__________________
1.
Αγαπητή Α μπα,
Δεν ξέρω αν θέλω πραγματικά μία συμβουλή ή αν αυτό που θέλω είναι να πω απλά ότι με απασχολεί μπας και πάψει επιτέλους να βασανίζει το μυαλό μου. Τον τελευταίο καιρό είμαι συνέχεια στεναχωρημένη. Νιώθω ότι δεν υπάρχει κάτι το ουσιαστικό στην ζωή μου, ότι έχω αποτύχει σαν άνθρωπος. Είμαι 24 χρόνων, απόφοιτη πλέον και απαλλαγμένη από οποιαδήποτε υποχρέωση μου, και παρόλο που αυτό θα έπρεπε να με κάνει λίγο πιο χαλαρή, βρίσκομαι σε ένα συνεχόμενο άγχος. Έχω δύο μήνες που ψάχνω δουλειά και δουλειά δεν βρίσκω. Έχω κουραστεί ψυχολογικά και όσο και αν προσπαθώ να μην με παίρνει από κάτω, δεν μπορώ να συνέλθω. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είμαι κα μόνη μου. Δεν έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου όχι απλά σχέση αλλά ούτε καν φιλί. Και έχω και τους δικούς μου να μου προτείνουν προξενιά (όσο και αν σου φαίνεται αστείο) και έτσι να με κάνουν να αισθάνομαι ακόμα πιο άχρηστη.
Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω, προσπαθώ να συνέλθω και όλο και πέφτω πιο πολύ. Νιώθω αδύναμη, ανίκανη και άχρηστη. Αυτά.
ΥΓ. Σορρυ για το μεγάλο κείμενο.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη, το κείμενο δεν ήταν μεγάλο. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο όσο πιο γρήγορα γίνεται. Είναι αυτό που πρέπει να κάνεις, και μην το καθυστερήσεις καθόλου.
__________________
2.
Χαίρε αγαπημένη! Θα αναφέρω διάφορα σημεία άλλα σχετικα και άλλα ίσως όχι, εσύ θα κρίνεις. Ξεκιναω ψύχραιμα λοιπόν: δεν τον αντέχω αλλο Α, μπα μου! Τον πατέρα μου εννοω. Είμαι 23, τελειωσα με τη σχολη και γυρισα στο πατρικο μου. Τα όποια θέματα είχα ξεχασει ότι ειχα με τον πατερα μου επανηλθαν: είναι τσιγκουνης, γκρινιαρης, ιδιοτροπος κοινωνικα. Εχει ποιοτητες οι οποιες πραγματικα, ως εφηβος τωρα μιλαω που δεν επαιρνα χαμπαρι τι ελεγα-εκανα, είναι μεγαλη ταλαιπωρια και ψυχαναγκασμος στην παρεα και φυσικα ενστερνιζομουν τοτε. Ωστοσο αναθεωρησα και ενας λογος που με ενοχλουν τοσο αυτές οι συμπεριφορες που παρουσιαζει είναι σιγουρα το ότι εγω προσπαθω να τις αποβαλλω από μεσα μου ενω αυτος τις εχει κανει τροπο ζωης. Είναι ο ορισμος του προτυπου οικογενειαρχη και πραγματικα τον θαυμαζω για το κουραγιο του να μη μας λειψει τιποτα (σε σημειο που να αισθανομαι και αχαριστος γι αυτά που σου γραφω τωρα). Ωστοσο δεν υπαρχει οικογενειακη μαζωξη και τραπεζι στο οποιο να μην τσακωθουμε Α, μπα μου και να βλαστημησω την ωρα και τη στιγμη που είναι πατερας μου. Κανω υπομονη μεχρι να βρω μια δουλεια, αν όλα πανε καλα, και μπορεσω να ξαναφυγω από το σπιτι. Ωστοσο το προβλημα παραμενει: πώς να ανεχτω αυτή την τοσο απωθητικη του συμπεριφορα που αλλοτε εχει να κανει με εμενα ή αλλοτε σε τριτους; Πραγματικα δε μπορω να βρω την ψυχραιμια μου οσο προτοιμασμενος κι αν παω πιο πριν, καποια στιγμη βγαινω από τα ρουχα μου. Θελω να σταματησω να χαλιεμαι. Οτιδηποτε κανα βιβλιο, τεχνικη αναπνοων, μαντρα ή εστω καποιο δηλητηριο που δεν αφηνει ιχνη! Σε φιλω!
- γιος ψαχνει xanax
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το μόνο σου ουσιαστικό όπλο είναι δυστυχώς η υπομονή, μέχρι να απομακρυνθείς από το σπίτι και αποκτήσεις το δικό σου κλειδί για την δική σου πόρτα στον δικό σου χώρο. Μέχρι τότε, πολύ λυπάμαι, αλλά ούτε τα ζάναξ βοηθάνε. Ίσως να βοηθάει λίγο η φιλοσοφία. Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι καταλαβαίνεις το πιο σημαντικό: ότι προσπαθείς να αποβάλεις συμπεριφορές που έχεις κληρονομήσει από τον πατέρα σου ενώ συνεχίζεις να τις βλέπεις στον ίδιο. Συνέχισε να το αναλύεις αυτό, είναι πολύ καλός δρόμος σκέψης που θα σε οδηγήσει κάπου χρήσιμα, σίγουρα. Στην πορεία θα εμφανιστεί και η μεγάλη δυστυχής ανακάλυψη: ότι αργά ή γρήγορα χρειάζεται να αποδομήσουμε τους γονείς μας, μέχρι να τους απορρίψουμε – αν δεν περάσουμε από αυτή την φάση, δεν θα καταφέρουμε να τους δούμε πάλι ως ανθρώπους με αδυναμίες, όπως είναι όλοι οι άνθρωποι. Ο θαυμασμός που σου δημιουργεί τύψεις είναι αυτός που σε εμποδίζει να προχωρήσεις παρακάτω. Είναι δύσκολη η διαδικασία της ενηλικίωσης, και βρίσκεσαι στο πιο κρίσιμο στάδιο. Καλή επιτυχία.
__________________
3.
Πως μπορεις να εισαι σιγουρος πως ειναι ο ιδανικος ανθρωπος για σενα;; Η ποτε δεν εισαι κ παιρνεις ρισκο;τα τυχερα που λενε!!! Και μονο που τ σκεφτομαι τοσο εντονα μηπως αποδυκνυει το προβλημα;
- Προβληματισμενη..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η σιγουριά για τον άλλον είναι σε ευθεία αναλογία με την σιγουριά που έχεις για τον εαυτό σου. Όσο περισσότερο ξέρεις ποια είσαι, τόσο καλύτερα μπορείς να προβλέψεις το μέλλον σου με κάποιον άλλον (που ξέρεις επίσης καλά). Εκατό τοις εκατό σίγουρη δεν μπορείς να είσαι ποτέ, αλλά μπορείς να είσαι εκατό τοις εκατό σίγουρη ότι θέλεις να πάρεις το ρίσκο. Αν βασίζεσαι στα «τυχερά», ή αν πιστεύεις σε αυτά, τότε σου λείπει αρκετή αυτογνωσία ακόμα, και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σπάνιο να κερδίσεις. Οι πιθανότητες είναι λιγότερες από τις πιθανότητες να κερδίσεις στη ρουλέτα.
__________________
4.
Αγαπητή Α,μπα
I need help!μετά από πολλά χρόνια σχέσης, προχωρήσαμε στο γάμο με πολύ χαρά. σχέση με πολύ έρωτα και μέτριο σεξ. δεν περνάει ένας μήνας απ το γαμο, προκείπτει από το πουθενά γνωριμία,τ ύπου θέλω να σε βάλω κάτω ΤΩΡΑ!προσπάθησα να το αγνοήσω αλλά ήταν τόσο έντονο που προχώρησε από μόνο του...δεν πιστεύω ότι έχω μπλέξει έτσι αλλά το απολαμβανω χωρίς τύψεις και το ευχαριστιέμαι απίστευτα! δεν ξέρω και ούτε με νοιάζει πόσο θα κρατήσει.το ξέρω πως είναι άδικο και λάθος απέναντι στον άνθρωπο που αγαπώ, αλλά δεν μπορούσα να το κρατήσω αποθυμένο. μια ζωή δεν έχουμε; δεν έχω με ποιόν να μοιραστώ τη χαρά-προβληματισμό μου. ολοι θα πέσουν να με φάνε...το θέμα μου είναι το εξής: πως τα το κρατήσω έτσι,χωρις να εμπλακούμε και οι δύο συναισθηματικά; αν τον ερωτευτώ; πως θα ξεμπλέξω;
- Μπερδεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μετά το «έτυχε να κάνουμε έρωτα» συναντήσαμε το «το πράγμα προχώρησε από μόνο του». Παιδιά, προσπαθούμε να δούμε με κατανόηση τις ανθρώπινες αδυναμίες, τι θα ήμασταν όλοι μας χωρίς αυτές, αλλά μας δυσκολεύετε όταν δηλώνετε ότι ατιμαστήκατε για χάρη των παιδιών σας.
Η ερώτηση που κάνεις είναι το πώς θα έχεις την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, συγκεκριμένα, πώς θα απατάς συστηματικά κάποιον χωρίς να έχεις επιπτώσεις. Η εμπειρία της ζωής μας έχει δείξει ότι αυτό γίνεται στις εξής περιπτώσεις: α) αν είσαι παθολογικός νάρκισσος, β) αν έχεις πλήρη έλλειψη ενσυναίσθησης και γ) αν είσαι ψυχοπαθής. Αυτά τα τρία όμως δεν λαμβάνουν υπόψη το τρίτο πρόσωπο, που μπορεί να είναι κάτι από τα τρία, αλλά μπορεί και τίποτα από τα τρία, και για την ώρα είναι εντελώς απρόβλεπτο. Δεν είναι καλή η πρόβλεψη. Άλλη βοήθεια δεν έχω να σου δώσω.
ΥΓ. Επειδή ακριβώς μια ζωή την έχουμε, πρέπει να κοιτάμε τα θέματά μας πριν πάρουμε κι άλλους στο λαιμό μας. Για τα απωθημένα σου υπεύθυνη είσαι εσύ και μόνο εσύ.
__________________
5.
Αγαπητή Α, μπα...
Πολλές φορές σε ζητήματα και ερωτήσεις που κάποιος υπεραναλύει ένα προσωπικό ζήτημα (συνήθως ερωτικό ή φιλικό) το οποίο τον στεναχωρεί, έχεις απαντήσει, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, σε μια λογική οτι κανένας μας δεν είναι το κέντρο του κόσμου, δε γίνεται να ασχολούνται όλοι με το μικρό μας "εγω" και υπάρχουν και άνθρωποι που εχουν πραγματικά και σοβαρά προβλήματα.... Σε γενικές γραμμές συμφωνώ....
Παράδειγμα: Πέρσι κάποια στιγμή, ενώ περνούσα μεταβατική περίοδο στη ζωή μου και ήμουν σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, και ενώ με δαιμόνιζαν τα προσωπκά μου...πετυχαίνω σε στάση λεωφορίου ένα ζευγάρι Σύριων προσφύγων, από hot -spot εκεί κοντά. Ενα ερωτευμένο ζευγάρι, που παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπιζαν και την έλλειψη προοπτικής στη ζωή τους, δεν ξεχνούσαν να χαμογελάνε, να παίζουν ταϊζοντας ο ένας τον άλλον με τα μπισκοτάκια που κρατούσαν...να βρίσκουν χαρά στα μικρά... Ενιωσα ντροπή για τον εαυτό μου εκείνη τη στιγμη. Στις ανέσεις του σπιτιού μου, χωρίς να έχω στερηθεί ποτέ το φαϊ, τα καθαρα μου ρουχαλακια και ένα σωρό άλλα που στερήθηκαν αυτοί, πως μπορώ να γκρινιάζω, πως μπορώ να νιώθω οτι πέφτω σε κατάθλιψη;;;;
Το συζήτησα αργότερα με μια γνωστή μου που έχει σπουδάσει ψυχολογία και δούλευε εκείνο το διάστημα σε hot-spot. Μου είπε πως σε τέτοιες ακραίες συνθήκες, λειτουργούν άλλοι μηχανισμοί (της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης) και οτι ακριβώς λόγω των πραγματικά τραγικών συνθηκών διαβίωσης και επιβίωσης,εκτιμούν πολύ περισσότερο τις μικρές αυτές χαρές. Σε γενικές γραμμές το καταλάβαίνω και αυτό και δε μπορώ να διαφωνήσω.
Δεν είναι οτι ζω γενικά στον μικρόκοσμο μου και οτι δεν με απασχολεί το τι γίνεται γύρω μου. Ίσα ίσα , είμαι άνθρωπος με έντονες κοινωνικες ευαισθησίες και προσπαθώ πολύ να βοηθάω τους γύρω μου, μέσω επιλεγμένων οργανώσεων και συλλόγων, τόσο με εθελοντική εργασία όσο και με άλλους τρόπους.
Η ερώτηση μου είναι η εξής: Αν έχω προβληματισμούς, στεναχώρια προσωπική για πιο χαζά (θεωρητικά) πράγματα είναι σαν να τοποθετώ τον εαυτό μου στο κέντρο του κόσμου; Ακόμα και όταν το πρόβλημα σου δεν είναι το χειρότερο είναι αυτό που εσύ βιώνεις, σε απασχολεί και σε θλίβει και ναι σου φαίνεται βουνό μερικές φορές ακόμα κι αν δεν είναι. Γίνεται να μην το σκέφτεσαι επειδή υπάρχουν και χειρότερα; Είσαι εγωιστής που το σκέφτεσαι, που το υπεραναλύεις, που φλερτάρεις με την κατάθλιψη εξ αιτίας αυτού; Τι είναι η ευτυχία ; Κάτι συγκριτικό; Α! Ο άλλος έχει μεγαλύτερο πρόβλημα απο μένα, άρα ας πατήσω το κουμπάκι της ευτυχίας και της χαράς τώρα!.... Δεν νομίζω οτι λειτουργεί έτσι! Δε ξέρω, έναν προβληματισμό θέτω...Εσύ τι λες;;;Ποια είναι η γνώμη σου;;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ότι η ζυγαριά ευτυχίας σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι κριτήριο για το πότε επιτρέπεται να έχεις εσύ κατάθλιψη. Όχι, δεν γίνεται να μην το σκέφτεσαι επειδή υπάρχουν χειρότερα, εκτός αν τα χειρότερα τα πάθεις και πάλι εσύ. Δεν λειτουργεί έτσι. Φυσικά και δεν είσαι εγωιστής αν σκέφτεσαι τα προβλήματα που έχεις. Τα πράγματα αλλάζουν αν υπεραναλύεις, που σημαίνει ότι δεν καταφέρνεις να προχωρήσεις τη σκέψη σου από την παρατήρηση προς την λύση, και αλλάζουν ξανά αν πιστεύεις ότι φλερτάρεις με την κατάθλιψη. Αν πιστεύεις ότι βλέπεις προβλήματα σαν βουνό, ενώ με τη λογική σου καταλαβαίνεις ότι δεν είναι, τότε ίσως να χρειάζεσαι βοήθεια από ψυχολόγο για να καταλάβεις τι σου συμβαίνει, και αυτό δεν λύνεται όσο και αν βλέπεις τα προβλήματα των άλλων.
__________________
6.
Μιας κι έχουμε το ίντερνετ, είπα να πάω με το Google maps μια βόλτα μέχρι το σπίτι της δολοφονηθείσας, από την «οικογένεια» τους Charles Manson, Sharon Tate στο Los Angeles. Έκανα και μια βόλτα στο ευρύτερο Bel Air και παρατήρησα ότι εκεί ζουν πλούσιοι (τρομερή παρατήρηση, ξέρω) και οι φράχτες τους ότι είναι εύκολο να τους πηδήξεις. Μετά πήγα κι από Μαλιμπού, κι εκεί τα ίδια. Κι αναρωτιέμαι, πώς κοιμούνται ήσυχα τα βράδια ή κυκλοφορούν άνετα τη μέρα σπίτι τους όλοι αυτοί οι ζάπλουτοι και αρκετοί διάσημοι (που εύκολα γκουγκλάρεις σε ποια οδό είναι το σπίτι τους) χωρίς μπράβους (κάποιοι θα έχουν, κάποιοι όχι, πολλά σπίτια είναι μεν πολυτελή και σε ακριβές περιοχές αλλά «μικρά») ξέροντας πόσο εύκολο είναι κάποιος να τους κλέψει (π.χ. περιμένοντας μέσα στο φράχτη την ώρα που οι ιδιοκτήτες μπαίνουν με το αυτοκίνητό τους) και πόσο ευκολότατο είναι κάποιος να τους δολοφονήσει. Δεν ξέρω, εγώ θα προσπαθούσα τουλάχιστον να αγοράσω σπίτι σε μια κλειστή στο κοινό γειτονιά (καλά, όχι ότι είναι δύσκολο κι εκεί να μπεις) Το λέω γιατί τα κίνητρα κλοπής και δολοφονίας είναι πολύ μεγαλύτερα από ότι σε εμάς τους κοινούς θνητούς.
- "Και συγχαρητήρια για τη στήλη!"
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν θυμάσαι και από το Matrix, όλο το θέμα ήταν να μην μπεις στον αυτοκινητόδρομο. Όταν έμπαινες εκεί, σε έπιαναν. Ο λόγος που οι κλοπές και οι δολοφονίες στα πλούσια προάστια όπως το Μαλιμπού είναι σπάνιες, είναι ότι ενώ είναι εύκολο να κάνεις την ζημιά, είναι αδύνατο να ξεφύγεις. Οι περιοχές αυτές έχουν αόρατα όρια. Είναι πολύ μεγάλες σε έκταση, αλλά είναι και περιφραγμένες από τεράστιους αυτοκινητόδρομους – και μόλις μπεις εκεί, δεν υπάρχει διέξοδος. Η αστυνομία σε στοχεύει από χιλιόμετρα, με ελικόπτερα και περιπολικά, και το πιο πιθανό είναι ότι αν αντισταθείς, θα σε σκοτώσει, αν και το πιο πιθανό είναι ότι θα σε σκοτώσει έτσι κι αλλιώς. Έτσι μόνο ψυχοπαθείς κάνουν επιθέσεις σε αυτά τα σπίτια, όπως και η συμμορία του Τσαρλς Μάνσον, και γι'αυτό έμειναν και στην ιστορία.
Δεν είναι εύκολο να μπεις στις περιφραγμένες περιοχές. Υπάρχει ιδιωτική ασφάλεια, υπάρχουν κάμερες, Δεν είναι οι φράχτες τα εμπόδια στα οποία υπολογίζουν αυτοί που είναι μέσα. Και στο Λευκό Οίκο να πας, θα δεις ότι δεν είναι τίποτα να πηδήξεις τον φράχτη. Μόνο που στην ταράτσα του υπάρχουν ελεύθεροι σκοπευτές με license to kill.
_________________
7.
Αγαπητή Αμπά,
σε διαβάζω χρόνια και πραγματικά (στο έχω ξαναπεί) κάποιες από τις απαντήσεις σου (ειδικά για τον ρατσισμό, κτλ) θα έπρεπε να τις διδάσκουν στα σχολεία. Είσαι θεάρα. Ο λόγος που στέλνω τώρα: Ήμουν με ένα αγόρι (9 μήνες) που το θαύμαζα σε όλα του, το αγάπησα πολύ, για τα όλα του, μου άρεζαν οι απόψεις, τα αστεία, ο τρόπος που βλέπει τη ζωή, σε όλα. Τους πρώτους 2-3 μήνες όλα ήταν άψογα, μετά όμως, ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας εμφανίζεται σε αγαπημένο μέλος της οικογένειάς του. Όπως καταλαβαίνεις, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Εγώ προσπάθησα να συμπαρασταθώ αλλά δεν είχα ιδέα τι και πως. Ότι έκανα ήταν λάθος. Πιέστηκε, κουράστηκε, μου είπε ότι δε μπορεί μέσα σε όλα αυτά να σκέφτεται και εμένα. Δεν θέλω να σου πω ψέματα, έκανα λάθη, δεν ήξερα τι έπρεπε να λέω και τι όχι. Τον σκέφτομαι πολύ, τον αγαπώ, δε θέλω να πάω παρακάτω, θέλω να είναι ευτυχισμένος, δεν εχω επικοινωνήσει μαζί του γιατί φοβάμαι μην πιεστεί ξανά, θέλω να ναι καλά. Αλλά δε ξέρω αν με θέλει στη ζωή του. Και δεν τον αδικώ, έκανα λάθη, αλλά δε ξέρω πως έπρεπε να μαι. Ακόμα και τώρα δε ξέρω πως να φερθώ. Θέλω να του στείλω ένα μήνυμα να του πω ότι τον σκέφτομαι. Φυσικά θέλω να μαστε μαζί ξανά αλλά για να μαι ειλικρινής δεν το βλέπω να συμβαίνει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν σε άφησε επειδή δεν ήξερες πώς να συμπαρασταθείς. Σε άφησε επειδή όταν του συνέβη κάτι πολύ δυσάρεστο, αναδιαμορφώθηκαν οι ανάγκες του, και άλλαξε η ιεραρχία του. Στην καινούρια του ισορροπία εσύ δεν είχες θέση, επειδή δεν μπορούσε να έχει μαζί του κάποιον που τον έχει ανάγκη και ζητάει επιβεβαίωση. Φαίνεται σα να προσπαθούσες να συμπαρασταθείς, ζητώντας έγκριση ότι συμπαραστέκεσαι με τον σωστό τρόπο. Θα σε στενοχωρήσω κι άλλο, αλλά δυστυχώς δεν ήσουν αρκετά σημαντική, και το κατάλαβε όταν η ζωή του δυσκόλεψε. Αυτό δεν έχει σχέση με τις δικές σου ικανότητες. Πολύ αμφιβάλλω αν έκανες λάθη. Άλλο τα λάθη, και άλλο τα λάθη για αυτόν. Αν ό,τι έκανες ήταν λάθος, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν ταιριάζατε, κι ακόμα αν εσύ πιστεύεις ότι ταιριάζατε, αυτός δεν το πίστευε. Αν δεν του αρέσει ο τρόπος που φέρεσαι, τότε δεν του αρέσεις εσύ.
Εκτός αν έκανες πραγματικά πολλά λάθη που δεν μας λες, και όλα όσα έγραψα είναι λάθος. Αν μας έλεγες ποια είναι αυτά τα περίφημα λάθη, ίσως είχαμε καλύτερη εικόνα της ιστορίας σας.
σχόλια