ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είμαι μικρή, το αντίθετο θα έλεγα αφού οδευω προς τα 26. Είμαι συντηρητική αρκετά ως χαρακτήρας, ανέκαθεν συνεσταλμενη, αφοσιωμενη στις σπουδές μου μέχρι που τελείωσα. Πάντα παρατηρουσα τους γύρω μου και θεωρούσα ότι εγώ θα κάνω σχέση με αυτόν που θα μου κάνει κλικ και όχι για πλάκα. Το θέμα είναι ότι φέτος εντελώς αναπάντεχα γνωρίζω ένα αγόρι το οποίο και ερωτευομαι. Το παράδοξο είναι ότι τον γνώρισα μέσω του διαδικτύου -κάτι που δεν με αντιπροσωπευει, αλλά ότι κοροιδευεις το λουζεσαι δε λένε; Ε λοιπόν το έπαθα. Στις αρχές της ομιλίας μας μου είπε ότι δεν μπορεί να αισθάνεται ερωτευμένος διότι η επικοινωνία ήταν μέσω του υπολογιστή. Κατανοητό αυτό φυσικά, αλλά όταν έπιασα τον εαυτό μου να τον ερωτεύεται τρόμαξα. Σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό να δεθω με έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζω από κοντά, όσο και αν μου έκανε κλικ. Περίεργο κλικ, αλλά κλικ. Σκέφτηκα λοιπόν, να μιλήσω και με άλλα άτομα μέσω του διαδικτύου για να μην νιώθω ότι είμαι ερωτευμενη, ήθελα να το δω κάπως σαν παιχνίδι. Μίλησα λοιπόν μέσω μηνυμάτων. Μέχρι εκεί. Μια δυο φορές και ανακαλύπτω ότι έτσι κάνω κακό στον υποσυνειδητο συντηρητισμο μου. Με απλά λόγια, δε μου άρεσε. Ένιωθα ενοχές και φτηνή. Στο μεταξύ όμως, ο άνθρωπος που μου έκανε το κλικ μου φεροταν όλο και πιο καλά, ανοιγοταν περισσότερο. Όλο αυτό με τσακιζε κάθε φορά γιατί δεν ήξερα τι να νιώσω. Ερωτευμένη ή να μαζεψω το συναίσθημα; Γιατί όταν ο έρωτας είναι μονοπλευρος θες και να σε προστατεψεις. Μια κρύο λοιπόν, μια ζέστη. Εκ των πραγμάτων η από κοντά επαφή ήταν ανεφικτη για μεγάλο χρονικό διάστημα γιατί αυτός δεν ήταν Ελλάδα. Απλά προσπαθούσα να τον μάθω και ήθελα και την παρέα του. Ένα βράδυ για ένα περίεργο λόγο ένα άτομο σε ένα παιχνίδι που έπαιζα στο διαδίκτυο άρχισε να με βρίζει. Σας το είπα ότι είμαι ανωριμη ε; Λοιπόν εγώ αντί να βγω από το παιχνίδι ή έστω να το μπλοκαρω του απάντησα ότι δεν με ξέρει και ότι δε πρέπει να με βρίζει. Μου γράφει το τηλέφωνό του και μου λέει αν θες να μου μιλήσεις για να μη σε βρίζω πάρε τηλέφωνο. Δε ξέρω πώς στην ευχή το κατάφερα - είπα να κάνω την επανάσταση μου σαν εφηβη - και τον καλεσα στο τηλέφωνο. Του εξήγησα ότι δεν του έχω δώσει το δικαίωμα να με βριζει. Εν τέλει αποδείχτηκε ψυχακιας γιατί άλλη δουλειά ήθελε να κάνει κ εγώ με ήρεμο τόνο να του εξηγώ ότι απαιτώ σεβασμό αλλιώς θα σταματήσω να του μιλάω. Πραγματικά τώρα που τα σκέφτομαι μου φαίνονται αδιανοητα ότι τα έκανα εγώ αυτά. Συνέχισε να με ενοχλεί γιατί το κινητό μου ενώ έβαλα απόκρυψη έκλεισε και ξανακαλεσα και τη δεύτερη φορά δεν είχα βάλει πάλι απόκρυψη νομίζοντας ότι θα έμπαινε αυτόματα. Αυτός νόμιζε ότι το έκανα επίτηδες για να συνεχίσω την επικοινωνία κάτι το οποίο δεν ίσχυε. Με τα πολλά έβαλα φραγη και ησυχασα. Με το άτομο που μου είχε κάνει το κλικ συνεχίσαμε να μιλάμε, συναντηθηκαμε για λίγο εντελώς φιλικά και ακόμα μιλάμε πολύ πιο ωραία, με περισσότερα συναισθήματα πλέον και από την μεριά του. Το θέμα είναι ότι εγώ νιώθω τρομερές τύψεις κυρίως απέναντι στον εαυτό μου γιατί αφεθηκα να κάνω λανθασμενες κινήσεις. Να μιλάω με άλλους για να μην ερωτευτω κάποιον που δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Ώρες ώρες σκεφτόμουν να του το πω αλλά είναι εντελώς άτοπο. Θα σκεφτεί τα χειρότερα και θα έχει δίκιο. Δε ξέρω τι με ώθησε να τα κάνω αυτά. Ένιωθα εφηβη που τώρα ανακαλύπτει πράγματα. Ίσως και έτσι να είμαι λίγο, αλλά πολύ κακό για την ηλικία στην οποία βρίσκομαι. Το θεωρώ άκρως ανωριμο αυτό που έκανα και ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. Γιατί έκανα τέτοια λάθη;