ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απλώς να το αποδεχθείς. Δεν έχει νόημα να κλαις και να παρακαλάς κάποιον που δεν θέλει. Απλώς παρατείνεις τον πόνο σου έτσι. Μπορείς και να το δεχθείς, και να συνεχίσεις. Δύσκολο στην πράξη, πολλές φορές, αλλά γίνεται. Απλώς δεν θέλεις, γιατί να δέχεται κανείς πως κάτι τελείωσε είναι, ίσως, το πιο δύσκολο κομμάτι. Και αν σε λυπηθεί, μετά τι; Θα μείνει για πάντα μαζί σου από λύπηση; Αυτό δεν γίνεται και δεν είναι σωστή βάση για μια σχέση, είτε φιλική, είτε ερωτική. Και πάλι θα χωρίζατε. Καταλαβαίνω την αγανάκτισή σου, αφού άλλαξες και χώρα για αυτόν, όπως λες, όμως αυτά, καλώς ή κακώς, συμβαίνουν στις σχέσεις. Όσο για το άλλο κομμάτι, που σχολίασα και πιο πριν, καθώς και σε άλλη εξομολόγηση (αλλά εκεί το έιχα θέσει διαφορετικά) καλό είναι να κάνουμε και μια αυτοκριτική, όσο γιατρεύουμε τις πληγές μας. Εμείς δε μπορούμε να ξέρουμε ποιος και αν φτάιει κάποιος, ακόμα και αν το έλεγες ξεκάθαρα στο κείμενό σου, μιας και θα διαβάζαμε μόνο τη δική σου πλευρά. (Σου το έκλεψα λίγο Call Me RP, σόρι) Καλή συνέχεια και να το ξεπεράσεις γρήγορα εύχομαι.

Εγώ θα απαντήσω right to the point όπως λένε και στο χωριό μου...φυσικά και όχι! Μην διανοηθεις να τον παρακαλεσεις ξανά, εάν ήθελε επανασύνδεση τώρα θα ήσασταν και πάλι μαζί. Αποδεξου το τέλος της κατάστασης, μην του δώσεις περισσότερη ικανοποίηση δείχνοντας πόσο κουρελι σε έχει κάνει και να θυμάσαι, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής σου, ότι στο τέλος, ο,τι κι αν έχει συμβεί αυτό που θα πρέπει να είσαι σίγουρη ότι δεν το έχασες είναι η αξιοπρέπεια σου. Μην αφήνεις κανέναν να σου καταπατα την αξιοπρέπεια και εσύ η ίδια μην την χάνεις.

Άλλοι άντρες στον κόσμο δεν υπάρχουν;

Δυστυχώς, δεν θα κερδίσεις κάτι με το να παρακαλάς.