Μετά την απιστία: Να το ομολογήσει κανείς ή όχι;

Μετά την απιστία: Να το ομολογήσει κανείς ή όχι; Facebook Twitter
Το χειρότερο με την απιστία είναι ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο την ερμηνεύουν και την εισπράττουν οι άνθρωποι
6

Η δυτική κουλτούρα και ο σύγχρονος τρόπος σκέψης αντιμετωπίζουν την απιστία κάποτε με χιούμορ ή έστω κανιβαλικά: οι ταινίες δείχνουν τους ανθρώπους να πέφτουν σε κατάθλιψη, να χάνουν τον ύπνο τους, να κλαίνε και να διέρχονται διάφορων κωμικοτραγικών καταστάσεων, μέχρι να ξεπεράσουν τον άνθρωπο που τους απάτησε και να κάνουν το επόμενο βήμα τους. Οι ταινίες είναι γεμάτες με σκηνές πικρών αστείων από ανθρώπους που συνειδητοποίησαν ότι ο/η σύντροφός τους παίζει σε διπλό ταμπλό και ακόμη και στην πραγματική ζωή -αφού κανείς κλάψει / φωνάξει / ξεσπάσει γι' αυτό που του συνέβη- η κατάσταση αποδομείται συνήθως με ένα χοντρό αστείο. 

Ωστόσο, δεν αντιμετωπίζουν όλοι το ίδιο την απιστία είτε πρόκειται για σοβαρή παρέκκλιση από τη σχέση ή (ακόμη χειρότερα) τον γάμο, είτε πρόκειται για ένα απλό στραβοπάτημα, που δεν θα ξαναγίνει (όντως, τώρα); Κατ' αρχάς, ας δοθεί μια απάντηση στο τελευταίο: κάποιος ή κάποια που απάτησε μία φορά τον σύντροφο του/ της, τι πιθανότητες υπάρχουν να το ξανακάνει; 

Σύμφωνα με την Kelly Campbell, καθηγήτρια Ψυχολογίας, συνεργαζόμενη με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, . Άλλοι θεωρούν απιστία ακόμη και τη φαντασίωση με έναν άλλο άνθρωπο, άλλοι θεωρούν ότι μία φορά δεν είναι απιστία και άλλοι πάλι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να ζουν μία δεύτερη ζωή. Γι' αυτό ακριβώς και η Campbell επισημαίνει την παράμετρο του διαλόγου.

Μετά την απιστία: Να το ομολογήσει κανείς ή όχι; Facebook Twitter
Κι όταν συμβαίνει τελικά; Ομολογεί κανείς το παράπτωμά του ή όχι;

Από τη μία η οργή, ο πόνος και το αίσθημα ταπείνωσης αυτού που υπέστη την απιστία, από την άλλη η αμηχανία, η ντροπή και το αίσθημα του ενόχου που πιάστηκε στα πράσα εκείνου που διέπραξε την απιστία και οι δυναμικές που αναπτύσσονται σε μία σχέση είναι μάλλον ισοπεδωτικές και για τις δύο πλευρές.

«Τι θεωρεί ο σύντροφος σας απιστία; Καλό είναι να το ξεκαθαρίσετε γιατί οι άνθρωποι τείνουν να έχουν διαφορετικές απόψεις για το τι πραγματικά είναι να απατάς τον σύντροφό σου. Είναι πολύ πιο εύκολο να ξέρεις τα όρια, που αν τα παραβείς θα πληγώσεις τον άλλο, μόνο αν το συζητήσεις με τον άλλο. Ευτυχώς, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι το να κάνεις σεξ με κάποιον άλλο, ναι, είναι απιστία, αλλά κάποτε τα όρια είναι πιο ανελαστικά. Κάποιοι θεωρούν απιστία και τις σέξι συζητήσεις στο internet με αγνώστους. Και αυτό ακριβώς γιατί μαρτυρούν την πρόθεση κάποιου για κάτι περισσότερο από μία ελαφριά συζήτηση με ανώδυνη κατάληξη».

Κι όταν συμβαίνει τελικά; Ομολογεί κανείς το παράπτωμά του ή όχι; Εξαρτάται, λένε οι ειδικοί, από το πλέγμα της σχέσης, από τη διάρκεια και το πλαίσιο της και από τα επίπεδα ειλικρίνειας ανάμεσα στο ζευγάρι. Όπως τονίζεται είναι ανεύθυνο για την έκβαση μίας σχέσης -ή ακόμη χειρότερα ενός γάμου και μάλιστα με παιδιά- το να συμβουλεύσει κανείς τη μία ή την άλλη οδό. Εδώ οι συμβουλευτικές συνεδρίες θεωρούνται καθοριστικές για τον τρόπο που κάποιος θα χειριστεί το παράπτωμα του, το αν τελικά, δηλαδή, θα αποκαλύψει στον σύντροφο του το λάθος - και φυσικά στην περίπτωση που και ο ίδιος ή ίδια το θεωρεί λάθος. Σε κάποιες περιπτώσεις, η παραδοχή μπορεί να σώσει τη σχέση, σε κάποιες άλλες μπορεί απλώς να είναι η ικανή αφορμή που θα την καταστρέψει.

Μετά την απιστία: Να το ομολογήσει κανείς ή όχι; Facebook Twitter
Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που η αποκάλυψη προηγηθεί της εθελούσιας ομολογίας και της ψύχραιμης συζήτησης;

Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που η αποκάλυψη προηγηθεί της εθελούσιας ομολογίας και της ψύχραιμης συζήτησης; Εκεί τα πράγματα είναι μάλλον δυσάρεστα και δύσκολα στη διαχείριση τους και από τις δύο πλευρές. Από τη μία η οργή, ο πόνος και το αίσθημα ταπείνωσης αυτού που υπέστη την απιστία, από την άλλη η αμηχανία, η ντροπή και το αίσθημα του ενόχου που πιάστηκε στα πράσα εκείνου που διέπραξε την απιστία και οι δυναμικές που αναπτύσσονται σε μία σχέση είναι μάλλον ισοπεδωτικές και για τις δύο πλευρές.

Γενικώς, ως κεφάλαιο στη ζωή των ανθρώπων η απιστία, καλώς ή κακώς, διαθέτει πολλές σελίδες, στις περισσότερες εκ των οποίων δεν χωρούν αστεϊσμοί, παρά μόνο πολύ καιρό μετά και πάλι όχι σίγουρα. Ίσως γι' αυτό να διαθέτει τόσο υλικό, για όλες τις κατηγορίες σχέσεων και για άντρες και γυναίκες, όλων των ηλικιών και των σεξουαλικών προσανατολισμών, η ηλεκτρονική σελίδα "Truth About Deception". Με τη βοήθεια ψυχολόγων, συμβούλων γάμου, κοινωνιολόγων o στόχος είναι να δοθούν απαντήσεις, αλλά κυρίως βοήθεια σε ανθρώπους που βιώνουν ή διέπραξαν απιστία, δεδομένης της ψυχολογικής αναστάτωσης που μία τέτοια κατάσταση προκαλεί.

Στη συγκεκριμένη σελίδα μπορεί κανείς να βρει -απ' όποιο "στρατόπεδο" κι αν προέρχεται- από συνηθισμένες απαντήσεις σε συνηθισμένες ερωτήσεις και ενότητες που ξεκινούν από το απλό ψέμα και τις ενδείξεις που φλυαρούν για απιστία, μέχρι online βοήθεια για την ώρα της κρίσης από έμπειρο προσωπικό που μπορεί να αποτρέψει κάτι χειρότερο από μερικά δάκρυα. 

Με πληροφορίες από τα Psychologytoday.com και TruthAboutDeception.com 

Τρόπος Ζωής
6

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όταν, μεθυσμένη, μπήκα στο βανάκι ενός φούρνου

Στιγμιότυπα / Όταν, μεθυσμένη, μπήκα στο βανάκι ενός φούρνου

Μετά από μια ξέφρενη νύχτα σε ένα κλαμπ της Πάτρας, η Ηρώ αδυνατούσε να φτάσει μέχρι το σπίτι της και δεν είχε πάνω της χρήματα. Τότε σκέφτηκε να «βοηθήσει» στον ανεφοδιασμό των φούρνων της περιοχής και να μπει σε ένα όχημα που μύριζε τυροκούλουρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Όταν ένας Κονγκολέζος επαναστάτης «βρέθηκε» στο κρεβάτι μου 

Στιγμιότυπα / Όταν συνάντησα για σεξ μέσω apps έναν Κογκολέζο επαναστάτη

Το φλουρί που κέρδισε για το 2020 η Ντενίσα δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα τυχερό. Όχι μόνο γιατί λίγο μετά μπήκε στη ζωη μας η πανδημία, αλλά γιατί το ίδιο κιόλας βράδυ μια συνάντηση για σεξ παραλίγο να χαλάσει για λόγους συνείδησης, πολιτικής. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

3 σχόλια
Μου αρέσει η σύγχρονη και τεκμηριωμένη άποψη σου για το θέμα no-body. Μια ερώτηση μόνο.Ας πούμε ότι παντρεύεσαι την γυναίκα σου από την ηλικία των 27 μέχρι τα 80-90 (δικό σου παράδειγμα). Πόσους ερωτικούς συντρόφους εκτός γάμου θεωρείς ότι είναι φυσιολογικό να έχει η σύζηγός σου για να μην "καταπιέσει τις επιθυμίες της";(Α) 5(Β) 10(Γ) 50(Δ) 100
Oσο για το να πρέπει ή δεν πρέπει να προβαίνει ή όχι σε ομολογία ο "απιστήσας-σασα",αυτό που βλέπω να συμβαίνει συνήθως είναι:Tις λεγόμενες ξεπέτες οι περισσότεροι,σχεδόν όλοι, τις κάνουν γαργάρα,εκτός και αν πάνε καρφωτοί.Αν μιλάμε για παράλληλη σχέση, πάλι σε μεγάλη πλειοψηφία όσοι μπορούν να το κρατήσουν κρυφό το κρατούν, για όσο τους παίρνει.Αν δεν έχουν καμμία όρεξη να χωρίσουν δε,επιστρετεύεταιτο πασίγνωστο άκρως κωμικό,αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις, ακόμη και αν πιαστούν εν αδαμιαία περιβολή μετά του καλού-ης τους. Σε γενικές γραμμές πάντως σε ομολογία προβαίνουν όσοι-ες σκέφτονται σοβαρά να αλλάξουν σύντροφο.Οι υπόλοιποι,είτε έχουν αναγάγει το κρυφτό σε επιστήμη,είτε, αν πιαστούν σε βγάζουν τρελλό-η είτε αρχίζουν τις συγνώμες, ξέρεις πρώτη φορά συμβαίνει, ήταν ανευ σημασίας,ας το ξεχάσουμε είσαι η-ο μοναδικός-η για μένα μπλα μπλά..είτε, οι πλέον θρασείς,αδίστακτοι και χειριστικοί,ρίχνουν το φταίξιμο στον "απατημένο-η"γιατί δεν ξέρει πως να τους κρατήσει!
Ισχύουν αυτά που αναφέρεις. Αλλά όπως λες και μόνος σου, σε γενικές γραμμές. Αν προσπαθήσουμε να αποσαφηνίσουμε λίγο αυτές τις γραμμές, θα έλεγα μάλλον ότι οι συμπεριφορές αυτές ισχύουν σε όσους οι σύντροφοί τους όχι απλώς δεν θεωρούν αποδεκτή την απιστία, αλλά την καταδικάζουν κοινωνικά και την δαιμονοποιούν ηθικολογικά. Διότι, κατά τα λοιπά, μόνο η συναισθηματική και ψυχολογική παράμετρος των δύο μελών μένει να φροντιστεί εν όψει της απόφασης μιας αποκάλυψης περί απιστίας. Και αυτό εφόσον βεβαίως πιθανολογείται εύλογα ότι θα προκύψει αντίστοιχη ψυχολογική επιβάρυνση (πρόκληση πληγής, μικρότερης ή μεγαλύτερης). Εξού και πέρα από την πολιτισμική διάσταση που ορθώς δίνεις στο πρώτο σου σχόλιο στην αντιμετώπιση της απιστίας, περισσότερο από όλες τις παραγράφους του μου άρεσε αυτή :"Δεδομένου αυτού του πολιτισμικού γεγονότος πάντως, καλό θα είναι όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πνίξουν τις επιθυμίες τους, να λαμβάνουν υπ'όψιν τους τις ψυχολογικές διαμορφώσεις που η αναγωγή της μονογαμίας σε κυρίαρχη και πρέπουσα συμπεριφορά έχει δημιουργήσει στην πλειοψηφία των ανθρώπων. "Ωραίο που το επισημαίνεις και το θέτεις υπό την κατηγορία που στο παρόν εξετάζεις την απιστία, όμως θα ήθελα να συμπληρώσω και κάτι ακόμα σε αυτή την παράγραφο. Πως καλό θα είναι να έχουμε επίσης υπόψιν μας ότι η μονογαμία, άρα και τα ψυχολογικά συνεπακόλουθα μιας ασυνέπειας προς αυτήν την αρχή, δεν ορίζονται μόνο πολιτισμικά (αν και αυτή είναι η επικυρίαρχη όψη του ορισμού της ασφαλώς, γι'αυτό άλλωστε και συμφωνώ μαζί σου), αλλά ενδεχομένως και από διάφορες άλλες δομικές στο άτομο ψυχικές ανάγκες. Ας μην αποκλείουμε δηλαδή και άλλους παράγοντες που μπορεί να συνεπικουρούν στην σύγχρονη τάση περιχαράκωσης των συντροφικών σχέσεων σε αυστηρά και απαρέκκλιτα μονογαμικές σεξουαλικές συνευρέσεις, οι οποίες -θεωρητικά τουλάχιστον (αν όχι θεωρητικά μόνο)- εγγυώνται την ευτυχή έκβασης της σχέσης ή έστω εξυπακούονται ως απαραίτητη προϋπόθεση για αυτήν. Χωρίς αυτό να υπονοεί όμως και κάποια γενίκευση ή να παρέχει οποιοδήποτε άλλοθι σε νοοτροπίες που ανάγουν τη μονογαμία περίπου σε ιερό δισκοπότηρο, ούτε λόγος.
Kαλώς την. Ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις σου.<<..να παρέχει οποιοδήποτε άλλοθι σε νοοτροπίες που ανάγουν τη μονογαμία περίπου σε ιερό δισκοπότηρο, ούτε λόγος.>>Κρατάω τον επίλογο,και να καταθέσω πως έχω γνωρίσει πολλά μοναγαμικά ζευγάρια τα οποία αλληλοσπαράσονται σε καθημερινή βάση για το παραμικρό,και ζευγάρια που έχουν ας το πούμε "αλληλοκερατωθεί" να έχουν μία ισοροπημένη συντροφική σχέση.Η Εμπειρία μου λοιπόν λέει, πως η μονογαμία ουδόλως εγγυάται μία υγιή και ισορπημένη σχέση.Από κει και μετά χειρισμός θεμάτων που άπτονται της "απιστίας" πέραν του γνωστού δραματοποιημένου ,με πρόδωσες,με εξευτέλισες,διάλυσες την οικογένειά μας και όλα τα συναφή..κακά τα ψέμματα απαιτεί ψυχισμούς με ισοροπία και ωριμότητα πέραν του μέσου όρου,καθώς και πνευματική ευρύτητα και διαύγεια επίσης πέραν του μέσου όρου.
Aδυνατώ να κατανοήσω πως στοιχειωδώς νοήμονες άνθρωποι,πιστεύουν πως αν ας πούμε εν έτη 2017 παντρευτούν στα 27 τους,εφ'όρου ζωής δηλαδή καλώς εχόντων των πραγμάτων μέχρι τα 80-90 τους θα έχουν σεξουαλική επαφή με εναν και μόνον σύντροφο,αυτόν που παντρεύτηκαν.Οχι πως δεν μπορεί να συμβεί,αλλά αν συμβεί θα είναι γιατί καταπίεσαν τις επιθυμίες τους για τους όποιους λόγους,και όχι γιατί δεν είχαν επιθυμία θα συνευρεθούν με άλλο άτομο πλήν του επίσημου συντρόφου.Η "απιστία" συνεπάγεται συνήθως επαναπροσδιοριμό της υπάρχουσας σχέσης και αυτό είναι που μισούν οι περισσότεροι καθ΄'οτι έχουν βολευτεί σε μία κατάσταση και που να τα σκαλίζουμε τώρα..Επίσης υπάρχει το θιγμένο εγώ,η κοινωνική κριτική κλπ κλπ..Ολα αυτά δεν έχουν να κάνουν σε τίποτε με τις φυσιολογικές ορμές ενός υγιούς ανθρώπινου όντος όπου η η επιθυμία για σεξουαλική συνεύρεση με άλλον άνθρωπο της αρεσκείας του, δεν παύει, επειδή υπόγραψε ένα χαρτί στο δημαρχείο ή άκουσε τον Παπά να του ψέλνει το Ηαϊα χόρευε.Από κει και μετά το πως διαχειρίζεται ο καθένας την κοινωνική επιταγή της μονογαμίας είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που έχει να κάνει με την μόρφωση,την ιδιοσυγκρασία,την καλλιέργεια κλπ..του κάθε ανθρώπου και την δυναμική που αναπτύσεται στο κάθε ζευγάρι.Κανόνας τυφλοσούρτης δεν υπάρχει.Πάντως κατά την ταπεινότατη γνώμη μου πολλά δράματα θα αποφεύγονταν αν επιτέλους παραδεχτούμε πως ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι μονογαμικό από τη φύση του ον.Η Μονογαμία είναι πολιτισμικά επιβεβλημένο γεγονός για λόγους που θα πάει μακρυά η βαλίτσα να τους αναλύσουμε τώρα.Δεδομένου αυτού του πολιτισμικού γεγονότος πάντως, καλό θα είναι όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πνίξουν τις επιθυμίες τους, να λαμβάνουν υπ'όψιν τους τις ψυχολογικές διαμορφώσεις που η αναγωγή της μονογαμίας σε κυρίαρχη και πρέπουσα συμπεριφορά έχει δημιουργήσει στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Ωραία προσπαθείς να τα πεις, ξεχνάς όμως το βασικότερο. Ο άνθρωπος διαφέρει από τα υπόλοιπα ζώα γιατί έχει μυαλό και έχει τη δυνατότητα μέσω αυτού να μορφωθεί και να καλλιεργηθεί. Αν πάρουμε τον πρώτο άνθρωπο των σπηλεων και έναν σημερινό η βασική τους διαφορά θα είναι η εξέλιξη. Το ποσό έχει εξελιχθεί ο άνθρωπος όλους αυτούς τους αιώνες. Το νόημα λοιπόν είναι ο άνθρωπος να ξεπερνά τις ζωώδης τάσεις και ορμές του, και όχι τα υπακούει σε αυτές. Αν ήταν έτσι θα είχαμε μείνει ακόμα στις σπηλιές,και θα τρώγαμε άλλους ανθρώπους. Μπορείς να ξεπεράσεις τις ζωώδης τάσεις και ορμές σου ; εκεί είναι η μαγκιά φίλε μου