Στο σημερινό «Α μπα»: υπαναχώρηση

__________________
1.

Αμπούλα μου, πως σταματά κανείς να κρύβεται; Για να εξηγώ, όταν είμαι με κόσμο, φίλους, γνωστούς, οποιονδήποτε εκτός οικογένειας δλδ, δεν φέρομαι σαν εμένα, αλλά σφιγμένα, ξύλινα. Φοβάμαι τον αντίκτυπο που έχει αυτό και στις προσωπικές μου σχέσεις αλλά και στις επαγγελματικές μου προοπτικές, πχ πως να φερθώ σε μια συνέντευξη, αγχώνομαι μόνο στη σκέψη. Βασικά δεν ξέρω να φέρομαι σαν κανονικός άνθρωπος, οπότε μιλάω υπερβολικά επίσημα και ευγενικά από φόβο μην με παρεξηγήσει κανείς και με νομίσει αγενή ή απόμακρη, φροντίζω το πρόσωπό μου να είναι πιο εκφραστικό απ' ότι μου βγαίνει φυσικά, και όλα αυτά γιατί θέλω να δίνω καλή εντύπωση, καταλήγοντας όμως έτσι να δίνω μάλλον χειρότερη εντύπωση. Έχω κουραστεί μετά από μια δεκαετία και πλέον αυτής της κακής συνήθειας και θέλω να σταματήσω να κρύβομαι πίσω από αυτό το αφύσικο προσωπείο. Πως μπορώ να είμαι ο εαυτός μου; Ή έστω, πως μπορώ να είμαι μια εκδοχή του εαυτού μου και να μην αρνούμαι κατηγορηματικά να βγω από το καβούκι μου; Με πολλή αγάπη
- πίσω από το τείχος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Και τώρα, το μάντρα του 'α μπα'. Θα το επαναλάβω όσες φορές χρειαστεί, μήπως και περάσει ως μήνυμα, και το καταλάβει και ο επόμενος που δεν καταλαβαίνει ότι ισχύει και για τον ίδιο.

Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους και δεν μπορούμε να την εντοπίσουμε, να αναλύσουμε, να βρούμε την πηγή της ώστε να την αλλάξουμε, η μόνη λύση που έχουμε είναι ο ψυχολόγος. Η. Μόνη. Λύση.

__________________
2.

Χαίρετε και πάλι, δεν ξέρω ακριβώς τι εγωκεντρική ψύχωση είναι αυτή που με κάνει να πιστεύω ότι θα ασχοληθείτε δεύτερη φορά μαζί μου αλλά να που. Στην προηγούμενη δόση (14.09 #3) υπήρξα κρυπτική και όσο μπορούσα λακωνική και μου την είπατε απαξάπαντες οι ασχοληθεντες. Αφού λοιπόν υπάρχει όρεξη για εμβάθυνση ιδού:
Είμαι παντρεμένη με μωρό. Γάμος κατόπιν "ωρίμου" -τότε- σκέψεως, καμμένη από προηγούμενους "τέλειους" που τελικά δεν ήταν, επέλεξα έναν καπως λιγότερο "τέλειο" αλλά με κοινό όραμα για τη ζωή και το μέλλον. Αποτέλεσμα μετά απο 10 χρόνια μια σχέση μάλλον κακής ποιότητας σε επίπεδο επικοινωνίας, no sex (πλέον δεν ασχολείται κανείς, κάποτε μόνο εγώ), συγκατοίκηση και ζωή καλή-δεν μιλάμε ουσιαστικά οπότε δεν συγκρουόμαστε και μένουν τα πρακτικά/απτά/υλικά τα οποία είναι σούπερ, και ένα παιδάκι υπέροχο απίθανο που το λατρεύουμε και το μεγαλώνουμε ακριβώς όπως πάντα ονειρευόμουν (βλέπε κοινό όραμα) και γι'αυτό μου είναι αδύνατον να μετανοιωσω για οτιδήποτε. Το συναισθηματικό κενό ομως το έχω καλύψει με έναν ιδιότυπο τρόπο- ζω έναν παραφορο έρωτα μέσα στο κεφάλι μου με έναν φίλο. Ελεύθερος, με τις δικες του σκοτούρες, με βλέπει μάλλον περισσότερο σαν μαμά, μάλλον με εκτιμάει ως χαρακτήρα, αλληλοστηριζομαστε στα διαφορα, τον βρίσκω πανέξυπνο, πανάστειο, σούπερ ελκυστικό, του αξίζει μια φανταστική γυναίκα κι εγώ εκεί θα 'μαι να χαρώ με τη χαρά του αλλά ως τότε (για μετά δεν ξέρω, με ξενερωναν πάντα οι δεσμευμένοι, για ψυχικά άπιστη είμαι πολύ παραδοσιακιά) τον θέλω σιωπηλά και μου φτάνει. Επειδή δεν είμαστε πια έφηβοι ξέρω ότι όλα είναι στο μυαλό μου γιατί, και να ήθελε, καταπληκτικη παρέα δεν σημαινει και καταπληκτικό γκομενιλίκι, εν ολίγοις περνάω τη λίγη ελεύθερη ώρα μου ονειροπολωντας και είμαι οκ με αυτό. Μου έχει ξανατύχει να ενθουσιαστω λίγο με άλλον όντας σε μεγάλη σχέση- νομίζω συμβαίνει- αλλά συνήθως μετά από λίγο καιρό ξυπνάω μια μέρα και λέω έλεος, τι αηδίες. Ε τώρα πάνε 2 χρόνια, αλλά και πάλι, δεν υπάρχει περίπτωση να διαλύσω κανενός τη ζωή για ένα πουκάμισο αδειανό. Ούτε για το γαμωτο, η ζωή μου θα είναι χειρότερη μόνη μου και με τον πατέρα του παιδιού μου εχθρό, απλως νιώθω καλύτερα όταν διατελώ ερωτευμένη. Κάποια στιγμή θα μου περάσει κι ο συγκεκριμένος έρωτας, ή και όχι, το παιδί θα γίνει άνθρωπος και θα μπορεί να διαχειριστεί έναν χωρισμό γονιών χωρίς να διαλυθεί (γνωρίζοντας τον σύζυγο it's going to get ugly, εκτός αν εισακουστούν οι προσευχές μου και βρει καμιά γκομενα αλλά δεν το βλέπω, είπαμε, κοινό όραμα το οποίο περιλάμβανε μονογαμία και γεράματα) κι εγώ θα μπορέσω να ζήσω χωρίς κανέναν μ@λ@κ@ πάνω στο κεφάλι μου- ή και με, αναλογως τη διάθεση. Εν ολίγοις, για να απαντήσω την ερώτησή σου, δεν την απορρίπτω εξ ολοκλήρου τη ζωή μου. Με αυτά τα δεδομένα, έτσι περνάω καλύτερα κι έτσι νιώθω πιο ενταξει απέναντι σε όσο περισσότερους μπορώ, εμής συμπεριλαμβανομένης. Απλως έστειλα την ερώτηση γιατί, ακόμα και για μένα, είναι αρκετά περίεργο το όλο σκηνικό. Να νιώθω αληθινά ερωτευμένη, σ'ενα παράλληλο σύμπαν. Κι αναρωτήθηκα αν είμαι η μόνη, αν είμαι η χειρότερη, η πιο ανέντιμη, αν υπάρχει κάποια σκοτεινή παγίδα που δεν έχω δει (εκτός του να πεθάνω αύριο-ό,τι έχω ζήσει με το παιδί με καλύπτει ως εκεί). Αν μπορώ μαγικά να μεταφέρω όλη αυτήν την αγάπη που νιώθω για τον φίλο στον άνθρωπο που παντρεύτηκα, που τώρα τον ακούω να μιλάει και μου γυρνάνε τα αντερα, χωρίς όμως συμβούλους γάμου και τέτοια εξωτικά γιατί δεν θέλει. Αν είμαι για τα σίδερα. Αν το'χεις ξανακούσει, αν θα περάσει, πώς το βλέπεις.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είσαι η μόνη, δεν είσαι η χειρότερη, δεν είσαι η πιο ανέντιμη. Δεν το έχω ξανακούσει, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα, αποκλείεται να μην έχει ξανασυμβεί. Δεν υπάρχει ανθρώπινη ιστορία που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά, όσο και αν νομίζουμε ότι ό,τι συμβαίνει σε εμάς για πρώτη φορά, είναι πολύ πρωτότυπο. Δεν ξέρω αν θα περάσει, το μέλλον είναι αόρατο.

Αυτό που σου είχα πει είναι τι θα λες στον εαυτό σου όταν περάσουν τα χρόνια και κάνεις τον απολογισμό. Φαίνεται ότι είσαι εντάξει με αυτό που σου συμβαίνει αυτή τη στιγμή: χρησιμοποιείς την φαντασίωση για να μην πάρεις διαζύγιο. Λες ότι θα το πάρεις όταν «γίνει άνθρωπος το παιδί». Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις πόσο ευρύ είναι αυτό το χρονικό σημείο. Στα πέντε; Στα δέκα; Στα δεκαοχτώ; Στα είκοσι πέντε; Πότε γίνεται άνθρωπος ο άνθρωπος; Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι αν κάποιος δεν αντέχει άλλο, χωρίζει. Όσο και να σου γυρίζει τα άντερα ο άντρας σου, πιστεύεις ότι σου προσφέρει περισσότερα από όσα σου στερεί, άλλωστε το λες και μόνη σου.

Οπότε, σου το ξαναλέω, γιατί αυτό που εγώ τουλάχιστον θεώρησα πιο σημαντικό, δεν το έθιξες καν. Το παιδί σου κάποτε θα φύγει. Θα έρθει η στιγμή, και θα κρίνεις τον τρόπο με τον οποίο έζησες την ζωή σου. Θα σου αρκεί να πεις «όταν ήμουν δυστυχισμένη, προτίμησα την ευκολία της συνήθειας;» Μπορεί και ναι. Αν όχι, θα έρθουν δύσκολες μέρες, και είτε κατηγορήσεις τον άντρα σου, είτε όχι, κατά βάθος θα ξέρεις ότι για την δική σου παραίτηση ευθύνεσαι μόνο εσύ.

__________________
3.

Αγαπητη Α,μπα και αναγνωστες γεια σας.Θα ηθελα να μοιραστω την ιστορια μου μαζι σας και να ακουσω την αποψη σας.Ειμαι 22 χρονων και με μια μητερα αλκοολικη αλλα ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη.Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,θυμαμαι στο σπιτι μου φασαριες,καυγαδες αναμεσα στους γονεις μου μεχρι και ξυλο με ολα τα παρελκομενα (νοσοκομεια,αστυνομιες κλπ).Να σημειωσω εδω οτι ο μπαμπας μου δεν ειναι καθολου βιαιος ανθρωπος.Οσο περναγαν τα χρονια και μεγαλωνα αρχισε και επαιρνε και εμενα η μπαλα ακουγα βρισιες που κανενα παιδι δεν πρεπει να ακουει απο την μαμα του,μου ασκουσε καποιες φορες και σωματικη βια οχι βαρια αλλα δεν εχει σημασια η πραξη μετραει,μεχρι μου εμπαινε ο μπαμπας στη μεση και παιζανε μεταξυ τους ξυλο.Εχω φτασει σε σημειο οταν ημουν 16 χρονων να χτυπησω την μαμα μου πραγμα για το οποιο δεν ειμαι καθολου υπερηφανη αλλα εκεινη την στιγμη θολωνεις τοσο πολυ και εχεις και το αισθημα της επιβιωσης που δεν καταλαβαινεις τι κανεις.Εν παση περιπτωσει πιασατε το νοημα.Απο μικρη θυμαμαι να λεω στο μπαμπα μου παμε να μεινουμε καπου μονοι μας ο μπαμπας μου ομως δεν ηθελε,μεχρι και σημερα μενει μαζι της ενω δεν ειναι καν ζευγαρι απλα συγκατοικουνε και περναει χαλια αλλα αυτο ειναι δικο του θεμα.Με τον μπαμπα μου εχω μια σχεση λατρειας θα ελεγα και στεναχωριεμαι που δεν περναει καλα αλλα δεν μπορω να κανω κατι.Εγω μολις εγινα 18 χρονων εφυγα απο το σπιτι και μετακομησα στο σπιτι του αγοριου μου.Στην αρχη δεν ειχα επαφες με την μαμα μου αφου εφυγα αλλα σιγα σιγα αποκατασταθηκε η σχεση μας και πηγαιναμε μαζι με τον αγορι μου μια φορα την βδομαδα και βλεπαμε τους γονεις μου.Ολα αυτα γινοντουσαν μεχρι την προηγουμενη βδομαδα που με πηρε η μαμα μου μεθυσμενη για αλλη μια φορα τηλεφωνο και σκοτωθηκαμε και οταν αρχιζε να με βριζει ενιωσα παλι 15 χρονων εγκλωβισμενη σε μια κατασταση που δεν μπορω να αλλαξω οσο κι'αν εχω προσπαθησει και ενιωσα να πνιγομαι!Μεσα απο ολες αυτες τις καταστασεις ωριμασα πολυ αποτομα γιατι επρεπε να προστατευω τον εαυτο μου.Οσο κι'αν ηθελα να δειχνω οτι συμβαδιζω με την ηλικια και με τα ατομα της ηξερα οτι δεν ειναι ετσι.Εχω προβληματα διαχειρησης αγχους σε σημειο που εχω παει στο νοσοκομειο αρκετες φορες λογω αυτου.Και καπου εδω φτανω στην ερωτηση μου μηπως πρεπει να παω σε ψυχολογο;Νιωθω οτι αυτο το πραγμα ειναι ενα πεπλο μου με σκεπαζει και οσο κανω κι'αν θελω να εθελοτυφλω παντα θα υπαρχει εδω.Δεν λεω οτι εχω περασει μονο ασχημα στα παιδικα μου χρονια ή οτι η μαμα μου ειναι η χειροτερη στο κοσμο αλλα ολα αυτα με σημαδεψαν.Οι δικοι μου ανθρωποι μου λενε οτι αυτα ειναι βλακειες και οτι πρεπει να το λυσω μονη μου και τι να μου κανει ο ψυχολογος.Αλλα ειμαι της αποψης οτι οπως πας στον γιατρο επειδη σε ποναει η κοιλια σου ετσι πας και στον ψυχιατρο οταν δεν εισαι καλα μεσα σου.Θα ηθελα την αντικειμενικη σας αποψη μιας και ειστε εξω απο ολο αυτο και βλεπετε πιο καθαρα.Συγνωμη αν σας κουρασα.Καλη συνεχεια!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απάντηση «πρέπει να πας σε ψυχολόγο» σχηματιζόταν στο μυαλό μου αλλά ευτυχώς το είπες μόνη σου. Αυτοί που λένε «τι θα σου κάνει ο ψυχολόγος» δεν ξέρουν τι είναι ο ψυχολόγος και τι κάνει. Δεν χρειάζεσαι την έγκριση ή τη γνώμη άλλων για να χειριστείς την ψυχική σου υγεία, υπάρχουν άνθρωποι με περγαμηνές και εμπειρία που θα σε βοηθήσουν. Καλή επιτυχία, και από τον τρόπο που γράφεις και που έχεις χειριστεί το θέμα ως τώρα, αν κάνεις τη σκληρή δουλειά που απαιτείται, η επιτυχία είναι βέβαιη.

__________________
4.

Λένα είμαι μία ακόμα άνεργη που ψάχνω δουλειά και ότι κι αν πάει να μου κάτσει ποτέ δεν μου κάνει για πολλούς και διάφορους λόγους και βρίσκομαι να είμαι εγώ η παράλογη, η τεμπέλα και η συμφεροντολόγα μέσα στο σόι που ένα δίκιο το έχουνε αφού με ταίζουν αλλά κάπου πιστεύω το χάνουν.
Σημερινό παράδειγμα, μου τηλεφώνησαν χθες από τον ΟΑΕΔ και μου λένε ότι υπάρχει μια θέση εργασίας κοντά σας σε σούπερ μάρκετ και αν θέλετε περάστε από'δω αύριο για λεπτομέρειες. Σήμερα πηγαίνω μέσ'την καλή χαρά στον ΟΑΕΔ και μου δίνουν τα στοιχεία του πιθανός μελλοντικού μου εργοδότη τα οποία είχαν μόνο σε ποια ΔΟΥ ανήκει και ένα κινητό τηλέφωνο. Λοιπόν τηλεφωνώ στον εργοδότη, όπου μου λέει ότι το κατάστημα βρίσκεται στην Περαία και να περάσω για συνέντευξη στις 23:30 όπου κλείνουν και θα έχει άπλετο χρόνο. Μη έχοντας πρόβλημα να πω την περιοχή μου ...,θα σου πω ότι μένω Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στην Καλαμαριά και η περιοχή που με έστειλαν όπως θα κατάλαβες ήταν η Περαία. Κοντά; Ναι.... σχετικό είναι αυτό αν κυκλοφορείς με τον ΟΑΣΘ, όμως δεν με ενόχλησε αυτό τόσο πολύ, αφού αν μιλούσαμε για ωράριο που κυκλοφορούν αστικά δεν θα είχα θέμα, οπότε και κολλάω για λίγο και τον ρωτάω για τι κατάστημα πρόκειται και ποιο είναι το ωράριο του, αφού από τον ΟΑΕΔ μου είπαν για σούπερ μάρκετ. Παντοπωλείο μου λένε και πως ανοίγει στις 6:30 όπου θα ξεκινάει η βάρδια μου μέχρι τις 10:30 και κλείνει στις 23:30 όπου θα πηγαίνω και πάλι το απόγευμα από τις 19:30 και η δουλειά είναι 6ήμερη.Ξανακολλάω και τους αναφέρω πως ζω στην Καλαμαριά και μόνο μου μεταφορικό μέσο είναι ο ΟΑΣΘ, οπότε δεν μπορώ να πάω 23:30 το βράδυ για συνέντευξη γιατί δεν θα μπορώ να γυρίσω μετά. Όπως και ότι το ωράριο αυτό μου είναι δύσκολο λόγω απόστασης. Μου λέει μπορείτε να παίρνετε ταξί! Του λέω αν δεν το καταλάβατε στο τώρα είμαι άνεργη και την δουλειά την έχω ανάγκη για εμένα και όχι για να πληρώνω ταξί, μου απαντάει αχ αχ τι μου στέλνει ο ΟΑΕΔ, αν δεν θες να δουλέψεις τι να σε κάνω και μου το έκλεισε. Οπότε πάει η δουλειά και να σου πω καλύτερα από την μία. Αν είναι να με έπαιρνε και να δούλευα για τον ταξιτζή(Καλαμαριά Περαία 18 ευρώ είναι το ταξί, οπότε 18ευρώ Χ 26 μέρες εργασίας τον μήνα μέσος όρος ....πάει ο μισθός μου).....
Λοιπόν παρόμοιες περιπτώσεις έχω τύχει πολλές. Άλλες στην Σίνδο, άλλες σε περιοχές που δεν πάει καν λεωφορείο. Ίσως να μου πεις γιατί στέλνεις βιογραφικά στις άλλες άκρες της πόλης σου, μα να σου πω πως σε τέτοιες παραλογίες εγώ βιογραφικά δεν στέλνω. Σε αυτές τις παραλογίες συνήθως από τον ΟΑΕΔ με στέλνουν. Εγώ τα βιογραφικά που στέλνω είναι σε περιοχές που πάνε αστικά και που λειτουργούν ώρες που κυκλοφορούν τα αστικά. Έχω αφήσει βιογραφικά σε ολόκληρο το cosmos σε όλη την περιοχή ΙΚΕΑ και σε όποιο σούπερ μάρκετ υπάρχει, αλλά ούτε καν για συνέντευξη δεν με πήρανε.
Λοιπόν όπως καταλαβαίνεις ,οι δικοί μου δεν καταλαβαίνουν την ουσία του πράγματος η οποία είναι ότι θέλω μια δουλειά που να μην χρειάζεται καθημερινά να πετάω τα λεφτά μου σε ταξί. Είμαι παράλογη, τεμπέλα ή συμφεροντολόγα εξαιτίας του ότι δεν δέχομαι να πάω σε εργασίες στου διαόλου την μάνα;
- Παραλογία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι παράλογο να μη θέλεις να δουλεύεις τετράωρα με απόσταση ενός οχτάωρου μεταξύ τους. Μάντεψε για ποιον κρατάει το καλό ωράριο ο παντοπώλης, και ξαναμάντεψε γιατί δεν βρίσκει άνθρωπο. Πήρε την ευέλικτη οικονομία και την έκανε φιόγκο. Επίσης, δεν είναι παράλογο να μην θέλεις να ξοδεύεις τα λεφτά που βγάζεις στα μεταφορικά. Απλή αριθμητική είναι. Σε αυτό τι έχουν να πουν οι γονείς σου;

Καλή τύχη στην αναζήτηση δουλειάς, εύχομαι να βρεις μία που δεν είναι σε ένα νησί στο οποίο δεν πάει καράβι και περιτριγυρίζεται από καρχαρίες. Αλλά κάτι ακόμα, φαντάζομαι το ξέρεις, αλλά η λέξη «παραλογία» δεν υπάρχει. Αν και ίσως θα έπρεπε.

__________________
5.

Σε διαβάζω ανελλιπώς και η απορία μου προέκυψε από τα λεγόμενα σου. Σε ρωτώ λοιπόν ευθέως, κατά τη γνώμη σου δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη; Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον χωρίς να περιμένουμε κάτι από αυτόν; Δεν μπορούμε να τον αγαπήσουμε για αυτό που είναι εκείνος αλλά μόνο για αυτό που περιμένουμε εμείς από εκείνον;
- πριπρι

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον για αυτό που είναι, αρκεί να είναι αυτό που περιμένουμε εμείς από εκείνον. Δεν διαλέγουμε τυχαία ποιους αγαπάμε. Κάτι μας καλύπτει αυτή η αγάπη, κάτι στην δική μας ψυχή. Οπότε ναι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη. Όχι επειδή πιστεύω στο ζόφο ή στην καταστροφή, όχι επειδή είμαι κυνική. Επειδή έχω δεχτεί ότι κάθε άνθρωπος έχει περιορισμένες δυνατότητες και ικανότητες, και όλες περιβάλλονται από το κόκκαλο που τυλίγει τον εγκέφαλό του. Δεν μπορούμε να βγούμε έξω από τον εαυτό μας. Η συνειδητοποίηση αυτού του δεδομένου για μένα είναι απελευθερωτική.

__________________
6.

Α μπα, γεια σου! Ο λόγος που στέλνω είναι επειδή διαπιστώνω όλο και πιο πολύ και με μεγάλη μου λύπη ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν εισβάλλει με βίαιο τρόπο στη ζωή μας. Πήγα που λες φέτος διακοπές με 2 φίλες με τις οποίες κατά τα λοιπά ταιριαζω πολύ και περαν του οτι με ειχαν πρηξει να τις βγαζω διαρκως φωτογραφιες, λες κι ειμαστε σε επαγγελματικη φωτογραφιση, δυστυχώς καβγαδιζαν ΣΥΝΕΧΩΣ για το ποια φωτογραφία να ανεβάσουν, τι φίλτρο θα βάλουν (γενικώς Πώς θα την επεξεργαστουν), τι ώρα θα την ανεβάσουν και τι hashtag θα γράψουν. Μιλάμε για ομηρικους καβγάδες με τρομερό εγωισμό και από τις 2 πλευρές, σχεδόν παιδιαστικη συμπεριφορά και καμιά να μην υποχωρεί. Μολονότι προσπαθήσα να εξηγήσω ότι χάνουμε την ουσία της εκδρομής, με αγνοησαν. Κοντα 30 χρονων ετσι; Πώς να το αντιμετωπίσω όλο αυτό; όλα για το θεαθηναι πια? Τόσο πολύ μας έχει αλλοτριωσει το ινσταγκραμ κ το φεισμπουκ? Δεν αντέχω κ δεν ξέρω κ Πώς να το αντιμετωπίσω. Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ σε οοολο του το μεγαλείο
- τζοανα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το ίνσταγκραμ αλλοτρίωσε τις συγκεκριμένες; Πριν από το ίνσταγκραμ δεν ήταν εγωίστριες; Αν εξαφανιζόταν τα σόσιαλ μήντια θα πήγαιναν για εθελοντισμό στην Αφρική;

_________________
7.

Αγαπημένη Άμπα , καθημερινή συντροφιά, μακρινή φίλη και πολύτιμη σύμβουλε

Είμαι 55 χρόνων, παντρεμένη, με 2ενήλικα παιδιά. Καλή η σχέση με τον άνδρα μου γενικά, με την αναμενόμενη φθορά του χρόνου. Εδώ και λίγο καιρό (μετά τα 50) άρχισα να νιώθω το βάρος του χρόνου που περνά κι αυτό να με θλίβει. Ήθελα να κάνω κάτι για εμένα, να ζήσω κάτι διαφορετικό, χωρίς να βάλω σε κίνδυνο το γάμο μου, ούτε να εκθέσω κανέναν. Μέσω dating site γνώρισα έναν άνδρα συνομήλικό μου επίσης παντρεμένο. Συνομιλήσαμε, βρεθήκαμε, γνωριστήκαμε, κάναμε σεξ. Μου άρεσε ο ίδιος, οι τρόποι του, η προσέγγισή του. Μιλούσαμε 2-3 φορές την εβδομάδα στο τηλέφωνο, βρισκόμασταν περίπου 1-2 φορές το μήνα. Συμφωνήσαμε σε αυτό, χωρίς πιέσεις και δεσμεύσεις εκατέρωθεν. Ήταν μια διαφυγή για μένα, κάτι που τόνωνε την αυτοπεποίθησή μου. Δεν ένιωθα τύψεις για αυτό που έκανα, ξέρω ,θα σου φανεί παράξενο, αλλά όλο αυτό ήταν κάτι δικό μου, δεν επηρέασε σε τίποτε την οικογενειακή μου ζωή. Πέρασαν έτσι 6 μήνες. Μου έδινε την εντύπωση ότι του άρεσα κι εγώ. Μεσολάβησε το καλοκαίρι. Γύρισα από τις διακοπές και ενώ υποτίθεται ότι θα συνεχίζαμε, απλώς εξαφανίστηκε. Ούτε τηλέφωνο ούτε μήνυμα. Δεν τον ενόχλησα, δεν τον έψαξα πρώτη. Ήθελα να το κάνει αυτός. Τί μπορεί να έγινε και να άλλαξε έτσι η στάση του; Τί έκανα λάθος εγώ; Το ξέρω, ήταν μια "σχέση" που θα έληγε, όπως γίνεται στις περιπτώσεις των παντρεμένων που δεν έχουν σκοπό να χωρίσουν ούτε έχουν εκφράσει κάτι τέτοιο. Πίστευα ότι περνούσε καλά μαζί μου και δε μου αξίζει αυτή η συμπεριφορά, η απομάκρυνση χωρίς καμία εξήγηση. Αυτή η στάση του με πείραξε περισσότερο και προβληματίζομαι και απορώ που δεν το διέκρινα και δεν το περίμενα.
Θα περιμένω τη γνώμη σου ή και των άλλων σχολιαστών.
Ευχαριστώ πολύ!
Χριστίνα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε Χριστίνα, βρε Χριστίνα.

Τι μπορεί να έχει συμβεί... να το έμαθε η γυναίκα του, ας πούμε. Ή να βρήκε άλλη. Ή άλλες. Ή άλλον. Σε άλλο dating site. Είσαι 55 χρονών και ζητάς συμβατικά έντιμη συμπεριφορά από τέτοιου είδους σχέση; Εδώ εξαφανίζονται άλλοι μετά από χρόνια φανερών σχέσεων. Και για να μην κατηγορηθώ για πουριτανισμό, στην πέμπτη σειρά μόνη σου γράφεις «χωρίς πιέσεις και δεσμεύσεις εκατέρωθεν». Άρα, το συμβόλαιο το είχες διαβάσει και υπογράψει. Αν δεν το είχες καταλάβει, η ευθύνη βαραίνει εσένα, γιατί υπάρχει η υπογραφή σου ως απόδειξη ότι ήξερες τι συμφωνία είχες κάνει. Αυτό που συνέβη είναι η εφαρμογή «χωρίς πιέσεις και δεσμεύσεις εκατέρωθεν». Εξηγήσεις μπορείς να περιμένεις ή να απαιτήσεις από άλλες σχέσεις. Πώς γίνεται να πιστεύεις ότι μπορούσες να προβλέψεις τι θα κάνει κάποιος που συναντούσες κρυφά, εκτός των συνιστωσών του, μια με δυο φορές το μήνα, είναι η άλλη απορία που έχω.