ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: η θεωρητικοποίηση του φλου

Στο σημερινό «Α μπα»: η θεωρητικοποίηση του φλου Facebook Twitter
74


__________________
1.

Βρε α-μπα μου έγινε κάτι με μια φίλη μου που με στεναχώρησε πολύ . Πρόκειται για την πιο κοντινή μου φίλη, την κολλητή μου. Γνωριστήκαμε μέσα από δραστηριότητες που αφορούν τα κοινά του Δήμου μας και τα σχολεία συλλόγους γονέων κλπ. Μοιάζουμε σε πολλά διαφέρουμε σε άλλα τόσα άλλα αγαπιόμαστε. Χτες λοιπόν μου είπε πως θα πάει να καθαρίσει τα γραφεία κάποιου συλλόγου μαζί με μια άλλη κοπέλα. Η φίλη μου δεν ανήκει στο ΔΣ η άλλη ειναι Μέλος. Όταν μου το είπε αυτο τη ρώτησα γιατί αυτό είναι δική της δουλειά τη στιγμή που το ΔΣ έχει 7 μέλη ικανά και υγιή και θα πρέπει να μεριμνήσουν για την καθαριότητα του χώρου. Να μην τα πολυλογώ το ΔΣ έχει δύο γυναίκες η μια έχει άσθμα και δεν μπορεί οπότε ανέλαβε η άλλη και η φίλη μου θα την βοηθήσει. Τα 5 μέλη άντρες θεώρησαν όλες τους αυτονόητο πως δεν θα συμμετάσχουν και δεν τους το είπαν καν. Εκεί λοιπόν της είπα πως έτσι τους κακομαθαινουν να βρίσκουν καθαρά και να το θεωρούν αυτονόητο και πως θα έπρεπε το θέμα να τεθεί στο ΔΣ ώστε να αναλάβουν όλοι την ευθύνη που τους αναλογεί στο κάτω κάτω και όποιος δεν μπορεί να καθαρίσει σε πληρώσει και επιτέλους‚ να καταλάβουν πως είναι ένα συλλογικό όργανο και δεν θα περιμένουν τις γυναίκες να κάνουν τις δουλειές. Που δεν ξέρω και αν περιμένουν αφού αυτές δεν έθεσαν καν το θέμα. Της είπα μετά πως δεν είναι δυνατό ή γυναίκες δραστήριες και δυναμικές που ασχολούνται με τα κοινά να θεωρούν αυτονόητο πως θα καθαρίσουν επειδή είναι γυναίκες Η απάντηση της ήταν πως σιγά δε θα κάψουμε και τα σουτιέν μας .... Περιορίστηκε να της πω πως το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο από αυτή την κλισέ αηδία που λένε οι πιο πολλοί για το φεμινισμό ( που δεν είχε καν αναφερθεί στην κουβέντα πριν) και μη θέλοντας να συγκρουστω αλλάξαμε και οι δύο κουβέντα. Με στεναχώρησε όμως η αντίδραση της και το βράδυ υποτίθεται θα ερχόταν για καφέ αλλά δε με πήρε καν τηλέφωνο. Να σημειώσω πως η φίλη μου είναι ένας άνθρωπος που της αρέσει να προσφέρει αλλά ήθελα να της πω πως είναι προσφορά να πηγαίνει να βοηθήσει στις δουλειές μια φίλη που έκανε εγχείρηση (όπως έχει κάνει πρόσφατα ) και άλλο να την εκμεταλλεύονται 5 μσντραχαλοι . Μήπως τελικά δεν έπρεπε να εχω πει κάτι; Υ.Γ. Έχω αντιμετωπίσει αυτό το θέμα και στο γραφείο πριν από χρόνια που όταν πρώτο πήγα οι άντρες περίμεναν και οι γυναίκες αναλάμβαναν το πλύσιμο των φλιτζανιών κλπ. Εγω Φυσικά είχα αρνηθεί λέγοντάς πως ή θα πλένουμε όλοι με τη σειρά ή ο καθένας τα δικά του.
- βαθιά απογοητευμένη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις μάλλον δίκιο και άδικο μαζί. Εξαρτάται περισσότερο από το πώς το βλέπει η φίλη σου, και όχι πώς το βλέπεις εσύ αυτό που κάνει η φίλη σου. Ως ένα σημείο έχεις απόλυτο δίκιο, με την έννοια ότι αποκλείεται κάποιος από τους άντρες του ΔΣ να σκεφτόταν έστω και ως πιθανότητα να πάει να καθαρίσει τα γραφεία. Όμως κάποιος πρέπει κάποτε να τα καθαρίσει, και αν η φίλη σου το έκανε από απλώς καλή καρδιά, δεν χρειάζεται να την κριτικάρεις. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες. Θέλει να πάει να καθαρίσει επειδή είναι άνθρωπος που βοηθάει, ή έχει μάθει ότι είναι δική της δουλειά αυτό το θέμα επειδή είναι γυναικεία υπόθεση η περιποίηση, η συμπαράσταση στον άρρωστο, η καθαριότητα και γενικώς η νοικοκυροσύνη; Δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο.


Η φίλη σου ενοχλήθηκε επειδή ουσιαστικά την είπες θύμα, και είτε είναι, είτε δεν είναι, δεν είναι ωραίο να ακούς κάτι τέτοιο. Χρειάζεται περισσότερη λεπτότητα. Θα μπορούσες να πεις το ίδιο με πολύ πιο ήπια λόγια, και ίσως να την έβαζες σε σκέψεις, χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει το αποτέλεσμα.


Συμφωνώ μαζί σου ότι αυτή είναι υποχρέωση όλων και το σωστό είναι να πληρωθεί κάποιος από όλους για να κάνει αυτή τη δουλειά συστηματικά, αντί να ελπίζουν στην καλοσύνη των άλλων. Τώρα καλύτερα να μιλήσεις με τη φίλη σου και να της εξηγήσεις την στάση σου σε αυτό το θέμα, φέρνοντας το παράδειγμα που μας είπες εδώ. Ίσως έτσι προκύψει συζήτηση αντί για παρεξήγηση.


__________________
2.

Helloo! Αφού διάβασα για ακόμη μια φορά τη στήλη σου, μου ήρθε στο μυαλό κάτι που θέλω να το συζητήσω. Είμαι μικρή 20 χρονών αλλά νιώθω "μεγάλη" και κάπως σοβαρή για την ηλικία μου. Έχω 2 φίλους καλούς παιδικούς που σε γενικές γραμμές είμαστε καλά. Όσο μεγαλώνουμε όμως ο καθένας γνωρίζει και νέα άτομα, τυχαία ή από τη σχολή και ακούγοντας τις ιστορίες των φίλων μου θέλω να σταματήσω να κάνω παρέα μαζί τους. Έχουν αρχίσει το κάπνισμα, τους μπαφους, αλλάζουν τα αγόρια και τις κοπέλες τον έναν μετά τον άλλον και αυτό γιατί τους παράτησε μια γκομενα/γκομενος και θέλουν να τα σπάσουν, να πίνουν, να καπνίζουν κτλ. Προφανώς δεν κάνουν τα ίδια μαζί μου, ούτε με αναγκάζουν να τους ακολουθήσω ούτε τίποτα. Απλά δεν μ αρέσει να τους βλέπω να αλητευουν μόνο και μόνο για να είναι στη μόδα, γιατί γι αυτό το κάνουν. Τους ρωτάω τι σου προσφέρει ο μπαφος και λένε όλοι κάνουν για να χαλαρώσουν, είναι ωραίο δεν έχω ξανανιώσει έτσι.
Πέρα από αυτά, στη σχολή μου έχω γνωρίσει κι άλλα άτομα και όσο περνάει ο καιρός νιώθω πως με κανένα δεν περνάω καλά, νιώθω πως όσο μεγαλώνω έχω τόσες απαιτήσεις και κανένας δεν μου κάνει. Σε όλους βρίσκω κάτι που με χαλάει σε σημείο να ξενερώνω και δεν καταλαβαίνω, πάντα είχα φίλους που ήμασταν διαφορετικοί, δεν είχαμε κοινά και ούτε μου άρεσαν όλα όσα έκαναν αλλά γούσταρα την παρέα τους. Τι άλλαξε;
Υ.Γ: είμαι σε σχέση τον τελευταίο χρόνο και είναι ο μόνος άνθρωπος που νιώθω ότι ταιριαζω.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Άλλαξε ότι ενηλικιώνεσαι και καταλαβαίνεις καλύτερα τι σου ταιριάζει και δεν φοβάσαι να απορρίψεις. Το «πάντα» που αναφέρεις είναι το λύκειο και το γυμνάσιο. Τότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για διαφοροποίηση, τα ενδιαφέροντα, οι υποχρεώσεις και οι στόχοι είναι αρκετά πιο κοινοί, και περιστρέφονται γύρω από την σχολική ζωή. Οι γύρω σου αλλάζουν, και θα αλλάξουν κι άλλο όσο περνάνε τα χρόνια, όπως θα αλλάζεις κι εσύ. Ωραία που ταιριάζεις με τον φίλο σου. Θα βρεις κι άλλους ανθρώπους με τους οποίους θα ταιριάζεις. Προσοχή στο αφ' υψηλού μόνο. 



__________________
3.


Αν είσαι με κάποιον και νιώθεις οτι έχει συναισθήματα για σένα και περνάτε καλά και ταιριάζετε αλλά σου λέει οτι δεν μπορεί να σου εγγυηθεί τίποτα για το μέλλον (για το πόσο θα είστε μαζί, πόσο θα κρατήσει η αγάπη του κλπ), παίρνεις σήμα οτι δεν πολυκαίγεται ή απλά λέει αλήθειες που άλλοι δεν τολμούν να πουν;
-πιπερόριζα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σιγά το επαναστατικό μανιφέστο βρε πιπερόριζα, που οι άλλοι δεν τολμούν να πουν. Εσύ μήπως μπορείς να του εγγυηθείς ότι θα τον αγαπάς για πάντα; Απλώς αυτό είναι αυτονόητο, δεν χρειάζεται να το λέμε κάθε μέρα, δεν χρειάζεται να το λέμε καν. Οι υποσχέσεις «για πάντα» πιο ύποπτες είναι. Για άλλο λόγο το λέει, και αυτός που εντόπισες είναι πιθανός, αν και εγώ περισσότερο ακούω «καλά περνάω τώρα, αλλά κοιτάω και γύρω γύρω μήπως βρω κάτι καλύτερο». Σε παρακαλώ πολύ, όταν σου το ξαναπεί, θύμισε του ότι ούτε εσύ μπορείς να εγγυηθείς τίποτα, γιατί μάλλον του διαφεύγει.


__________________
4.

Α μπα μου help! Ειμαι νονα μιας μικρης ζουζουνας 7 χρονων και εχω προβλημα με τα δωρα! Το παιδι ειναι πολυ κακομαθημενο απο τους γονεις της και δεν εκτιμα τα δωρα μου, που μεταξυ μας ειναι πολυ ωραια! Αν δεν της παρω ακριβως αυτο που θελει μπορεί να σπάσει αυτο που εφερα να πει οτι ειναι αηδια και να χτυπιεται στο πατωμα επειδη δεν πηρε αυτο που ηθελε! Ομως αμπα μου δε γουσταρω να της περνω τα αχρηστα πραγματα που θελει (πχ τα παιχνιδια της Elsa frozen) γιατι δεν της προσφερουν τπτ. Αντιθετως προτιμω ενα καλο αθλητικο παπούτσι, εκπαιδευτικα παιχνιδια η και αναρριχηση εχουμε κανει (με αυτο ξετρελαθηκε). Εγινε ενα σκηνικο που με στεβαχωρησε και νευριασα επισης. Στα γενεθλια της, της αγορασα ενα καλο κοσμημα και πληρωσα τον κλοουν για το παρτι! Μολις ειδε το κολιε το πεταξε στο πατωμα και εσπασε , κ εκεινη εκλαιγε γοερα γτ ηθελε το γαντι της elsa . Οι γονεις της δεν της ειπαν κατι αντιθετως γυρισε ο πατερας της κ μου ειπε οτι της εκανα χαζο δωρο...! Πες μου τι να κανω να το αντιπεσω!!! Απαντα οπωσδήποτε!
-Ηλέκτρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

«Απάντα οπωσδήποτε;» Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι σε αυτή τη σχέση νονάς/βαφτισιμιάς. Είσαστε και οι δύο τρομερά ξεροκέφαλες, αλλά αυτό είναι παιδί, εσύ τι δικαιολογία έχεις; Σου λέει ακριβώς τι θέλει και εσύ την αγνοείς επειδή ξέρεις καλύτερα και τα δώρα σου είναι «μεταξύ μας» πολύ ωραία. Φυσικά θέλει τα παιχνίδια της Έλσα, όλα τα κοριτσάκια αυτή την περίοδο αυτό θέλουν, έτσι είναι το παιδικό μυαλό, εσύ ως μεγαλύτερη γιατί δυσκολεύεσαι τόσο να προσαρμοστείς; Όταν θα μεγαλώσει θα καταλάβει τι αξία έχει ένα καλό κόσμημα, περίμενε λίγο, δεν θα αργήσει, κάθε ηλικία έχει τη χάρη της.


Μπορεί να είναι κακομαθημένη. Το σχόλιο του πατέρα ήταν αγενές και άκομψο το λιγότερο. Ότι πέφτει στο πάτωμα όταν δεν γίνεται το δικό της σίγουρα δεν είναι καλό σημάδι. Η αντιμετώπιση όμως δεν είναι να τραβάς κι εσύ από την άλλη πλευρά με την ίδια ένταση, λες και είσαι κι εσύ εφτά χρονών. Σταμάτα να επιμένεις να κάνεις το δικό σου, πλησίασε το παιδί, μίλα του, ρώτα το γιατί έχει ενθουσιαστεί τόσο με την Έλσα. Οι ηρωίδες που χτυπάνε τόσο φλέβα σε τέτοιες ηλικίες δεν είναι «χαζομάρες», συμβάλλουν στην διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Για να σε καταλάβει, πρέπει πρώτα εσύ να την καταλάβεις, και η ευθύνη είναι δική σου, γιατί εσύ είσαι ο ενήλικας.

__________________
5.

 

Εκείνο το βράδυ ένιωθε πως μπορούσε να κάνει τα πάντα. Δεν είναι αστείο πως αλλάζει έτσι η διάθεση; Από την μία ημέρα στην άλλη; Μόλις χθες είχε φτάσει στο συμπέρασμα πως η ζωή της είχε κολήσει σε ένα σημείο και ότι θα ήταν έτσι για χρόνια. Εκλαψε πικρά για τα λάθη που έκανε και για τις δυσάρεστες εμπειρίες που είχε γνωρίσει. Ηταν απόλυτα σίγουρη ότι δεν έφταιγε εκείνη για όσα κακά της είχαν συμβεί, εκείνη ήταν αθώα, άπειρη και αφελής, σε τι μπορεί να φταίει. Οι άλλοι έπρεπε να την προσέχανε, να της φερόντουσταν τρυφερά, με ευγένεια. Ηταν 22 χρονών, τι περιμέναν;;;; Σήμερα λοιπόν καθισμένη στον καναπέ του πατρικού της με ένα φλιτζάνι αχνιστό καφέ, ονειρευόταν με τα μάτια ανοικτά. "Αύριο θα βρω και δεύτερη δουλειά, θα νοικιάσω μια γκαρσονιέρα στο κέντρο, θα βρω φίλο, θα αποκτήσω επιτέλους κοινωνική ζωή" Χθες μαύρα σήμερα ροζ ....... Αγαπητή Α,ΜΠΑ το χω για συγγραφέας;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τίποτα δεν αποκλείεται, αλλά keep your day job :)

__________________
6.

 

Γεια σου αγαπημένη Α μπα και αναγνώστες. Η απορία μου έιναι η εξής: Έχω παρατηρήσει πως όταν φιλοξενώ φίλους ή αντίστοιχα με φιλοξενούν εκείνοι, μετά απο ένα χρονικό διάστημα περίπου τεσσάρων πέντε ημερών, αρχίζω να κουράζομαι και να αναζητώ μικρά διαλείμματα για τον εαυτο μου πχ. Να πάω μια μικρη βόλτα μόνη, να πιω ένα καφε κάπου κτλ. Αυτό φυσικά σε πολλούς ξενίζει αν και οι ίδιοι δεν είναι τύποι που φορτίζουν τις "μπαταρίες" τους μοναχικά. Τι μπορώ να κάνω για να μη φαίνεται αγενές ας πούμε ή για να μη φαίνεται ως προσωπική " απορριψη" ; (γιατί μο
υ το έχουν πει κι αυτό). Έιμαι κοπέλα 24 αν βοηθάει. Κατά τα άλλα η στήλη είναι υπέροχη και την διαβάζω χρόνια. Φιλιά πολλά!
-Μαρία

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τίποτα να μην κάνεις, οι φίλοι σου πρέπει να καταφέρουν να καταλάβουν ότι αυτή είσαι, έτσι λειτουργείς, να μην είναι παιδιά και να μην τα παίρνουν όλα προσωπικά. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί «φυσικά» αυτό ξενίζει πολλούς. Αν το θεωρείς «φυσικό» τότε κι εσύ βλέπεις κάποιο πρόβλημα στην συμπεριφορά αυτή, κάποια ανωμαλία. Είναι περίεργο να θέλει μια 24χρονη να έχει λίγο χρόνο μόνη της μετά από τέσσερις μέρες κολλητής παρέας; Γιατί; Σου φαίνεται ότι καταπατάς κάποια αυτονόητη σωστή συμπεριφορά με αυτό που κάνεις; Ποια είναι αυτή;

_________________
7.

Αγαπητή Αμπα,
Ως «παιδί» του εξωτερικού (33 χρονών είμαι, παιδί δε με λες) και έχοντας σε ακούσει πολλές φορές να απορείς γιατί κανείς από αυτούς που στέλνουν ερωτήσεις δεν αναφέρει σε ποια χώρα του εξωτερικού μένει/αναφέρεται, έχω να σου πω την δική μου εκτίμηση: Κανείς δεν λέει σε ποια μυστηριώδη χώρα βρίσκεται, γιατί φοβάται ότι έτσι θα χάσει την ανωνυμία του. Όλοι λίγο πολύ (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) πιστεύουμε ότι το πρόβλημα μας είναι ιδιαίτερο & ξεχωριστό και φοβόμαστε ίσως ότι αν δώσουμε ένα επιπλέον (αχρείαστο πιθανόν;) στοιχείο που μας χαρακτηρίζει ίσως κάποιος (εντός ή εκτός Ελλάδας) θα κάνει τη σύνδεση. Κουλό;;; Μάλλον, αλλά πιστεύω ότι ισχύει σε ένα βαθμό.
Επίσης να σου πω ότι είσαι ΥΠΕΡΓΑΜΑΤΗ και με βοηθάς συχνά μέσα από τις απαντήσεις σου! Συνέχισε την καλή δουλειά ☺ . Φιλιά από την Ολλανδία!!!
- G6PD-def


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είμαι σίγουρη ότι πρόκειται περί αυτού, αν και μάλλον συνυπάρχει ως παράγοντας σε κάποιες περιπτώσεις. Είναι και ότι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε μέσα στο κεφάλι τους και θεωρούν αυτά τα στοιχεία περιττά, και η ιστορία μιλάει από μόνη της, δεν χρειάζεται πλαίσιο για να καταλάβουμε οι υπόλοιποι. Είναι και κάτι άλλο. Νομίζω ότι όσοι το κάνουν είναι επηρεασμένοι από τον λόγο που κυριαρχεί στην τηλεόραση και στον δημοσιογραφικό λόγο – είναι εξαιρετικά κοινό εκεί – και πιστεύουν ότι αυτή η εκφορά λόγου προσδίδει πρεστίζ. Άλλο να πεις «σπουδάζω στο πανεπιστήμιο στη Γκρενόμπλ» και άλλο «σε αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο της Ευρώπης». Με την πρώτη εκδοχή είσαι εκτεθειμένος και τα υπόλοιπα που λες έχουν άλλη βαρύτητα. Με το φλου μπορεί να είσαι και στην Οξφόρδη με υποτροφία. Η έκθεση είναι που δημιουργεί αυτό το φαινόμενο, είναι μια προσπάθεια να προστατευτούν από την αλήθεια και από την απάντηση και από τα σχόλια στην περίπτωση που δεν τους αρέσουν (ειδικά αν νιώσουν ότι είναι πετυχημένα, και είναι πιο πιθανό να είναι πετυχημένα αν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες).

74

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Με αφορμή την #7 , θα ήθελα να πω και γω τον λόγο που δεν γράφω ποτέ την χώρα που σπούδασα. Όχι για να το παίξω ιστορία! Γιατί τα σκηνικά που περιγράφω είναι συγκεκριμένα . Πες ότι το διαβάζει κάποια από τις συγκάτοικές μου ή κάποιος από την παρέα ή ο πρώην. Κάνει σύνδεση και πάει και διαβάζει όλα τα σχόλια. Εδώ κάθε μέρα κάνουμε κατάθεση ψυχής. Τόσα χρόνια έχω γράψει πράγματα που δεν τα ξέρει κανείς, η πιθανότητα έκθεσης είναι μεγάλη. Δεν το κάνω από ψώνιο, ούτε για να κερδίσω εντυπώσεις. Φοβία και ανασφάλεια είναι.
Αχ πόσο γελάω (και όχι κοροϊδευτικά, κι εγώ έτσι ήμουν) όταν ακούω εικοσάχρονα να λένε πόσο ώριμα και σοβαρά είναι! Κάτσε να μεγαλώσεις όντως και να δεις μετά πόσο αστείος θα σου φανεί ο εαυτός σου των είκοσι χρονών!
#5 Πιστεύω ότι δεν έχεις βασικές γνώσεις. Δεν υπάρχουν σημεία στίξης,έχεις ορθογραφικό λάθος, είναι λάθος οι χρόνοι και σε καμία περίπτωση δεν "πιάνεις " τον αναγνώστη με ένα τόσο κοινότυπο- ας πούμε -θέμα . Όλοι έχουμε κάνει απόπειρες επηρεασμένοι (όπως και εσύ) από κάποιο άλλο ανάγνωσμα. Το ότι διαβάζεις "εύκολα " βιβλία για την θάλασσα σε οδήγησε σε αυτήν την απόπειρα. Μακάρι να το δουλέψεις αλλά να μη γίνεις μια ακόμη βαρετή συγγραφέας.
Πόσο δίκιο έχεις! Θα πρόσθετα και το "εκείνο το βράδυ" στην αρχή που μετά γίνεται "σήμερα" και δεν δείχνει μια χρονική συνέπεια.Αγαπητή/έ 5, από ένα πολύ μικρό απόσπασμα κανείς δεν μπορεί να κρίνει αν"το'χεις ή δεν το'χεις", καθώς η συγγραφή απαιτεί μια ολόκληρη δομή και ένα ολόκληρο στήσιμο της ιστορίας με αρχή-μέση-τέλος και ευδιάκριτους χαρακτήρες. Να συνεχίσεις να γράφεις αφού σου αρέσει, αλλά να διαβάζεις πολύ περισσότερο. Το διάβασμα είναι η προϋπηρεσία του συγγραφέα.
#3Μακριά από ανθρώπους που σκέφτονται δυνατά.Δεν είναι δυνατόν ό,τι σκέφτεται ο άλλος να στο τσαμπουνάει απερίσκεπτα. Είναι θέμα συναισθηματικής νοημοσύνης κυρίως. Όταν γίνεται αυτό τότε η συναισθηματική νοημοσύνη, είτε λείπει, είτε είναι ελλιπής σε μεγάλο βαθμό. Μακριά ή βάλτε τα όρια σου.Μία ερωτική σχέση μετά από μία ηλικία (δηλαδή δεν αναφέρομαι στους εφηβικούς έρωτες), ξεκινάει και εξελίσσεται με την κοινή προσδοκία - εκατέρωθεν- ότι θα είσαστε μαζί και η σχέση θα εξελιχτεί περνώντας από το ένα στάδιο στο άλλο με τελικό-προσδοκώμενο, από την ενθουσιώδη έναρξη στην ομαλή, αγαπησιάρικη και μόνιμη συνύπαρξη/συντροφικότητα. Όχι με το ενδεχόμενο ημερομηνίας λήξης.Τέλος, προσωπική μου συμβουλή, εάν μου επιτρέπεις Πιπερόριζά μου, είναι να σκεφτείς κατά πόσο πραγματικά εκείνος τρέφει συναισθήματα για εσένα ή εσύ μέσα στην καψούρα σου τον έχεις εξιδανικεύσει και του δίνεσαι/προσφέρεσαι άνευ όρων, κάτι που (κακώς) τον έχει τρομάξει και προσπαθεί να σου βάλει (άγαρμπα βέβαια), λίγο φρένο.Ναι, δυστυχώς υπάρχουν και οι χαρακτήρες (και είναι το μεγαλύτερο ποσοστό, αντρών και γυναικών), που τους τρομάζει η συναισθηματική εγγύτητα και οι τρόποι έκφρασης αυτής. Είναι οι άνθρωποι που συχνά παραπονιούνται για ματαιωμένες σχέσεις του παρελθόντος τους και όταν τους «χαρίσουν το (τέλειο) άλογο» που πάντα ονειρευόντουσαν, το κοιτάνε στις χαραμάδες των δοντιών του...
Να προσθέσω για όσους δεν συμφωνούν μαζί μου (μέχρι στιγμής είναι τέσσερις), ειδικά για όσους σκέφτονται δυνατά, κάτι πολύ όμορφο που είχε πει ο Σαίξπηρ για τους ερωτευμένους: «Καλύτερα να είσαι βασιλιάς της σιωπής σου παρά σκλάβος των λόγων σου».Υ.Γ.: Προσωπικά, όταν κάποτε το σκέφτηκα, ήταν είδη πολύ αργά...
#7Θερμή παράκληση: μην εντάσσετε και μη χρησιμοποιείτε άλλο, για όσους ήδη χρησιμοποιούν, εκφράσεις όπως "κουλό, ε;;". Είναι προσβλητικές και απαξιωτικές για τους ανθρώπους με σωματική αναπηρία. Δείξτε, αν μπορείτε, μεγαλύτερη ευαισθησία και ενσυναίσθηση.
Κι όμως το "κουλό" δεν αναφέρεται σε αυτό που δεν έχει χέρι, αλλά είναι έκφραση από τα καλιαρντά που ετυμολογείται από τη ρομανί. Πηγή: https://www.slang.gr/lemma/22911-koula-nte-pariΚάτι μάθαμε κι εμείς από τους Mazoo and the zoo.
Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφέρω άλλη μία λανθασμένη έκφραση που χρησιμοποιείται συχνά ως τρόπος του λέγειν, είτε ως κακόσημο, είτε ως εύσημο, προφορικώς ή γραπτώς, το «εγκεφαλικό».Συγγενικό μου πρόσωπο που έχει υποστεί μόνιμη βλάβη λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου, όταν ακούει αυτή την φράση ενοχλείται ιδιαίτερα με το απερίσκεπτο της έκφρασης.
#4 «Απάντα οπωσδήποτε;» Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι σε αυτή τη σχέση νονάς/βαφτισιμιάς. #5 Τίποτα δεν αποκλείεται, αλλά keep your day job :) Αμπά σ’ αγαπώ!
Βρε παιδιά, εσείς με τα συγγραφικά ταλέντα, γιατί δεν φτιάχνετε ένα μπλογκ να τα γράφετε εκεί τα δημιουργήματά σας, αλλά πρέπει πρώτα να κάνετε επίδειξη σε άσχετες σελίδες; Ίσα ίσα που στο μπλογκ θα βλέπεις αν αρέσεις στον κόσμο μέσω των στατιστικών παρακολούθησης κι όλα καλά, αγωνία κι απορία καμία!
#4Καθόλου δεν μ' αρέσει η εικόνα του παιδιού να ουρλιάζει, όντας σε παροξυσμό στα πατώματα, και να πετάει δώρα δεξιά, αριστερά, σπάζοντάς τα. Ακόμη χειρότερη μου φαίνεται η στάση των γονιών, διότι δεν μιλάμε για ένα κόσμημα μόνο, που είναι too much για το 7χρονο, αλλά και για ένα σωρό άλλα δώρα. Zero boundaries, ε ...δεν γίνεται έτσι.Επίσης από πότε θεωρείται δεδομένο ότι οι συγγενείς και φίλοι (πλην των γονέων κι αυτό ενίοτε) θα πρέπει να δέχονται σαφείς "παραγγελιές" από τα μικρά παιδιά;Η γράφουσα, πράγματι, κάνει μερικές αστοχίες στον τρόπο που το εκφράζει το πράγμα, αλλά μπορεί να βλέπει ότι όλοι οι υπόλοιποι αγοράζουν στο παιδί αυτά που γουστάρει ακριβώς, και ίσως θέλει να της δώσει και κάποιο άλλο ερέθισμα! (εντάξει όχι με το κόσμημα obvs).…και, τέλος, γιατί Elsa από frozen κι όχι Anna? Γιατί όχι Μerida από το Brave? Γιατί όχι Moana? Γιατί όχι Tiana από το princess and the frog, γιατί όχι Mulan? Άσε, ξέρω.
Επίσης από πότε θεωρείται δεδομένο ότι οι συγγενείς και φίλοι (πλην των γονέων κι αυτό ενίοτε) θα πρέπει να δέχονται σαφείς "παραγγελιές" από τα μικρά παιδιά; Πηγή: www.lifo.grΒλαχάκι, THANK YOU!Αυτό το πράγμα που έχει γίνει τόσο διαδεδομένο δεν το κατάλαβα ποτέ. Αν ρωτήσει αυτοβούλως ο νονός/η θεία/ ο παππούς το παιδί τι θα ήθελε για δώρο, έχει καλώς. Αν όχι, το βρίσκω αγένεια να παραγγείλει το παιδί ή – ακόμη χειρότερα – να ανακοινώνουν οι γονείς στους άλλους τι να πάρουν. Αυτό δεν είναι δώρο, είναι χορηγία, αν όχι κουμάντο στην τσέπη, τον χρόνο και τη διάθεση του καθενός. Επίσης κατά τη γνώμη μου δεν βοηθάει στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και στο μάθημα - που θέλω εγώ προσωπικά να περάσω στα παιδιά μου – ότι η ζωή γενικώς δεν τους χρωστάει.Στη συγκεκριμένη περίπτωση η νονά είχε ήδη πληρώσει και τον κλόουν για το πάρτυ, δηλαδή κάτι μεταξύ 50 ως 100 ευρώ. Μια χαρά δώρο για τα γενέθλια της βαφτισιμιάς. Επομένως το περίφημο κόσμημα που πήγε άκλαφτο ήταν εξτραδάκι, διαλεγμένο με το όποιο γούστο της νονάς. Δεν έχει γούστο η νονά; Δεν ξέρει να παίρνει δώρα για 7χρονα; Ε, σιγά. Γονείς έχει να της πάρουν το Γάντι.Κράξτε με , αλλά εγώ με τη νονά είμαι. Έχει δίκιο να θυμώνει. Η μόνη δικαιολογία που μπορώ να βρω για τη συμπεριφορά της μικρής είναι να της είχε υποσχεθεί το περίφημο γάντι της Έλσας και να μην της το πήρε τελικά. Που και πάλι… Τον πατέρα δεν τον σχολιάζω καν.
#4: To παιδακι ειναι σιγουρα κακομαθημενο και φταινε οι γονεις του γι αυτο, αλλα και συ αδυνατεις να καταλαβεις καποια πραγματα, την επομενη φορα παρ΄της την Ελσα και ολο το σόι, μικρη ειναι ακομα, οπως ειπε και η Αμπα τα δωρα που της κανεις τωρα ισως να τα εκτιμησει σε λιγο μεγαλυτερη ηλικια.
#1: Eχει πολυ δρομο ακομα η κοινωνια μας προς την εξελιξη.Εγω θα ντρεπομουν να αφησω μια γυναικα να τα κανει ολα μονη της (για τους εν λογω αντρες το γραφω αυτο).
Λοιπόν το βαφτιστήρι σου ειναι 7 ετών, η βαφτισιμιά μου είναι επίσης 7 ετών οι επιλογές σου ειναι 21) Την παίρνεις και πας σε όποιο κατάστημα παιχνιδιών/ρούχων θέλει (ή θέλεις) και διαλέγει μόνη της το παιχνίδι/ρούχο. Μετά τρώτε παγωτό/fast food και την γυρίζεις σπίτι κατευχαριστημένη γιατί έχει την πιο cool νονά που την βγάζει έξω "Όπως οι μεγάλοι" (αυτό κάνω εγώ στη βαφτισιμιά μου)2)Συνεννοείσαι με τους γονείς και κάνεις ένα ασφαλιστήριο αποταμιευτικό με όριο τα 18-20-25 ανάλογα και πληρώνεις τη δόση και δεν κάνεις κανένα δώρο απο εδώ και πέρα στη μικρή, δεν το συζητάτε ξανα ποτέ πας κανένα γλυκό στα πάρτι ή ενα βιβλίο κλπ. Τωρα δεν θα καταλάβει τιποτα αλλά όταν στα 18 - 20 - 25 πάρει μερικά ωραία ζεστά χρήματα στο χέρι για να τα κάνει ότι θέλει θα σε ευγνωμονεί αιωνίως.Και οι δύο επιλογές έχουν υπέρ και κατά, εγώ προτιμώ την πρώτη γιατί η βαφτισιμιά μου είναι (και θα παραμείνει) μοναχοπαίδι και θέλω να έχει αναμνήσεις από ωραία πράγματα που έκανε με τη Νονά της και με τις κόρες μου. Αυτά.
Γιατί τα μοναχοπαίδια χρειάζονται περισσότερο τις ωραίες αναμνήσεις από τρίτους ενώ τα παιδιά που δεν είναι μοναχοπαίδια όχι?Αυτή η φάση με τα "καημένα" τα μοναχοπαίδια που τα χτύπησε η μοίρα και δεν έχουν αδέλφια με εξοργίζει όσο η πατριαρχία.
Αυτό με την κατάθεση χρημάτων είναι πολύ χρήσιμο, το έκανε η μαμά μου με τα χρήματα που μας χαρτζιλίκωναν θείοι κλπ, και πριν ένα χρόνο που οι γονείς μου σταμάτησαν να μού πληρώνουν τα μαθήματα που έκανα, αυτά τα χρήματα με ξελάσπωσαν κι έτσι κατάφερα να πάρω το πτυχίο μου χωρίς να δουλεύω παράλληλα, πράγμα που στο συγκεκριμένο αντικείμενο θα με δυσκόλευε τρομερά :p
Συννεφιά τώρα το είδα το σχόλιο έγραφα βιαστικά και δεν το διατύπωσα σωστά η βαφτισιμια μου έχει διάφορα θέματα οικογενειακά και δεν είναι θέμα "καημενου," είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας των γονιών της που θέλω να έχει αναμνήσεις από μόνα και κόρες
#7: Εγώ πάντως μια φορά που έστειλα ερώτηση κ έβαλα ότι μένω Γερμανία ήρθε την ίδια μέρα φίλη μου κ μου λέει ρε συ έστειλες στην Αμπά; Φυσικά κ ήξερε το θέμα (το οποίο κ είχε λυθεί μέχρι τότε) κ ότι είμαι φαν καθώς κάνω τρελή διαφήμιση. Δεν με ενόχλησε το ότι με καταλάβανε καθότι δεν ήταν τπτ ιδαίτερα προσωπικό αλλά σε διαφορετική περίπτωση θα άλλαζα ονόματα/μέρη/καταστάσεις.
Εγώ πιστεύω ότι αυτοί που δεν γράφουν ποια χώρα/ποιο πανεπιστήμιο/ποια πόλη, είναι πρωτίστως όσοι φοβούνται ότι θα αναγνωριστούν μέσω του προβλήματός τους από τους γνωστούς και φίλους που διαβάζουν επίσης Lifo και Α,μπα.
Δεν καταλαβαινω παντως, αν οντως το ΠΟΥ εισαι δεν εχει καμια σχεση με τον προβληματισμο καποιου, γιατι σας ξενιζει ρε παιδια να μην το αναφέρει; Το σημαντικο του σχολιου "μενω σε χωρα του εξωτερικου", κατ'εμε φυσικα, ειναι οτι βρισκεται καποιος μακρυα απο την Ελληνικη καθημερινοτητα με ο,τι αυτο συνεπαγεται (π.χ. γονεις, φιλους, ενιοτε σχεση κλπ).
Δεν καταλαβαινω παντως, αν οντως το ΠΟΥ εισαι δεν εχει καμια σχεση με τον προβληματισμο καποιου, γιατι σας ξενιζει ρε παιδια να μην το αναφέρει; Πηγή: www.lifo.grΤότε γιατί να το αναφερει εκείνος/η στο κείμενό του/ης;
Τότε γιατί να το αναφερει εκείνος/η στο κείμενό του/ης; Πηγή: www.lifo.grΟπως ειπα και παραπανω, το σχολιο δηλωνει αποσταση απο την ελληνικη πραγματικοτητα/καθημερινοτητα. Αναλογα τον προβληματισμο, δινει μια αισθηση του περιβαλλοντος του ατομου που ρωταει. Δεν ειναι παντα σχετικο με το προβλημα αλλα εινει ενδεικτικο και της εμπειριας και της ιδιοσυγκαρασιας του ατομου.
#4 Το παιδί είναι απείρως κακομαθημένο. Δεν του έχουν μάθει να εκτιμά τίποτε. Το μεγαλώνουν τελείως εγωκεντρικά. Α μπα μου, είναι άλλο να θέλω κάτι και άλλο να πετάω στο πάτωμα και να κλαίω επειδή δεν μου αρέσει το δώρο που μου έφεραν. Φουλ της αγένειας και ξεδιαντροπιάς.Προσωπικά θα σταματούσα να αγοράζω οποιοδήποτε δώρο. Και αν τολμούσαν να πουν οτιδήποτε θα έκανα μεγάλο θέμα το να πετιούνται τα δώρα μου στο πάτωμα και να σπάνε. Δεν τα πήρες από τα σκουπίδια τα δώρα. Μόνο τότε θα είχαν μια δικαιολογία για αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά.
Εσύ το πας στο άλλο άκρο, της διακοπής σχέσεων με το βαφτιστήρι και την οικογένειά του (το "σταματάω να αγοράζω οποιοδήποτε δώρο" εκεί οδηγεί). Απ' αυτό φαίνεται ότι συντάσσεσαι με την άποψη της γράφουσας που ψωνίζει δώρο από ματαιοδοξία και όχι για να ευχαριστήσει το βαφτιστήρι. ΟΚ, αλλά αυτό έχει συνέπειες - από ένα ψυχρό ευχαριστώ του ευγενικού παιδιού μέχρι τις υστερίες ενός κακομαθημένου παιδιού.
#4.Τα παιδιά έχουν προσωπικότητα και το δικό τους γούστο.Είναι μικρά ανθρωπάκια,αλλά άνθρωποι.Όσο γαμάτα και να είναι εκείνα,που αγοράζεις,και δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλλω για αυτό,ξέρει ότι τα αγόρασες,χωρίς να έχεις στο μυαλό σου εκείνη.Παίρνεις εκείνα,που σε ευχαριστούν,και περιμένεις να ενθουσιαστεί.Μα σε κανέναν δεν αρέσει αυτό.Κι όταν είναι παιδί,έχει και πολύ μικρότερες αναστολές να το δείξει.Θυμάμαι ένα Πάσχα,που η μάνα μου με ονειρεύτηκε μέσα σε ένα κίτρινο φόρεμα με άσπρα πουά και το βρήκε καταπληκτική ιδέα.Πλάνταξα στο κλάμα μ'αυτή την αηδία.Δεν έβλεπε,ότι μεγαλώνει ένα αγοροκόριτσο;Αργότερα μου άρεσε και καμάρωνα,όταν το φορούσα,χωρίς να το δείχνω όμως.Ήταν η μικρή μου εκδίκηση στο παιδικό μου μυαλό,γιατί πήρε τέτοια πρωτοβουλία,χωρίς να με σκεφτεί.Δεν είναι κι υποχρεωτικό να δωρίσεις οπωσδήποτε κάτι Elsa,αλλά αν σε ενδιαφέρει να γουστάρει τα δώρα σου η βαφτιστήρα,σκέψου κάτι,που να είναι πιο κοντά σε εκείνη.Κάπως να μοιράσετε την απόσταση.Η συμπεριφορά της πάντως δεν είναι κι ό,τι καλύτερο.Αν κρίνω κι απ'την αντίδραση του πατέρα,μάλλον δεν το 'χουν και δεν το δουλεύουν,να δείχνουν μια στοιχειώδη ευγένεια.Στο κάτω κάτω αφιέρωσες χρόνο,χρήματα κι έδειξες το ενδιαφέρον σου.
με πήγες πίσω σε παιδικά τραύματα, όπως τότε που οι γονείς μας πήραν Atari κάτι Χριστούγεννα για να παίζω και εγώ και ο αδερφός μου (αλλά κυρίως οι γονείς). Περίμενα πώς και πώς να μεγαλώσω τη συλλογή με τα 40+ μικρά μου πόνυ, όμως οι δικοί μου είχαν άλλη άποψη!
Σούση, πολύ εύστοχο το σχόλιό σου!Ευτυχώς οι γονείς μου δεν είχαν γενικά τέτοιο κόλλημα και έτσι η συλλογή μου μεγάλωνε ανενόχλητη. Μου έχουν ζητήσει να τα αγοράσουν ξένοι συλλέκτες και δεν τα αποχωρίζομαι. Με τα πόνυ μου είχα φτιάξει απίστευτους κόσμους στο μυαλό μου με χαρακτήρες, με γενεολογικά δέντρα, κάτι σαν το GoT αλλά για πεντάχρονα. Βλέπω ότι και η κόρη μου έχει τάσεις συλλογής και το καλλιεργώ χαχα!
Δεν είναι λογικό να μοιράζεις απόσταση όταν πρόκειται για δώρα. Δεν υπογράφεις συνθήκη με άλλη χώρα. Δώρο γεννεθλίων σε 7χρονο κάνεις. Elsa θέλει, Elsa πρέπει να πάρει. Δεν έχει σημασία ποσο χάλια φαίνεται στη νονά. Αν θέλει να χαροποιήσει την βαφτηστήρα της, θα πρέπει να σκεφτεί μόνο αυτήν και τις επιθυμίες της και όχι τον εαυτό της. Αλλιώς δεν έχει καν νόημα το δώρο.
Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι για άλλους,αλλά εγώ δεν μπορώ να πάρω και κάτι,το οποίο είναι εντελώς έξω από τη φιλοσοφία μου.Επίσης μιλάμε για νονά.Δεν είναι τζίνι ούτε Άγιος Βασίλης.Είναι ένας άνθρωπος με συγκεκριμένο προϋπολογισμό,έχει κάποιους περιορισμούς στο χρόνο και στην πρόσβαση στην αγορά,που δεν του επιτρέπουν πάντα να πάρει ό,τι θέλει το βαφτιστήρι.Κι όταν μιλάμε για παιδιά,έχουμε στο νου μας τι θα ήταν κατάλληλο για εκείνα.Το ό,τι θέλει δεν είναι πάντα εκείνο,που μπορούμε ή πρέπει να του προσφέρουμε.Αυτό που προτείνω,είναι να βρει κάτι με το οποίο να είναι και οι δυο πλευρές ευχαριστημένες.Αν έχουν αρκετή επαφή,θα βρει κι άλλα ενδιαφέροντα κι άλλα πράγματα,που αρέσουν στο παιδάκι.Αν και με τέτοιες αντιδράσεις και μιλάω κυρίως για τον πατέρα δεν ξέρω κατά πόσο θα είχα διάθεση να ασχοληθώ.Ένα δώρο πήγε να κάνει η γυναίκα και την ξεφτίλισαν.Θα έδινα κανένα φράγκο κι ας πάρουν ό,τι καταλαβαίνουν.
Τα δώρα της νονάς μου πάντα ήταν σκέτη απογοήτευση για μένα. Όλα τα παιδάκια κρατούσαν λαμπάδες με παιχνίδια και εγώ πάντα με λουλούδια και διάφορα διακοσμητικά. Ούτε μία με κούκλα, έτσι για να θυμάμαι. Δεν θα ξεχάσω μια φορά που μου έφερε ένα επιτραπέζιο, τον Μάντη. Πόσο δύσκολο. Κάπου στο γυμνάσιο άρχισαν τα φακελάκια με χρήματα, εκεί να δεις χαρά. Ας μην είμαι όμως αχάριστη, πάντα ήταν τυπικότατη στις υποχρεώσεις της. Τι να πει και η αδερφή μου που η νονά της μια που την βάφτισε και μια που εξαφανίστηκε. Α, και εννοείται πως όταν μου έφερνε το δώρο , έκανα χαρά λες και ήταν αυτό που πάντα ήθελα.
βρε #4, εσύ όταν ήσουν 7 χρονών με τι θα ενθουσιαζόσουν πιο πολύ; Με το τροχόσπιτο της Μπάρμπι ή με εκπαιδευτικό επιτραπέζιο; Έχεις καλές προθέσεις-κατα βάθος- αλλά τα παιδιά δεν είναι αθώα, άβουλα πλάσματα όπως στις διαφημίσεις. Καταλαβαίνω ότι θέλεις να της δώσεις κάτι παραπάνω αλλά δεν μπορείς να αποφασίζεις εσύ για εκείνη και να της επιβάλεις το γούστο σου. Και το γάντι της Έλσας δε μου φαίνεται καθόλου κακή ιδέα: θα σας δώσει αφορμή για role playing, να αναπτύξετε μαζί τη φαντασία της ή να πάτε σε σχετικές δραστηριότητες. Η ιδέα πχ για αναρρίχηση ήταν εξαιρετική. Το κόσμημα, με κάθε ειλικρίνεια, κανένα επτάχρονο δε θα το εκτιμήσει. Στην ανηψιά μου όταν ήταν 6-7 χρονών είχα φτιάξει ένα "εισιτήριο" και της είχα πει ότι δε θα της πάρω δώρο γιατί δεν ξέρω ποια παιχνίδια της αρέσουν πλέον ή τα έχει ήδη. Την άφησα να συμπληρώσει το "εισιτήριο" και να διαλέξει αν θέλει να πάμε τα δυο μας θέατρο ή σινεμά ή όπου θέλει τελοσπάντων. Το χάρηκε πολύ και το χάρηκαν και οι γονείς της. Ο πατέρας ασχολίαστος, αλλά αν πραγματικά σε ενδιαφέρει να δεθείτε με το παιδί, μπορείς να της μιλήσεις σε κάποια άσχετη στιγμή και να της πεις ότι αυτό που έκανε δεν ήταν ευγενικό κλπ και να συμφωνήσετε να βρείτε κάποιον άλλο τρόπο συνενόησης για τα δώρα της. Αφού όμως κι εσύ αναγνωρίσεις τα αισθήματά της!Επισης, μετά από τη μακρά εμπειρία μου με ανήψια και βαφτηστίρια, θα σου πω ότι τα πιτσιρίκια εν μέσω πάρτυ βρίσκονται σε άλλη διάσταση. Πολλές φορές παθαίνουν υπερένταση από τις μουσικές, τον κόσμο και τα πατατάκια και αντιδρούν υστερικά με ασήμαντες αφορμές. Οπότε κι εκεί κατανόηση, νονά!
#4 Καταλαβαίνω ότι θες να πάρεις στο παιδί κάτι ουσιαστικό, κάτι όχι του συρμού, καταλαβαίνω ότι οι γονείς την έχουν κακομάθει αλλά στην τελική η χαρά που θα πάρει το παιδί απ΄το δώρο προηγείται των δικών σου καπρίτσιων. Θα σου πέσει ο... πισινός αν της κάνεις τη χάρη και της πάρεις frozen ή κάτι άλλο που να της αρέσει; #5 Σόρρυ αλλά το απόσπασμα μου θυμίζει έφηβη που ναι μεν έχει διαβάσει αρκετά αλλά από ταλέντο μηδέν. Αν θες να γράψεις σαν τις Μαντοδημουλίδες οκ, αν θες κάτι παραπάνω έχεις πολλή δουλειά ακόμη. Θέλει ταλέντο αλλά θέλει και πολλή εξάσκηση.
#Μπορεί να είναι χαζό αυτό που θα πω, αλλά νομίζω ότι αν κάποιος κάνει διδακτορικό στην Οξφόρδη θα το αναφέρει χωρίς περιστροφές. Ενώ αν κάνει στην Γκρενομπλ (δεν ξέρω αν είναι εξίσου καλό το πανεπιστήμιο της Γκρενομπλ, το αναφέρω επειδή αναφέρθηκε) και πει "κάνω διδακτορικό σε αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο της Ευρώπης", τοτε προσωπικά θα συμπεράνω ότι σίγουρα δεν κάνει διαδκτορικό στην Οξφόρδη.
Ναι είμαι βέβαιη! Δεν το ξέρω προσωπικά αλλά δεν το αμφισβητώ. Απλώς η Οξφόρδη είναι ένα από τα τοπ του κόσμου. Έχει μια.. "αίγλη"! Αυτό εννοώ. Αν κάποιος σπουδάζει εκεί, μάλλον θα το λέει αμέσως και ορθώς θα το περιφανεύεται κιόλας. Η δήλωση "σε ένα καλό αναγνωρισμένο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο" πάντως δεν νομίζω ότι εμπεριέχει το δίδυμο camford.