ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει υπερβολικά ο πρώην μου. Μου λείπει να μιλάμε όλη μέρα, να περιμένω να τον δω, να μαλώνουμε. Πέρασαν 8 μήνες από τότε που χωρίσαμε λόγω απόστασης. Το αρνητικό είναι ότι κατά διαστήματα μιλάμε και αυτό με κάνει να μην μπορώ να τον ξεχάσω και να ελπίζω ότι θα είμαστε πάλι μαζί. Πριν από δύο μήνες μου είχε πει ότι είναι με άλλη αλλά πάντα με σκέφτεται. Μου πετούσε σπόντες ότι δεν είναι ερωτευμένος μαζί της και μου είχε πει ότι αν δεν υπήρχε η απόσταση θα είμασταν μαζί. Αλλά όταν είμαστε στην ίδια πόλη ποτέ δεν μου λέει να βρεθούμε γιατί δεν είναι σωστό για την σχέση του. Με λίγα λόγια καταλαβαίνω ότι με κοροϊδεύει ως ένα σημείο αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην τον σκέφτομαι. Πριν λίγες εβδομάδες περπατούσα στον δρόμο και τον είδα τυχαία μπροστά μου. Και οι δύο είμασταν τρομερά αγχωμένοι και απλά είπαμε τα τυπικά και τέλος. Σαν να είμασταν δυο καλοί φίλοι. Και μετά από αυτό αντί να μού πει να πάμε για έναν καφέ, που τόσο καιρό λέγαμε, δεν έκανε τίποτα. Ούτε ένα μήνυμα. Δεν είμαι χαζή. Καταλαβαίνω ότι δεν με θέλει όταν βάζω μπροστά τη λογική. Όμως επειδή έχω ανάγκη να με θέλει, πιστεύω ότι δεν τελείωσε ακόμα. Δεν ξέρω τι να κάνω. Θα ήθελα να του τα πω όλα αυτά αλλά δεν μου φαίνεται σωστό τώρα που είναι με άλλη. Και το χειρότερο είναι ότι κι εγώ βγαίνω με ένα παιδί και δε νιώθω καλά με τον εαυτό μου που ταυτόχρονα σκέφτομαι τον πρώην μου. Τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνω;