ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μοναχοπαίδι γύρω στα 30 και η μάνα μου 60. Προτίμησε να μην δουλέψει για να με μεγαλώσει, να έχω ένα πιάτο φαί, καθαρά ρούχα μιας και γιαγιάδες δεν υπήρχαν. Με τον πατέρα μου καθημερινά να τσακώνοντε άσχημα επειδή η μάνα μου είναι σκληρή σαν άνθρωπος και θέλει να γίνεται πάντα το δικό της. Γενικά δεν έχει ευτυχισμένη ζωή και ευτυχισμένο γάμο και έτσι προσπαθεί να βρει την ευτυχία σε εμένα!Κολλημένη πάνω μου, να μην με αφήνει να πάρω ανάσα, όταν λέω οτι θέλω να κάνω κάτι αμέσως μου λέει οτι θα το κάνουμε μαζί, όταν λέω οτι θέλω να πάω διακοπές αμέσως προτίνει να πάμε κάπου μαζί, όταν καταλαβαίνει οτι έχω γνωρίσει κάποιον αμέσως μου λέει οτι κάτι μαγειρεύω και θα φάω το κεφάλι μου επειδή δεν την ρώτησα αν εγκρίνει τον άνδρα αυτόν, φαρμακείο με ανεβάζει και φαρμακείο με καταβάζει επειδή της δίνω φαρμάκια όπως λέει μιας και δεν την ακούω και κάνω οτι θέλω εγω, όταν λέω τι θέλω να βρω σε έναν άνδρα αμέσως τον συγκρίνει με τον άνδρα της-πατέρα μου και λέει πως αφού δεν τα έχει ο πατέρας μου τότε δεν θα τα έχει ούτε ο δικός μου άνδρας, μου λέει να μην πάω διακοπές με κάποιον άνδρα αν δεν είμαστε αρραβωνισμένοι, να με ειρωνεύεται επειδή δεν είμαι παρθένα, να μην συγκατοικήσω με κάποιον άνδρα επειδή θα με έχει μόνο για πήδημα και για καθαρίστρια του σπιτιού και φυσικά οτι δεν πρόκειτε να φύγω ποτέ απο το σπίτι και όταν παντρευτώ θα μείνω εδω μαζί τους...Με όλα αυτά προτιμώ να είμαι μόνη μου για να μην έχω γκρίνια, και παραδόξως δεν γκρινιάζει καθόλου για το ότι είμαι μόνη μου και να με σπρώξει στο να βρω κάποιον επειδή τα χρόνια περνάνε αντιθέτως όταν έχω γνωρίσει κάποιον τότε όλο γκρινιάζει... Τσακώνομαι άγρια μαζί της αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα. Θέλω να φύγω απο εδω, έχω μερικά χρήματα στην άκρη αλλά θέλω πρώτα να βρω μια εργασία και μετά να φύγω και τότε ή θα τρελαθεί ή θα τρέξει πίσω μου.Καταβάθος την λυπάμαι και με όλη αυτήν την στάση της δεν την βλέπω σαν μάνα μου αλλά σαν έναν συνάνθρωπο.