Μικρή είχα βάλει στη μύτη μου μία ευμεγέθη μαύρη πέρλα από ένα κολιέ της μαμάς μου που είχε χαλασει. Ακριβώς επειδή ήταν από κολιέ, μου την έβγαλαν οι γιατροί στο Αγλαΐα Κυριακού με ένα εργαλείο. Ο γιατρός που με ανέλαβε όμως ήταν πολύ απότομος και μου έβαλες τις φωνές πολύ άσχημα και από τότε δεν ήθελα να πηγαίνουμε στο Κυριακού όταν συνέτρεχε κάποιος λόγος.
10.10.2017 | 11:23
Τι θυμήθηκα
Ένα μεσημέρι, η μάνα μου με είχε βάλει για ύπνο και εγώ έπαιζα με ένα κουμπί από το σακάκι της. Έμοιζε με διαμάντι και μου άρεσε. Τόσο πολύ, που το έβαλα μέσα στη μύτη. Πανικόβλητοι με πήγαν στο Κέντρο Υγείας. Εγώ να σκούζω σε όλο το δρόμο. Ήταν ένας γιατρός που έκανε το αγροτικό του και προσπαθούσε ο δόλιος να μου το βγάλει με ένα τσιμπιδάκι. Κάθε φορά που με πλησίαζε, εγώ τσίριζα και έκανε πίσω. Είχε μαζευτεί όλο το ιατρικό τιμ από πάνω μου, ο πατέρας μου να ρωτάει αν έπρεπε να πάμε Αθήνα και ο γιατρός να κοιτάει, μην ξέροντας τι να κάνει. Εγώ να κλαίω non- stop. Ώσπου μια νοσοκόμα λέει "φύσα μωρέ δυνατά, έχει γεμίσει μύξες και μπορεί να γλιστρήσει". Και όντως είχε δίκιο.Μερικά χρόνια μετά το ίδιο ακριβώς έκανε και η αδερφή μου, με χάντρα από κολιέ. Αυτή κάθισε να της την βγάλουν όμως. Και πρόσφατα, το ανηψάκι μου κατάπιε μπαταρία, από αυτές τις πλακέ τις μικρές. Ταλαιπωρήθηκε πολύ, αλλά τώρα είναι καλά.Να προσέχετε τα κουτσούνια σας.
2
