όρια, ξεκινώντας από τον κύκλο των ανθρώπων των οποίων η έλλειψη θα σε επηρεάσει λιγότερο. Ίσως, αν δεις με τα μάτια σου ότι αυτό δεν διώχνει τον άλλον, αντίθετα δημιουργεί πιο ειλικρινείς σχέσεις (γιατί αυτοί που θα φύγουν, έτσι κι αλλιώς δεν ήταν μέσα στον κύκλο σου επειδή σε εκτιμούσαν) και πάρεις θάρρος για τη συνέχεια.

________________
5.

Καναδάς ή ΗΠΑ; ΟΚ, εσύ πήγες ΗΠΑ. Ποιά τα κριτήρια και αντιστοίχως σε ποιού τα κριτήρια θα ανταποκρινόταν ο Καναδάς;- Πουλί μη-Ξενιτεμένο

Δηλαδή εσύ είσαι σε θέση να διαλέξεις; Αν ναι, πήγαινε όπου είναι πιο εύκολο, και αν δεν σου αρέσει, μετακομίζεις.

________________
6.

Γοιατεί βλαίπουμαι ποινακύδαις ανωρθώγραφον γραμαίναις μαι αφτώ των τρώππο αντεί πωλί απλά να γράφουν ώλα τα [i] με "ι" κε ώλα τα [e] με "ε";-Kuper Agajiok

Ρωτάς γιατί υπάρχει η ορθογραφία; Ή γιατί υπάρχουν ανορθόγραφοι;
Η ορθογραφία χρειάζεται για να μην σπαταλάς δύο λεπτά διαβάζοντας μια πρόταση, όπως έπαθα εγώ διαβάζοντας αυτό που έγραψες.

________________
7.

"Αγαπητή Αμπα,
γιατί αστυνομικοί και ταξιτζίδες δεν φοράνε ζώνη ασφαλείας? Οι μεν υποτίθεται πως είναι πρέπει να δίνουν το σωστό παράδειγμα και οι δε υποτίθεται ότι πρέπει να εργάζονται με ασφάλεια. "-Πάνος

Εσύ ρωτάς γιατί υπάρχουν παραβάτες; Όποιος δε φοράει ζώνη είναι τεράστιος μπουμπουνοκέφαλος. Τεράστιος.

________________
8.

"A, μπα

ποια είναι η γνώμη σου για τους ανθρώπους (συναδέλφους στην προκειμένη περίπτωση) που κάθε λίγο εκρήγνυται και ουρλιάζουν με η χωρίς λόγο?"- Κ.

Πρόκειται για ανθρώπους που στην οικογένειά τους δεν έμαθαν να συζητάνε και να εκφράζουν σκέψεις και κυρίως, αισθήματα, με λέξεις. Πριν μάθει ο άνθρωπος να μιλάει τι έκανε; Γκάριζε.
Μπορεί να τους λείπει η εξάσκηση, μπορεί να τους λείπει το λεξιλόγιο, μπορεί να τους λείπει και μυαλό. Αν δεν έχεις μάθει να *επικοινωνείς* έτσι, είναι σα να μιλάτε άλλη γλώσσα.
Η συμπεριφορά αυτή ανήκει στις σπηλιές. Δεν ξέρω αν έχει και πολύ νόημα, αλλά δοκίμασέ το σαν πείραμα. Πες τους «η συμπεριφορά σου είναι απαράδεκτη για εργασιακό περιβάλλον. Με κάνεις να νιώθω άβολα και αρνούμαι να συμμετέχω». Μην περιμένεις απάντηση, φύγε.

________________
9.

"Αγαπητή Α μπα,
φώτισε μας εκ νέου σε παρακαλώ. Τι έπαθα το tuebl; Ήταν υπό ανακαίνιση αλλά προσπαθώ να μπω και τίποτα. Επίσης καμιά άλλη διεύθυνση με βιβλία;
θεία μπουρμπουλόψαρου"-θεία μπουρμπουλόψαρου

Πέρασε κάτι δυσκολίες αλλά επανήλθε, πάρε κόσμε τώρα όσο προλαβαίνεις, γιατί δεν το βλέπω να αντέχει για πολύ ακόμα. Δεν ξέρω άλλη διεύθυνση που συγκρίνεται με το tuebl.

________________
10.

Πώς-πότε-γιατί λες να ξεκίνησαν οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν αλάτι στα φαγητά τους (ή για τη διατήρηση των φαγητών τους); Φαντάζεσαι να έχεις τέτοια φαεινή ιδέα και να πεθάνεις στην ψάθα (φαντάζομαι ήταν πριν τη δημιουργία του καπιταλισμού);

Η σκόπιμη παραγωγή του αλατιού - είναι γνωστό ότι έχουν υπήρχε κατά τη νεολιθική εποχή, αλλά η ευκαιριακή συλλογή του είχε ξεκινήσει δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν, ίσως μόνο σε παράκτιες κοινότητες που, επειδή σε μεγάλο βαθμό τρεφόταν από οστρακοειδή, έβρισκαν τα υπόλοιπα φαγητά τους άνοστα χωρίς αυτό. Το αλάτι έμελλε να γίνει ο πιο ισχυρός παράγοντας στην παγκόσμια οικονομία από οποιοδήποτε άλλο υλικό, αν εξαιρεθούν οι βασικοί σπόροι ... τα άλατα, σε μια γενικευμένη έννοια, καλύπτουν ότι μόνο το θέμα της γεύσης αλλά και βιολογικές ανάγκες. Το ωμό κρέας είναι ο καλύτερος πάροχος – το μαγειρεμένο λιγότερο, γιατί το αλάτι χάνεται κατά το μαγείρεμα. Μια διατροφή βασισμένη σε σπόρους και λαχανικά περιέχει λίγα φυσικά άλατα, ακόμη λιγότερα αν τα λαχανικά βράζονται σε ανάλατο νερό... Κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. το αλάτι έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στη διοίκηση της Κίνας, όπως και για τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου και για τους Πέρσες. [Food in History, Reay Tannahill]

________________
11.

Όταν σε στέλνει ο γιατρός να κάνεις μια ακτινογραφία(προσφάτως από κρύωμα με πάνω από 39 πυρετό, ο γιατρός στα επείγοντα μου έκανε καλού κακού μια ακτινογραφία, μην έχω πνευμονία και τον κυνηγάω μετά με μηνύσεις που δεν το βρήκε εγκαίρως, τελικά δεν είχα, τζάμπα εκτέθηκα), σε ρωτάνε (τις γυναίκες) μήπως είσαι έγκυος γιατί δεν κάνει καλό στο έμβρυο. Συγνώμη, αν δεν κάνει καλό στο έμβρυο, λογικά δεν κάνει καλό ούτε σε εμένα. Εγώ στο πηγάδι κατούρησα; Δεν δικαιούμαι έστω ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, "αχ, κακομοιρούλα μου, τι σου 'μελλε να πάθεις;", ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων; Το ίδιο συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις δε, για παράδειγμα σε ένα σπίτι, αν υπάρχει παιδί, σέβονται οι καπνιστές το παιδί και δεν είναι πάφα-πούφα μες τη μούρη του. Αν δεν υπάρχει παιδί, δεν τους πολυνοιάζει αν εσύ εισπνέεις μικρές δόσεις από δηλητήριο!

Άλλο και τούτο.

Για την ακτινογραφία για υποψία πνευμονίας (ενώ ήσουν στα επείγοντα!) που «τελικά δεν είχες», την έκανε γιατί έκρινε ότι μπορεί και να είχες, αφού είχες πυρετό πάνω από 39. Πώς λες να καταλαβαίνουν τις πνευμονίες, διαβάζοντας φύλλα τσαγιού; Αν «τελικά είχες» –χωρίς ακτινογραφία, θα το μάθαινες με ιδιαίτερα επικίνδυνο τρόπο- και σε έδιωχνε, τι θα έλεγες; «τι εγκληματίας, πήγα με κοτζάμ πνευμονία και με έδιωξε». Φιλικά χτυπήματα να δώσεις εσύ στο γιατρό, που έκανε σωστή διάγνωση.

Είναι αξιολάτρευτο που βάζεις στην ίδια μοίρα τα έμβρυα και τα παιδιά με τον ενήλικα εαυτό σου, με τη διαφορά ότι δεν είναι καθόλου αξιολάτρευτο. Τα έμβρυα και τα παιδιά δεν έχουν δυνατότητα αντίδρασης, ούτε μπορούν να επιβάλλουν τη γνώμη τους, ούτε ξέρουν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Εσύ πάλι, αν ήθελες, μπορούσες να πεις «εγώ ακτινογραφία δεν κάνω, και αν τελικά έχω πνευμονία θα πάρω την ευθύνη πάνω μου». Αν καπνίζουν χωρίς να σε λαμβάνουν υπόψη, δοκίμασε να επιβάλλεις την άποψή σου, δοκίμασε να τους πείσεις να βγουν στο μπαλκόνι, και αν είναι όλοι τόσο γαϊδούρια, μπορείς να φύγεις.
Κακομοιρούλα μου, τι σου έμελλε να πάθεις, μεγάλωσες, και είναι πολλές οι ευθύνες. Για αρχή σου συνιστώ να ψάξεις γιατί αποφεύγονται οι ακτινογραφίες στις έγκυες.

________________
12.

"Γεια σου Α μπα,

Είμαι η...και είμαι καλά, αρκετά καλά. Μου συνέβη κάτι όμως πριν περίπου 1 χρόνο που ακόμη τριγυρνάει στο μυαλό μου ενίοτε ως αναπάντητο ερώτημα και είπα να ρωτήσω και το δικό σου ποιντ οφ βιου. Ήμουν σε μία σχέση μεγάλη με ισχυρά αισθήματα και προοπτική. Κάπου ο κύριος ήθελε να το προχωρήσουμε, κάπου εγώ όχι αλλά δεν ήταν και στοπερ για τη σχέση μας αυτό. Κάποια στιγμή άρχισαν οι τριβές και οι τσακωμοί μεταξύ μας, μετά πάλι ηρέμησε το πράγμα. Μία μέρα λοιπόν, ο μεσιέ μου ""εξομολογήθηκε"" για πολλοστή φορά πόσο πολύ με αγαπάει και πόσο θα ήθελε να μείνουμε μαζί και να αποκτήσουμε και ένα σκύλο και γενικά να ζήσουμε βίους κοινούς. Χωρίς επισημότητες, απλά μου το είπε ένα βράδυ όταν πίναμε το ποτό μας. Μετά από 3 βδομάδες μου ζήτησε να χωρίσουμε γιατί λέει δεν με έβλεπε πια όπως παλιά. Το δέχτηκα εννοείται και όλο αυτό το άφησα πίσω μου και έχω προχωρήσει στη ζωή μου. Αλλά πάντα -στο πλαίσιο αυτοκριτικής- σκέφτομαι αν έπεσα τόσο έξω και έκανα κακή εκτίμηση για έναν άνθρωπο που του ανοίχτηκα πολύ (για τα δεδομένα μου) αισθηματικά και με θεωρώ υπεύθυνη για αυτό ή αν ισχύει το "απλά σου τελειώνει μία μέρα το συναίσθημα έτσι ξαφνικά και δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα"?
PS1: σημαντική λεπτομέρεια.... μέναμε σε διαφορετικές πόλεις και περίμενε από μένα να μετακομίσω από την Αθήνα στη δική του επαρχιακή πόλη, κάτι που για μένα δεν ήταν κάτι που ήμουν ούτε έτοιμη ούτε σίγουρη ότι θέλω να κάνω.
PS2: δεν ποντάρω και πολύ στα λόγια γενικά στη ζωή μου"-mia-apo-ta-idia

Άλλο και τούτο.

Για σένα η αυτοκριτική είναι «μήπως ο άλλος τελικά ήταν σκάρτος, ενώ εγώ ανοίχτηκα πολύ – για τα δεδομένα μου τέλος πάντων».

Αυτοκριτική, η [aftokritikí]: η κριτική που κάνει κάποιος για τις δικές του πράξεις, ιδίως τις παραλείψεις ή τα σφάλματα: Είχε το θάρρος και την εντιμότητα να κάνει δημόσια την ~ του.

Επειδή σήμερα έχω πολλά κέφια, θα σου καθαρογράψω αυτά που είπες:

«Τα είχα με κάποιον που μου είπε πολλές φορές ότι θέλει να είμαστε σοβαρά μαζί. Μου το είπε, μου το ξανάπε, μου το ξανάπε. Μέναμε σε διαφορετικές πόλεις και εγώ δεν σκόπευα να μετακομίσω για χάρη του, ενώ ήταν σαφές ότι αυτό περίμενε από μένα. Τελικά με χώρισε».

Τώρα, αν έχεις θάρρος και εντιμότητα, κάνε την αυτοκριτική σου.