'Εχεις τα δίκια σου σε ό,τι αναφέρεις, διαβάζοντάς τα ένιωσα ακόμα κι εγώ την πίεση που σου μετέφερε. Εννοείται πως μετά απ'όλα αυτά δε θα'χεις διάθεση να της μιλήσεις κι αυτό είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Μέσα σου αντιστέκεσαι σ'αυτό που δεν σου αρέσει, που σε βλάπτει, οπότε την αποφεύγεις.Δε μου φαίνεται οτι σ'αγαπάει και σε εκτιμάει σαν άνθρωπο και σαν φίλη, παρά αγαπάει ας πούμε την παρέα σου, την παρουσία σου, αλλά το θέλει με τους δικούς της όρους, γιατί η ίδια νιώθει συνεχώς ανεπαρκής.Αυτά τα άτομα τα έχω εγώ στο κεφάλι μου ως τοξικά, επειδή σε επηρεάζουν άσχημα, σου δημιουργούν άγχος, σε κάνουν άθελά σου να σκαρφίζεσαι ψέματα και δικαιολογίες, δε χαίρονται ποτέ με τη χαρά σου, στις λύπες είναι δίπλα σου για να πάρουν την ευχαρίστηση να σου πουν "στα'λεγα εγώ" κτλ.Κάποια στιγμή βρίσκεσαι σε αδιέξοδο και κοντοστέκεσαι αλαφιασμένη μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσεις οτι δεν ευχαριστήθηκες τη συντροφιά, παρά έτρεχες να ικανοποιήσεις κάποιον για τον οποίο ποτέ δεν ήσουν αρκετή με το να είσαι ο εαυτός σου.Εύχομαι να λέω υπερβολές και να μημ ισχύουν στην περίπτωσή σου, αλλά αυτές τις σκέψεις έκανα.
28.7.2017 | 10:43
Προβληματα με φιλη - Βοηθεια
Ρε παιδιά λίγο βοήθεια! Έχω κι εγώ ένα πρόβλημα με φίλη! Η συγκεκριμένη μου κάνει παράπονα ότι δεν τηλεφωνώ και δεν ότι δεν βρισκόμαστε συχνά κι ότι την γράφω εξαιτίας του ότι έχω κρεμαστεί στο σύντροφό μου, με τον οποίο μένουμε μαζί εδώ και 2 μήνες! Ο χρόνος μου είναι περιορισμένος, λόγω το οτι δουλεύω με βάρδιες και δεν είναι να πεις ότι στο σπίτι θα γυρίσω επειδή έχω κρεμαστεί από το σύντροφο, αλλά επειδή δεν μπορώ να βγαίνω συνέχεια γιατί νιώθω κουρασμένη! Προσπαθώ να το εξηγήσω στη φίλη, μαζί με κάποια άλλα προβλήματα που έχω αυτή τη περίοδο, αλλά δε το καταλαβαίνει! Θεωρεί ότι έχω κρεμαστεί απο το σύντροφο μου και επιμένει! Μετά από τέτοιους τσακωμούς, θεωρώ πως είναι λογικό εγώ να μην έχω διάθεση να την πάρω τηλέφωνο! Δεν μου κάνει διάθεση ρε αδερφέ γιατί ξέρω ότι θα γκρινιάξει πάλι κι έχω κι άλλα πράγματα στο κεφάλι μου αυτή τη περίοδο! Οικονομικά, ψυχολογικά πολύ κοντινού συγγενή, η δουλειά δε πάει καλά και στη τελική έχω κι άλλους φίλους που δεν με πρίζουν! Πέρα αυτού για να βρεθούμε πρέπει κάθε φορά να πάω εγώ στη περιοχή της (γιατί έχει οικογένεια) και το θεωρούσα λογικό μέχρι πρότεινος (μιλάμε για 4 χρόνια) να πηγαίνω εγώ εξαιτίας του ότι είχα λίγο περισσότερο χρόνο από εκείνη! αλλά τελευταία, που έχω βεβαρυμένο πρόγραμμα, όσες φορές της ζήτησα να έρθει για σαββατοκύριακο εκεί που πάμε με το σύντροφο μου δεν ήρθε! Και τις δύο φορές που ξεκανόνισα, εξαιτίας διαφόρων θεμάτων, νευρίασε πάλι και το έριξε στο ότι αν είναι να κάνω δρομολόγια για τον σύντροφο ξέρω, αλλά εκείνη δεν μπορώ να την δω, εννοοντας ότι εφόσον δεν μπορώ καθημερινές, να μεινω εδω σαββατοκυριακο μονο για εκεινη (που το χω κανει κι αυτο 2-3 φορες), παρόλο που την έχω καλέσει άπειρες φορές και την τελευταία φορά άφησα την πρόσκληση ανοιχτή, αρκεί να μας το πουν από Παρασκευή, και δεν έχουν έρθει ποτέ! 2- 3 φορές που είχαμε κανονισει να βρεθουμε οι δυο μας καθημερινές το ακύρωσα εγώ, δε λέω, αλλά ήταν σοβαρός ο λόγος και ήταν και καθημερινή που γενικά καθημερινές δεν λειτουργώ πέραν της δουλειάς. Το παραπονο της εκείνες τις φορές ήταν ότι το ακύρωσα τελευταια στιγμή. Οκ σε αυτό συμφωνώ ήμουν λάθος και ζήτησα συγνώμη. Αλλά δεν μπορούσα να ξέρω πως θα μου βγει και καθημερινές τρέχω να προλάβω κι άλλα πραγματα, εφόσον σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο φεύγουμε. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι είχαν πάει σε μιά περιοχή κοντά σε αυτή που πάμε το σαββατοκύριακο, μου το είπε και τις είπα οκ θα ρθουμε εκεί για καφεδάκι (ο συντροφος νευρίασε γιατί θα χάναμε το μπάνιο μας αλλα δεν το έλαβα υπόψη μου) κι ενώ περιμένω να με πάρει και να μου πει ότι τελειωσαν τα ψώνια και να πάμε, μου στέλνει ότι κουραστηκαν και γυρνανε σπιτι! Φυσικά έδειξα κατανόηση και της ειπα δεν χανομαστε θα κανονισουμε αλλη φορα! Κι αναρωτιέμαι γιατί εγώ να είμαι cool όποτε εκείνη έχει προβλήματα, δεν προλαβαίνει, έχει κανονισμένο πρόγραμμα, ή είναι κουρασμένη? Αλλά εκείνη να μου κάνει ολόκληρες σκηνές και μαθήματα συμπεριφοράς στους φίλους! Και να πω και το τελευταίο, εγω είχα κάποια θέματα ψυχολογικά μετά από χωρισμό! Η δική μου αντιμετώπιση ήταν να κλειστώ στον εαυτό μου και να μην ενοχλώ κανέναν με το θέμα μου παρά μόνο 1-2 συζητήσεις που έκανα με φιλους και μετά απλά δεν έβγαινα μέχρι να το διευθετήσω στο κεφάλι μου! όλοι οι φίλοι μου δείχνοντας κατανόηση θεωρώ είχαν κάνει πίσω! Εκείνη ήταν που επέμενε σε πιεστικό βαθμο να βοηθησει και να βγούμε και να της μιλάω για το πρόβλημα μου και τα σχετικα και εν ολιγοις επειδη είμαι άνθρωπος που δεν αντέχει την πίεση, της έκανα τη χάρη αρκετές φορές εκείνο το διάστημα, ήταν η μόνη που μίλαγα κι εβγαινα κι αυτό γιατί καταλαβαινα ότι αν δεν το έκανα θα παρεξηγιοταν (λάθος μου) Τωρα σε κάθε τσακωμό μου χτυπάει ότι ξεχνάω αυτους που με βοηθησαν, το θέμα ειναι ότι εγω δεν είχα ζητησει ποτε βοηθεια και δεν την ειχα κι αναγκη τετοιου ειδους. Και το χω πει απ' εξω απ ' εξω αλλα μαλλον δεν γινομαι κατανοητη. Και τώρα που είμαι καλά με εναν άνθρωπο, νιώθω ότι δεν της αρέσει που επιτέλους είμαι ευτυχισμένη! Γιατί να τα ανέχομαι όλα αυτά? Είμαι κάπου λάθος? Θελω να βγαινω μαζι της η να μιλαμε στο τηλ και να ειναι ολα cool και ok και να κανουμε χαβαλε! Αλλά δεν μου το κανει ευκολο! Δεν μου το κανει ευκολο ουτε καν για να την παρω τηλ να δω αν ειναι καλα!
16