LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: από τη θεωρία στην πράξη

Επίσης: τα χρωστούμενα της ζωής

Στο σημερινό «Α μπα»: από τη θεωρία στην πράξη Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
144


__________________
1.

Μετά από μια μακροχρόνια σχέση με κάποιον που υπέφερε από υποχονδρία, ξεκίνησα κάτι καινούριο με κάποιον που μου φαινόταν άνθρωπος θετικός και γνήσια χαρούμενος. Επί δύο μήνες τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά και σιγά σιγά ῾δενόμασταν᾽ όλο και περισσότερο, και θέλαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον όλο και πιο συχνά. Έκανε πράγματα που έδειχναν ότι ενδιαφέρεται και νοιάζεται για μένα - και το ίδιο κι εγώ. Είχαμε τις διαφορές μας, αλλά φαινόταν να υπάρχει καλή χημεία και συνεννόηση μεταξύ μας. Μετά τις γιορτές πήγαμε ένα ταξίδι για 4 μέρες κι όταν γυρίσαμε μου έλεγε πόσο ωραία ήταν κλπ κλπ. Μετά το ταξίδι πήγε σπίτι του για λίγες μέρες, και η επικοινωνία μας άρχισε να μην είναι πολύ συχνή ενώ φαινόταν απόμακρος. Όταν τον ρώτησα αν όλα είναι καλά, με διαβεβαίωσε πως είναι και κανονίσαμε να βρεθούμε μόλις γυρίσει (μετά από τρεις μέρες χώρια, δηλαδή). Τη μέρα που ήταν να βρεθούμε ανέβαλε το ραντεβού με πρόσχημα μια οικογενειακή υποχρέωση που τον κράτησε σπίτι, και κανονίσαμε να βρεθούμε μετά από δυο μέρες. Τη μέρα του ραντεβού απλά εξαφανίστηκε από όλα τα μέσα επικοινωνίας (!) κι ενώ εγώ τον αναζητούσα σε φέις, μηνύματα και κλήσεις στο κινητό, κι είχα αρχίσει να ανησυχώ μήπως έγινε κάτι σοβαρό. Εμφανίστηκε την επόμενη μέρα σα να μη συμβαίνει τίποτα, του είπα ότι θέλω να μιλήσουμε και μου είπε ότι κι αυτός θέλει να μου μιλήσει, αλλά αργότερα ακύρωσε τη συνάντηση για ακόμη μία φορά λέγοντας ότι ῾δεν μπορεί να το κάνει αυτό απόψε᾽ και να βρεθούμε την επόμενη. Του απάντησα ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα τι νόημα έχει να βρεθούμε αύριο; Από τότε δε μου απάντησε ποτέ και δεν ξαναμιλήσαμε. Θεώρησα τη συμπεριφορά του δειλή και απαράδεκτη, είναι τελείως ασύμβατη με την εικόνα που είχα σχηματίσει για αυτόν. Δεν καταλαβαίνω τι πήγε στραβά, και φοβάμαι ότι δε θα σταματήσω να το σκέφτομαι αν δε μάθω τι συνέβη και δε λάβω μια εξήγηση. Είναι δυνατόν κάποιος να αλλάξει αισθήματα τόσο απότομα; Τι συνέβη; Και πώς μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι αν δεν υπάρξει μια συζήτηση μεταξύ μας; Δε θεωρώ τον εαυτό μου αφελή ή ότι ονειροβατώ, και δεν μπορώ να καταλάβω πώς έπεσα τόσο έξω. Να σημειώσω ότι θα βλεπόμαστε αναγκαστικά κάθε βδομάδα λόγω δουλειάς.
- Λένα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο λόγος που έπεσες έξω είναι ότι αυτή τη στιγμή, για αυτή την περίπτωση, θεωρείς ότι όταν ο κόσμος λέει κάτι, δεσμεύεται για το μέλλον. Αυτό το πιστεύεις βέβαια επειδή αυτή η δέσμευση σου αρέσει. Αν δεν σου άρεσε, η πρώτη σου σκέψη θα ήταν «ε, θα αλλάξει γνώμη». Όταν έλεγε ότι περνάει καλά, το εννοούσε. Ποτέ δεν υποσχέθηκε ότι θα συνεχιζόταν αυτό στο μέλλον. Το άλλο λάθος που κάνεις είναι ότι θεωρείς απαραίτητο να σου εξηγηθεί για να το ξεπεράσεις. Σαν ποια εξήγηση θα σε ικανοποιούσε; Έκαναν κατάληψη στον εγκέφαλο του οι εξωγήινοι και του άλλαξαν τις προτιμήσεις; Σαν τι να έγινε λες; Να υπάρχει κάποια εξήγηση που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα με την απόρριψη; Όχι, δεν υπάρχει. Το τρίτο λάθος που κάνεις είναι ότι θεωρείς ανήκουστο να αλλάξει γνώμη κάποιος για σένα, εκτός αν η γνώμη γίνει από αρνητική, πολύ θετική.


Η συμπεριφορά του, έχεις δίκιο σε αυτό, είναι δειλή και απαράδεκτη, αυτό να λέγεται. Το πόσο ασύμβατη είναι με αυτό που είχες καταλάβει για αυτόν δεν είναι κάτι τρομερά αναπάντεχο. Δύο μήνες τον ήξερες. Δύο μήνες. Ναι, έκανες λάθος στην εκτίμηση σου. Ούτε αυτό είναι τόσο ανήκουστο. Περνούσες καλά, και χαλάρωσες, και περίμενες να συνεχιστεί αυτό το ωραίο. Γιατί να περιμένεις ότι θα τελειώσει; Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται να πέφτεις από τα σύννεφα.


Ο λόγος, για να μην μακρηγορώ, που σοκάρεσαι τόσο, είναι ότι δεν σου αρέσει αυτό που έγινε. Και πώς να σου αρέσει, άλλωστε. Αυτό που σε έκανε ευάλωτη είναι ότι τα είχες για χρόνια με κάποιον που είχε υποχονδρία. Πίστεψες ότι μετά από τόση ταλαιπωρία, σου αξίζει κάτι καλύτερο. Δυστυχώς, δεν πάει έτσι. Όταν βγαίνουμε από κακές σχέσεις, είναι ακόμη πιο πιθανό να κάνουμε τα στραβά μάτια, ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι τώρα δικαιωματικά μας αξίζει κάτι καλύτερο. Όταν περάσει λίγος καιρός θα καταλάβεις ποια ήταν τα σημάδια που αγνόησες.

__________________
2.

Λατρεμένη Α μπα
Ο αδερφός του άντρα μου είναι ένα άτομο που μισεί τις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες και τα άντερά του.. Επειδή είναι έτσι δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με τον άντρα μου από την εφηβεία τους ακόμη... Παρόλ αυτά, τουλάχιστον μία φορά το δίμηνο θα αναγκαστούμε να βρεθούμε στο ίδιο τραπέζι, είτε σε έναν γάμο, είτε σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι όπου θα αναγκαστούμε να ακούσουμε όλες τις βλακείες του και είτε θα τρώμε αμίλητοι είτε θα γίνει ο χαμός (ανάλογα τη διάθεση μας και τη χοντράδα που θα πετάξει) Την τελευταία φορά το θέμα πήγε στην 35χρονη ανύπαντρη κούκλα αδερφή μου. Με ρώτησε αν «επιτέλους» βρήκε κανέναν και μου είπε πως κατά τη γνώμη του η αδερφή μου είναι λεσβία. Εγώ απάντησα πως δε νομιζω αλλά είναι δεν είναι, εγώ θέλω να είναι καλά. Και το εννοώ. Ε και αυτό ήταν. Μου είπε «Τι απάντηση είναι αυτή, άρα ομολογείς (αυτό το ρήμα είπε το ζώον) ότι είναι» κλπ κλπ. Απάντησα «ειλικρινά βαριέμαι να μπω σε αυτό το διάλογο, ας φάμε ήρεμα μια φορά και να πάμε σπιτάκια μας χωρίς ντεπόν». Ο άντρας μου εκείνη την ημέρα ήταν απών (αλλιώς δε νομίζω να έπαιζε αυτός ο διάλογος) Την επόμενη μέρα με πήρε ΚΡΥΦΑ τηλ η μάνα και η γυναίκα του να μου ζητήσουν συγγνώμη. Στο περιστατικό δε μίλησε καμία παρόλο που με είδαν μπαρούτι.Ρε Α μπα, υπάρχει στον πλανήτη Γη μία απάντηση που θα κάνει τα ηλίθια άτομα να το βουλώσουν για 2 ώρες;
- τα νεύρα μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι χωρίς σημαντικές απώλειες. Για να κατέβεις στον όροφο που είναι αυτός, θα πρέπει να παραμερίσεις τα συναισθήματα όλων, του άντρα σου, της γυναίκας του, της μητέρας του. Αυτός δεν έχει πρόβλημα με αυτό, το κάνει εδώ και χρόνια. Εσύ που δεν είσαι προπονημένη σε αυτόν τον στίβο, δεν θα το καταφέρεις με την ίδια άνεση και θα σου στοιχίσει.


Αν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε, είναι να περιορίσετε τις συναντήσεις σε μια φορά το τετράμηνο, μετά το εξάμηνο, μετά τον χρόνο. Επειδή δεν είναι δικός σου αδερφός, μπορείς να είσαι κι εσύ απούσα μερικές φορές. Όταν βρισκόσαστε, να καθόσαστε όσο πιο μακριά γίνεται και μην ανοίγετε κουβέντα, μην του απαντάτε, μιλήστε με άλλους, μην του κάνετε τη χάρη να του δώσετε την ευκαιρία να νιώσει καλά με τον εκνευρισμό σας. Δυστυχώς, έχετε ένα τρολ στην οικογένεια.

__________________
3.

Γεια σου Α μπα, δεν εχω ακριβώς ερώτηση αλλά θα ήθελα να ήξερα πως βλεπεις το θεμα άνθρωποι που τα βγαζουν δυσκολα περα οικονομικα να φερνουν παιδιά στον κοσμο. Και δεν μιλώ για καμια χωρα του τριτου κοσμου αλλα για την Ελλαδα σε περιοδο κρισης και μεγαλης ανασφαλειας για το μελλον και για ανθρωπους με καποια μορφωση. Το να φερει κανεις στον κοσμο ενα παιδι και να το μεγαλωσει έστω και με τα απαραιτητα, δεν μιλώ για τρομερες ανεσεις, απαιτει πολλα χρηματα, ολοι μπορουμε να το φανταστουμε. Κι όμως βλεπω ανθρωπους γυρω μου που ειναι ανεργοι ή παιρνουν ενα πολυ χαμηλο μισθο και δεν εχουν αλλα εισοδηματα, να κανουν παιδιά και το βρισκω πολυ ανευθυνο και εγωιστικό. Δεν αισθανονται ανασφαλεια για το μελλον; Δεν σκεφτονται οτι θα πρεπει να κανουν απειρες θυσιες, που κι αυτες να κανουν και παλι δεν θα μπορεσουν να προσφερουν στο παιδι όλα οσα θελουν, ή οτι θα καταδικασουν ενα παιδι που δεν το ρωτησαν στην ανεχεια; Θεωρητικα ενας γονιος δεν θα ηθελε το καλυτερο για το παιδί του; Εννοείται οτι το οικονομικο ειναι φυσικα μονο ενας απο τους πολλους παραγοντες που ιδανικα θα επρεπε να παιρνει υποψιν του ενας υποψήφιος γονιος, αλλα δεν ειναι σημαντικος κι αυτος; Με ρωτανε φίλοι και γνωστοι αν σκεφτομαι την περιπτωση του παιδιου και απορω πως το λενε ανθρωποι που ξερουν την οικονομικη μου κατασταση, εργαζομαι μεν αλλα με εναν μισθο που καλα-καλα δεν φτανει για μενα και εχει εξατμιστει πριν κλεισει ο μηνας, πως θα μπορουσα να συντηρησω και εναν άλλον ανθρωπο; Οταν τα λεω αυτα, μου λενε οτι η ζωη δεν σταματαει και συνεχιζεται κοντρα στος δυσκολίες. Σωστα αλλα εχει μεγαλη διαφορα να εισαι μονος σου και να προσπαθεις και να εχεις να σκεφτεις‚ και εναν ανθρωπο που εξαρτιεται πληρως απο σενα. Το να στηριζεσαι στους παππουδες για να σε βοηθησουν οικονομικα με το παιδι ή το να εξαρτιεσαι αποκλειστικα απο τον συζυγο, κατι που κανουν πολλοι, το βρισκω επισης ανευθυνο. Ποια είναι η γνώμη σου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η γνώμη μου είναι ότι σε κανέναν δεν πέφτει κανένας απολύτως λόγος για το πόσα λεφτά έχει ο καθένας που κάνει παιδί, τι σχέδια έχει για το πώς θα το μεγαλώσει, και τι θα στερηθεί ή θα στερήσει. Αν δεν ζητάνε λεφτά ή υποστήριξη από σένα, κοίτα τη δουλειά σου και τις δικές σου προσωπικές αποφάσεις. Το ίδιο να λες και σε αυτούς που κρίνουν τις δικές σου επιλογές για το θέμα.

__________________
4.


Λοιπόν Αμπά μου, ο Δημητράκης παντρεύεται! Ο Δημήτράκης που λες είναι ο φοιτητικός μου έρωτας, σχέση ενός χρόνου και κάτι, το καλό παιδί, καλός εραστής και φίλος, αυτός που σε αγαπάει ,σε προσέχει και έχει όλα τα καλά. μόνο που ο Δημήτράκης μόλις τελείωσε τις σπουδές του, έφυγε για την Κύπρο. η σχέση μας πέρασε στην απόσταση εγώ όντας στα πιο δημιουργικά μου χρόνια, που δν ήθελα να τα περάσω αλλού δν τον ακολούθησα και ας μου ζητήθηκε. Σχέσεις αυτός, σχέσεις και εγώ (που πάντα είχα στο νου μου τον Δημητρακη μου που με ένα φσσσιιτ ήταν έτοιμος να με δεχτεί) γτ καλύτερα δν ειχα βρεί να περνάω με κανέναν, να ταιριάξω όσο με εκείνον σε τόσα πολλά σημεία. Πριν εναμιση χρόνο ήταν η και η τελευταια του προταση να παω Κύπρο. Δν πήγα. Το ίδιο καλοκαίρι γνώρισε μια κοπέλα με την οποία παντρεύεται (καταραμένο φβ -τα βλέπεις όλα) Πάει λοιπόν ο Δημητράκης μου! Δν ήταν η καβατζούλα μου, δν ήταν ότι δν ημουν τόσο μα τόοοοσο ερωτευμένη για να αφήσω τα πάντα πίσω μου και να τον ακολουθήσω.. ήταν μόνο που ήμουν μικρή (τώρα ειμαι 30) ήθελα να δω και άλλα πράγματα. τώρα που κατάλαβα πως αυτό που ψάχνουμε είναι κάποιον να ταιριάζουμε όσο το δυνατόν πιο πολύ και να αγαπιόμαστε πάει και μου παντρεύεται! Του αξίζει κάθε ευτυχία του Δημήτρη γτ είναι Δημήτρης και όχι Δημητράκης! Φιλώ σας

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τότε ήσουν μικρή, αλλά πέρυσι που σου είπε πάλι να πας στην Κύπρο ήσουν 29. Άσε τα ψόφια φίλη μας. Δεν τον πολυήθελες. Ένα χρόνο τον ήξερες, σιγά την σχέση ζωής. Ήταν μια ωραία ιστορία που είχες στο κεφάλι σου, ο Δημητράκης ο αψεγάδιαστος που εσύ απέρριψες. Άντε, να ζήσουν τα παιδιά.


__________________

5.

Γεια σου Α,μπα, σε ευχαριστούμε για τον χρόνο που ξοδεύεις στα δικά μας προβλήματα - προβλιματισμούς. Εγώ το σκέφτηκα αρκετά πριν στείλω, κυρίως επειδή εχω χιλιοσυζητήσει το θέμα που με απασχολεί και νιώθω ότι έχω κουραστεί με το πόσο "ανακατεύονται" όλοι στη ζωή και τις αποφάσεις μου.
Λοιπόν, ξέρω ότι δεν θα είμαι περιεκτική, δυστυχώς δεν μπορώ να αναπτύξω αυτό που με απασχολεί σε 2 γραμμές! Είμαι με ένα παιδί 2 χρόνια περίπου. Αυτός 32. Εγώ 26. Το "θέμα" είναι ότι είναι χωρισμένος και έχει ένα παιδάκι 6,5 χρόνων. Βάζω σε εισαγωγικά το "θέμα" επειδή για μένα δεν είναι και τοσο τραγικό πρόβλημα αυτο. Αντιλαμβάνομαι βέβαια τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στη σχέση μας λόγω της κατάστασης, αλλά παρ'όλα αυτά θεωρώ ότι είναι μόνο δυσκολίες που με καλή θέληση και από τους δύο μας μπορούμε να ξεπεράσουμε, και όχι ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ξέρω τις ευθύνες που έχει ο σύντροφός μου, καθώς και τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στο παιδί. Είναι καλός πατέρας, βλέπει το παιδί πολύ συχνά και φροντίζει να είναι κοντά του με όποιο τρόπο μπορεί από τότε που χώρισε με τη μαμά του (έχει χωρίσει εδώ και 3 χρόνια). Εννοείται ότι θα προτιμούσα να έχουμε τις ιδανικές συνθήκες στη σχέση μας, αλλά αφού τα πράγματα είναι έτσι, εγώ θέλω να είμαι δίπλα του και να συμμετέχω σε όλο αυτό όσο μπορώ και όσο γίνεται. Έχω γνωρίσει το παιδί και τα πήγαμε αρκετά καλά στις συναντήσεις μας, παρ'όλο που δεν ξέρει ότι δεν είμαι απλά μια φίλη του μπαμπά του. Ήξερα από την αρχή τι συμβαίνει, δεν μου έκρυψε τίποτα, από την πρώτη μας συνάντηση σε ένα μικρό μπαράκι.
Το θέμα είναι ότι οι γονείς μου και τα αδέρφια μου δεν το έχουν δεχτεί. Θεωρούν ότι καταστρέφω το μέλλον μου μπαίνοντας σε μια τέτοια σχέση και είναι πεπεισμένοι ότι κάνω λάθος. Έχουμε ζήσει στιγμές τραγικές - ίσως και τραγελαφικές - με οικογενειακά "συμβούλια" με τους γονείς μου να αγωνίζονται να με πείσουν ότι δεν μπορώ να συνεχίσω αυτή τη σχέση, τη μαμά μου να κλαίει που "κατάντησα" να είμαι σε αυτή τη θέση, τον πατέρα μου να μου τονίζει ότι δεν γίνεται να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο επειδή εγώ έχω καλύτερη δουλειά από αυτόν και δεν ταιριάζουμε κοινωνικά (κάτι που θεωρώ ανοησία αλλα εν πάσει περιπτώσει - εγώ είμαι γιατρός, κάνω ειδικότητα και αυτός είναι μεταφραστής σε μια εταιρεία) και τα αδέρφια μου να με κατηγορούν ότι οι γονείς μας θα "αρρωστήσουν" εξαιτίας μου. Ας μην αναφέρουμε και τους δύο μήνες που έκανε ο πατέρας μου να μου μιλήσει μετά τον πρώτο καβγά για το θέμα. Να κατηγορούν όποιον δεν διαφωνεί με τη σχέση μου, να κατηγορούν τον σύντροφό μου ότι αν με αγαπούσε θα καταλάβαινε ότι μου κάνει κακό που με δεσμεύει σε μια τέτοια σχέση και δε συμμαζεύεται. Γενικά έχουν ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα από τότε που τους το είπα μέχρι τώρα αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ αρνητικοί με το όλο θέμα, δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα που αφορά τη σχέση μου και εμένα αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα καθώς θα ήθελα να μοιράζομαι μαζί τους τα σημαντικά (ευχάριστα ή δυσάρεστα) που συμβαίνουν στη ζωή μου. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα απίστευτα μόνη μου σε όλο αυτό, ήταν σαν να με απέρριπτε η ίδια μου η οικογένεια. Δεν ζουμε μαζί με τους γονείς μου, εγω ζω και εργάζομαι στην Αθήνα και οι γονείς μου μένουν σε μία επαρχιακή πόλη. Θεωρώ λοιπόν πως σημαντικό ρόλο στην αντίδραση τους παίζει το κλειστό περιβάλλον στο οποίο ζούνε, καθώς σίγουρα η σχέση μου εκεί θα γίνει αντικείμενο συζήτησης, και εγώ θα μείνω στο "απυρόβλητο" όντας μακρια αλλά αυτοί θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις σε συγγενείς και φίλους (ναι είναι τόσο δύσκολο να ζεις σε μικρή κοινωνία).
Η ερώτηση μου λοιπόν είναι τόσο απλή και τόσο δύσκολη...τι κάνω α, μπα μου; Εγώ τι πρέπει να κάνω; Θέλω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο. Τον αγαπάω, με αγαπάει, με προσέχει, με κάνει ευτυχισμένη, με κάνει να γελάω, νιώθω ασφάλεια κοντά του και νιώθω ότι θα είμαι ευτυχισμένη και στο μέλλον μαζί του. Κι αυτός μου είπε ότι αν θέλω μπορεί να πάει στους γονείς μου να τους μιλήσει και να τους εξηγήσει ότι νοιάζεται πραγματικά για μένα και δεν θα με πληγώσει. Αλλά δεν δέχτηκα, εδώ δεν θέλουν να ακούσουν για την ύπαρξή του, σιγά μη δεχτούν να τους μιλήσει χωρίς να γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Μπορώ όμως να αψηφίσω τους γονείς μου; Κι αυτούς τους αγαπάω, τους σέβομαι και θέλω να είναι καλά. Να τους κάνω το χατήρι να χωρίσω ξέροντας ότι αυτό θα με κάνει κομμάτια συναισθηματικά; Έχω προσπαθήσει να τους εξηγήσω ότι ακόμα και αν ήμουν με κάποιον άλλον με τον οποίο οι συνθήκες θα ήταν υπερτέλειες στη σχέση δεν μπορεί κανένας να μου εγγυηθεί ότι θα είμαι ευτυχισμένη στο μέλλον αλλά τίποτα δεν γίνεται...Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου Α,μπα μου, θα ήθελα τη γνώμη σου!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και μπορείς να αψηφίσεις τους γονείς σου. Είναι αξιοσημείωτο που έφτασες στα 26 και είναι η πρώτη φορά που διαφωνούν με κάτι που κάνεις. Ήταν πολύ τυχεροί ως τώρα.


Το να αγαπάς, να σέβεσαι και να θέλεις να είναι καλά οι γονείς σου δεν ισούται με το να κάνεις αυτό που θέλουν. Είσαι ένας διαφορετικός άνθρωπος με διαφορετικές ανάγκες και δική του ζωή. Η καλή κόρη δεν είναι η υπάκουη κόρη. Είναι αδύνατον να τους έχεις ευχαριστημένους με κάθε απόφαση που παίρνεις. Το έχουν δοκιμάσει πολλοί γιοι και πολλές κόρες, και αυτό έγινε εις βάρος της δικής τους ευτυχίας. Το αποτέλεσμα είναι να είναι καλές κόρες και καλοί γιοι που μισούν τους γονείς τους με βιαιότητα. Αν θέλεις να τα έχετε καλά, πρέπει να κάνεις τη ζωή σου.


Ένα πρόβλημα που βλέπω εγώ όμως, και μάλλον αγνοείς, είναι ότι είσαι τόσο απασχολημένη με το να υπερασπίζεσαι τη σχέση σου στους γονείς σου, που αμελείς να αξιολογείς την σχέση σου στα σοβαρά. Ο κόπος που καταβάλεις σε απομακρύνει από την νηφαλιότητα. Αναγκαστικά τώρα πρέπει να σου φαίνεται τέλειος αυτός ο άνθρωπος, αλλιώς πώς θα δικαιολογήσεις την επανάσταση που κάνεις; Να θυμάσαι ότι δεν έχεις υποχρέωση να τα κάνεις όλα σωστά για να σε αγαπάνε οι γονείς σου. Αν σε αγαπάνε υπό προϋποθέσεις, αυτό δεν λέγεται αγάπη. Μπορεί να κάνεις λάθος και να μην είναι ο άντρας για σένα. Αυτό πρέπει να σε απασχολεί, και όχι τι θα πει η μαμά σου στη θεία στο χωριό. Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, ο τσαμπουκάς και το αυτονόητο θα κάνουν τη θεία να τα χάσει. Κάνε εσύ αυτό που είναι σωστό για σένα. Μην περιμένεις βραβεία για την ευθύνη που παίρνεις απέναντι στον εαυτό σου.

 

__________________
6.

Λες συνεχεια για το ποσο σημαντικος ειναι ο ψυχολογος κλπ και συμφωνω μαζι σου αλλα ποια η γνωμη σου για το ρολο των φιλων στη θεση του ψυχολογου? δεν ειναι κι αυτη μια μορφη ψυχοθεραπειας?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω αν επιστημονικά δικαιολογείται ως μια μορφή ψυχοθεραπείας. Γενικώς φυσικά και χρειάζονται για την ψυχική μας ισορροπία οι σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους. Όχι απλώς χρειάζονται, είναι απολύτως απαραίτητες. Όμως οι φίλοι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τον ψυχολόγο. Δεν έχουν τα εργαλεία. Δεν έχουν τις γνώσεις. Δεν ξέρουν γιατί μπορεί να λες κάτι, πώς θεραπεύεται μια φοβία, τι σημαίνει το ένα και τι σημαίνει το άλλο. Δεν μπορούν να κρίνουν αντικειμενικά, γιατί παράλληλα κρίνονται και ως φίλοι. Δεν είναι πάντα αυτονόητο ότι κρίνουν χωρίς άλλα συναισθήματα που υποβόσκουν χωρίς να τα καταλαβαίνουν (ανταγωνισμός, ζήλεια, προβολές). Και φυσικά, δεν μπορούν να αναλάβουν τέτοιο ρόλο πλήρως γιατί έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα. Δεν μπορούν να αφιερώσουν ένα εξάμηνο ή ένα χρόνο από τη ζωή τους για να σου λύσουν ένα πρόβλημα που έχεις. Αυτό χρειάζεται ενέργεια και δουλειά που δεν είναι δυνατόν να περιμένεις από φίλους σου. Έχουν τα όρια τους. Ο επαγγελματίας έχει μάθει να το ελέγχει αυτό, και το κάνει πιο επιτυχημένα ακριβώς επειδή δεν είναι φίλος.


Και τέλος, το πιο σημαντικό. Σε άγνωστο που δεν είναι στη ζωή σου θα πεις πιο εύκολα την αλήθεια. Στους φίλους νιώθουμε την ανάγκη να ωραιοποιήσουμε την κατάσταση για να μην μας απορρίψουν, και αντιδράμε πολύ πιο έντονα στην κριτική. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που υπάρχει αυτό το επάγγελμα. Ελπίζω να μην είσαι από αυτούς που έχουν κάνει τους φίλους κάδους συναισθηματικών απορριμμάτων ή σάκους του μποξ.

_________________
7.

Λοιπόν,δεν είμαι μεγάλη σε ηλικια αλλα από πολυ μικρή μου έχει δημιουργηθεί ένας παραλογος λόγος για την βροχή..οποτε βρέχει τρέμω ολόκληρη, στρυφογυριζω μέσα στο σπίτι και ακόμα μερικές φορες κλαίω κιόλας...νομιζω πως αυτο που φοβάμαι στην βροχή ειναι να μην πλυμμρισει το σπίτι μου....αυτο που με προβληματίζει ειναι ότι αυτο δεν συμβαίνει μόνο τις φορες που βρέχει πολυ αλλα και άλλες που βρέχει λιγο έως καθολου...πιστεύεις πως λ φόβος μου ειναι παραλογος;;και αν ναι τι θα κανω;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πρέπει να πας σε ψυχολόγο.

144

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
J.Brian
#1 Δεν μπορεί κανείς να είναι υπεύθυνος για τη συμπεριφορά κάποιου άλλου. Στην προκειμένη περίπτωση, το πράγμα απλά ξεφούσκωσε από τη μεριά του.Δεν αμφισβητώ ότι μπορούν να δημιουργηθούν συναισθήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τι είδους συναισθήματα;Ακούω συχνά φίλες (και δεν είμαστε και μικρές.....),να καταχρώνται της λέξης έρωτας.Νομίζω ότι μπερδεύουμε την σεξουαλική έλξη, που προφανώς σε άτομα κάποιου επιπέδου, ψυχικού, νοητικού κλπ, δεν προκαλείται μόνο από οπτικά ερεθίσματα και προφανώς αυτή η σωματική εξάρτηση γεννά τη διάθεση να γνωρίσεις καλύτερα τον άλλο.Η σεξουαλική έλξη, υπάρχει όταν πληρούνται και άλλες προϋποθέσεις, επικοινωνίας, ψυχαγωγίας γενικά όταν ξεχωρίσεις το άλλο άτομο από το σωρό.Αυτή όμως η διάσταση, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα σχετικά με διάρκεια ή απόφαση να είναι μαζί δύο άνθρωποι.Ένας ώριμος άνθρωπος, μπορεί να καταλάβει μέσα σε δύο τρεις μήνες που πάει το πράγμα.Έχω παραδείγματα φίλων μου, που ενώ βλέπουν από την αρχή ότι ο άλλος αποστασιοποιείται, εθελοτυφλούν και μετά πέφτουν από τα σύννεφα.Προφανώς, στη φίλη συνέβη , αυτό που λέει η Λένα, δηλαδή μετά από μία κακή σχέση νόμισε ότι βρήκε αυτό που της αξίζει. Το έχω πάθει και εγώ. Αυτό λέγεται απειρία και είναι πολύ θετικό που συνέβη στην αρχή.Προσωπικά, σε τόσο σύντομη σχέση, δεν θα ενδιαφερόμουν, να ακούσω το λόγο που ο άλλος δε θέλει να συνεχίσουμε, αφενός για να προστατεύσω τον εαυτό μου, από το να ακούσω κάτι χοντροκομμένο ή βάρβαρο, αφετέρου γιατί δεν έχει σημασία ο λόγος. Είτε δε με θέλει είτε βρήκε άλλη είτε περνάει φάση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον δεν τα παίρνω προσωπικά αυτά, γιατί όταν μια σχέση λήγει πριν ξεκινήσει, είναι προφανές, ότι ο άλλος δε θέλει να με γνωρίσει καν.
caravan
caravan
"Ακούω συχνά φίλες (και δεν είμαστε και μικρές.....),να καταχρώνται της λέξης έρωτας. Νομίζω ότι μπερδεύουμε την σεξουαλική έλξη, που προφανώς σε άτομα κάποιου επιπέδου, ψυχικού, νοητικού κλπ, δεν προκαλείται μόνο από οπτικά ερεθίσματα και προφανώς αυτή η σωματική εξάρτηση γεννά τη διάθεση να γνωρίσεις καλύτερα τον άλλο. Πηγή: www.lifo.gr"ΠΕΣ ΤΑ!!!Είναι απλούστατη η εξήγηση. Γιατί μια γυναίκα ακόμα κακοχαρακτηρίζεται άμα πει "αυτόν εκεί που βλέπεις θέλω να με πάρει ένα μανίκι σαν κολασμένη!" :DΠόσο πιο εύκολα θα ήταν για όλους τα πράγματα αν δεν χρειαζόταν να "βαφτίζουμε" κάπως τις αρέσκειές μας.
luckystrike
luckystrike
Μα. Αυτό είναι ο έρωτας. Αυτό που λες, έχω την εντύπωση πως είναι η άλλη πλευρά του "υπάρχει μόνο ένας έρωτας στη ζωή μας". Για μένα έρωτας είναι όλο αυτο το ξεμυάλισμα και η σεξουαλική έλξη και ο πόθος και η απογοήτευση. Ερωτευόμαστε πολλές φορές. Όταν θέλεις τον άλλον τον ερωτεύεσαι. Γιατί να το πούμε ερωτική έλξη. Άλλοι έρωτες κρατάνε κι άλλοι ξεφουσκώνουν γρήγορα γρήγορα. Εδώ για μένα υπήρξαν ένα κι ένα. Μία ατυχής σύμπτωση. Ε, σιγά. Πάμε γι' άλλα. Και φυσικά συμφωνώ απολύτως με τη Λένα.
caravan
caravan
Eπειδή η λέξη "έρωτας" (κι όχι η συνεκδοχή επιθετικός προσδιορισμός του ουσιαστικού "έλξη") από την εποχή των τροβαδούρων -και σήμερα επί rom com και ροζ αναγνωσμάτων- αποδίδει ιδιότητες που δεν φέρει αυτό που περιγράφεις τόσο καλά: Tο αδιέξοδο/απραγματοποίητο (αυλικός έρωτας ή έρωτες για παντρεμένους επί τω συγχρόνω πλαισίω). To μοιραίο ("ήταν γραφτό"/"τα άστρα συνομώτησαν"). Το αναπόδραστο ("το άλλο μου μισό"...τι θα γίνω αν χαθεί?). Το ατελέσφορο ("θυσιάστηκε για έναν έρωτα"). Δημιουργεί η ονοματοδοσία αυτή υπερβολικά πολλές προσδοκίες και κρεμάει υπερβολικά μεγάλα βάρη σε κάτι που τελικά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ενθουσιασμός. Ενώ το να πεις "νιώθω ερωτική έλξη" δεν φέρει πίσω του φορτίο αεροπλανοφόρου από ιδέες σφυρηλατημένες στους αιώνες. Γι'αυτό!
Σουβλίτσα
Σουβλίτσα
#3 Δεν σκεφτονται οτι θα πρεπει να κανουν απειρες θυσιες, που κι αυτες να κανουν και παλι δεν θα μπορεσουν να προσφερουν στο παιδι όλα οσα θελουν, ή οτι θα καταδικασουν ενα παιδι που δεν το ρωτησαν στην ανεχεια; Πηγή: www.lifo.gr Πάντα είχα την εξής απορία με την ερώτηση αυτή, οι άνθρωποι που είχαν τη μοναδική τύχη να γεννηθούν εκτιμούν τόσο λίγο τη ζωή τους που σκέφτονται ότι αν ήταν να είναι φτωχοί θα ήταν καλύτερα να μην έχουν γεννηθεί καθόλου;
Διπολική προσωπικότητα
Διπολική προσωπικότητα
#1 Νομίζω οτι η Λένα καμιά φορά γίνεται υπερβολική στην κριτική της λες και είναι καποια supernatural δύναμη,που δεν 'πέφτει εύκολα' στις ανθρώπινες αδυναμίες. Είναι φυσιολογικό για κάποιον που είναι με κάποιον επί 2 μήνες -και μάλιστα κάνουν και ταξίδια μαζί- να σκέφτεται έστω υποσυνείδητα ενα μέλλον ή πολύ απλά να επενδύει στην σχέση.Πλέον το κάνουμε να φαίνεται τόσο υπερβολικό και αρνητικό όταν κάποιος επιθυμεί την δέσμευση(που στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ανταπόκριση).Η κοπέλα έχει δίκιο που νιώθει πληγωμένη,έπεσε από τα σύννεφα όχι επειδή ο τύπος την παράτησε αλλά ο τρόπος με τον οποίο την παράτησε. Δεν περίμενε να δει εναν κάφρο στον άνθρωπο με τον οποίο πέρασε ώρες και μέρες μαζί (ίσως εκείνος ήταν gentleman όλον αυτόν τον καιρό).Θέλει μια εξήγηση,μια απάντηση έστω από εκείνον. Η συμβουλή μου είναι οτι ακόμα και αν μπορούσε η κοπέλα να λάβει μια εξήγηση δεν θα την ικανοποιούσε ίσως γιατί περιμένει να ακούσει κάτι άλλο.Κάτι ίσως που θα μπορούσε όμως να την ηρεμήσει είναι ενα τηλεφώνημα ή μήνυμα στο οποίο θα μπορούσε ωραία και ήρεμα να ρωτήσει τον λόγο που τελείωσε η σχέση, ώστε να ηρεμήσει κι εκείνη, να μην κάνει τα ίδια λάθη και να τραβήξει τον δρόμο της...#no_need_to_be_cruel
LilaPi
Θα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα. Δεν είναι ποινικό αδίκημα ο έρωτας και η διάθεση να συνδεθείς. Οι δύο μήνες για ενήλικες ανθρώπους είναι μια χαρά διάστημα για να θεωρήσουν ότι έχουν σχέση. Σαφώς και σε έναν από τους δύο μπορεί να τελειώσει, να ξεθωριάσει πές το όπως θέλεις. Οφείλει όμως στον άλλον άνθρωπο μια δήλωση, μια εξήγηση. Οφείλει να πει ότι δεν θέλει να συνεχίσει και οφείλει να αποχαιρετίσει. Με αυτόν τον τρόπο βοηθά τον άλλον να αποκτήσει μια σαφή εικόνα της δυσάρεστης έστω πραγματικότητας. Μόνο οι ανάγωγοι, οι παρτάκηδες και οι δειλοί οχυρώνονται πίσω από την σιωπή και το εξαφανίζεσθαι. Η κοπέλα πρέπει να τον φέρει χωρίς υστερίες αντιμέτωπο με την αγένειά του κυρίως. όχι με το γεγονός ότι του τελείωσε. Εκεί καμιά εξήγηση δεν έχει σημασία. Αλλά το ότι φέρθηκε γαιδουρινα υποτιμώντας την νοημοσύνη της και ότι της οφείλει σεβασμό γιατί μοιράστηκε για λίγο την ζωή της πρέπει να του το πεί. Και φυσικά να αποχωρήσει
Λένα Φουτσιτζή
Λένα Φουτσιτζή
Παιδιά, δεν διαφωνούμε. Είπα της φέρθηκε γαϊδουρινά. Είπα δεν κατάλαβε ότι δεν πάει καλά το πράγμα επειδή περνούσε καλά. Δεν την έψεξα που περνούσε καλά. Ποιο ποινικό αδίκημα; Είπα ότι δεν είναι τόσο εξωφρενικό να αλλάξει κάποιος γνώμη για σένα, ώστε να απορείς τόσο πολύ. Είπα αυτό που έγραψες, Διπολική προσωπικότητα, ότι αν μπορούσε η κοπέλα να λάβει μια εξήγηση δεν θα την ικανοποιούσε ίσως γιατί περιμένει να ακούσει κάτι άλλο. Αυτό που κυρίως είπα, είναι ότι είναι πολύ κακή ιδέα να περιμένεις εξιλέωση από κάποιον που σου φέρεται σκάρτα. Αυτή είναι η στάση μου.
Διπολική προσωπικότητα
Διπολική προσωπικότητα
Νομίζω οτι συμφωνούμε στην τελική ’ετυμηγορία’ αλλά όχι στα κίνητρα της κοπέλας του ποστ. Αναφέρεις χαρακτηριστικά ’’Ο λόγος που έπεσες έξω είναι ότι αυτή τη στιγμή, για αυτή την περίπτωση, θεωρείς ότι όταν ο κόσμος λέει κάτι, δεσμεύεται για το μέλλον.(...)Περνούσες καλά, και χαλάρωσες, και περίμενες να συνεχιστεί αυτό το ωραίο. Γιατί να περιμένεις ότι θα τελειώσει; Αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται να πέφτεις από τα σύννεφα. Πηγή: www.lifo.gr Αυτό που προσπαθώ να πω είναι οτι ναι μεν κανένας δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν όπως λες κι εσυ,ωστόσο αν τον ερωτεύτηκε στο μεσοδιάστημα και εκείνος της έταζε λαγούς με πετραχίλια δικαιολογημένα πέφτει από τα σύννεφα.Περίμενε πράγματα, κάτι που οι περισσότεροιίσως θα νιώθαμε σε αντίστοιχη περίπτωση και γι’αυτόν τον λόγο δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να το παρουσιάζουμε σαν μια στιγμή αδυναμίας και όχι ως μια φυσική ανάγκη κάθε ανθρώπου . Μην ξεχνάμε οτι ο χωρισμός είναι κάτι σαν μικρός θάνατος και η πρώτη αντίδραση από ψυχολογικής άποψης είναι πάντα το σοκ.
BabyDoll
BabyDoll
#5 Αφού εσύ περνάς καλά και ο συντροφό σου σε κάνει ευτυχισμένη θα πρέπει να δυσαρεστήσεις του γονείς. Το πως θα το δουν στο χωριό ή το πως θα το πάρει το σόι που έχεις σχέση με κάποιον με παιδί δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Δεν κάνεις σχέση με κριτήριο να ευχαριστήσεις την οικογένεια αλλά τον εαυτό σου πρώτα. Και βέβαια δεν μπορείς να ξέρεις το μέλλον αυτής της σχέση ή οποιασδήποτε άλλης σχέσης. Η ύπαρξη ενός παιδιού σε αυτή την περίπτωση (το έχεις αποδεχτεί κι απ οτι καταλαβαίνω δεν υπάρχουν τριβές μεταξύ του και της πρώην) δεν επηρεάζει αρνητικά ή θετικά το μέλλον της σχέσης.Χωρίς να υπονοώ οτι οι γονείς σου δεν νοιάζονται για σένα και την ευτυχία σου, σε αυτή την περίπτωση αυτό που τους πειράζει είναι το φαίνεσθαι. Τους ενοχλεί που το χωριό/σόι μπορεί να θεωρήσει οτι η κόρη τους "κακόπεσε" ή να κουτσομπολεύουν οτι "έμπλεξες με έναν χωρισμένο με παιδί". ´H οτι "δε θα σου προσφέρει οσα αξιζει επειδή θα έχει να φροντιζει το παιδί." Ακόμα κι αν σε συμβουλεύουν "για το καλό σου" δεν μπορείς να είσαι πάντα η υπάκουη κόρη. Καντους να καταλάβουν οτι δε θα αλλάξεις γνώμη ο,τι και να σου πουν και κάποια στιγμή θα το αποδεχτούν.Πάντως δε θα ήταν κακή ιδέα να γνωρίσουν τον σύντροφό σου. Αυτό που αντιπαθούν τώρα είναι η ιδέα κι όχι το άτομο, γνωρίζοντάς τον ίσως δουν τι αγάπησες σ'αυτόν κι αλλάξουν γνώμη.
pyrosvestiras
#7 παράλογος; άντε καλέ, όλοι τρέμουμε ολόκληροι, στριφογυρίζουμε και κλαίμε όταν βρέχει.οκ, σόρυ για την πλάκα, να αποφορτίσω λίγο την ατμόσφαιρα ήθελα, γιατί αν το δεις σοβαρά είναι πολύ στενάχωρο το θέμα. Μου φάνηκε αστείο (όχι γελοίο, απλά καλοπροαίρετα αγνά αστείο) ότι ρωτάς αν όντως είναι παράλογος αυτός ο φόβος. Την σοβαρή απάντηση στην έδωσε ήδη η α,μπα, ναι να πας να βοηθηθείς. Εγώ καμιά φορά κοιτάζω μελαγχολικά έξω από το τζάμι όταν βρέχει, ή σιχτιρίζω αν πρέπει να βγω έξω για δουλειά, μέχρι εκεί, κλάμα δεν έχω ρίξει ακόμα
rosa nera
Αυτή την τάση που έχεις να κοροϊδεύεις να την δεις. ΟΛΟΙ κάτι φοβούνται: ποντίκια,κατσαρίδες,το ύψος,το σκοταδι,τους άλλους που τους κοροϊδεύουν.Δεν τιμά κανένα η ανώνυμη κοροϊδία.
BabyDoll
BabyDoll
#1 Είναι δύσκολο να γνωρίσεις καλά κάποιον μέσα σε δυο μήνες και οι δυο μήνες σχέσεις δεν είναι εγγύηση οτι η σχέση θα συνεχιστεί. Ο τρόπος που το χειρίστηκε ήταν εντελώς λάθος, δεν είχε τα κότσια να σου πει κατάμουτρα οτι θέλετε να χωρίσετε και σαν δειλός απλά εξαφανίστηκε. Δεν ήταν σωστό όμως μην εκπλήσσεσαι, οι άνθρωποι αλλάζουν γνώμη και ιδιαίτερα μετά από μία σύντομη περίοδο γνωριμίας. Επεσες έξω και στη θέση σου απλά θα τον ξεχνούσα, δεν αξίζει να σπαταλάς χρόνο και σκέψεις γι αυτόν.
Verni
Verni
1. Εγώ διαφωνώ με την απάντηση. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο.τι αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις πρέπει να είμαστε ελαστικοί, με κατανόηση ή να περιμένουμε πάντα το χειρότερο. Ας το θέσω αλλιώς. Εάν η σχέση ήταν επαγγελματική Εάν ήταν δύο συνέταιροι που τα πήγαιναν πολυ καλα στη δουλειά τους έστω και για δύο μήνες και ξαφνικά ο ένας από τους δύο εξαφανιζόταν χωρίς καμμία δικαιολογία επειδη έκανε μια καλύτερη συμφωνία τότε αυτός δε θα έβγαζε κακό όνομα στην αγορα; δε θα ήταν αναξιόπιστος και προς αποφυγη;Δε θα είχε ακόμη και συνέπειες ;Γιατί λοιπόν πρέπει στα προσωπικα να καταπινουμε την καμηλο έχοντας πάντα κατανόηση και συγχωρετικη διάθεση για τις γαϊδουριες των αλλων; ετσι τίθεται η απάντηση καλείται η κοπέλα να απολογηθει κιολα και αυτο ειναι κατι που εμενα με σοκαρει
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Μα δεν τίθεται θέμα συγχωρητικής διάθεσης. Αυτός ο άνθρωπος *είναι* αναξιόπιστος, και οπωσδήποτε είναι κότα, και αγενής.Αν έγραφε ότι της έκανε όλα αυτά, και μετά 2 μήνες επανεμφανίστηκε και θέλει δεύτερη ευκαιρία, δεν νομίζω ότι η Λένα θα της έλεγε να καταπιεί τη γαϊδουριά του και να τον δεχθεί με ανοικτές αγκάλες. Δεν τίθεται θέμα λοιπόν να δεχθεί τη συμπεριφορά του ως σωστή. Αλλά δεν τίθεται και θέμα να τον τιμωρήσει (τι να κάνει δηλαδή; να του σπάσει το παρμπρίζ;). Αν ο άλλος σου κάνει κάτι ποινικά κολάσιμο (πχ. ξύλο), τον καταγγέλεις. Αν απλώς σε στεναχώρησε, προσπαθείς να πας παρακάτω. Αν κάθεσαι για καιρό και σκας "τι πήγε στραβά" τον εαυτό σου τιμωρείς, όχι αυτόν.
Verni
Verni
Τώρα έχοντας διάθεση για χιούμορ καλο θα ήταν οπως και η Σαμανθα απο το sex and the city να τυπώσει αφίσες με τη φωτογραφία του και να τις μοιράζει στους περαστικούς λέγοντας cheater, liar.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Α, και φυσικά: Στις σχέσεις δεν υπογράφουμε συμβόλαιο. Ακόμη και στις περιπτώσεις που κυριολεκτικά υπογράφουμε συμφωνία (γάμος, σύμφωνο) δεν δεσμευόμαστε νομικά "ποτέ δεν θα αλλάξουν τα αισθήματά μου για σένα". (Ο όρκος αιώνιας πίστης είναι θρησκευτικό εφεύρημα.) Φαντάζεσαι να δεσμευόσουν νομικά ότι θα αγαπάς κάποιον; Αν υπογράψω μια συμφωνία με προμηθευτή, δεν θα με νοιάζει αν το κάνει "με την καρδιά του". Με τον σύντροφό μου πάλι δεν θα το έβλεπα ακριβώς έτσι.
caravan
caravan
Η Λένα απάντησε όπως απάντησε επειδή δέχεται ως δεδομένο ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους αλλά μονάχα τον εαυτό μας και την αντίδραση του εαυτού μας ως προς τους άλλους. Και πράγματι έτσι είναι.
Λένα Φουτσιτζή
Λένα Φουτσιτζή
Δεν μπορώ να καταλάβω πού είδες την συγχωρητική διάθεση. Πόσο μάλλον την προτροπή να ζητήσει η κοπέλα συγνώμη! Αυτό που προσπάθησα να πως δεν υπάρχει συζήτηση που θα την κάνει να νιώσει καλύτερα. Η εξήγηση για την εξαφάνιση του θα είναι ακόμη χειρότερη. Σαν τι να της πει που θα την κάνει να νιώσει καλύτερα; είναι πολύ κακή ιδέα να περιμένουμε εξιλέωση από ανθρώπους που μας φέρθηκαν άσχημα. Κάκιστη.
alpha2zeta
alpha2zeta
Στο σημείο που του είπε "τι νόημα έχει να συναντηθούμε να μιλήσουμε", του έκανε την χάρη να τον αφήσει να απομακρυνθεί οριστικά χωρίς εξήγηση - όχι ότι θα άλλαζε τίποτα, απλώς τον διευκόλυνε. Αφού συνεχίζει όμως να τον βλέπει, πρέπει να αποφασίσει ποιά θα είναι η στάση της. Ή θα το παίξει τρελίτσα τύπου "δεν μου καίγεται καρφάκι", ή θα είναι ψυχρή για να λουστεί κι αυτός την αμηχανία που δημιούργησε, ή μπορεί και να του κάνει ένα ξεκαθάρισμα-σιχτίρισμα για να το βγάλει από μέσα της. ΄Ο,τι την κάνει να νιώσει καλύτερα για να το ξεπεράσει γρηγορότερα.
Haifischnet
Haifischnet
Σε ποιες γραμμές διέκρινες προτροπή για κατανόηση και συγχωρητική διάθεση;Σε μένα το κεντρικό νόημα της απάντησης είναι "Γάμησέ τον και πάνε γι' άλλα".
Σουβλίτσα
Σουβλίτσα
#5 Άλλη μια διαδεδομένη αντίληψη στην "προοδευτική" ελληνική κοινωνία. Δεν έχει σημασία ο άνθρωπος αν είναι καλός αλλά οι διαζευγμένοι να μην ανακατεύονται με τους ελεύθερους. Μη μας πουν και οι γνωστοί ότι "ξέπεσε" το παιδί μας και πήρε κάποιον από τα αζήτητα. Βέβαια με τα διαζύγια στο 40% και πάνω ούτε που τους περνάει από το μυαλό πως ούτε αζήτητα είναι οι χωρισμένοι ούτε το φαινόμενο είναι τόσο μακριά από την πόρτα τους όσο νομίζουν.
αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
#3, ευτυχώς ακόμα δεν υπάρχει οικονομικό πλαφόν για την τεκνοποίηση!Καταλαβαίνω τον τρόπο που σκέφτεσαι, και ομολογώ ότι δεν είναι παράλογος, αλλά: αυτά που εσύ θεωρείς απαραίτητα, πχ φροντιστήρια ξένων γλωσσών, κάποιο μουσικό όργανο, κάποιο σπορ, καινούρια ρούχα και παπούτσια κάθε τρίμηνο κλπ κλπ για κάποιους άλλους μπορεί να μην είναι. Η επιθυμία τους να αποκτήσουν και να μεγαλώσουν ένα παιδί είναι τόσο ισχυρή που θεωρούν ότι αυτά δεν είναι σημαντικά. Αυτό που χρειάζεται ένα παιδί είναι, πέρα από τα στοιχειώδη αγαθά όπως σπίτι, φαγητό και ρούχα, είναι αγάπη και μια ισορροπημένη οικογενειακή ζωή. Τι εννοείς να εξαρτώνται αποκλειστικά από το σύζυγο; Που είναι το κακό σε αυτό; Μιλάς αποκλειστικά για τις γυναίκες μήπως; Και γιατί; Η κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να επιλέξει μεταξύ καριέρας και οικογένειας ή ότι άλλο συνδυασμό θελήσει. Προτείνω να κοιτάξεις λίγο βαθύτερα μέσα σου. Μήπως απλά δεν θέλεις να κάνεις παιδί για άλλους λόγους;
Κοντούλα λεμονιά
Υπάρχουν άνθρωποι που ήδη στερούνται τα βασικά και παρόλα αυτά επιλέγουν να κάνουν παιδιά και μάλιστα πολλά. Τι φταίνε αυτά τα παιδάκια?Και μη πας μακρυά, μιλάμε για την Ελλάδα του 2017 όπου άνεργοι ή και άεργοι γονείς επιλέγουν να κάνουν αβέρτα παιδάκια και μετά ζητάνε από αγνώστους στο fb τον οβολό τους ή ρούχα και γάλα. Αντίστοιχα βλέπω ζευγαράκια να κάνουν παιδιά στα 18 τους χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι χωρίς τίποτα.Ε αυτό το παιδί αναγκαστικά δεν θα το φορτωθεί κάποιος άλλος? Ισορροπημένη οικογενειακή ζωή δεν υπάρχει εφόσον υπάρχει πείνα.Επίσης όταν κάποιος, άντρας ή γυναίκα είναι εξαρτημένος από κάποιον άλλο προφανώς δεν θα έχει τη δυνατότητα σε μία δύσκολη κατάσταση να σηκωθεί και να φύγει ή ακόμα και σε περίπτωση θανάτου να ζήσει μόνος του, γιατί δεν θα έχει βιοποριστικά μέσα. Για να κάνεις παιδί δεν χρειάζεται να είσαι ο Ωνάσης αλλά σίγουρα χρειάζεται να έχεις τα βασικά.
αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
συγχέεις την επιθυμία για τεκνοποίηση ενός ανθρώπου με την τεκνοποίηση για βιοποριστικούς λόγους. Δεν μιλάμε για αυτήν την περίπτωση απ΄ότι κατάλαβα. Μιλάμε για το μέσο ζευγάρι που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Η εγκυμοσύνη σε πολύ νεαρές ηλικίες είναι ένα σημαντικό κοινωνικό θέμα αλλά συνήθως δεν ευθύνεται η επιθυμια του 18χρονου αλλά ένα ατυχές συμβάν με πολύ συγκεκριμένους λόγους. Η κοινωνία κοιτά με βδελυγμία την έκτρωση (κι ας είναι νόμιμη στην Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια), πολλοί τη θεωρούν δολοφονία αλλά από την άλλη, ανθίσταται στην σεξουαλική διαπαιδαγώγιση στα σχολεία. Η κοινή συμφωνία ανάμεσα σε ένα ζευγάρι για το ποιος θα βιοπορεύεται και ποιος θα αναλάβει την ανατροφή των παιδιών δεν έχει τίποτα μεμπτό κατά την γνώμη μου. Αν τα έξοδα για νταντάδες και παιδικούς σταθμούς υπερβάινουν τα έσοδα ενός από τους δύο, τότε είναι πιο συμφέρον οικονομικά ο ένας να σταματήσει τη δουλειά. Κοινώς, αν βγάζεις 300€ και θες για νταντάδες 500 και 600, τι είναι πιο συμφέρον; Μάλλον δεν συμφωνούμε ποια είναι τα "βασικά". Και είμαι σίγουρη ότι ο καθένας μας εδώ μέσα άλλα θεωρεί "βασικά".Και στο τέλος τι προτείνεις να γίνεται; Πχ στείρωση σε ζευγάρια με εισόδημα κάτω από ένα όριο;
Κοντούλα λεμονιά
Λιγο παρακατω απαντησε η luckystrike και ειπε ακριβως οτι ηθελα να πω.στειρωση δεν θα προτεινα.αλλα σιγουρα θα επρεπε να υπαρχει οικογενειακος προγραμματισμος οπως σε ολα τα πολιτισμενα κρατη κι φυσικα η αντισυλληψη να ειναι δωρεαν.σιγουρα παντως θα επρεπε να ειναι δεδομενο οτι τα παιδια θα επρεπε να εχουν την καλυτερη δυνατη ζωη.εγω προσωπικα θα πεθαινα αν τα παιδια μου μου ζητουσαν κατι οσον αφορα την εκπαιδευση η την διατροφη τους και την υγεια τους κ δεν μπορουσα να το προσφερω.η ακομα χειροτερα να πρεπει να διαλεξω ποιο απο τα παιδια θα εχει αυτα τα προνομια.
caravan
caravan
Εντάξει λοιπόν. Εσύ Κοντούλα Λεμονιά να μην κάνεις παιδάκια αφού "θα πέθαινες αν δεν μπορούσες να τους προσφέρεις κάτι που θα σου ζητούσαν σχετικό με εκπαίδευση ή διατροφή" 'η "θα έπρεπε να διαλέξεις ποιό θα είχε το προνόμιο". Ούτε την Εκλογή της Σόφι να έκανες δηλαδή. (Είναι προφανές ότι δεν έχεις κάνει παιδάκια αλλιώς θα κατανοούσες το οξύμωρο της διατύπωσής σου).Η επιλογή ζωής σου δεν χρειάζεται καμμία αιτιολόγηση. "Δεν κάνω επειδή δεν γουστάρω" είναι υπεραρκετό επιχείρημα σε όποιον ρωτάει και σε όποιον δεν αρέσει η απάντηση ας μην του αρέσει! Δεν υποχρεούσαι καν να απαντάς.
Κοντούλα λεμονιά
#2 Εγώ στη θέση σου θα άρχιζα να τον προσβάλω και να τον ειρωνεύομαι με το γάντι.Κάτι τέτοια θέλουν αυτοί οι τύποι γιατί τους αφήνεις με την απορία.#3 Θα συμφωνήσω με τα λεγόμενα σου. Είμαι της άποψης ότι τα παιδιά τα κάνουμε για να ζήσουν καλύτερα από εμάς και όχι χειρότερα.Δεν μπορώ να κατανοήσω πως άνθρωποι που στερούνται τα βασικά αποφασίζουν να κάνουν παιδιά.Ναι οκ η ζωή είναι δύσκολη και έχει αλλαγές αλλά πολλοί θεωρούν ότι τα παιδιά μεγαλώνουν μόνο με αγάπη.Βέβαια λόγος δεν μας πέφτει αλλά δεν θα έπρεπε ως ένα σημείο να μας πέφτει?#6 Αν ο φίλος είναι όπως τον ψυχολόγο δεν νομίζεις ότι οι ψυχολόγοι δεν θα σπούδαζαν τόσα χρόνια?Αντίστοιχα και οι σαμάνοι δίνουν εξαιρετικές ιατρικές συμβουλές που από τις 100 οι 10 μπορεί να πιάσουν, δεν είναι όμως γιατροί γιατί 1ον δεν το έχουν διδαχτεί και 2ον δεν αναλαμβάνουν την ιατρική ευθύνη αν συμβεί κάτι.#7 Όταν κάτι επηρεάζει την καθημερινότητά μας και μας κάνει μη λειτουργικούς πάμε σε ειδικό για να το λύσουμε.
Franny
Franny
#3νομιζω οτι αρχιζει να μας πεφτει, αν τα παιδια αυτα κακοποιουνται η υποσιτιζονται, η τα στελνουν στα φαναρια, η αν οπως ειπε η λενα, οι γονεις μας ζητουν χρηματα για να τα μεγαλωσουν, η μας ζητουν τον λογο που εχουμε διαφορετικες επιλογες.πιο πριν, μαλλον οχι. και ισως πολλα τετοια παιδια, μεγαλωσαν εν τελει με πολυ καλυτερες συνθηκες και εγιναν πολυ πιο ευτυχισμενα και ισορροπημενα απο αλλα που αντικειμενικα "τα ειχαν ολα", αλλα τους ελειπαν οι καταλληλοι γονεις, η αγαπη, η ο'τι αλλο.ας μην βιαζομαστε να παρουμε το κρεβατι του προκρουστη για τις επιλογες αλλων.εχουμε πολλη δουλεια ολοι με τις δικες μας καμπουρες...
Κοντούλα λεμονιά
Μπορει να σου φανει περιεργο αλλα εν ετη 2017 στην Ελλαδα υπαρχουν ανθρωποι που δεν εχουν τα βασικα καν και παρολα αυτα κανουν οχι μονο ενα παιδι αλλα και παραπανω και βασιζονται στην βοηθεια αλλων που θα τους δωσουν φαγητο χρηματα η ρουχα.το οτι ενα παιδακι δεν θα εχει γαλα η μπουφαν αν δεν δωσει καποιος αλλος που το εχει πληρωσει με δικα του λεφτα δεν θα επρεπε να μας αφορα;δεν χρειαζεται να παει σε ιδιωτικο σχολειο αλλα χρειαζεται να εχει πανες,ρουχα και ζεστο σπιτι.
Haifischnet
Haifischnet
Όχι άλλον παρεμβατισμό στις ζωές των άλλων. Μου θύμισες τον Δ. Καμένο που θα κόψει την σύνταξη του παππού για να μην χαρτζιλικώνει το εγγόνι.Και μετά τους καταστροφικούς πολέμους ο κόσμος τεκνοποιεί, από ένστικτο, γιατί έτσι θέλει.
acantholimon
#6.Συνηθίζουμε να λέμε,ότι οι φίλοι προσφέρουν ψυχολογική υποστήριξη.Όμως αυτό απέχει πολύ από τη βοήθεια ενός ειδικού.Οι φίλοι λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης και ως παρηγοριά.Μας ανακουφίζει να μοιραστούμε τα προβλήματα μας από το να βράζουμε μόνοι μας στο ζουμί μας.Είναι ευεργετικό να νιώθουμε,ότι ένας κοντινός μας άνθρωπος μας ακούει κι έχει μια αγκαλιά για μας.Λύσεις όμως δεν μπορεί να δώσει.Δεν είναι η δουλειά του,δεν ξέρει πώς να το κάνει.Κάποια θέματα είναι πολύ πιο σοβαρά από το "χώρισα με τον Μπάμπη (2 μηνών γκόμενος) χτες και δεν έχω σταματήσει να κλαίω".Με λίγη παρέα,να κλάψουμε όλες μαζί οι φιλενάδες με τα ποτάκια μας,με καψουροτράγουδα,να θυμηθεί κάθε μια το δικό της μαλάκα,θα περάσει πιο γρήγορα.Μέχρι εκεί καλά.Αν όμως έχει φάει κανένα κόλλημα με τον Μπάμπη και σέρνεται για μήνες σ'αυτή την κατάσταση,μάλλον το θέμα είναι πιο περίπλοκο.Όσο και να θέλουμε να συμπαρασταθούμε,είναι πια πέρα από τις δυνάμεις μας.Χρειάζεται άλλη παρέμβαση.Και δεν μπαίνω και σε πιο δύσκολες καταστάσεις,που ίσως να υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή κάποιου.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Μακάρι να ήταν περίεργο, αλλά πολύ φοβούμαι πως δεν είναι καθόλου περίεργο. Τα εν δυνάμει θύματα - τα αυριανά θύματα (με κλιμακούμενο βαθμό προθυμίας ή μη πάνω στην θυματοποίησή τους) είναι πολλά και παντού.
BabyDoll
BabyDoll
#3 Με αυτή τη λογική χώρες όπως η Ινδία ή η Βενεζουέλα θα έπρεπε να μην είχαν καθόλου παιδιά. Η απόφαση κάποιου να κάνει ή να μην κάνει παιδιά είναι προσωπική και το οικονομικό επίπεδο σχετικό. Αν εσύ θεωρείς οτι για να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί πρέπει να πηγαίνει φροντηστήριο ή σε ιδιωτικό σχολείο, να ξέρει 5 γλώσσες και να του αγοράζεις δώρα και ρούχα κάθε μήνα τότε ένας μέσος μισθός δεν φτάνει. Αν το προσφέρεις τα βασικά τότε φτάνει. Ολα είναι σχετικά αλλά είναι λάθος να κρίνουμε το αν κάποιος που είναι φτωχός θα έπρεπε ή οχι να κάνει παιδιά. Εφ οσον δεν έχει άμεσο αντίκτυπο σε σένα τι σε πειράζει? Αν εσύ θες να είσαι πλούσια για να κάνεις παιδί δε σημαίνει ούτε οτι είναι σωστώ ούτε οτι πρέπει να το κάνουν όλοι.
rosa nera
#2 να είναι μπροστά ο άντρας σου.Έχει σοβαρότατο θέμα με τις γυναίκες.Αυτή που παντρεύτηκε είναι υπο τον έλεγχό του,αλλά το πρόβλημα δεν το έλυσε φυσικά.Ο τύπος χρειάζεται ψυχίατρο.Δες τον αν μπορείς με συμπάθεια,ή απόφυγέ τον,αλλιώς θα πρέπει να τον πλακώσει κάποιος στο ξύλο(και αυτό θέλει ουσιαστικά,να εμπλακεί σε καβγά).Λυπηρη κατάσταση.Οριοθετείται δύσκολα.(Απαντήσεις άσχετες με τα θέματα που θίγει και σχετικές με την προσωπική του ζωή θα ήταν ό,τι πρέπει,αλλά ρισκάρεις την οικογενειακή ηρεμία). Μπορείς να δοκιμάσεις ν αλλάζεις θέμα απότομα και ήρεμα και να επιμένεις σ αυτό.Του κόβεις την ανατροφοδότηση για αντιπαράθεση που τόσο επιθυμεί(γιατι είναι τόσο προβληματικός).
Iris Prismatica
Iris Prismatica
#5 Σκέφτεσαι στα σοβαρά, έστω και ως ενδεχόμενο, να χωρίσεις μόνο και μόνο για να μην κακοκαρδίζεις τους γονείς σου; Θα το καταλάβαινα αν έλεγες ότι, συγχρόνως, συμμερίζεσαι εν πολλοίς τους προβληματισμούς τους. (Τύπου "οι γονείς μου λένε ότι ο φίλος μου είναι ένας ναρκομανής νταβατζής, ε κι εδώ που τα λέμε είναι - μήπως να χωρίσω;")Το μόνο που αναφέρεις είναι ότι η ύπαρξη του παιδιού θα δημιουργήσει ορισμένες δυσκολίες - 9/10 σχέσεις έχουν "δυσκολίες", και μόνη σου λες ότι πρόκειται για δυσκολίες που λύνονται με κατανόηση και καλή θέληση.Να τους αγαπάς τους γονείς σου, να τους νοιαζεσαι, αλλά όχι να τους βάζεις πάνω από τις προσωπικές σου ανάγκες - και τη λογική. Τι θα πει "μικρή κοινωνία"; Στη μικρή κοινωνία το παιδάκι από πρώτο γάμο αντιμετωπίζεται σαν λέπρα και ξεπεσμός; Ε, τον κακό τους τον καιρό. (Να μην πιάσω καν το θέμα "μεταφραστής" - φαντάσου δηλαδή να άδειαζε και τελάρα στη Βαρβάκειο, θα σε είχαν ήδη αποκληρώσει! Πάμε καλά;)Φυσικά λοιπόν και μπορείς να παρακούσεις τους γονείς σου. Αν ασκήσουν οποιαδήποτε κριτική που τη θεωρείς σοβαρή και αξιόλογη, άκουσέ τους. Αλλά να συμμορφωθείς με επιταγές που η ίδια (μια ενήλικη, μορφωμέη γυναίκα) τις θεωρείς παράλογες, και που όλη η σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία θεωρεί παράλογες, για να τους κάνεις το χατήρι, αυτό είναι ανήκουστο.
τσουμπλέκια
τσουμπλέκια
Πες τα βρε Iris, διάβασα το σημείο με τη σύγκριση επαγγελμάτων και λέω δεν μπορεί, κάτι δεν κατάλαβα καλά και το ξαναδιάβασα. Η κοπέλα ΘΑ έχει καλύτερη δουλειά απ' αυτόν όοοοοοταν διοριστεί, ή όοοοοοοταν ανοίξει το δικό της ιατρείο, βρει πελάτες, και όοοοοταν στο τέλος του μήνα το καθαρό της εισόδημα είναι μεγαλύτερο από το μισθό του άντρα της. Και πάλι παίζεται, για διάφορους λόγους. Κάποτε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ως κοινωνία ότι όταν γίνεσαι γιατρός δεν ανεβαίνεις κοινωνική θέση, απλώς καταφέρνεις κάτι δύσκολο, που όμως καταφέρνουν και ΠΑΡΑ πολλοί.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Ακριβώς, που και πάλι, θα κάνω ένα επάγγελμα με ένα πρεστίζ παραπάνω, με πιθανότητα (καθόλου βεβαιότητα!) για καλύτερες απολαβές, κι έπειτα; Οι άλλοι (όπως το θέτει) αντιδρούν λες κι έκαναν τη Μαρία Κιουρί και τους την πλάνεψε κάνας αναλφάβητος...
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Είχα ανάλογη περίπτωση στο σόι μου, όπου ξάδερφος είχε κάνει σχέση με κοπέλα (άκουσον άκουσον) χωρισμένη με παιδί. Η μάνα του τού έκανε τη ζωή πατίνι όταν το έμαθε (πάλι καλά η υπόλοιπη οικογένεια ήταν τρομερά υποστηρικτική σε εκείνον). Κάποια στιγμή κι εκείνη δεν άντεξε άλλο τα καραγκιοζιλίκια και τον χώρισε. Fun fact: η κοπέλα πεντάμορφη, με καλύτερη δουλειά και μόρφωση από τον ξάδερφο. Καλή της ώρα όπου και να είναι.
rosa nera
#2 Μιλάμε για νταή λοιπόν.Τον φοβάται και η μάνα του και η γυναίκα του.Η γυναίκα του μοιάζει στην μάνα του κάπως στον χαρακτήρα, ήξερε αυτός τι παντρεύτηκε.Ο αδερφός του δεν τον φοβάται προφανώς.Ρώτησέ τον την επόμενη φορά πώς είναι η προσωπική του ζωή(απουσης της γυναίκας του) και αν χτυπάει ζωα(ιδίως γάτες).Φρόντισε
Franny
Franny
@4"Πριν εναμιση χρόνο ήταν η και η τελευταια του προταση να παω Κύπρο. Δν πήγα. Το ίδιο καλοκαίρι γνώρισε μια κοπέλα με την οποία παντρεύεται (καταραμένο φβ -τα βλέπεις όλα) Πάει λοιπόν ο Δημητράκης μου! Δν ήταν η καβατζούλα μου"κι ομως, αυτο ακριβως ηταν για σενα ο "δημητρακης σου".εχασες το σιγουρακι που θεωρουσες οτι θα ναι παντα εκει για σενα, να σε δεχτει αν αποτυχεις με αυτους που πραγματικα ηθελες.εμ πεταξε το πουλακι , κουμπαραααα!!και ευτυχως δηλαδη, γιατι μπορει να κατεληγε να αποκαταστησει μια κυρια ατυχησασα, ενω εκεινος (μαλλον) αγαπουσε. ας ελπισουμε οτι παντρευτηκε βρισκοντας μια αμαοιβαια αγαπη και μια ταιριαστη σχεση.
caravan
caravan
Εν τω μεταξύ με τις τρέχουσες συνθήκες είναι και τεράστια πατάτα ζωής η επιλογή να μην πάει Κύπρο που έχει πάρει τα πάνω της οικονομικά και γενικώς πάντοτε είχε άλλο αέρα στα θέματα οργάνωσης εθνικής οικονομίας.Άουτς διπλό!